จะรักครั้งไหน ก้อคือนาย

ลำดับตอนที่ #4 : Frist Kiss- กับคำบ้าๆๆ

"เทอมองอะไร มีอะไรน่ามองไปกว่าตัวฉันหรือไง" ชิเงะพูดพร้อมดึงตัวมิโยโกะเข้ามาใกล้ๆแล้วยิ้มแบบเจ้าเลห์

"เอะ ปล่อยฉันนะตาบ้า ปล่อยยยยยยเดี๋ยวนี้ หรือว่านายอยากจะโดนอีกฮ่ะ"

"ก้อลองดูสิ ฉันอยากจะรู้เหมือนกันว่าเทอจะเก่งแค่ไหนกัน"

ฉันชูกำปั้นขึ้นอีกครั้งพร้อมจะพุ่งไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาของชิเงะ และชิเงะก้อใช้มือจับได้ทั้งสองข้างของฉัน และชิเงะก้อเอาริมฝีปากประกบปากของฉันทันที

"บ้าบ้า นายนี่มันบ้าที่สุดในโลกเลย" มิโยโกะง้างมือเตรียมจะตบหน้าแต่ชิเงะจับมือไว้ก่อน

"เอะ อยากจะให้ ให้ฉันทำอย่างนั้นอีกหรือไงหะ"  ชิเงะพูดพร้อมทั้งทำหน้าเยาะเย้ยใส่

"ฉันเกลียดนาย!!! เกลียดที่สุดเลย!!!" แล้วมิโยโกะก้อเดินไป

"เดี๋ยวมิโยโกะ!! ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันขอโทษจริงๆ ฉันผิดไปแล้ว" ชิเงะพูดพร้อมกับคุกเข่า โอ๊ะโอ๊ยปวดๆๆท้อง "โอ๊ย!!" ฉันรีบหันทันที "เป็นอะไร!!! มามาฉันจะพาไปที่เตียง ค่อยๆนะ"

"นี่!!!เทออ่อนหวานก้อเป็นนี่" ชิเงะพูดพรางมองมิโยโกะที่กำลังประคองตัวเองอยู่

"บ้า นายอย่าพูดมากเลยฉันรำคาญ" ตานี่ ชมคนก้อเป็นเหมือนกันนิ ฉันคิดอย่างนี้จริงๆ

"อ่ะๆค่อยๆนะ อืมได้แล้ว!!! จะกินอะไรไหมหิวหรือยัง  เดี๋ยวฉันแกะให้นะ"

"โอ้โห!!! อะไรเนี่ยอยู่ดีดีก้อเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย สงสัยว่าเป็นเพราะรอยจูบฉันแน่เลย ผลดีจริงแฮะ"

"นี่นาย เลิกพูดเรื่องนี้เลยนะ ถ้านายพูดนะฉันจะฆ่านาย" ฉันพูดแล้วก้อวางจานอาหารไว้ตรงหน้า

"เอ้า!!! กินซะฉันเตรียมไว้ให้แล้ว"

"ฉันว่าฉันคงกินไม่ไหวอ่ะ เพราะว่าใครไม่รู้มาต่อยท้องทำให้ฉันกินไม่ค่อยไหว งั้นฉันคงกินไม่ได้หละ"

"สรุปว่านายจะให้ฉันป้อนใช่ม่ะ ไม่ต้องมาอ้อมค้อมเลย" ฉันพูดพร้อมกับคีบไข่ปลาคาร์เวียให้กินก่อน

"เนี่ย!!! ร้านนี้ร้านโปรดฉันเลยหละ" ฉันบอกชิเงะ

"หรอ ร้านนี้ฉันกินไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่ แต่ต่อจากนี้ฉันคงกินเกือบทุกวันและนะ"

"ทำไมหละ!!!"

"ก้อเพราะตั้งแต่เทอป้อนทำให้อะไรๆทุกอย่างมันมีรสชาติไงหละ" ฉันหน้าแดง และหลบหน้าชิเงะทันที

"นายเนี่ยกินเองเลย ไม่ป้อนแล้ว"

"แหม!!!อายหละสิเทอเนี่ย ผู้หญิงจะน่ารักก้อตอนที่อายนี่แหละรู้ไหม โดยเฉพาะเทอนะมิโยโกะ"

ฉันเขินไม่หยุด ไม่รู้จะทำอย่างไงดี ใครก้อได้ช่วยฉันที  แต่โชคช่วยมิกะและอิวะกลับมาพอดีเลย

"เป็นงัยบ้างมีใครตายหรือยัง" อิวะถามทำให้ทุกคนยิ้ม

แต่ตอนนี้โชคช่วยฉันแล้วนี่ ฉันจึงรีบเดินออกไปจากห้องพยาบาลอย่างเร็วที่สุดเพราะฉันเขินอย่างรุนแรง

"นี่นี่มิโยโกะ!!!เทอบอกฉันว่าเทอเกลียดฉันใช่ม่ะ"

"ใช่ฉันเกลียดนาย!!!  เกลียดที่สุดเลย และจะไม่มีวันรักนายเด็ดขาด" และฉันก้อรีบวิ่งไปทันที

"ฉันจะทำให้เทอรักฉันให้ได้ คอยดูนะมิโยโกะ"

"อะไรนะชิเงะ นายพูดว่าอะไรนะ"

"เปล่า !!!ไม่มีอะไรอ่ะมิกะ  เทอไม่ไปดูเพื่อนเทอหน่อยเหรอ"

"อ๋อ !!!ฉันกำลังจะตามไปอ่ะ  หายไวไวนะชิเงะ แล้วฉันจะมาเยี่ยมใหม่" มิกะพูดแล้วรีบเดินออกไป
"เห้ยๆๆ!!! เมื่อกี้นี้ฉันได้ยินนะเว้ยว่าแกพูดอะไรอ่าไอ้ชิ"

"อะไรว่ะ !!!ได้ยินด้วยหรอ"

"แหม!!! ก้อเรามันเพื่อนกันนิหน่า ว่าแต่แกจะทำอย่างไรหรอ แกทำให้เขาเกลียดขนาดนั้นและนี่"

"เดี๋ยวคอยดูกัน แม่มิโยโกะน้อย เอ้อฉันขอนอนก่อนล่ะกันปวดท้องว่ะไม่ไหว"

"อ้าวแล้วไม่กินอะไรก่อนหรือว่ะเนี่ย"

"ไม่ละ!!! มิโยโกะเขาป้อนฉันแค่ไหน ฉันก้อกินเท่านั้นแหละ นอนแล้วอย่ามากวนนะเว้ย"

"เออเออ หลับไปเถอะ เดี๋ยวจะกันพวกที่ตามตื้อแกให้ ตามสบายเพื่อน"