ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เริ่มต้น
ฮารุเดินเข้าไปในบริษัท ดูทุกอย่างยังเหมือนเดิมเลยนะ (แหงละก็เธอไปไม่กี่ชั่วโมงเองนิ ยัยฮารุ : writer) แต่บรรยากาศเปลี่ยนไป ทำใมในบริษัทถึงมองเราแปลกๆด้วยนะ
"ฮารุ ฮารุ " เสียงยัย เมโกะทั้งวิ้งแล้วก็เรียกชื่อฉัน
"นี่ เมโกะ แกมีอะไรเนี่ย ถึงได้วิ่งหน้าตื่นมาเชียว" ฮารุพูดพร้อมกับจับบ่าเพื่อนให้ใจเย็นๆ
"ก็เมื่อเช้า ผู้จักการบริษัท มาประกาศว่า จะลดพนักงานบริษัท ลง 1 นะสิ"
"แล้ว..."
"แล้ว มันก็เป็นแกใง" ฉันทำตาโตใส่ยัยเมโกะอย่างตกใจ ฉันคงได้ไปทำงานที่ใหม่จิงๆแล้วสินะ
...............................................................
อารุโทรไปคอนเฟิร์มเขาแล้วละคะว่าจะไปทำงานที่วองโกเล่ แถมต้องเก็บของย้ายไปอยู่ที่พักที่ทางบริาัทเตรียมไว้ให้อีกคะ ถึงที่อยู่ที่ฮารุอยู่นี้จะเล็กแต่ฮาารุ ก็ผูกพันกับที่นี่มากเลยนะคะ ก็ฮารุอยู่ที่นี่มาเกือบ 5 ปีแล้วนิคะ ฮารุอาศัยอยู่ที่นี่ตั้งแต่ฮารุมาเรียนที่มหาลัย ฮารุก็อาศัยอยู่นี่มาโดยตลอด แต่อย่างไรก็ตามนะคะ ฮารุก็คงต้องไปอยู่ดี
ฮารุยิ้มให้กับบ้านหลังเล็กของเธอ ด้วยรอยยิ้มที่เศร้าสร้อย ขณะที่เธอนั่งเก็บเสื้อผ้าใส่ลงในกระเป๋าใบเล็กที่เก่าฝุ่นเกรอะกัง เพราะไม่ได้ใช้งานมานานแล้ว
ก๊อกกๆๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ฮารุที่กำลังนั่งคิดอะไรอยู่สดุ้งด้วยวามตกใจ ฮารุเรียบลุกขึ้นไปเปิดประตู
"คะมาแล้วคะ" ฮารุต้องไปแล้วสินะ ก็คุณหน้าหล่อที่มาส่งฮารุเมื่อวานมารับแล้ว ลาก่อนนะบ้านที่แสนรัก ว่างๆๆเดี่ยวมาเยี่ยมใหม่นะ ฮารุยืนมองบ้านเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะขึ้นรถไป เธอยังจำวันแรกที่เธอมาอยู่บ้านหลังนั้นได้เสมอ วันที่เธอไม่มีที่จะไปและคนที่จะให้ไปเธออยู่ตัวคนเดียว มาตลอด
"ฮารุ ฮารุ " เสียงยัย เมโกะทั้งวิ้งแล้วก็เรียกชื่อฉัน
"นี่ เมโกะ แกมีอะไรเนี่ย ถึงได้วิ่งหน้าตื่นมาเชียว" ฮารุพูดพร้อมกับจับบ่าเพื่อนให้ใจเย็นๆ
"ก็เมื่อเช้า ผู้จักการบริษัท มาประกาศว่า จะลดพนักงานบริษัท ลง 1 นะสิ"
"แล้ว..."
"แล้ว มันก็เป็นแกใง" ฉันทำตาโตใส่ยัยเมโกะอย่างตกใจ ฉันคงได้ไปทำงานที่ใหม่จิงๆแล้วสินะ
...............................................................
อารุโทรไปคอนเฟิร์มเขาแล้วละคะว่าจะไปทำงานที่วองโกเล่ แถมต้องเก็บของย้ายไปอยู่ที่พักที่ทางบริาัทเตรียมไว้ให้อีกคะ ถึงที่อยู่ที่ฮารุอยู่นี้จะเล็กแต่ฮาารุ ก็ผูกพันกับที่นี่มากเลยนะคะ ก็ฮารุอยู่ที่นี่มาเกือบ 5 ปีแล้วนิคะ ฮารุอาศัยอยู่ที่นี่ตั้งแต่ฮารุมาเรียนที่มหาลัย ฮารุก็อาศัยอยู่นี่มาโดยตลอด แต่อย่างไรก็ตามนะคะ ฮารุก็คงต้องไปอยู่ดี
ฮารุยิ้มให้กับบ้านหลังเล็กของเธอ ด้วยรอยยิ้มที่เศร้าสร้อย ขณะที่เธอนั่งเก็บเสื้อผ้าใส่ลงในกระเป๋าใบเล็กที่เก่าฝุ่นเกรอะกัง เพราะไม่ได้ใช้งานมานานแล้ว
ก๊อกกๆๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ฮารุที่กำลังนั่งคิดอะไรอยู่สดุ้งด้วยวามตกใจ ฮารุเรียบลุกขึ้นไปเปิดประตู
"คะมาแล้วคะ" ฮารุต้องไปแล้วสินะ ก็คุณหน้าหล่อที่มาส่งฮารุเมื่อวานมารับแล้ว ลาก่อนนะบ้านที่แสนรัก ว่างๆๆเดี่ยวมาเยี่ยมใหม่นะ ฮารุยืนมองบ้านเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะขึ้นรถไป เธอยังจำวันแรกที่เธอมาอยู่บ้านหลังนั้นได้เสมอ วันที่เธอไม่มีที่จะไปและคนที่จะให้ไปเธออยู่ตัวคนเดียว มาตลอด
"ลาแล้วน่ะ บ้านของฉัน " ฮารุพึมพำออกมาอย่างแผ่วเบา
ในที่สุดคุณหน้าหล่อก็พาฮารุมาหยุดอยู่ที่คฤหาสหลังนึง ใหญ่และสวยมากดูลึกลับมาก เลยค่ะ ฮารุเริ่มกลัวแล้วละค่ะ
"เอ่อคือที่นี่คือ..."
"ที่นี่ก็บ้านพักพนักงานครับ พนักงานที่ทำงานให้บริษัทต้องพักที่นี่ทุกคนตามสัญญาว่าจ้างงานครับ "
ที่นี่ใหญ่มากจนทำให้ฮารุม่ายอยากจะเชื่อเลยละค่ะว่าฮารุจะมาอยู่ที่นี่ ฮาฮิ ตื่นเต้นจังเลย จะมีเจ้าชายโผล่มาใหมนะ ฮาฮิ (ฮารุเข้าขั้นเพ้อฝันแล้วน่ะ : writer) ฮารุเดินตามคนตัวสูง เข้าไปข้างใน แล้วมองบรรยากาศรอบๆๆ บ้านที่ฮารุเดนเข้ามาเป็นบ้านไม้ญี่ปุ่นสมัยเก่าที่ม่ายเคยเห็นในโตเกียวมาก่อน ข้างหน้าเป็นสวนแบบญี่ปุ่น มีลำธารเล็กๆๆและสพานไม้เดินผ่าน ข้างเป็นต้นไผ่ญี่ปุ่น และต้นซากุระอยู่ไม่ใกลกันเท่าไหร่ ฮารุสังเกตุเห็นกำแพงที่บ้านหลังนี้สูงมากถ้ามองจากข้างนอกคงจะไม่เห็นอะไรภายในบ้านเลย ฮารุเดินเข้าไปในตัวบ้านเป็นห้องโถขนาดใหญ่ ยาวฮารุเดินตาม คนตัวสูงไปเรื่อยๆๆ นี่ถ้าฮารุมาคนเดียวคงหลงเลยนะเนี่ย ฮารุเดินตามไปเรื่อยๆๆเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา ซับซ้อน เหงื่อฮารุเริ่ม ซึมออกมา นี่มันเดินมาเป็นชั่วโมงแล้วนะยังไม่ถึงอีกหรอ นี่มันบ้านหรืออะไรกันเนี่ย ฮารุชักจะหนื่อยแล้วนะ มันกี่กิโลเนี่ย ฮารุเดินต่อไปเรื่อยๆๆ เพราะไม่กล้าถามคนตรงหน้าว่านานแค่ใหนกว่าจะถึง เธอสังเกตุ บรรยากาศรอบข้างเริ่มเปลี่ยนไป จากบ้านไม้ญี่ปุ่นที่เป็นโถงยาว ตอนนี้กลายเป็นบ้านปูน ที่เป็นทางสี่เหลี่ยมล้อมรอบ
ปึก !!
อยู่ดีๆพี่สุดหล่อที่ก็หยุดเดินทำให้ฮารุเดินชนหลังเขาอย่างจัง
"ฮาฮิ ขอโทษค่ะ " หยุดก็ไม่บอกเลยนะ ฮารุคิด
"ครับ ถึงแล้วนะครับคุณฮารุ " ฮารุมองไปข้างหน้าเป็นประตูขนาดใหญ่
"ถถถึงแล้วหรอค่ะ เอ่อคือ ว่าคุณแน่ใจนะคะว่าที่น่บ้านพักคนงานของบริษัท" ฮารุถามแบบสั่นๆๆเพราะเธอเริ่มละแวงเพราะรู้ว่าบริษัทที่เธอจะทำต้องไม่ใช่บริษัทธรรมดาแน่นออน
"ใช่ครับที่นี่แหละคับไม่ผิดที่หลอกครับ" คุณหน้าหล่อพูดจบก็กดรีโมท ขนาดจิ้วประตูเปิดออกอย่างช้าๆๆ ฮารุหัวใจเต้นตึกตักตึกตัก เธอกลัวไปหมดทำให้มือเธอเริ่มสั่น นิดๆๆ
"ฮาฮิ" อะไรกันเนี่ยข้างในกับข้างนอกแตกต่างกันมากเลยค่ะ เป็นบ้านทรงยุโรปข้างหน้าเป็นสวนน้ำพุขนาดใหญ่ รอบๆๆเต็มไปด้วยดอกไม้หลากสีสัน สุดยอดมากเลยค่ะ ท่านผู้อ่านค่ะ ฮารุไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลยค่ะ
ฮารุเดินตามคนตัวสูงไปเรื่อยๆๆ เขาเล่าให้ฟังว่าบ้านหลันี้มี 4 ชั้น ชั้นแรกจะเป็นที่พักของคนรับใช้ คนงาน ชั้นที่สอง จะเป็น ที่พักของพนักงานระดับต้นๆๆเป็นพนักงานพวกทำได้ทุกอย่างตามคำสั่ง ส่วนชั้นที่สาม เป็นที่พักระดับ บุคคลสำคัญของบริษัท ชั้นที่ สี่ จะป็นที่พักของเจ้าของ บริษัท ค่ะ ซึ้งแน่นอนอยู่แล้วละคะว่าฮารุ ต้องยู่ชั้นสอง ทำได้ทุกอย่างที่เจ้านายสั่ง เกิดมาเป็นฮารุนี่ลำบากจิงๆๆค่ะ เฮ้อสงสารตัวเองจัง
"นี่ครับห้องของคุณฮารุครับ"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
"อาบน้ำแต่งตัวแล้ว ลงไปทานข้าวเย็น ตรงบริเวณสวนด้านหลังนะครับ เดี่ยวทุกคนจะไปรวมตัวกันที่นั่นครับ ท่านประธาน จะแนะนำทุกคนให้รู้จักสมาชิกคนใหม่ครับ ห้ามสายนะครับ ต้องมาก่อน 19.30 เพราะที่นี่รักษาเวลามาก ขอตัวก่อนนะครับ"
แนะนำเสร็จคุณหน้าาหล่อก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมาอีกเลย
ฮารุเปิดประตูเข้าไปภายในห้อง ต้องตกใจกับควาสวยหรู สุดยอดมาก ห้องของฮารุกว้างมากเลยค่ะ พนักงานที่นี่อยู่กันสบายจังเลยน้า ตอนนี้กี่โมงแล้วน้า เขานัดทุ่มครึ่งนี่น้า ต้งรีบแต่งตัวแล้วสิ ฮาฮิตื่นเต้นจังเลยค่ะ
บ้านญี่ปุ่นที่ฮารุเดินผ่าน
คฤหาสที่ฮารุอยู่ด้านใน
......................................................................................................................................................................................
เดี่ยวมาต่อตอนใหม่นะค่ะ เริ่มจะสนุกแล้วค่ะ
เข้ามา่านเรื่อยๆๆนะค่ะ สัญญาจะอัพให้จบค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น