นิยายragnarok~^o^

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2

"ไม่ต้องไหว้หรอก ไม่เป็นไรจ้ะ แม่สาวน้อยไหนๆฉันก็ช่วยเธอแล้วนี่ก้อต้องช่วยให้ตลอดรอดฝั่งสิ ป่ะเราไปตีหัวดรอปเล่นกันดีกว่า"

เต้กล่าวอย่างอารมณ์ดี
...ณ ทะเลทรายทางทิศใต้ของ Morroc...

"เป็นไง ขึ้นดีไหมรุ้ง"
"ดีค่ะ ดีจังเลย รุ้งนะ มาตีคนเดียวทีไรไม่ตายก้อเกือบตายทุกที ทำยังไงได้รุ้งไม่มีกะตังซื้อเรดกินก้อต้องทนๆเอาอ่ะค่ะ แต่มอนส์เตอร์พวกนี้ก้อจิงๆเล้ยทำไมเก่งกันจัง วันนี้เหละตารุ้งแก้แค้นมั่งแล้ว คิคิ"

สายรุ้งกล่าวเจื้อยแจ้วอย่างอารมณ์ดี โดยไม่ทันสังเกตว่าเต้นั้นมองเธอด้วยสายตาที่เอ็นดูและอ่อนโยนเพียงไร

"พูดมากจริงนะแม่ตัวเล็ก" เต้พูดพร้อมกับโยกหัวแม่สาวน้อยเบาๆในความน่าเอ็นดูของเธอ

มาต่อๆๆๆ ถ้าไม่มีใครขุดนู๋จะไม่เขียนแระฮือๆๆๆ

ทั้งสองคนเก็บเลเวลเพลินจนเย็นในที่สุดจ๊อบเลเวลของสายรุ้งก้อครบ 10 จนได้

"เย่ๆๆๆๆๆ คุณเต้คะ"
"อะไรหรอรุ้ง"
"รุ้งจ๊อบเลเวล10แล้วค่าาาา"

สายรุ้งกล่าวกับเต้ด้วยความดีใจ

"อืม แล้วเราอยากเป็นอะไรล่ะ"เต้ถาม
"รุ้งอยากเป็น อโคไลท์ค่ะ"

สายรุ้งตอบเจื้อยแจ้วเช่นเคย

"แก่นกะโหลกอย่างเธอเนี่ยนะ จะเปนอโค คิคิ ปากจัดจ้านอย่างรุ้งอ่ะเต้ว่าน่าจะเป็นแม่ค้ามาขายของกับเต้ดีกว่ามั้ง"

หนุ่มเต้กล่าวปนหัวเราะขณะที่สายรุ้งแอบค้อนเค้าเล็กน้อย หนุ่มเต้จึงยิ่งหัวเราะเข้าไปอีกกับความแสนงอนของสาวน้อยคนนี้

เมื่อตะวันลับฟ้าสายรุ้งกับหนุ่มเต้นั้นได้เดินทางกลับบ้านด้วยความอ่อนเพลีย

ระหว่างทาง หนุ่มได้ได้พบกับเพื่อนเก่าสมันที่เป็นMerchanจึงให้สายรุ้งล่วงหน้ากลับบ้านไปก่อน

"เอ ทำไมบ้านเปิดไฟ หรือคุณเต้ลืมปิดนะ" สายรุ้งสงสัย เธอจึงก้าวเข้าไปในบ้าน

ฉับพลันเสียงลึกลับก้อปรากฎขึ้น

"นั่นใครน่ะ บอกมานั่นใคร" เสียงชายหนุ่มฟังดูน่ากลัวแก่เด็กสาวยิ่งนัก

"เสียงใครนะ?"
สายรุ้งตื่นกลัวและตกใจเธอหาที่ซ่อนซึ่งก้อคือใต้โต๊ะอาหารที่มีผ้าคลุมนี่เอง

"ฉันถามว่านั่นใคร?"
เสียงลึกลับตอกย้ำอีกครั้งจึงทำให้โนวิดน้อยซุกตัวลึกเข้าไปอีก

"ออกมา!!!!ชั้นบอกให้ออกมาถ้าไม่ออกมาโดนดาบนี่ลงแน่!!!
ฉันจะนับ 1..2......"

"กลัวแล้วค่ะ กลัวแล้ว อย่าทำหนูเลย หนูไม่มีอะไรจะให้ค่ะเจ้าของบ้านก้อไม่อยู่ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ คุณไนท์อย่าทำหนูนะคะ"

ตอนนี้สภาพของสาวน้อยเธอสั่นกลัวไปหมดแล้วด้วยร่างอันกำยำของชายหนุ่มและอาชีพไนท์เห็นทีเธอจะสู้เขาไม่ได้แน่ๆ

"นี่เธอเป็นใคร"
ชายลึกลับถามขึ้นมาพร้อมกับเก็บดาบของเขาเข้าฝักตามเดิมด้วยเห็นว่าเป็นเพียงโนวิดน้อย

"หนูเป็นเด็กที่คุณเต้ช่วยมาค่ะ แล้วคุณล่ะเป็นใคร"
สาวน้อยยังไม่คลายความหวาดกลัว

"เงยหน้าขึ้นมามองฉันสิ เธอจะได้คำตอบเอง"
สิ้นเสียงของไนท์หนุ่ม เค้าได้ช้อนเอาใบหน้าของสาวน้อยขึ้นมามองหน้าเขา พร้อมกับที่เขาได้เห็นหน้าเธอเต็มๆด้วย

ทันทีที่สายรุ้งสบตากับไนท์หนุ่ม เธอถึงกับอุทานขึ้นมาว่า
"คุณเต้!! เป็นไปได้ยังไงคุณเต้เป็นพ่อค้านี่คะแล้วทำไม..รุ้งงงไปหมดแล้ว"

"นี่แม่สาวน้อย ฉันไม่ใช่คุณเต้ของเธอหรอกนะ"

"แล้วคุณเป็นใคร ทำไมหน้าเหมือนคุณเต้ขนาดนี้"
สาวน้อยยังงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ขณะเดียวกัน หนุ่มเต้ได้กลับมาบ้านของเขาพอดี.....

หนุ่มเต้ก้าวเข้ามาภายในบ้านพร้อมกับความดีใจเล็กน้อย
"ติ๊น!!"

"ไงเต้ น้องรัก"
ไนท์หนุ่มทักทาย

"อ้าว งงอะไรล่ะรุ้ง มาสวัสดีพี่เค้าสิ นี่ติ๊นนะเป็นพี่ชายฝาแฝดของเต้เอง"
หนุ่มเต้ปลุกสายรุ้งให้ตื่นขึ้นจากความงุนงง

"อ่า...เอ่อ..สวัสดีค่ะหนูชื่อสายรุ้งค่ะยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"
สายรุ้งยกมือไหว้หนุ่มติ๊นไนท์หนุ่มลึกลับซึ่งเป็นพี่ชายฝาแฝดของหนุ่มเต้อย่างยังงงๆ

"ไม่ต้องไหว้หรอกจ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะสาวน้อยสายรุ้ง"
หนุ่มติ๊นกล่าวทักทายสาวน้อยอย่างเป็นกันเอง แต่ทว่า สาวน้อยคนนี้ชักจะน่ารักถูกใจเขาขึ้นมาบ้างแล้วสิ

"เอาล่ะๆ" หนุ่มเต้ทำลายความเงียบขึ้นก่อน

"เดี๋ยวรุ้งไปนอนที่ห้องเล็กข้างในสุดนะ เต้จะให้เด็กไปทำความสะอาดให้"
หนุ่มเต้พูดเองเออเอง

"ว่าอะไรนะคะ!! จะให้รุ้งนอนที่นี่หรอ"
สายรุ้งถามออกมาอย่างตกเล็กน้อยแบบไม่เชื่อหูตัวเอง นี่คุณเต้มีน้ำใจกับเธอขนาดนี้เชียวหรือ

"ก้อใช่น่ะสิ หรือว่าเธอจะไปนอนใต้ต้นมะพร้าวในมอแบบเก่า"
หนุ่มเต้เอ่ยเชิงดุเล็กน้อย

"แต่...รุ้ง...เอ่อ..."

"ไม่ต้องมีแต่เลย ต่อจากนี้ไปชั้นเป็นผู้ปกครองของเธออย่าดื้อเข้าใจมั้ย คิดซะว่าตอบแทนชั้นละกันนะ เอาล่ะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้"
หนุ่มเต้กล่าวแกมบังคับสาวน้อยจึงต้องยอมจำนนแต่โดยดี

"แต่...รุ้งไม่มีเสื้อผ้านี่คะ"
สายรุ้งบอกตามตรง

"มาอยู่กะพ่อค้าอย่างเต้ จะกังวลอะไรอีก เดี๋ยวไปเลือกเอาตามใจชอบเลยนะในห้องนู้นน่ะ อาบน้ำแล้วรีบไปนอนด้วยนะ พรุ่งนี้เตรียมตัวเปนอโคเดี๋ยวเต้พาไป"หนุ่มเต้สั่งเป็นชุด

"เจ้าค่ะ"
สายรุ้งรับคำสั่งแบบหน้าทะเล้น
"ไปๆๆๆๆได้แล้ว"
หนุ่มเต้กล่าวพร้อมกับแอบขำน้อยๆในความซนของสาวน้อยคนนี้

สายรุ้งเดินไปอาบน้ำแต่โดยดี

"นี่ เต้"
หนุ่มติ๊นกล่าวขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน

"ไรหรอ?"
"เด็กคนนั้นอ่ะ นายไปเอามาจากไหน"
"หลับอยู่ในมอ คนหักไม้ผีเล่นฉันเห็นเลยสงสาร ปลุกไม่ตื่อนเลยอุ้มหนีมาบ้านเรานี่เหละ ว่าแต่นายเถอะนานๆกลับบ้านทีมีธุระอะไรล่ะ"

หนุ่มเต้ถาม

"อ๋อ ก้อ...คิดถึงน้องชายมั้ง" หนุ่มติ๊นตอบส่งเดชไปอย่างไม่สนใจ
"อืม...แม่เด็กสายรุ้งนั่นน่ะ น่ารักดีนะ"
หนุ่มติ๊นพูดตามความรู้สึกของเขา

"เต้ พี่จีบได้ไหมอ่ะ" หนุ่มติ๊นพูดตรงๆทำเอาหนุ่มเต้เอ๋อรับประทานเล็กน้อย