No

ลำดับตอนที่ #3 : เส้นทางที่แตกต่าง

ขณะที่เดินไปข้างหน้า

ฉันได้แต่จ้องมองตามชายผ้าคลุมของเขาไป

รับรู้ถึงความแตกต่างที่เอื่อมไม่ถึง

พวกเราแสนแตกต่าง

แม้จะอยู่บนเส้นทางที่ใกล้กันเพียงใด

แต่มันแตกต่าง

ฉันเพียงแค่หวังว่าเส้นทางที่เราเดินจะใกล้กันมากกว่านี้

สักวันนึง.....

แค่ใกล้กันมากกว่านี้

แม้มันจะน้อยเพียงใดก็ตาม...

...............

ต่อให้พยายามเพียงใดเราก็มิอาจอยู่จุดเดียวกันได้


ฉันหลงคิดว่าเราคล้ายคลึง


แต่ไม่ว่าพยายามเท่าไร ก็มิอาจอยู่จุดเดียวกันได้


เส้นทางของพวกเราช่างโดดเดี่ยว


บางครั่งอาจหนาวเหน็บ


บางครั่งนั่นแสนเศร้า


แม้จะรายล้อมไปด้วยมิตรสหาย


แต่สุดท้ายเราต่างต้องอยู่ตัวคนเดียว


เป็นเส้นทางที่มิอาจบรรจบลงได้


ได้แต่เดิน เดินและเดินไปข้างหน้า


เพื่อคนที่เดินมาด้วยกัน แม้จะไม่มีแรงเดินแต่ก็หยุดไม่ได้


เพื่อคนที่เดินมาด้วยกัน ฉันต้องไม่หยุดเดิน 


เพราะนี่คือชะตากรรม....


คือหน้าที่ของฉัน


ขอโทษนะ....