fic reborn sweet time ปฎิบัติการย้อนเวลาจับคู่หัวใจนายมาเฟีย

ตอนที่ 23 : ซ้อมละคร(นภา,วายุ)

ซ้อมวันแรก...

"เอาล่ะ เราจะมาท้องบทให้ขึ้นใจกันก่อนนะคะ เอาล่ะนะ เริ่มจากคุณสึนะเลยคะ เดี๋ยวหนูจะเป็น

เจ้าหญิงให้เองคะ..."อาสึนะพูดพร้อมก้มหน้ามองสมุดบทละครที่ตัวเองแต่ง"...โอ้ว เราอยากรู้

จริงเหตุใดตระกูลของหม่อนฉัน กับตระกูลของท่าน ถึงได้เป็นเช่นนี้เล่าเพคะ องค์ชาย"อาสึนะ

พูดด้วยสีหน้าที่อยู่ในอารมณ์เดียวกันกับบทที่ตัวเองแต่ง อาสึนะสามารถเข้าถึงบทได้เหมือน

มาก ราวกับว่าเธอคือเจ้าหญิงในเรื่องจริงๆ เคียวโกะมองการกระทำของอาสึนะพร้อมเรียนรู้ไป

ด้วย สึนะมองบทของตัวเองที่ต่อจากอาสึนะแล้วเมื่ออาสึนะพูดจบก็"...เราเองก็ไม่รู้เช่นกันว่า

เพราะเหตุใดตระกูลของเราสองจึงไม่ลงรอยกัน แต่เรารู้แค่ว่าเรารักเจ้านะ ฮิคาริ"พอสึนะพูด

เสร็จอาสึนะก็มองไปทางเคียวโกะแล้วกระพริบตาข้างหนึ่งให้เป็นสัญญาณว่า"ตาเธอแล้วนะ"

เคียวโกะมองไปที่บทของตัวเองแล้วอ่านมันออกมา

"เราจะทำเยียงไรดีเพคะ ท่านเองก็มีคู่หมั่นคู่หมายของท่านอยู่แล้ว ทางบ้านของหม่อมฉันเอง

ก็...เกลียดพระองค์มากนะเพคะ"เคียวโกะเริ่มมีอารมณ์ร่วม สึนะทิ้งบทแล้วมาจับไหล่เคียวโกะ

พร้อมพูดกับเคียวโกะด้วยสีหน้าจริงจังว่า"ถึงจะเป็นยังไง ขอแค่เรารักกันเท่านั้นก็พอครับ เคียว

โกะจัง!!!!!"เคียวโกะ ฮารุ และโกคุเดระอึ้งไปชั่วขณะ ส่วนสึนะที่ลืมตัวก็เกาท้ายทอยแก้เก้อ

อย่างเขินอาย ส่วนอาสึนะก็ยิ้มกริ่มกับการกระทำของสึนะอย่างพอใจก่อนที่จะกลับมายิ้มในแบบ

ปกติแล้วบอกให้สึนะพอ แล้วเดินมาหน้าโกคุเดระ

"เอาล่ะต่อไปคุณโกคุเดระกับคุณฮารุคะ อะแฮ่มๆ ทำไมเจ้าถึงได้รักคนที่ไม่ได้มีใจให้เจ้าเลย ข้า

ไม่เข้าใจเจ้าเลยจริงๆ"อาสึนะชายตามองที่ฮารุ

"คะๆ ฮาฮิ เอ่อ...ข้าก็ไม่รู้ ข้าเองก็ไม่เข้าใจเช่นเดียวกันกับท่านนั้นแหละ"ฮารุพูดแบบใส่อารมณ์

จนคนอื่นที่เห็นรู้สึกว่ามันเว่อร์เกินไป โกคุได้แต่ทำหน้าเอือมแล้วพูดบทของตัวเอง"เจ้าจะไม่รู้

ได้เช่นไร ในเมื่อเจ้าคือเจ้าเองนะ โยฮิเมะ"โกคุพูดอย่างไร้อารมณ์จนอาสึนะและทุกคนรู้สึก

เอือม แถมอาสึนะยังคิดไว้ด้วยว่า"คนนึงก็เกินไป คนนึงก็น้อยไป เมื่อไหร่มันจะพอว่ะ-_-^"อาสึนะ

รู้สึกปวดหัวกับสองคนนี้ขึ้นมาตงิดๆพรางคิดว่าสงสัยคงเพลียมั่ง เลยเดินไปนั่งกุมขมับตัวเองให้

ห่างจากโกคุเดระและฮารุให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

วันที่สอง....

"เฮ้อ~ คู่พี่สึนะกับพี่เคียวโกะน่ะพอได้ แต่ทำไมสองคนนี้ถึงไปด้วยกันไม่ได้สักทีนะ เฮ้อ~"อาสึ

นะถอนหายใจอย่างเหน็บเหนื่อย และพอเงยหน้าไปมองเหล่าพี่ๆทั้งหลายที่เอามาอินเตอร์เทน

ก็ถึงกับคอตกอีกครั้งเมื่อเห็นพัฒนาการที่แสนจะช้าของโกคุเดระ และพัฒนาการที่ไวเกินมนุษย์

มนาของฮารุ พรางคิดไปว่า"ถ้าสองคนนี้ได้อีกครึ่งของอีกคนคงจะดีน่าดูเลยเนาะ"แล้วลุกขึ้นมา

ทำท่าสู้ตายสุดชีพแล้วเดินมาซ้อมให้ทั้งสองคนอย่างจริงๆจังๆอีกสักรอบนึง เอาล่ะ เราต้องไม่

ยอมแพ้! อาสึนะบอกตัวเองอยู่ในใจก่อนที่จะเริ่มสอนจากคนทีี่ว่านอนสอนง่ายที่สุดคือเคียวโกะ

"เอาล่ะคะ พี่เคียวโกะ ตอนที่เห็นหนูอ่านบทของพี่ครั้งแรกรู้สึกยังไงบ้างคะ"อาสึนะถาม

เคียวโกะทำท่านึกก่อนจะบอกว่า"ก็รู้สึกว่าอาสึนะจังรักแล้วก็กังวลมากน่ะสิจ๊ะ"เคียวโกะบอก

อาสึนะทำตาเป็นกระกายด้วยความปราบปลื้มจนเคียวโกะเหงื่อตก"ใช่คะ ใช่เลยแบบนี้แหละ"

แล้วอาสึนะก็กระโดดออกมาจากเคียวโกะแล้วบอกว่า"ให้ลองคิดว่าเราเป็นตัวละครตัวนั้นสิคะ^^"

อาสึนะพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เคียวโกะงงอาสึนะยิ้มอีกรอบแล้วพูดบทของเคียวโกะที่ต้องใช่

ความรู้สึกล้วนๆ"หม่อมฉันน่ะ แอบหลงรักพระองค์แต่แรกพบแต่ว่า...เพราะว่าตระกูลของเรานั้น

ไม่เป็นมิตรต่อกัน หน่ำ้ำซ้ำยังเป็นศัตรูกันอีกด้วยหม่อมฉันน่ะ ไม่อยากให้รักของเราสองเป็น

เหมือนดั่งโรมิโอกับจูเลียตที่ต้องกลายเป็นโศกนาฏกรรมไปน่ะเพคะ"อาสึนะทำท่าทางกังวล

ออกมาจากใจจริงราวกับว่าเธอไม่ใช่อาสึนะแต่เป็นองค์หญิงฮิคาริแห่งหมู่บ้านชนบทที่ยากแล้ง

เธอหลับตาครั้งหนึ่งก่อนจะกลับกลายเป็นอาสึนะคนเดิม"อย่างน้อยก็เอาให้ได้ขนาดนี้นะ

คะ^^"อาสึนะบอกเคียวโกะแล้วเดินไปหาเป้าหมายต่อไปนั้นก็คือ สึนะ นั้นเอง อาสึนะเดินมา

ใกล้ๆสึนะอย่างเงียบๆในขณะที่สึนะกำลังอ่านบทอย่างแข็งขันพร้อมทำท่าประกอบต่างๆไปด้วย

พรางพูดไปว่า ไม่เหมือนแฮะ เราขาดอะไรไปนะ อาสึนะเดินนั่งข้างๆแล้วบอกที่หูของสึนะ

ว่า"ความรู้สึกไงล่ะคะ^^"สึนะได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าตาม"ใช่ๆความรู้สึก เฮ้ย เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่

น่ะ อาสึนะ"สึนะถามอาสึนะที่นั่งอยู่ข้างๆ"เรื่องนั้นน่ะ ชั่งเถอะคะ แต่ว่านะ หนูว่าความรู้สึกของพี่สึ

นะน่ะ มันไม่ได้ไปกับบทเลยนะคะ ลองเข้าถึงบทให้มากกว่านี้ดูสิคะ ให้คิดไปเลยว่าพี่สึนะน่ะคือ

เจ้าชายนาโอโตะน่ะคะ หนูแนะนำได้แค่นี้แหละ งั้นหนูไปดูคนอื่นก่อนนะคะ^^"อาสึนะบอกแล้ว

ก็วิ่งไปหาฮารุในขณะที่สึนะกำลังทำตามที่อาสึนะบอก อาสึนะวิ่งไปหาฮารุที่กำลังซ้อมโดยที่ไป

เอาชุดจากไหนไม่รู้มาใส่แถมยังออกอารมณ์ซะเว่อร์เลย ถึงบทนี้จะมีคาแร็กเตอร์ที่เหมือนกับฮา

รุมากแค่ไหน แต่แบบนี้มันก็เกินไปน่ะนะ= = อาสึนะเดินเข้าไปดูอย่างเงียบๆพรางวิเคราะห์กับ

การแสดงของฮารุที่เว่อร์เกินพิกัด จากที่อาสึนะดูๆมาตั้งแต่ต้นจนจบทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีแต่

มันเสียอย่างเดียวคือมันเว่อร์เกินเหตุไงล่ะ= = อาสึนะเดินเข้ามาสะกิดฮารุแล้วบอกว่า"ถ้าทำได้

ช่วยทำให้เป็นธรรมชาติและออกมาจากใจจริงๆมากกว่านี้อีกหน่อยนะคะ"แล้วก็เดินไปหาโกคุเด

ระที่กำลังนั่งหมกตัวซ้อมอยู่คนเดียวโดยไม่ออกอาการฟิลลิงหรือแอ๊กติ้งใดๆทั้งสิ้น อาสึนะเดิน

เข้าไปดูใกล้ๆพร้อมมองหน้าของโกคุเดระ พอมองดูก็แทบอยากจะปล่อยก๊ากแต่เพราะนิสัยที่ถูก

ขัดเกลามาอย่างดีของเธอจึงทำให้เธอได้หัวเราะนิดๆ โกคุเดระโวยใส่เธออย่างแรง แต่อาสึนะก็

ไม่ได้กลัวอะไรนักพร้อมบอกว่า"ลองหาที่เงียบๆลับตาคน แล้วลองแสดงดูนะคะ^^ ทำให้สุด

ความสามารถเลยนะ ถ้าอยากให้พี่สึนะชมน่ะ^^"อาสึนะบอกแล้วก็แอบอู้งานไปนอนอยู่บนต้นไม้

อย่างมีความสุขพรางดูการกระทำของทุกคนแบบห่างๆอย่างห่วงๆเท่านั้น

วันที่สาม....

อาสึนะเริ่มจับตัวละครทั้งหมดเข้าด้วยกัน แต่เละไม่เป็นท่า= =

วันที่สี่....

ทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทางขึ้น

วันที่ห้า...

ทุกอย่างเพอร์เฟ็กและเป็นไปได้ด้วยดี

วันที่หก...

เรียกลองชุดและวัดไซ

สัปดาห์ที่หนึ่ง....

เริ่มแสดงใหญ่กันทุกวันและปรับส่วนต่างๆให้เข้าที่เข้าทางมากยิ่งขึ้น

วันต่อมา....

เริ่มลองใช้เอฟเฟ็กต่างๆและวางแผนการแสดง

หลายวันต่อมา....

ตรวจดูความถูกต้องและปลอดภัยของเครื่องมือต่างๆก่อนวันขึ้นแสดง ส่วนนักแสดงก็ให้พักหนึ่ง

วัน

เอาล่ะ อีกไม่นานก็ถึงวันขึ้นแสดงแล้ว เราต้องทำให้ได้!!!!!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ในที่สุดก็อัพแหละเนอะ ไอ้เราเองตอนแรกก็ว่าจะอัพตั้งแต่เมื่อวานแล้วแต่มันเลยเที่ยงคืนมา

แล้วอ่ะนะ ช่วงนี้อยู่ในช่วงแข่งกีฬาเลยไม่ค่อยมีเวลาน่ะ ไว้ว่างๆจะมาต่อนะ และใครก็ได้ช่วย

คิดชื่อเรื่องที่พวกสึนะจะแสดงทีมันใกล้เข้ามาทุกทีแล้วนะT^T ยังไม่มีใครเม้นให้ชื่อมาเลยอ่ะ

แงงงงงงงงงงงงงง ยังไงก็ช่วยกันเม้นหน่อยนะ บาย

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เหมียว หง่าว