ตอนที่ 20 : ผู้จัดการชมรม!!!!!!!!!(อรุณ)
"ขัดพื้นให้เงาวับ จัดการทำความสะอาดอุปกรณ์ทั้งหมดภายใน 10 นาทีปฏิบัติ!!!"เรียวนะสั่ง
เรียวเฮด้วยใบหน้าเคร่งครึมทั้งๆที่ตัวเองเด็กกว่าเขาแท้ๆ- - เรียวเฮรีบปฏิบัติพร้อมกับท่องคติ
ประจำใจของตัวเองไปด้วย"สุดขั้วววววววววววววววววววววววววว!!!!!!!"พรางขัดพื้นไปเรื่อยๆ
จนมันเงาวับจนสามารถสะท้อนใบหน้าของเราให้เห็นชัดได้เลยล่ะ เรียวเฮรีบวิ่งไปขัดๆถูๆ
นวมของตัวเองจนมันสะอาดเงาวับแล้วรีบวิ่งไปทำนู้นทำนี่ตามที่เรียวนะสั่ง
1 ชั่วโมงผ่านไป.....
เรียวเฮมานอนแหมะอยู่บนสังเวียนด้วยความเหนื่อยอ่อนจากเรื่องการเรียนและการทำความ
สะอาดห้องชมรมให้สอาดอยู่เสมอ เรียวนะนั่งหอบกับการสั่งงานมอรธอนให้เรียวเฮที่แทบไม่ได้
หยุดพัก เรียวนะมองสำรวจไปรอบๆก่อนจะตรบมือแล้วพูดว่า"เพอร์เฟ็ก"แล้วก็ดันไปจ๊ะเอ๋กับป้าย
ชื่อของคนในชมรมที่มีแค่เรียวเฮกับเรียวนะเท่านั้น เท่าที่เรียวนะจำได้(โดนอาสึนะเทศมา)การที่
จะยังเป็นชมรมอยู่ได้จะต้องมีสมาชิกอย่างน้อย 5 คนขึ้นไปและถ้าเป็นชมรมที่อยู่มานานแล้วและ
เคยมีหรือยังไม่มีรางวัลอะไรก็แล้วแต่....ถ้าไม่มีสมาชิกครบตามที่กำหนดมาจนถึง 2 ปีจะต้อง
โดนยุบชมรม!!!!! เรียวนะคิดได้แบบนั้นเลยหันไปหาเรียวเฮด้วยใบหน้าแตกตื่น ตาของเรียวนะ
เบิกกว้างแล้วถามเรียวเฮว่า"ชมรมนี่มีแค่นายมากี่ปีแล้วหรอ?"เรียวเฮเด้งตัวลุกขึ้นมานั่งแล้ว
ตอบว่า"ก็ปีกว่าๆจะ 2 ปีแล้วล่ะครับ อาจารย์เรียวนะ"ได้ยินแบบนั้นเรียวนะถึงกับอึ้งสนิท=[]=
อะไรว่ะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เอ็งปล่อยให้ชมรม(เกือบ)ร้างแบบนี้มาแรมปี
เลยเราะ=[]= ตายๆๆๆๆๆๆๆต้องรีบหาสมาชิกด่วนซะแล้ว ก่อนอื่นต้องผู้จัดการทีมก่อน"เรียวเฮ
ไปหาผู้จัดการที่มีความเป็นผู้ใหญ่และมีความรับผิดชอบพอที่จะมาเป็นผู้จัดการที่จะมาเป็นชมรม
ของเราด่วน!!!!!!!"เรียวนะสั่งเรียวเฮ เรียวเฮทำหน้างงก่อนจะบอกว่า"แล้วเอาใครดีล่ะอาจารย์?"
เรียวนะถึงกับปรี๊ดแตกแล้วจับคอเสื้อเรียวเฮยกขึ้นก่อนพูดว่า"ถ้าไม่รู้จะเอาใครก็เอาคุโรคาวะ ฮา
นะไปเลยสิ!"เรียวนะพูดอย่างเดือดสุดๆ ส่วนเรียวเฮก็หน้าซีดเป็นไก่ต้มก่อนที่จะรีบวิ่งไปหาเคียว
โกะ
วันต่อมา......
"นี่ๆ ฮานะจัง"เคียวโกะเดินมาที่โต๊ะของฮานะพร้อมจับมืออาสึนะกับฮารุมาด้วยโดยมีเรียวนะเดิน
ตามมา ฮานะมองเห็นอาสึนะกับเรียวนะโรคประจำตัวก็กำเริบทันที!!!!!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด เอาเด็กออกไปจากฉันน้าาาาาาาาาาา"ฮานะรีบถอยออกจากอาสึนะ
และเรียวนะ อาสึนะกับเรียวนะมองหน้ากันก่อนจะนึกได้ว่า..."แม่เจ้เป็นโรคเกลียดเด็กนี่หว่า
เกือบลืมไปเลย- -;;a"อาสึนะส่งซิกส์ให้เรียวนะ เรียวนะพยักหน้าอย่างเสียมิได้แล้วหันกลับมา
มองที่ฮานะที่ผื่นขึ้นเต็มตัวอยู่แบบนั้น อาสึนะมองอยู่เฉยๆก่อนที่อยู่ๆก็หายไปแล้วไปปรากฎตัว
อยู่ด้านหลังของฮานะแล้วจับฮานะฉีดยาบางอย่าง ฮานะมองในสิ่งทีอาสึนะได้ทำไปโดยใช้เวลา
เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น แล้วอาสึนะก็กลับไปยืนอยู่ที่เดิมแล้วก็ยิ้มบางๆออกมา ฮานะรู้สึกไม่ไว้
ใจอาสึนะขึ้นมาตงิดๆเลยหันไปมองอาสึนะด้วยสายตาไม่ไว้ใจ อาสึนะยิ้มก่อนจะบอกว่า"ไม่ต้อง
ห่วงคะ นั้นน่ะมันวอคซีนที่จะช่วยรักษาโรคเกลียดเด็กของคุณให้หายเป็นปริดทิ้งเลยล่ะคะ^^ แต่
ว่ายานี่มีฤทธิ์แค่ 1 ชั่วโมงน่ะคะ แต่ถ้าได้รับยาต่อเนื่องก็จะสามารถหายขาดได้คะ"อาสึนะตอบ
แล้วผลักเรียวนะให้ไปจับมือฮานะ ฮานะสดุ้งนิดๆก่อนจะดูผลที่ออกมาผื่นของเธอเริ่มหายไปที
ละนิดจนหายไปหมด เรียวนะถอยออกห่างจากฮานะมาอยู่ในระดับเดียวกันกับอาสึนะ
"เอาล่ะ เข้าเรื่องกันสักที คือว่าเราอยากให้คุณคุโรคาวะมาเป็นผู้จัดการชมรมมวยให้หน่อยน่ะ นะ
ขอร้องล่ะ"เรียวนะโค้งงามๆให้ฮานะ 1 ทีเป็นการขอร้อง
"นะจ๊ะ ฮานะจังช่วยทีนะจ๊ะ"เคียวโกะและคนอื่นๆโค้งให้ฮานะจนยากจะปฏิเสธ ฮานะพยักหน้า
ตกลง อาสึนะที่แอบมองดูก็ถึงกับเฮออกมาแล้วกระโดดกอดกับเรียวนะ
"และด้วยเหตุนี้ฉันถึงได้มาเป็นสมาชิกของชมรมมวยในฐานะผู้จัดการ ฝากตัวด้วยนะ"ฮานะโค้ง
ให้กับเรียวเฮและเรียวนะ เรียวเฮร้องลั่นดีใจวิ่งรอบห้องชมรมไปทั่ว ส่วนเรียวนะก็มาเช็คแฮนกับ
ฮานะแต่ว่า..."อ๊ายยยยยยยยยยยยย คันๆๆๆๆๆๆๆๆ"ฮานะรีบสลัดมือออกจากมือของเรียวนะ
เพราะว่ายาของอาสึนะมันหมดฤทธิ์ไปหลายชั่วโมงก่อนแล้วไงล่ะ!!!!!T^T
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ในที่สุดก็ทำเสร็จวันนี้อัพช้าเพราะโดนแม่แยงเล่นอ่ะT^T แต่ยังไงก็มาอัพแล้วก็เม้นให้ด้วยแล้ว
กันนะคะ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

178 ความคิดเห็น
-
#148 Miyakojung (จากตอนที่ 20)วันที่ 3 เมษายน 2558 / 19:38อุ๊บ....หึหึ..(หยุดเลยนะครับ น่าสงสารคุณเรียวเฮออกนะครับ/มาคะ/อุ๊บ..จ้าๆ/มิยะ)#1480
-
#29 ยัยบ้าฟิค (จากตอนที่ 20)วันที่ 17 ธันวาคม 2556 / 16:41555+ ชีวิต สุดจะรันทด จะสงสารหรือ จะหัวเราะดีเนี่ย#290