จะรักครั้งไหน ก้อคือนาย

ลำดับตอนที่ #6 : ภาพความฝัน ครั้งอดีต

และเมื่อฉันหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่าภาพในอดีตมันลอยเข้ามาในฝันของฉัน

ภาพของเด็กอายุ 8 ปี สองคน

“นี่นี่ เคนยะ ดอกนี้ก้อสวยเหมือนกันนะ ไม่ไม่ดอกนี้ด้วยแหละ อ้าวเป็นไรละเงียบทำไม”

“คือว่า ฉันต้องย้ายบ้านแล้วล่ะโทโมโกะ ฉันคงไม่ได้ อยู่เทศกาลตุ๊กตา และชมดอกซากุระกับโรโกะจังแล้ว”

“ทำไมมมมม ไม่เอาโรโกะจังจะให้เคนยะอยู่ด้วย เคนยะห้ามไปไหนนะ อยู่กับโรโกะจังนะ ฮือฮือฮือ”

“อย่าขี้แงสินะ เคนยะก้อไม่อยากไปเหมือนกัน แต่แม่ของเคนยะบอกว่าต้องไปจริงๆนี่หน่า อย่าร้องเลยนะ ซักวันนึงเราจะกลับมาหาโรโกะจังนะ เราสัญญา” เคนยะยื่นมือที่ชี้นิ้วก้อยออกมาเกี่ยวกับนิ้วก้อยของฉันตอนนั้นว่าเขาจะกลับมา

“เคนยะ เคนยะ เคนยะ ไปกันได้แล้วจ๊ะ”

“ฮือฮือฮือฮือ แม่จ๋าเคนยะ ไม่อยากอยู่เล่นกับโรโกะจังแล้วค่ะ ฮือฮือ” ฉันเข้าไปในบ้านและก้อร้องไห้ไม่หยุด

“ฮือฮือฮือ ไม่ยอมไม่ยอม” 

“นี่โรโกะจัง ลูกจะไม่ไปส่งเคนยะหน่อยหรอเขาจะไปแล้วนะลูก”

“ไม่ไปค่ะ เขาทิ้งหนู เขาไม่ยอมอยู่กับโรโกะจัง ฮือฮือ”

“งั้นตามใจลูกนะ นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เห็นหน้าเขาแล้วนะลูก แม่ไปแล้วนะ”

ฮือฮือ ฉันนั่งเสียใจอยู่อย่างเดียว โดยลังเลว่าจะไปส่งเคนยะดีไหม และฉันก้อเหลือบไปเห็นตุ๊กตา ........ อะไรไม่รู้ที่ทำให้ฉันรีบคว้าตุ๊กตา....แล้วรีบวิ่งออกไปหน้าบ้านทันที แต่พอมาถึงหน้าบ้านก้อไม่เห็นใครแล้วนอกจากแม่

“แม่ค่ะ แล้วเคนยะล่ะ”  “เพิ่งขึ้นรถไปเมื่อกี้เองจ๊ะ ฉันรีบวิ่งสุดชีวิตเท่าที่ฉันเคยวิ่งแข่งมา”

“เคนยะ เคนยะ เคนยะ” ฉันตะโกนเรียกแล้ววิ่งตามให้ทัน และฉันก้อตามรถไม่ทันเพราะว่าฉันล้มลงกับพื้นอย่างแรง แต่ฉันไม่รู้สึกเจ็บเลยซักนิด รู้อย่างเดียวว่าต้องตามเคนยะให้ทันเท่านั้น และโชคก้อช่วยฉันเพราะรถของเคนยะหยุด ฉันเห็นขาเล็กๆ อ้วนๆกระโดดลงมาจากรถและวิ่งมาหาฉัน

“เคนยะ ฮือฮือ ฉันร้องไห้พร้อมกับกอดเคนยะไว้”

“เจ็บไหมฮือ แล้วเราจะกลับมาหานะ ฮือฮือ ตอนนี้เด็กทั้งสองคนคือ ฉันและเคนยะต่างร้องไห้กันไม่หยุด”

“ฉันให้เทอนะโรโกะจัง ผ้าเช็ดหน้าซากุระ ฉันมีผืนเดียว ให้เทอคนเดียวนะ”

“อ่ะนี่ ฮือฮือ ฉันให้เทอเคนยะ ฮือฮือ เทอต้องกลับมา ฮือฮือ”

“เราจะกลับมาโรโกะจัง จะกลับมาพร้อมกับตุ๊กตา.....ตัวนี้ และมาฉลองเทศกาลงานตุ๊กตากับโรโกะจังแน่นอน”

“โรโกะจัง เราชอบโรโกะจังนะ เทอน่ารักที่สุดเลยแหละ”

ฉันนั่งร้องไห้อยู่กลางถนน โดยที่เคนยะจากฉันไปอย่างช้าๆๆ เหมือนจะไม่ได้เจอกันอีกนาน

************************************************************************