คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ความปวดร้าวที่เข้าใจ
ออดดดด เสียงเตือนเวลาก่อนเข้าห้องเรียนดังเหมือนเคย วันนี้อาจารย์คามาเอะไม่มา สองวิชาแรกเลยไม่ต้องเรียน นักเรียนเดินกันให้พล่านไปหมด และชิเงะกับมิกะก้อขอตัวออกไปเดินเล่นตามลำพัง เหลือแต่ฉันกับอิวะ
“อิวะเย็นนี้ที่ร้านเบเกอรรี่หน้าโรงเรียนนะ” ฉันบอกอิวะแล้วก้อมานั่งเซ็งๆ ฉันรู้สึกว่าตัวเองเบื่อแล้วพยายามเฝ้ามองชิเงะกับมิกะอยู่นั่นแหละ เป็นเพราะอะไรก้อไม่รู้ ไม่รู้จริงๆ
“นี่มิโยโกะเทอเป็นอะไรหรือเปล่า เห็นนั่งซึมและก้อมองไปที่หน้าต่างบ่อยแล้วนะ”
“อ๋อ ไม่เป็นไรหรอกฉันไม่เป็นไรจริงๆนะอิวะ เอ่อฉันบังคับนายเกินไปหรือเปล่าอิวะ ถ้านายไม่พอใจไม่ต้องทำก้อได้นะ เพราะเรื่องแบบนี้มันเจ็บเกินเจ็บจริงๆ ฉันเข้าใจ”
“ไม่หรอกมิโยโกะ เพราะว่าฉันทำให้คนที่เรารักมีความสุข ถึงเจ็บแค่ไหนก้อต้องทน ไม่เป็นไรหรอกนะมิโยโกะ ว่าแต่เทอเถอะ ดูเหมือนกับว่าเทอชอบชิเงะนะ”
“จะบ้าหรอ ฉัน..ไม่ชอบตานั้นหรอก นิสัยไม่ดี ยังดีนะที่ฉันให้โอกาสมิกะคบกับตานั่นอ่ะ เอ่อ” บ้าจริงๆเลยแล้วเรื่องราว คำพูด การกระทำที่เขาเคยทำให้เราเชื่อใจเขา มันคืออะไรหรอ คนบ้า หลอกลวง
ชิเงะกับมิกะก้อเดินเข้ามา ทำให้ฉันรีบฟลุ๊บหลับลงไปที่โต๊ะ ไม่รู้เพราะอะไรฉันถึงต้องทำอย่างนั้น ไม่รู้จริงๆ
“มิโยโกะจ๋า วันนี้เราไปร้องคาราโอเกะที่ร้านซอนย่ากันม่ะจ๊ะ”
“ไปก้อได้ แก้เซ็งได้หน่อย แต่เราไปกันแค่สองคนใช่ม่ะ”
“เปล่าจ๊ะ คือเราจะไปกับชิเงะเราก้อเลยจะชวนมิโยโกะและก้ออิวะนะจ๊ะ”
“เอ้อ ลืมไปเลยว่าไม่ว่างนะจะ ขอโทษนะ”
“มิโยโกะ เทอก้อไปเถอะนะ ไปเป็นเพื่อนฉันไง”
“ก้อได้ๆอิวะ ฉันจะไปเป็นเพื่อนเทอนะอิวะ”
******************************************************************
“โอ้โห ไม่ได้มาตั้งนานเปลี่ยนไปขนาดเนี้ยเลยหรอเนี่ย” ฉันเดินเข้าไปนั่งแล้วก้อหยิบไมค์มา ฉันเตรียมตัวร้องเต็มที่เลยเลยนะเนี่ย ตอนนี้ฉันอยากจะร้องออกมาดังๆ เพื่อให้ล้างภาพที่ฉันเห็น เอ๊ะฉันคิดอย่างนี้ได้ไงเนี่ยไม่สนใจ ร้องดีกว่า และฉันก้อร้องแบบว่าไม่ลืมหูลืมตา และก้อผลัดกันร้องทุกคน พอถึงตาชิเงะบ้าง เขาช่างดูเซ็กซี่อะไรอย่างนี้เนี่ยน้า มือเรียวใหญ่กำลังจัดไมค์ ผมสะบัดไปสะบัดมา โอ้ ฉันไม่เคยเห็นใครดูดีเท่านี้มาก่อนเลย เอ๊ะฉันกำลังคิดอะไรถึงตาบ้าเนี่ย โอ้ยไม่คิดไม่คิดสิ
“ว้าว ชิเงะ ร้องเพลงเพราะจังเลยอ่า น่ารักที่สุดเลยแหละ”
“ที่เป็นแบบเนี้ยก้อเพราะเทอนะ มิกะ”
“อืม ฉันก้อจะให้เทออย่างดีที่สุดล่ะ เรามาร้องเพลงกันเถอะ”
“เอ่อ ฉันขอตัวก่อนนะ จะไปเดินเล่นข้างนอกหน่อย” ฉันขยิบตาใส่อิวะให้ออกมาพร้อมฉันเพื่อจะให้เขาสองคนนั้นอยู่ด้วยกัน แต่จริงๆแล้วฉันเบื่อต่างหากล่ะ ฉันรู้สึกเจ็บๆอย่างไงไม่รู้ ฉันเดินกับอิวะซักพักจู่ๆน้ำตาก้อไหลรินอาบทั่วใบหน้าของฉัน
“มิโยโกะ เทอเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม”
“เปล่า....ฉันไม่ได้เป็นอะไร นายจะไปไหนก้อได้นะอิวะ”
“เทอชอบชิเงะใช่ไหม และเทอก้อร้องไห้เพราะมัน”
“ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้ร้องไห้เพราะเขาซักหน่อย ฉันเป็นอะไรไม่รู้จริงๆ ฉันไม่รู้จริงๆ”
“เทอเป็นอะไร ปรึกษาฉันก้อได้นะ ฉันยินดีรับคำปรึกษาของเทอเสมอนะ”
“ฮือ ฮือ น้ำตาเริ่มไหลอย่างบอกไม่ถูก ฉันรู้สึกไม่ดีจริงๆที่ฉันทำให้นายไม่ได้อยู่ใกล้กับมิกะ ฉันเข้าใจแล้วความรู้สึก ว่ามันปวดร้าวแค่ไหน ฉันขอโทษนะอิวะ ฉัน..ขอโทษ ฮือฮือ” อิวะเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาฉันและก้อปลอบฉัน ใบหน้าเขาดูอ่อนโยนเหลือเกิน ช่างผิดกับชิเงะ ที่ดูเย็นชากับฉันเสียจริงๆ และชิเงะออกมาตอนไหนก้อไม่รู้ เขามาเรียกให้พวกเราเข้าไปนั่งด้วยกัน
ความคิดเห็น