คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : คนรัก กับ เพื่อนรัก
“ฮัลโหล ใครค่ะ ฮัลโหล ฮัลโหล”
“มิโยโกะใช่ไหม ฉันเองนะ”
เสียงคุ้นๆ เอ๊ะ นี่มันนายชิเงะนิ “นายรู้เบอร์ฉันได้ยังไง เอามาจากไหน ใคร เมื่อไหร่ และอย่างไร ฮ่ะ”
“นี่ เทอกลัวแม่ค้าขายเสื้อในแย่งเทอพูดหรือไง ไม่มีใครให้ฉันทั้งนั้น เทอนั่นแหละที่ให้ฉันเอง”
“จะบ้าหรอ ฉันให้นายตั้งแต่เมื่อไหร่ฮ่ะ บ้าไปแล้วหรือเปล่า เออฉันลืมไปว่านายบ้านี่หน่า”
“ก้อจริงๆนะ ก้อเทออ่ะ ทำประวัติส่วนตัวทิ้งเอาไว้ที่ร้านเบเกอรรี่ไม่ใช่หรอ”
“เอ๊ะ เดี๋ยวฉันหาก่อนว่าอยู่ม่ะ เดี๋ยวนะ”
“ไม่ต้องหาหรอก บอกว่าอยู่กับฉันไง ไม่เชื่อนะ ฉันจะอ่านให้ฟังก้อได้ ชอบสีชมพู ชอบกินไอศครีมรสสตรอเบอรรี่ และก้อชอบ ซา..กุระ เอ๊ะเทอชอบซากกุระหรอ เหมือนฉันเลย”
“โอเคๆฉันเชื่อและว่าอยู่กับนายนายต้องขโมยของฉันไปแน่ๆเลยเพราะอย่างนี้นี่เองนายถึงสั่งสตรอเบอรรรี่หน้าซากุระมาให้ฉัน ใช่ม่ะบอกมาเดี๋ยวนี้นะ”
“..........”
“อ้าว เงียบทำไมอ่ะ ชิเงะ นายจะยอมรับผิดใช่ม่ะ นายห้ามดูอะไรอีกนะชิเงะ ฉันขอร้อง สัญญาสิ”
“ก้อได้ ฉันเป็นลูกผู้ชายพอหน่า ไม่ดูก้อได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาไปคืนนะ” “งั้นแค่นี้ก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน”
“อืม เอ๊ะไม่ได้สิ นายต้องเจอกับมิกะ เพราะเขามีเรื่องสำคัญจะบอกนายนะ”
“แต่ฉันอยากเจอเทอนี่หน่า ฉันชอบเทอนะ มิโยโกะ เทอน่ารักที่สุด” ชิเงะวางสายทันทีที่พูดจบทิ้งให้ฉันอึ้งกับคำพูดที่เคยมีคนพูดกับฉันแล้ว เคนยะ เหมือนเทอจะกลับมาหาฉันเลย จู่ๆน้ำตาก้อไหลเหมือนตอนที่เคนยะจากฉันไป ไม่รู้ทำไม ไม่รู้ทำไม เหมือนฉันจะทรยศการกลับมาของเคนยะเลย ฉันรู้สึกดีกับหมอนั่นจริงๆนะ
เช้าวันนี้เป็นวันที่โรงเรียนมีงานนิทรรศการ เลยไม่ต้องเรียน
“เอ๊ะ วันนี้เรามาเช้าได้นะเนี่ย ไปเซอร์ไพส์มิกะดีกว่า จ๊ะเอ๋มิกะ”
“อ้าว มิโยโกะวันนี้มาเช้าได้นะเนี่ย โอ้โหมานั่งสิ”
“หวัดดีจะสาวๆ ชิเงะและอิวะทักเราสองคน”
“อ้าวชิเงะ เมื่อวานนี้ มิกะตามหาชิเงะทั่วเลย คือมิกะมีเรื่องจาคุยกับชิเงะ”
“ก้อพูดมาสิ มิกะ มีอะไรหรอ ตรงนี้เลยสิ”
“คือว่า มิกะไม่กล้าพูดตรงนี้อ่ะ เราไปคุยกันสองคนได้ม่ะ”
ชิเงะมองมาที่ฉัน แล้วก้อยิ้มให้ ฉันไม่เข้าใจว่ามันหมายความว่าอย่างไร แต่ยังไงก้อโชคดีละกันมิกะเพื่อนรัก
ที่สนามหญ้าที่ทำกิจกรรมต่างๆ มุมๆหนึ่งแถวๆนั้น
“เอ่อ ชิเงะคือมิกะจะบอกว่า คือว่า มิกะ...ชอบ...มิกะชอบชิเงะนะ ชิเงะจะเป็นแฟนมิกะได้หรือเปล่าอ่ะ”
“อืม ขอบคุณที่รู้สึกดีๆกับเรานะ แต่เรามีคนที่เราชอบอยู่แล้ว ขอโทษด้วยนะ และที่สำคัญฉันไม่อยากแย่งคนรักของเพื่อนรัก” ชิเงะพูดเสร็จแล้วก้อเดินออกมาจากตรงนั้นที แล้วตอนนี้มิกะน้ำตาค่อยๆไหลรินอาบทั่วใบหน้าของเทอแล้วตอนนี้
“หมายความว่ายังไง ตกลงอิวะเค้าชอบฉันจริงๆหรอ”
“อืม ใช่ มันชอบเทอมาตั้งนานแล้ว แสดงว่าเมื่อวานมันบอกเทอแล้วใช่ม่ะ ”
“เออ ฉันว่าเราเป็นแฟนกันก้อได้นะ ฉันว่าก้อดีเหมือนกัน”
“ฮ่ะ จริงๆหรอ” มิกะเริ่มยิ้มออกได้และทั้งสองก้อเดินจูมือกันเดินมา
“ไปกันเถอะไปเข้าแถวกัน” ชิเงะพูดแล้วก้อเดินพามิกะไปที่แถว
“อ้าว ตกลงกันแล้วหรอว่ะ” ไอ้อิวะเอ้ย แกมันกินแห้ว อิวะบ่นกับตัวเอง แล้วก้อเดินตามชิเงะไป
“เดี๋ยวอิวะ เรามาเป็นแฟนกันไหม”
“แต่ว่า.. เรารักมิกะ เรารักมิกะคนเดียวจริงๆ”
“ฉันรู้แล้วคือว่าที่เราขออิวะก้อเพราะว่าเราอยากให้มิกะสบายใจว่าเทอไม่ได้ชอบมิกะแล้วเพราะมิกะเป็นคนที่เห็นใจคนอื่นมากๆ เชื่อฉันเถอะนะมีทางเดียวเท่านั้นที่ทำให้คนที่เรารักสบายใจ”
“ก้อได้ โอเค เราก้อเริ่มตั้งแต่ตอนนี้เลยนะ” และทั้งคู่ก้อเดินไปเข้าแถวตามอย่างที่คู่ชิเงะ
+++ โธ่ น่าสงสารจังเรยเนอะ เกิดอะไรขึ้นกับความคิดเทอเนี่ย เห้อ +++
ความคิดเห็น