fic reborn sweet time ปฎิบัติการย้อนเวลาจับคู่หัวใจนายมาเฟีย

ตอนที่ 9 : พระอาจารย์ตัวน้อย(อรุณ)

ณ ยานการค้านามิโมริ...

"ป้าๆๆๆๆๆๆ วัวอยากกินซอฟครีมอ่ะ ซื้อให้วัวหน่อยจิ"วัวน้อยทำตาอ้อนวอนเรีีียวนะที่เดินมาด้วย

กัน เรียวนะมองวัวน้อยพรางคิดว่า"นี่ ตรูคิดผิดที่พามันมาที่นี่ด้วยสินะ- -"พรางมองไปที่กระเป๋า

ตังที่ถูกเพื่อนผู้พิทักษ์พรานจนแทบไม่เหลือแล้ว รู้งี้ของกับอาสึนะไว้ดีกว่า เฮ้อ~ เรียวนะลากวัว

น้อยออกมาจากซุมขายของต่างๆอันเนื่องมาจาก...งบหมด ถ้าลองทำเป็นกราฟดูอาสึนะจะเป็น

คนที่ค่อนข้างจะใช่เงินน้อยมาก ในขณะที่คนที่พรานเงินมากที่สุดคือวัวน้อยที่กินยังไงก็ไม่อิ่ม

เป็น มันเลยกลายเป็นว่าต้องอาสึนะต้องเสียสละเงินส่วนหนึ่งเพื่อมาเป็นงบให้กับกลุ่มตัวเองใน

ฐานะบอส โชคดีหน่อยที่อาสึนะใจดีไม่งั้นยัยวัวคงไม่ได้กินขนมจนจุใจขนาดนี้หรอก แต่ว่าทำไม

ต้องให้เธอเป็นคนดูแลยัยเด็กเลี้ยงไม่โตนี้ด้วยTOT แต่เอาเหอะก็ดันเป็นคู่หูยัยนี้ก็ต้องทำใจล่ะ

นะ แล้วจะรอดมั้ยเนี่ย เฮ้อ~ เหนื่อยใจจริ๊๊งงงงงงงงงงง ในระหว่างที่กำลังคิดอยู่นั้นยัยวัวน้อยก็

หายไป เรียวนะที่เงยหน้าขึ้นมาแล้วไม่เห็นวัวน้อยถึงกับ"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกก หายไป

ไหนอีกแล้วล่ะเนี่ย" เรียวนะรีบวิ่งออกตามหาจนชนกับคนๆนึงที่กำลังวิ่งออกกำลังกายแบบ

เบาๆ(ของเขา)อยู่ "โอย!!!!!"เรียวนะล้มลงไปเมื่อเจอเข้ากับแรงชนหมาศาลพอที่จะทำเธอให้ปิว

ไปได้หลายกิโลเมตรเชียวล่ะ ชายหนุ่มผิวสีแทนในแบบนักกีฬาร่างสูงใหญ่มีกล้ามเป็นมัดๆตัด

ทรงหัวเกรียสีขาวตาสีเทา ก้มลงมองเรียวนะที่ล้มอยู่ข้างหน้าตัวเอง เรียวนะมองชายหนุ่มตรง

หน้าก่อนจะเกิดประกายแสงที่หางตาอย่างเจ้าเล่ห์แล้วแสดงละครต่อ"นี่นาย มองดูทางบ้างสิ"

เรียวนะเฉ็งพ่อตัวเอง เรียวเฮทำหน้าตาสำนึกผิดแต่มันกลับดูตลกในสายตาของเรียวนะ"ขอโทษ

นะ ฉันรีบน่ะ^^"เรียวเฮบอก "รีบขนาดต้องวิ่งโดยไม่ดูตาม้าตาเรือเลยหรอ"เรียวนะลุกขึ้นมาแล้ว

ปัดฝุ่นที่เกาะอยู่ที่ชุดกางเกงขาสั้นของเธอแบบส่งเดทในขณะที่กำลังถามเรียวเฮอยู่"...ไง ฉัน

ชื่อ ซาซะ เอ้ย ซัง เรียวนะ ยินดีที่ได้รู้จักเป็นนักมวยน่ะ^^"เรียวนะยิ้มก่อนจะแนะนำตัวพร้อมเอา

มือมาเช็คแฮนร์กับเรียวเฮ พอเรียวเฮได้ยินคำว่านักมวยเท่านั้นแหละก็ถึงกับไฟลุกขึ้นมาทันใด

"เมื่อกี้เธอพูดว่านักมวยหรอ* *"เรียวเฮถามพร้อมตาเป็นประกาย "ก็...ก็ใช่...เอ๊ะ อะเดะๆ"เรียว

นะตอบได้ใจความว่าใช่ เรียวเฮก็จับมือเีรียวนะ เรียวนะมองด้วยความมึนงงแบบสุดๆก่อนจะโดน

เีรียวเฮลากไปที่โรงเรียน แล้วไปที่ชมรมมวยเก่าๆเหม็นๆและสังเวียงที่ดันมีแต่ขี้ฝุ่นเต็มไปหมด

เหมือนๆกับว่าไม่ได้ทำความสะอาดมานานแรมปี "ยินดีตอนรับสู่ชมรมมวยของฉัน

ฉันซาซางาวะ เรียวเฮ เป็นประธานชมรมยินดีที่ได้รู้จัก* *"เรียวเฮพูดพร้อมผายมือไปด้านในห้อง

เก่าๆที่มีแต่อุปกรณ์มวยที่ไม่ได้ทำความสะอาดและไม่ได้รับการดูแล เรียวนะมองภายใจด้วย

สายตาที่ไม่ประทับใจในความ ม.ส.ของมันเสียเท่าไร พรางมองไปด้านในอย่างพิจารณาเรียวนะ

ค่อยๆเดินเข้าไปในชมรมที่สกปรกที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็นมาแล้วบังเอิญเหยียบอะไรบางอย่าง

เรียวนะมองไปที่เท่าของตัวเองปรากฎว่ามันคือ"งู...งั้นหรอ เฮ้ย งู ว๊ากกกกกกกกกกกก"เรียวนะ

ที่พึ่งรู้ตัวรีบกระโดดออกมาจากตรงนั้น งูเห่าแผ่แม่เบี้ยออกเตรียมจะกัดคนที่เข้าใกล้มัน และ

แน่นอนว่าเรียวนะที่ตกใจจนกระโดดออกมาห่างจากเจ้างูตัวนั้นก็ต้องมีโมโหเป็นธรรมดา เรียวเฮ

ที่ทำท่าจะเดินเข้าไปอัดเจ้างูนั้นซักปาบ"ฉันจัดการเอะ"เรียวเฮยังผู้ไม่จบเรียวนะก็จัดการฆ่าเจ้า

งูเห่านั้นเรียบร้อยแล้ว เรียวเฮถึงกับอ้าปากค้างกับความเทพของเรียวนะ "ไปตั้งแต่ตอนไหนล่ะ

เนี่ย=[]="เรียวเฮพูดอย่างอึ้งๆ "ก็ตอนที่นายกำลังพูดอยู่นั้นแหละ แล้วก็นะ ช่วยดูแลชมรมให้ดี

กว่านี้หน่อยได้มั้ย ดีล่ะงั้นฉันจะเป็นครูสอนพิเศษคนใหม่ของนายเอง และจะขอเป็นครูฝึกของ

ชมรมมวยด้วยแล้วกัน"เรียวนะพูดเองเออเองก่อนจะเดินไปจับไม้กวาดยื่นให้เรียวเฮประมาณ

ว่า"ไปทำความสะอาดซะ"เรียวเฮรับไม้กวาดมาก่อนที่จะแปลงร่างเป็นหนูหิ่นกวาดๆๆๆเช็ดๆๆๆ

ถูๆๆๆจนกว่ามันจะสะอาดนั้นแหละ

และในที่สุดการทรมานนักมวยโดยการให้ทำความสะอาดห้องชมรมที่ใหญ่ซะไม่มีก็จบสิ้นลง

เรียวนะเดินไปเรื่อยๆจนไปสดุดตาเข้ากับประตูบานนึง เรียวเฮที่มองอยู่กำลังจะอ้าปากพูด

ว่า"อย่า" แต่มันก็ไม่ทันจนได้ เรียวนะเปิดบานประตูออกมาก็เจอกับภูเขากางเกงชกมวยเหม็น

เน่าถล่มลงมาทับอย่าช่วยได้เรียวนะคลานออกมาจากกองภูเขากางเกงนักมวยที่พอนับๆดูแล้วมี

ประมาณราวๆ45-50ตัว เรียวนะมายืนกอดอกโดยมีเอฟเฟกเป์นควันสีเขียวๆลอยขึ้นมาแล้วสั่ง

เรียวเฮว่า"เอาผ้าพวกนี้ไปซักซะ สกปรกที่สุด นายคิดได้ไงเนี่ยเอากางเกงเหม็นเน่ามาเก์บไว้

โดยที่ไม่ได้ซักเนี่ยนะเชือเขาเลย นายนี้มันสกปรกจริงๆแล้วก็ไม่ต้องไปซักเครื่องนะใช้มือนาย

เลยเข้าใจ อย่าให้ฉันจับได้เฉียวว่านายแอบเอาไปซักเครื่อง"เรียวนะกอดอกมองเรียวเฮอย่าง

เหลืออด ส่วนเรียวเฮก็ก้มหน้าก้มตาซักผ้าไปเรื่อยๆจนมันหมดนั้นแหละ! และในที่สุดเรียวเฮ

ก็ซํกผ้าที่อยู่ก็ซักผ้าเสร็จซักที เฮ้อ~ เหนื่อยแทน=_= เรียวเฮเมื่อทำเสร็จก็ลงไปนอนแผละอยู่

กับพื้น เรียวเฮเดินไปเตะเรียวเฮเบาๆ เบามากๆ เบาจนเรียวเฮลอยไปติดกับกำแพงแล้วก็ลวงลง

มา เรียวนะที่ยืนมองสารรูปของเรียวเฮอย่างเซ็งจิตแล้วเดินไปเขี่ยๆเรียวเฮแล้วพูดว่า"เป็น

นักมวยจะมาอ่อนปวกเปียกแบบนี้ไม่ได้นะ ต้องฟิตสิ"เรียวนะมองเรียวเฮแบบเซ็งๆแล้วลุก

ขึ้น"...ทำไมนายถึงได้ไม่เอาไหนแบบนี้นะ ให้ตายสิ"เรียวเฮที่นอนอยู่เลยบอกเรียวนะว่า"ก็มันไม่

ไหวแล้วนี่ครับอาจารย์เรียวนะ แอะ"เรีียวเฮพูดแล้วก็สลบไป ส่วนเรียวนะก็ยั่ว"ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้

เลยนะ!!!!!"เรียวนะพูดแล้วก็จับเรียวเฮขึ้นมาตบหน้ารัวๆจนหน้าเรียวเฮหันซ้ายหันขวาแต่ไม่ยอม

ตื่น เรียวนะเลยเปิดกล่องธาตุอรุณซึ่งเป็นกล่องอาวุธที่ใช้รักษาอาการบาดเจ็บให้หายไปมายิงใส่

เรียวเฮ แต่เรียวเฮก็ไม่ตื่น เรียวนะที่ไม่อยากทำต่อแล้วเลยไปนอนอยู่ข้างๆเรียวเฮด้วยความ

เหนื่อยล้ากับการสั่งงานมอรธอนให้นักมวยหนุ่มเลือดร้อนไปทำ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เรียวเฮ:เม้นให้แบบสุดขั้วววววววววววววววว เลยนะสุดขั้ววววววววววววววว

เหมียว หง่าว