fic reborn sweet time ปฎิบัติการย้อนเวลาจับคู่หัวใจนายมาเฟีย

ตอนที่ 3 : บทนำ

บทนำ

เมื่อแสงอาทิตย์อ่อนๆในยามเช้าสอดส่องเข้ามาภายในห้องนอนหรูสีครีมของบอสหนุ่มแห่งวอง

โกเล่ ทำให้ชายหนุ่มผู้เป็นบอสแห่งวองโกเล่ตื่นจากการหลับใหล

"อืม...เช้าแล้วหรอเนี่ย"ชายหนุ่มกระพริบตาถี่หลายๆครั้งเพื่อปรับแสงให้เข้าที่ แล้วจึงลุกเดิน

เข้าห้องน้ำไป

10 นาทีผ่านไป...

ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าขนหนูแค่ผืนเดียวที่ปกปิดเพียงช่วงล่างเท่านั้น จึงเผย

ให้เห็นกล้ามบริเวณหน้าอกซึ่งบงบอกได้เป็นอย่าดีว่าเขาคนนี้ออกกำลังกายเป็นประจำ เขามอง

ไปรอบๆห้องของตัวเองแล้วจึงไปสดุดตากับแจกันดอกไม้ที่หรูหราซึ่งมันไม่แปลกเลยที่ของ

แบบนี้จะมาอยู่ในห้องส่วนตัวของบอสมาเฟียอย่างเขา แต่สำหรับเขามันแปลกมาก ถึงจะคุ้นชิน

กับการเป็นบอสแล้วก็ตาม แต่ว่ายังไงมันก็แปลกอยู่ดีเจ้าแจกันดอกไม้นี้ไม่น่าจะมาตั้งอยู่ที่หัว

เตียงได้นี่นา มันจึงทำให้เขาคิดถึงคนๆนึงซึ่งก็คือครูพิเศษตัวป่วนของเขาเอง

เขาจึงเอ่ยขึ้นว่า"ฉันรู้ว่านายอยู่ตรงนั้น 'รีบอร์น'"โดยมองไปที่แจกันที่ว่า ชายหนุ่มเสยผมที่เต็ม

ไปด้วยหยดน้ำจากการอาบน้ำเมื่อครู่จึงทำให้น้ำกระเด็นไปตามทิศทางที่มือของชายหนุ่มกระทำ

ไป แล้วจึงตกลงกับพื้นหินอ่อนสีขาวครีม ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้ๆแจกันอันนั้นแล้วจ้องมองดีๆ

ทันใดนั้นแจกันก็หมุนเองซึ่งไม่ได้สร้างความตกอกตกใจอะไรให้แก่บอสวองโกเล่ในตอนนี้เลย

แต่ถ้าเป็นเมื่อ3ปีก่อน เขาคงเงิบไปแล้วล่ะ ชายหนุ่มมองแจกันอย่างเหนื่อยหน่ายกับความคิด

เเพลงๆของครูพิเศษสุดเพี้ยนของตัวเอง ซึ่งเข้าก็ได้ปลงกับนิสัยของครูพิเศษคนนี้เป็นที่

เรียบร้อยแล้ว แจกันหมุนไปเรื่อยๆจนปลากเป็นอีกด้านกับตอนที่วางอยู่ทำให้เห็นใบหน้าของ

เด็กน้อยอายุราวๆ 10 ขวบเลย เด็กคนนั้นลุกขึ้นมาแล้วจึงเอ่ยขึ้นกับบอสหนุ่มว่า "ไง 'สึนะ'"

"มีอะไร ถึงมาที่หาฉันแต่เช้าเนี่ย"สึนะเอ่ยถามโดยไม่ได้สนใจในตัวเด็กน้อยนาม'รีบอร์น'ที่ถือ

วิสาสะเข้ามาในห้องของเขาเสียเท่าไหร่ และเขาเองก็กำลังแต่งตัวโดยไม่แคร์สายตาเด็กตัว

น้อยๆเลยแม้แต่นิดเดียว รีบอร์นมองลูกศิตย์ของตัวเองอย่างภูมิใจที่เขาสามารถทำให้จากจอม

ห่วยทีี่ไม่มีอะไรดีซักอย่าง แต่ดูตอนนี้สิ! ลูกศิตย์ของเขาได้กลายเป็นบอสมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่และมี

คนนับหน้าถือตาในสังคมของเหล่ามาเฟียด้วย

"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่รุ่นที่ 9 เรียกพบพวกนายน่ะ:)"เด็กน้อยกล่าวกับบอสหนุ่มซึ่งในตอนนี้

ได้แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว

บอสหนุ่มมองครูพิเศษของตัวเองเล็กน้อยก่อนเอ่ยขึ้นว่า"แล้วตอนนี้รุ่นที่ 9 อยู่ที่ไหน"

"ก็...ห้องรับแขกของโรงเรียนนี้เนี่ยแหละ"เด็กน้อยพูดพร้อมกระโดดลงจากหัวเตียงของบอส

หนุ่มอย่างสวยงามแล้วจึงเดินมาหาบอสหนุ่มที่ตอนนี้กำลังทำอาหารเช้าอยู่ซึ่งก็คือออมเล็ตนั้น

เอง บอสหนุ่มคนนี้ไม่ได้แต่บริหาญคนเป็นแต่ก็ทำงานบ้านงานเรือนแบบผู้หญิงเป็นด้วยเหมือน

กันนะ อย่าดูถูกเขาเชียวล่ะ

"อื้ม งั้นเดี๋ยวฉันไปแล้วกัน แล้ว...จะกินด้วยกันมั้ย?"บอสหนุ่มนั่งกินไข่เจียวที่ตัวเองพึ่งทอดออก

มาเมื่อกี้อย่างอเร็จอร่อยในรสของไข่เจียวที่ถูกราลด้วยซอดพริกแสนอร่อย แล้วจึงเอ่ยขึ้นและ

ชวนให้ครูพิเศษของเขามาทานอาหารด้วยกัน โดยยื่นจานที่มีออมเล็ตที่ราดซอดเป็นตัวอักษร

ภาษาอังกฤษที่เขียนว่า'Reborn'อย่างสวยงามเอาไว้ ซึ่งด้วยความอร่อยและความสวยงามของ

อาหารจานและอีกเหตุผลหนึ่งคือคนที่ทำมันคือบอสแห่งวองโกเล่ผู้ยิ่งใหญ่ และออมเล็ตจานนี้

ก็เป็นเหมือนสิ่งของหายากอย่างนึงจึงอยากที่จะปฏิเสธคำชวนของลูกศิตย์ที่น่ารัก(?)ของตน

"เอาสิ"รีบอร์นรับจานในมือของลูกศิตย์ของตัวเอง แล้วเอามีีดและซ้อมมากินออมเล็ตในจาน ใน

เวลาไม่กี่นาที ออมเล็ตในจานของทั้งสองก็หายเข้าไปอยู่ในกระเพาะของทั้งสองเรียบร้อยแล้ว

จึงรีบมุ่งหน้าไปยังห้องรับแขกของโรงเรียนม.ปลายนามิโมริแห่งนี้ ใช่! ตอนนี้ทั้งสองคนอยู่ที่

โรงเรียนและห้องของสึนะก็เป็นห้องพิเศษที่มีนักเรียนเพียงนักเรียนที่มีผลงานดีเด่นทั้งด้านการ

เรียนและการต่อสู้เท่านั้นที่จะเข้ามาอยู่ได้
. . . . .
. . . .
. . .
. .
.

ห้องรับแขก...

บอสหนุ่มเดินเปิดประตูเข้ามาก็พบกับผู้พิทักษ์ของตนทั้งหมดรวมถึง'ฮิบาริ เคียวยะ'ผู้พิทักษ์

เมฆาที่เกลียดการอยู่เป็นกลุ่มเป็นที่สุดก็ยังอุตส่าห์มาอยู่กับเหล่าผู้พิทักษ์คนอื่นด้วย และนอก

จากผู้พิัทักษ์ของเขาแล้วยังมี'บาจิล'ซึ่งเป็นลูกศิตย์ของผู้เป็นพ่อของเขาเอง เขาเองก็กำลัง

สงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมคนๆนี้ถึงได้มาที่นี่ได้ และอีกคนคือคนที่เรียกพวกเขามานั่นคือ รุ่น 9

ที่ทุกคนรู้จักนั่นเอง

"ไง สึนะโยชิคุง^^"รุ่นที่9 ยิ้มให้บอสหนุ่มคนปัจจุบันของวองโกเล่ บอสหนุ่มเดินไปนั่งกับเหล่าผู้

พิทักษ์ของตนก่อนจะพูดขึ้นว่า"ไม่ได้เจอกันนานนะครับ รุ่นที่ 9 ตั้งแต่สืบทอดแล้วสินะ ว่าแต่ที่

เรียกพวกผมมามีอะไรหรอครับ"บอสหนุ่มเอ่ยถามอดีตบอสวองโกเล่ที่นั่งยิ้มอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่

ในห้องรับแขก

"นั้นสินะ ที่เรียกพวกเธอมานี้ฉันมีเรื่องที่จะต้องคุยกับพวกเธออยู่ 2 เรื่องน่ะ^^"รุ่นที่ 9 เอ่ยกับ

บอสหนุ่มคนปัจจุบันแห่งวองโกเล่และผู้พิทักษ์ทั้ง 6 คนทีี่นั่งอยู่ที่โซฟาตัวตรงข้ามยกเว้นฮิบาริ

ที่ไปยืนพิงผนังห้องอยู่บริเวณประตู

"เรื่องอะไรหรอครับ ท่านรุ่นที่ 9 "'โกคุเดระ ฮายาโตะ'ผู้พิทักษ์วายุที่นั่งอยู่ทางขวามือของบอส

หนุ่มแห่งวองโกเล่เอ่ยถามคนชราที่นั่งอยู่ตรงหน้า

"เรื่องแรกก็คือ ฉันจะให้บาจิลคุงไปเป็นหนึ่งในผู้พิทักษ์ไงล่ะ ได้รึป่าว"ชายชราบอกพร้อมถาม

บอสหนุ่มแห่งวองโกเล่ไปในตัว บอสหนุ่มแห่งวองโกเล่ทำหน้าครุ่นคิดชั่วครู่แล้วจึงเอ่ยออกไป

"ก็ได้อยู่นะครับ แต่จะให้เป็นผู้พิทักษ์ธาตุอะไรล่ะ ในเมื่อผมมีครบหมดทุกธาตุแล้ว"บอสหนุ่มว่า

"เธอลืมไปรึป่าว ว่ามันยังเหลือธาตุอะไรอีก"ชายชราเอ่ยถามบอสหนุ่มอีกครั้ง บอสหนุ่มทำหน้า

ครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยถามชายชราตรงหน้าว่า"...รัตติกาล..ใช่รึป่าว?"

"ถูกแล้ว'สึนะโยชิคุง' บาจิลคุงมีธาตุรัตติกาลและเขาก็เต็มใจที่จะมาเป็นแฟมิลี่กับเธอด้วย"รุ่น9

ตอบบอสหนุ่มที่บัดนี้ได้นั่งขว้าห่างในแบบมาเฟียแท้ๆ ซึ่งมันเป็นกริยาที่เขาไม่อาจทำได้ถ้าเป็น

เขาเมื่อ 3 ปีก่อนน่ะนะ แต่ตอนนี้เขาคือบอสที่มีอำนาจที่ยิ่งใหญ่มากจะนั่งแบบนี้ก็ไม่แปลก

หรอก ก็นะ กาลเวลามันเปลี่ยนคนเราก็ต้องเปลี่ยนไปตามกาลเวลาด้วยเช่นเดียวกับสายน้ำที่ไม่

เคยคอยให้ใครมาหาได้

"ได้สิครับ แล้วเรื่องแหวนล่ะ"บอสหนุ่มเอ่ยตอบตกลง แล้วถามถึงแหวนแห่งผู้สืบทอดที่ต้องมี

กันทุกคน

"เรื่องนั้นฉันให้ท่านผู้เฒ่าจัดการแล้วล่ะ"ชายชราตอบ

"แล้วเรื่องที่ 2 ล่ะครับ คึหึึหึหึึหึ"'โรคุโด มุคุโร่'ผู้พิทักษ์แห่งสายหมอกของวองโกเล่คนปัจจุบัน

เอ่ยถามอดีตบอส

"เรื่องที่ 2 คือ พวกเธอรวมถึงบาจิลคุงด้วยต้องหา 'Pretty lady vongola'ได้แล้วนะ"ชายชราอดีต

บอสแห่งวองโกเล่เอ่ย

"พริตตี้เลดี้วองโกเล่คืออะไรหรอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"'ยามาโมโตะ ทาเคชิ'ผู้พิทักษ์แห่งพิรุณผู้อารมดี

ตลอดเวลาเอ่ยถาม ซึ่งทุกคนก็งงเหมือนกันว่า Pretty lady vongola มันคืออะไร

"ก็ประมาณว่า แฟน ล่ะมั่ง"ชายชราตอบซึ่งทำให้เจ็ดชายหนุ่มสตั้นไปครึ้งวิและปฏิกิริยาต่างๆ

ของเหล่าผู้พิัทักษ์แห่งวองโกเล่ก็เริ่มออกมา

"หึ ไร้สาระ"ฮิบาริพูดแล้วจึงเดินออกจากห้องรับแขกไป

"ผมน่ะ ขอแค่ได้อยู่เคียงข้างท่านรุ่นที่ 10 ก็พอ ผมไม่ต้องการอย่างอื่นนอกจากท่านรุ่นทีี่ 10

หรอกครับ"โกคุเอ่ย

"ฮ่าๆๆๆๆ ฉันน่ะนะ ยังไงก็ได้อยู่แล้วล่ะ^^"ยามะพูดพร้อมกอดคอโกคุและบอสของตนที่นั่งอยู่

ตรงนั้น

"คึหึหึหึหึ ผมไม่รู้จักขอพรรณนั้นหรอกครับ แต่ที่ผมพอจะมีมันคือความแค้นต่างหากล่ะครับ"มุคุ

โร่พูดพร้อมหายไปจากตรงนั้น

"อะไรกันสุดขั้ววววววววว นี่ฉันต้องหาแฟนหรอเนี่ย หมดกันแล้วชีวิตนักมวยของฉันสุด

ขั้วT_T"เรียวเฮถึงกับหงอยเมื่อรู้ว่าตัวเองต้องหาแฟนเลยไปนั่งคุดคูอยู่ที่มุมห้อง

"แล้วเธอล่ะ สึนะโยชิคุง"รุ่นที่ 9 เอ่ยถามบอสหนุ่ม

"ก็คงต้องหาแล้วล่ะครับ^^;;; แต่ว่าเธอคนนั้นจะรับรักผมรึป่าวก็ยังไม่รู้เลย ผมน่ะไม่กล้าไปบอก

รักเธอคนนั้นหรอกครับ^^"บอสหนุ่มแห่งวองโกเล่ตอบ

"เอ๊ะ แล้ว'แรมโบ้'หายไปไหนล่ะ เมื่อกี้ยังเล่นอยู่แถวนี้กับอี้ผิงอยู่เลย"ยามะมองซ้ายแลขวาแต่ก็

ไม่เจอเด็กน้อยทั้งสอง จึงเอ่ยขึ้น

"นั่นสิ เจ้านั่นหายไปไหนของมันอีกล่ะ ปัดโธ่เอ๊๊ย ต้องทำให้ยุ่งกันอีกแล้ว"โกคุเดินหาอ้อมห้อง

แต่ก็ไม่เจอตัวต้นเหตุจนกระทั่ง 'ตูม!!!!!' ทุกคนจึงรีบวิ่งไปที่บริเวณที่ส่งเสียงก็พบกลุ่มควันกลุ่ม

ใหญ่เมื่อควันเบาบางลงก็ปรากฎเป็นรูปร่างของหญิงชายสองร่าง และทั้งสองคนก็กลายเป็น

แรมโบ้ และอี้ผิงในอก 10 ข้างหน้าไปซะแล้ว

"สวัสดีครับ วองโกเล่สมัยหนุ่ม"แรมโบ้ผู้ให้เอ่ยกับวองโกเล่เดชิโม่ในช่วงเวลานี้

"ไง แรมโบ้ อี้ผิงด้วย"วองโกเล่หนุ่มเอ่ยทักทายผู้พิทักษ์ของเขา และสาวน้อยชาวจีนที่เปรียบ

เสมือนน้องสาวอีกคนหนึ่งของเขาในอนาคตด้วยความเป็นมิตรที่ผ้เป็นบอสควรมี

"สวัสดีคะ คุณซาวาดะว่าแต่ที่นี่คือ...?"สาวน้อยชาวจีนนาม'อี้ผิง'เอ่ยถามบอสวองโกเล่

"โรงเรียนของพวกฉันเอง แต่คงไม่เป็นไรหรอกอีกไม่กี่นาทีพวกเธอก็ต้องกลับไปเป็นเหมือน

เดิมแล้วล่ะ^^"บอสหนุ่มกล่าวกับหนุ่มสาวทั้งสองด้วยรอยยิ้มละไมที่ใครๆเห็นเป็นต้องใจละลาย

"คงจะไม่เป็นอย่างนั้นแล้วล่ะ เจ้าจางนีนิมันดันเอาบาซูก้าทศวรรตไปดัดแปลงน่ะสิ สงสัยต้อง

เอาไปให้อิริเอะซ้อมซะแล้ว งั้นฉันไปก่อนนะ"รีบอร์นที่โผลมาจากแห่งหนใดไม่รู้เอ่ยขึ้นแล้วรีบ

วิ่งไปที่ห้องของอิริเอะพร้อมหอบเอาบาซูก้าทศวรรตไปด้วย- -

"งั้นพวกเราก็คงติดแหง็กอยู่นี่สินะ เฮ้อ~"แรมโบ้พูดพร้อมถอนหายใจเฮือกให้อย่างเซ็งๆแล้วจึง

เดินออกไปจากบริเวณนั้นพร้อมลากเอาอี้ผิงไปด้วย ส่วนสึนะก็เดินกลับไปที่บ้านซึ่งอยู่ห่างจาก

โรงเรียนแห่งนี้ราวๆ3กิโลเมตรเพื่อกลับบ้านในวันหยุดสุดสัปดาห์

. . . . .

. . . .

. . .

. .

.

ด้านรีบอร์น...

ตอนนี้รีบอร์นได้มาอยู่ที่หน้าห้องของอิริเอะเรียบร้อยแล้ว รีบอร์นเคาะประตูสามครั้งพอเป็น

มารยาทแล้วจึงถือวิสาสะเดินเข้าในห้องพร้อมมองหาเจ้าของห้อง และไปสดุดตากับสายไฟ

ระโยงระยางที่ยาวมากๆ รีบอร์นเดินตามสายระโยงระยางนั้นไปก็พบกับชายหนุ่มเจ้าของห้องที่

กำลังนั่งปั่นเอกสารการวิจัยต่างๆนาๆอยู่  รีบอร์นเิดินเข้าไปใกล้แล้วก็...

แฮ่!

รีบอร์นทำท่าผีหรอกซึ่งแน่นอนว่าอิริเอะต้องตกใจแล้วหันไปมองที่ต้นเสียง

"มี่อะไรให้ผมช่วยหรอครับ คุณรีบอร์น- -"อิริเอะพูดอย่างเหนื่อยหน่ายในความกวนของนักฆ่าคน

นี้ทั้งๆที่อายุที่แท้จริงก็ปาไป 30+ แล้วแท้ๆยังทำตัวเป็นเด็กอยู่ได้- - 

"ก็อยากให้นายช่วยซ้อมบาซูก้าทศวรรตให้หน่อยน่ะ แล้วก็ช่วยส่งจดหมายนี่ให้นายในอนาคต

อีกประมาณ 18 ปีด้วย ฉันไปล่ะ"รีบอร์นบอกอิริเอะแล้วกระโดดออกหน้าต่างไป อิริเอะ มอง

จดหมายที่ถูกรีบอร์นยัดใส่มือให้แล้วเอาเข้าเครื่องส่งจดหมายแบบท่องเวลาแล้วพิมพ์ปี ค.ศ.ที่

จะส่งไปถึงลงไป แล้วมานั่งซ้อมบาซูก้าทศวรรตที่รีบอร์นเอาวางไว้บนเตียงของเขา

. . . . .

. . . .

. . .

. .

.

โลกอนาคต ปราสาทวองโกเล่...

"เอ็กเบอเนอร์ แอร์"สึนะปล่อยเอ็กเบเนอร์ลูกใหญ่ออกมาแต่...

"โล่เอ๋ย จงป้องกันเราจากเปลวไฟบัณไลกัญด้วยเถิด..."สาวน้อยผมสีคาลาเมล บราวน์ร่ายเวท

ป้องกันเอ็กเบินเนอร์ของสึนะไว้ได้ทันแล้วจึงรีบวิ่งตามเพื่อนๆเข้าไปบริเวณซอกตึกที่มีแต่เด็ก

อย่างพวกเธอพอเข้าไปได้

"'อาสึนะ'เป็นไงบ้าง พ่อแกไปรึยัง"'เรย์นะ'สาวน้อยผมสีน้ำตาลจนดำแต่ตอนนี้เลือดพ่อมันดันมา

แรงเอาเสียดื้อๆจึงทำให้ผมของเธอเป็นสีน้ำตาลออกส้มคล้ายๆกับอาสึนะสาวน้อยสุดน่ารักและ

บอสของพวกเธอเองเอ่ยถาม

"เดีี๋ยว แป๊ป ไปแล้วรอดแล้วเรา แต่เงียบๆกันหน่อนนะ"อาสึนะบอกกับทุกคนที่ตอนนี้นั่งเล่นกัน

อยู่อย่างสบายอารมณ์

"ทำไมล่ะ ก็ไหนบอกไปแล้ว"เรียวนะเดินเข้ามาหาอาสึนะ

"เอาเถอะน่า"อาสึนะบอกและไม่นานอาสึนะก็บอกให้ทุกคนออกมาจากซอกตึก

"ว่าแต่ทำไมผมต้องมาวิ่งสู้ฝัดกับพวกอาสึนะจังด้วยล่ะครับ ผมไม่เกี่ยวซักหน่อย- -"'ไค

โตะ'ผู้ชายคนเดียวในกลุ่มของอาสึนะเอ่ยอย่างเซ็งๆ

"ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา"อาสึนะหันไปบอก

"เอาน่าๆ ถือว่าเล่นสนุกแล้วกัน"'คาเคริ'ผู้ใจเย็นและมีรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลาในกลุ่มเอ่ยขึ้นพร้อม

ตบบ่าไคโตะเบาๆ

"ยั่วโมโหคุณสึนะเนี่ยนะ สนุกตายแหละ- -"เคียวมิที่เดินอยู่ท้ายแถว(เพราะเกลียดการสุ่มหัว)เอ่ย

ขึ้น

"แต่วัวว่า วัวสนุกนะ แม่เอาอีกดิ นะๆๆๆๆๆๆ"'มิโนริ'วัวน้อยของกลุ่มออดอ้อนอาสึนะสุดใจขาด

ดิ้นเพื่อให้ได้เล่นสนุกอีกครั้ง

"ไม่ได้ๆ หนึ่งวันต่อหนึ่งครั้งเท่านั้นจำไว้ อีกอย่างฉันหมดแรงน้ำข้าวต้มแล้วด้วย"อาสึนะตอบ

"ง่ะT^T"วัวน้อยทำหน้าจะร้องไห้แต่ไม่มีใครสนใจเลยกลับอารมณ์ให้เป็นเหมือนเดิมโดยทันที

"แต่จะว่าไป มันก็สนุกจริงๆนะคะ ที่ได้เล่นแบบนี้น่ะ^^คึหึหึึหึ"'นามิ'สาวน้อยแห่งสายหมอก

ประจำกลุ่มเอ่ยขึ้น

"แต่ถ้าเราทำแบบนั้นมันไม่ดีนะ"เรีบวนะบอกทุกคน และด้วยความเป็นพี่ใหญ่ทุกคนจึงยอมฟัง

'ประกาศถึงคุณหนูแห่งคฤหาททั้งแปด ขอให้มารวมตัวกันที่ห้องทดลองของท่านอิริเอะด่วนคะ

ประกาศๆ...'ประกาศดังขึ้นทุกคนจึงรีบวิ่งไปที่ห้องทดลองของบ้านอิริเอะโดยทันที ไม่นานทุก

คนก็มาถึงห้องทดลองของบ้านอิริเอะ อาสึนะเห็นประตูแงมอยู่เลยเปิดเข้าไป และ

ซ่า~ เคล้ง~ น้ำและทั้งน้ำตกลงมาในขณะที่อาสึนะยังไม่ทันได้ตั้งตัว จึงทำให้อาสึนะตัวเปียกทั้ง

ตัวอาสึนะมองไปรอบๆห้องทดลองก่อนจะไปสดุดตากับหนึ่งในน้องสาว(ไม่)แท้ที่ตอนนี้กำลัง

หัวเราะขำกลิ้งอยู่ที่พื้น อาสึนะจึงเดินไปหาและเอาสันหนังสือหน้าประมาณ2-3เซนติเมตรได้มา

ประทับลงบนหัวของน้องสาวตัวเอง

"อาสึนะช็อต= ="

"แย้กTT พี่ตีหัวหนูทำไมอ่า มันเจ็บนะT^T"เด็กสาวอายุราวๆ11ปีร้องโอดโอยเมื่อโดนหนึ่งใน

ท่าไม้ตายในการสยบน้องสาวของอาสึนะเข้าไป

"พี่อาสึนะ ใจเย็นก่อนคะ"สาวน้อยหน้าตาคล้ายกันอีกคนหนึ่งเดินมาช่วยน้องสาวที่เกิดจาก

วิทยาการของวองโกเล่เหมือนกันกับเธอ

"ไม่ยงไม่เย็นมันแล้ว= =++++"อาสึนะพูดพร้อมทำท่าจะตีหัวแฝดอีีกคนอีกครั้งแต่โดนน้องสาว

ที่เป็นฝาแฝดกับอีกคนนึงขวางไว้

"พี่โยโกะ ช่วยหนูด้วนT^T"สาวน้อยที่โดยอาสึนะฟาดหัวไปเมื่อกี้เดินมาหลบหลังพี่สาวฝาแฝด

ของตน

"เราก็เหมือนกันนะ เคียวสึ ไม่น่าไปแกล้งพี่สาวเราแบบนั้นเลย"โยโกะหรือโยโกสึนะ ดุน้องสาว

ฝาแฝดของตนที่ไปแกล้งพี่สาวที่แสนใจดีจนตอนนี้พญามารเข้าทรงเรียบร้อยแล้ว

"ง่ะT^T"เคียวสึหรือก็คือเคียวสึนะ หงอยคอตกแล้วเดินอ้อมมาขอโทษอาสึนะอย่างช่วยไม่ได้

"พี่อาสึ หนูขอโต้ดT^T ยกโต้ดให้หนูเต๊อะT^T"เคียวสึนะกล่าวขอโทษอาสึนะ

"ไม่ยกโทษให้"อาสึนะทำท่างอลครู่หนึ่งแล้วก็กลับมากลายเป็นพญามารเหมือนเดินแล้วมอง

หน้าเคียวสึนะอย่างเคืองๆ

"แง"เคียวสึร้องพร้อมวิ่งหนีอาสึนะ

"มานี่เลยน้าาาาาาาาาา>0</"อาสึนะวิ่งไล่เจับเคียวสึนะทั้งๆที่ตัวเปียกอยู่แต่เชียร์อย่างอาสึนะ

ไม่มีทางล้มง่ายๆกับอีแค่เรื่องแค่นี้หรอก

"กรี๊ดดดดดดดดด"เคียวสึร้องลั่นจนทุกคนที่อยู่ในบริเวนนั้นต้องพากันอุดหูไปตามๆกันยกเว้น

อาสึนะที่วิ่งไล่จับยัยน้องสาวตัวแสบของตัวเองอยู่

"จับได้ซักที- -มานี้เลย"อาสึนะจับน้องสาวตัวเองได้ก็ลากน้องสาวสุดที่รักไปเทศนาให้รู้ซึ้งถึงรส

พระธรรม แล้วสึนะก็เข้ามาพร้อมกับเคียวโกะที่ควงกันมา

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ"สึนะถามเด็กๆที่อยู่ข้างในห้องทดลอง

"ตายแล้ว ดูสิเลอะเทอะไปหมดแล้วลูกสาวฉัน"เคียวโกะวิ่งปรีเข้าไปหาอาสึนะที่ยืนตัวเปียกอยู่

แล้วจับอาสึนะหมุนตัวซักสองสามรอบแล้วจึงเอ่ยถาม

"มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ไหนบอกแม่มาสิ"เคียวโกะถามพวกลูกๆของเธอทั้งสามคน

"พี่อาสึนะแกล้งหนูอ่ะ แงๆT^T"เคียวสึนะรีีบวิ่งไปกระโดดกอดสึนะอย่ารวดเร็ว

"อาสึนะจัง แกล้งน้องไม่ดีนะลูก^^"สึนะเอ่ยปรามอาสึนะที่อยู่ในท่าที่จะเถีียงแบบเต็มที่ต้องหยุด

ไปในทันทีแล้วบ่นอุบอิบอยู่คนเดียวว่า'...ใครกันแน่ที่แกล้ง'

"-  -(ยัยน้องเวรเอ๊ย ทำฉันเป็นหวัดจนได้)"อาสึนะคิดในใจ

"ตายแล้วอาสึนะจัง ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เถอะลูก"เคียวโกะพูดพร้อมทำท่าจะเดินออกไป

จากห้องโดยลากอาสึนะไปด้วย แต่ก็โดนอิริเอะที่พึ่งเดินออกมาจากประตูขัดไว้

"คงไม่ได้แล้วล่ะครับ องค์หญิงอาสึนะต้องไปเดี๋ยวนี้แล้วล่ะครับ"อิริเอะบอก

"ไม่ทำได้มั้ยเนี่ย- -"อาสึนะถาม

"ไม่ได้หรอกคะ องค์หญิงภารกิจนี้มันเกี่ยวพันธ์กับชีวิตขององค์หญิงและผู้พิทักษ์ขององค์หญิง

ด้วยนะคะ ถ้าองค์ไม่ไปองค์หญิงและผู้พิทักษ์ขององหญิงรวมถึงพวกท่านโยโกะก็จะหายไปด้วย

คะ"'มิกิ'เมดประจำตัวของอาสึนะบอกกับอาสึนะ อาสึนะเลยจำใจเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆที่

ตอนนี้มายืนอยู่หน้าเครื่องย้อนเวลาของอิริเอะกันหมดทุกคนแล้ว

"โชคดีนะ ลูกรัก^^/"สึนะโบกมือลาลูกสาวตัวแสบของตัวเอง

"คะ"อาสึนะขานรับ

"พี่จ๋า ไว้มาเล็นด้วยกันอีกนะ><"เคียวสึนะโบกมือลาพี่สาวทีน่ารักของตัวเองอยู่กับสึนะ เคียว

โกะ และโยโกะ

"เดี๋ยวกลับมาเล่นด้วยแล้วกัน แต่อย่าเล่นแบบนี้อีกนะ ฮะ ฮะชิ้ว>.,<"อาสึนะตอบและจามอย่าง

แรง

"แล้วก็ขอให้หายหวัดเร็วๆด้วยนะคะ><พี่อาสึนะ"โยโกะบอก

"อื้ม =.,="อาสึนะรับ แล้วอิริเอะจึงเริ่มการย้อนเวลา
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบไปแล้วบทนำแสนยาวเยีียด- - ทีนี่ต้องทำการบ้านแล้วเรา ไว้เจอกันตอนหน้า เม้นให้เค้าด้วยนะ^^