ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love Cross รักนี้ผิดตั้งแต่เริ่ม

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 7
      0
      10 พ.ย. 53

    “เฮ้ยไอ้น๊อตเร็วๆดิ๊”เสียงไอ้เปอร์เร่งผมอยู่นั่นแหละ
    “เออๆ รีบไปไหนวะ”
    “กูจะไปหาไอ้วิน”ไอ้วินนี้ชื่อเพื่อนผมอีกคนครับ รู้สึกหงุดหงิมมากเวลาที่ได้ยินไอ้เปอร์พูดถึงไอมาวิน ทำไมไม่รู้
    “มึงจะไปก็ไปดิ เดี๋ยวกูแวะไปที่ห้องดนตรีก่อน”ผมเดินออกมาจากห้องเร็วๆ ใจนึงผมอยากให้มันไม่ตามมา แต่อีกใจผมอยากให้มันเรียกผม แล้วบอกว่าไปด้วยแต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไร
    “อ้าวไอ้น๊อตเป็นไรของมึงวะนั่น
    “ดีฮะพี่โน่ พี่ปุณณ์”รู้สึกเหมือนตัวเองเข้ามาผิดจังหวะยังไงไม่รู้แฮะ “ผมไปก่อนนะพี่”
    “อ้าวแล้วมึงจะไปไหนอ่ะ”ตอบไรดีวะ ไปจากที่นี่ให้พวกพี่ได้ทำอะไรกันต่อ ว่าแต่อะไรที่ว่ามันอะไรวะ “อ้อ ผมแวะมาเอาโน้ตเพลงเฉยๆครับพี่ เชิญพี่สองคนต่อตามสบาย”
    “หยุดเลยมึงเข้าใจผิดแล้ว”ผมว่าฉากที่พี่พูดแบบนี้จำได้ว่าไอ้เปอร์มันเอามาแฉว่าพี่ปุณณ์งอนนะคำพูดเนี้ย “เข้าใจผิดอะไรล่ะพี่ ก็พี่ปุณณ์มาหาพี่โน่มันก็เรื่องปกติอยู่แล้วนี่หน่า” เอาล่ะตอนนี้ต้องชิ่ง
    “ไปพี่ดีฮะ” ผมวิ่งพรวดออกมาจากตึกเลยไม่อยากอยู่ขัดพวกพี่เค้า
    ….กูจะเข้าไปดีมั้ยวะเนี่ย”ผมเดินกำลังจะมาหาไอ้เปอร์ แต่ภาพที่ผมเห็นตอนนี้คืออ้เปอร์ที่เอาหน้าไปใกล้ๆไอวิน อยู่ ผมไม่รู้ตัวเองว่าตอนนี้ผมควรเข้าไปดีหรือเปล่า
    “อ้าวไอ้น๊อตมายืนทำหน้าบูดอะไรอยู่นี่อ่ะ”พี่ดิว เดินเข้ามาหาผม ผมไม่ได้ตอบอะไรแค่มองไปที่ที่เปอร์อยู่กับไอ้วิน
    “พี่จะกลับบ้านยังอ่ะ”
    “ก็ว่าจะกลับอยู่อ่ะ ทำไมวะ”
    “ผมขอไปด้วยดิ”ผมว่าผมไม่ควรจะอยู่ที่นี่ ไม่ควรเข้าไปยุ่งกับสองคนนั้นว่าเค้าจะทำอะไรกันอยู่
    “ไอ้เชี่ยน๊อต มึงปล่อยให้กูรอตั้งนาน เดี๋ยวมึงจะโดนมิใช่น้อย”มึงจะมาโผล่อะไรตอนนี้วะเนี่ย
    “กูขอตัวก่อนเหอะวะวันนี้กูเหนื่อย”
    “ไม่ต้องมาแหลเลยมึง ไปกับกูเลยมึงสัญญาแล้ว”
    “ไม่อ่ะ ขอกูกลับเห้อ”
    “ไม่ต้องเลยมึง มานี่เลย”มันพูดจบก็ลากมือผม ผมพยายามสะบัดมืออก ยากพอควรแต่ก็สะบัดได้แหะ
    “มึงมาชวนกูทำห่าไรเล่า มึงก็ไปกับไอวินดิ!!!!”ผมเริ่มรำคาญแล้วเผลอตะโกนออกไปเสียงดังนิดนึง นิดนึงจริงๆ
    “กูก็แค่…..อยากให้มึงไปกับกูด้วยอ่ะ”
    “ท่างั้นสรุป มึงกับไอ้วินเป็นอะไรกัน ท่าไม่ตอบกูไม่ไป”
    “หา!!! นี่มึงงอนกูเรื่องนี้เนี่ยนะ”สาดกูไม่ได้งอนพอ เชี่ยนี่แม่งมั่ว “คือกูกับไอ้วิน…..ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”หลังจากจบคำพูดผทพึ่งมองเห็นบุคคล คนหนึ่งที่ผมพึ่งพูดถึงไป
    “เฮ้ย ไอ้วินเดี๋ยว”ผมรีบตะโกนออกไปเพราะเห็นมันวิ่งไปโน่นแล้ว สัดเอ้ย ตอนนี้ยิ่งมองตัวเองผิดขึ้นไปทุกทีแล้วว้อย “วินๆ ไอ้เชี่ยวินหยุดกันเลยมึง” ผมคว้ามือมันมาได้
    “ไอ้น๊อต มึง……ชอบไอ้เปอร์ใช่ป่ะ”

    TBC.

    รู้สึกว่าตัวเองเปิดเรื่องแบบรวบรัดเร็วไปหน่อย (ไม่หน่อยมั้ง)
    เพื่อนอ่านแล้วบอกกันว่า เปิดเรื่องมานี่อย่างกับกลางเรื่องเชียวนะมึง
    เลยบอกกับเพื่อนว่าเปิดเรื่องแบบนี้แหละทันใจดี
    แต่คิดไปคิดมาอีกที เปิดเรื่องแบบนี้เนี่ยทำตัวเองตันนะเนี่ย






    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×