ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ข้อแรกเปลี่ยน 2
ผมลืมาื่นึ้นมา็ไม่พบนที่นอนอผมไว้ทั้ืน เาไปใหนันุแ็สัน ผมมอไปรอบๆห้อไม่พบใรมีแ่วามว่าเปล่า ่อนที่ผมะิไปไลมาว่านี้ประู็เปิึ้น ุหมอเ้ามารวผมอีรั้ ผมยิ้มให้ับหมอเล็น้อย้วยวามเินอาย ุรู้ว่าเมื่อืนเิอะไรึ้น
"เี่ยวหมอะียาแ้อัเสบให้นะรับ พรุ้นี้็ออาโรพยาบาลไ้แล้วรับ" ุหมอพูับผมยิ้มๆ ุหมอรู้สินะเินั
"รับ" ผมอบรับุหมอ านั้นเา็ออไป เหลือผมับผู้ายนหนึ่ เอ๋ผมพึ่เห็นเาเาเป็นใรัน ผมมอเาพร้อมทำหน้าสสัย
ายหนุ่มร่าสูใส่สูำเินเ้ามา้มหัวให้แบมแบมเล็น้อย
ายใส่สูทเินเ้ามา่อนะแนะนำัว
"สวัีรับุแบมแบม ผมยูยอม ่อไปนี้ผมะอยูแลุามทีุ่แ็สันสั่รับ" ผู้ายนนี้ะเป็นลูน้อุแ็สันสินะ แล้วเาละไปใหน ผมมอไปยัประูเพื่อมอหาใรอีน
"ุแ็สันไปทำธุระรับ เาให้ผมมาูแลุแทน" ผมมอเา ผมะเสียมารยาทน่าูเลยยัไม่แนะนำัวเลย ผม้มหน้าให้เาน้อยนึ่อนแนะนำัว
"หวัียูยอม ยินีที่ไ้รู้ันะ" ผมยิ้มให้ับเาเล็น้อย อยาถามยูยอมเหลือเินว่าุแ็สันไปใหน ะมารึเปล่า เาไปั้แ่เมื่อไหร่ทำใมผมไม่รู้สึัวเลย ผมยัมอไปยัประูเพื่อรออยใรอีน ยูยอมสัเุเห็นผมละมั้
"ุแ็สัน ไม่เ้ามาแล้วรับ" ผมหันไปมอยูยอม ่อนะล้มัวลนอน
"อืม....อบในะที่บอ แล้ว็ไม่้อเรียผมว่าุ็ไ้มันรู้สึแปลๆอ่ะ " ไม่่อยมีใรสุภาพับผมหรอรับ ผมล้มัวลนอน รู้สึเพลียมาเมื่อืนว่าะไ้นอนไม่อยาิเลยเินั
ยูยอมเิมมาหุ่มผ้าให้ผม
"ไม่ไ้หรอรับ ุแ็สันให้ผมูแลุ ุ็ือเ้านายผม มีอะไรเรียใ้ผมไ้ลอนะรับ" ยูยอมพูเสร็็เินไปนั่ที่โฝา้อมอแบมแบมนิ่ อนนี้แบมแบมนอนหันหลัให้เาแล้วไม่อาเห็นแววาอยูยอมไ้ในอนนี้
พรุ้นี้แ็สันะมา แบมแบมไ้แ่ิในใ่อนะนอนหลับไป้วยวามเพลีย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมื่นึ้นมา็พบับยูยอมนั่อยู่ที่เิม เาไ้นอนรึยันะ ผมลุึ้นะไปเ้าห้อน้ำยูยอมเห็น็เลยะ่วยแ่ผมบอเาไม่เป็นไร เาึอัวออไปรอผม้านอ อนนี้ผมเรียมัวเรียบร้อยแล้ว แ่เายัไม่มาอีหรอ ผมมอออไปที่นอห้อไม่มีวี่แววอเา แ็สันุิยัใับผมหรอรับ มันเป็นำถามที่ผมเฝ้าถามลอทั้ืน เาอาะทิ้ผมไปหรือไม่็เบื่อผมไปแล้ว ฮึ ผมิอะไรอยู่นะสถานะอนนี้ผมเป็นอะไรับเาละ ไ้แ่ยิ้มำให้ัวเอ
ผมึ้นรถไปับยูยอม ยูยอมบอะพาผมไปหาแ็สัน
"ุแบมแบมรับถึแล้วรับ" นี่ผมเผลอหลับไปหรอเนี่ย ผมเินามยูยอมเ้าไปในบ้านหลัให่้าหน้า ผมหยุยืนอยู่หน้าประูบ้านยัไม่เินเ้าไป ทำยูยอม้อหยุเินไป้วย ยูยอมมอหน้าผมอย่าสสัย ผมมอออไปรอบๆๆบ้าน ้าหน้าเป็นสวนัแ่สวยานสมับเป็นบ้านมหาเศรษี ผมแ่ลัวผมเินเ้าไป้าในแล้ว ผมลัวทุๆอย่าะเปลี่ยนไป ผมหายใเ้าลึๆพร้อมับบอับัวเอไม่เป็นไรหรอแบมแบม ุแ็สันแ่อยาพบผมเท่านั้นานั้นลับไปอยู่แบบเิม แบบเิมแหละีแล้ว ส่วนเรื่อผมับเาผมะถือว่าเป็นวามทรำที่ีนะ ผมหันไปมอหน้ายูยอมที่มอผมอยู่ ่อนะเินไปหาเา ยูยอมพาผมึ้นบันใไป้าบนั้นสอมาหยุที่ห้อๆหนึ่
"ถึแล้วรับ" ยูยอมบอผม เาทำท่าทาบอให้ผมเ้าไป้าใน เอ่อแล้วเาไม่เ้ามาับผมหรอ
ผมผลัประูเ้าไป้าใน แ่็ไม่พบับใร ไม่พบุแ็สันเหมือนเิม ผมมอไปรอบๆๆห้ออย่าไม่เ้าใยูยอมให้ผมเ้ามาทำใม ในห้อมีเียนาให่ นาอห้อว้ามาห้อถูแ่โทนสีาวำ หรูหรามีสไน์ ผมเินสำรวรอบๆห้อ
"อ่ะ...ปะปล่อยผมนะ" ผมสะุ้ที่อยู่ๆ็มีใรมาอผมาานหลั ผมพยายมิ้นออาอ้อมอนี้
"ู่ๆๆำันไม่ไ้แล้วหรอ"ุแ็สัน หัวใผมเ้นแรอีรั้ที่รู้ว่าเป็นเา ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรผมเฝ้าแ่ิถึเาและอนนี้ผม็ิถึเามาๆ เาับผมพลิให้หันหน้าไปหาเา
"ิถึันใหม หืมม" เา้มลระิบที่้าหูผมแผ่วเบาแ่มันัเนในใผมอนนี้ ผมเยหน้าสบาับเา ่อนะพยัหน้า วันนี้เาูหล่อว่าทุรั้ที่เอันละมั้ ผมหันหน้าไปทาอื่น็อนนี้เาใส่แ่ผ้าลุมอาบน้ำอยู่
"หืออ เป็นอะไรเินหรอ"เอาระิบที่้าหูผม ่อนที่ะหอมแ้มผมไป ุ๊บ ุ๊บ ทั้สอ้า ทำให้อนนี้ผม้อหน้าแมาแน่ๆเพราะผมรู้สึร้อนที่หน้า ทำใมเา้อทำให้ผมทำัวไม่ถูทุรั้ที่เอัน้วยนะ
"นายเป็นใบ้า " เาพูพร้อมับ่อยๆันผมให้ถอยหลัเรื่อยๆ
"ผมีึ้นแล้วรับ อ่ะ"ผมอบเาพร้อมับถอยหลัามแรอเา ผมล้มลบนเีย เา่อยโน้มัวลมาหาผม
"หอมั"เาสูมรอออผม ผมยมือึ้นเพื่อห้ามเา
"อย่ารับ"ผมพยายามลุออาุเสี่ยนี้แ่็ไม่เป็นผลอนนี้เาัผมไว้ทุทาทำให้ผมไปใหนไม่ไ้
"ไม่ิถึันหรอ"เามอหน้าผมอย่า้นหาำอบาวาอผม
"ันมี้อแรเปลี่ยนให้นาย"ผมหันไปสบาเาอย่าสสัย เา่อยันัวผมให้นอนลบนเีย่อนที่เาึ้นมาร่อมัวผมไว้ มือผมันอเาไว้ไม่ให้เ้ามาใล้มาว่านี้ ผมแ่ไม่อยา่ายอีผมลัวเาะเบื่อผม
"นายมาอยู่ับันที่นี่ ันะเลี้ยูนายและรอบรัวอนาย "เาพูพร้อมมือหนาที่เลี่ยผมหน้าม้าผม
"แ่มี้อแม้ ทุรั้ที่ัน้อารนาย นาย้อมาหาัน" ผมรู้ว่าเาหมายถึอะไรผมมอหน้าเา ไม่อยาะเื่อับำพูอเา ำพูอเาไม่่าอะไรับายัวให้เาเอาละถึผมะมีอะไรับเาแ่ผม็ไม่ไ้ไร้ศัิ์ศรีนาที่้อมาายัวให้เา
"ปล่อย ปล่อยผมนะ" ผมบอเาเสียแ็พร้อมับิ้นเพื่อหลุพ้นาารอบุมอเา ทำใมผม้อเิมาแรน้อย้วยนะ
"หยุิ้นไ้แล้ว"เาบอผมเสียแ็
"หรือนายอยาให้แม่ับน้อนายอาย็เลือเอา ันรู้ว่าอนนี้นายำลัเือร้อน" เาบอผมเสียแ็พร้อมับบีบที่้อมือผมแน่น น้ำาที่ผมั้นเอาไว้ใหลออมา
"ฮึ ฮึ" ผมพยายามไม่อ่อนแอแล้วนะแ่มัน ผมร้อให้สะอึสะอื้น เาเลี่ยน้ำาอย่าอ่อนโยน
"ันแ่อยาะ่วยนาย อยู่ับันไ้ใหม" ผมมอเ้าไปในาเาที่อนนี้ำลั้อมอผมอยู่อย่าสื่อวามหมาย เาลาย้อมือที่ับผมไว้ ่อยๆูบับรเปลือาผมทั้สอ้า
"ให้ันูแลนายนะ" ปาอเา่อยๆูบับเปลือาอผมทั้สอ้าแล้ว่อยเลื่อนลมาแ้มอผมแล้วมาหยุที่ปา เา่อยๆูบับปาผมโยไม่ไ้ลุล้ำอะไร เาถอนปาออาปาผมแล้ว มอ้อาผม
"ไ้ใหมแบมแบม" ผม ..... ผมไม่รู้ว่าะเป็นยัใ่อไปแ่อนนี้ผมิว่าผมไปาเาไม่ไ้อีแล้ว ผมรัเา ผมรัุุแ็สัน
ผมโน้มหน้าเ้าูบเา นั่นือำอบอผม
อื้อ าูบที่เนิบนาบลายเป็นูบที่เล้าร้อนอร่าหนา แ็สันอทนิถึร่าายอนรหน้ามาแ่ใหน แ่ที่แ็สันรู้อนนี้ือร่าายอแบมแบมายเป็นยาเสพิ สำหรับแ็สันไปะแล้ว
ุว่าใหมทาเลืออบานอาะมีมา แ่สำหรับผมทาใหนที่มีเาอยู่ ทาใหนที่เป็นเาผมะเลือเสมอแม้มันะเ็บปว นวันที่เาไล่ผมออาีวิเาผม็ะยอมาไปแ่โยี
...............................................................................................................................
Jackson part
"ว่าใ"ผมื่นึ้นมารับโทรศัพย์ไอ้เบีที่โทรมาั้แ่เ้า ผมมอหน้านในอ้อมอผมอนนี้ที่หายใเ้าออสม่ำเสมอ ทำให้รู้เาหลับไปแล้ว
"เี่ยวูโทรลับ" ผมวาสายาไอ้เบี่อนะัารใส่เสื้อผ้าผมและนัวเล็ที่นอน้าๆผมใหเป็นเหมือนเิม ผมัารเ็ราบน้ำรัอผมออานัวเล็
"แบมแบม ไปล้าัว่อนนะรับ" ผม้มลระิบบอเา้าหูเาลืมามามอผม่อนะพยายามยันัวลุึ้น ผมับเอานอนเหมือนเิมเาหันมอหน้าผมๆ ผมัาร้อนัวเอาึ้นท่าเ้าสาว
เารีบว้าอผมแน่น ลัว
ผมอุ้มเามาห้อน้ำ่อนะัารล้าราบน้ำรัอผมที่อยู่้าในัวเาออ เสียเาร้อรา้าหูผม ผมเือบะทนไม่ใหวแ่้อหัห้ามใไว้เพียแ่นี้อาะหนัเินไปสำหรับร่าเล็ ผมมันพวมัมารั้เียวไม่เยพอหรอ โยเพาะนัวเล็ที่อยู่้าหน้าผมอนนี้
ผมัแอุ้มเาลับมาที่เียเหมือนเิม นั่มอหน้าเาัพั่อนะสะแยะยิ้มออมา นานเท่าไหร่แล้วนะแบมแบมที่เราไม่เอัน นายำพี่ไม่ไ้หรอ ผมยิ้มสมเพับนรหน้า เหอะ อทนไว้นะ่อานี้สิอริ หึหึหึ
ผมเินออมาาห้อ ่อนะหันไปสั่ยูยอม แล้วออไปหาไอ้เบี
ผมเ้ามาในผับอผมเพื่อมาทำ้อลผมับไอ้เบีให้มันบๆ
"ทานี้แ็สัน" ผมเห็นเบีโบมือให้ผมั้นบนอผับ ผมเินึ้นไปหามัน
"เอาเอสารมาสิ" ผมมอหน้ามันนิ่
"ใเย็นๆสิรับุแ็สัน ื่มอะไร่อนใหมรับมาทั้ที" มันหันมายิ้มับผม เหอะอย่ามาเสแสร้ับู
"เลิเล่นละรไ้แล้ว"ผมบอมันหน้านิ่ มันยมือึ้นเป็นเิยอมแพ้
"OK ราบบ ุแ็สันนี่โหัเลยน้า อย่าี้แบมแบมน้อยอเราะเป็นใบ้าน้าาา" มันหันมามอหน้าผมยิ้มๆ ผมัฟัน่มอารม์ที่พรุ้พร่านอนนี้
"ถ้ามึยัอยาไ้ผับนี้อยู่็อย่าวนีนูไอ้เบี"
"ราบบุแ็สันไม่วนแล้ว อ่ะนี่เ็นรนี้เลย" มันยื่นระาษโอนรรมสิทเ้าอพับให้ผม ผมปาาเ็นลไปมันยิ้มอย่าพอใ
"แล้วมึอย่าปามาละ และ็บอเมียมึ้วยถ้าไม่อยาายเหมือนหมา้าถนน" ผมี้หน้ามันแล้วเินออาผับไป
"อย่าหลรัเหยื่อแล้วัน"มันะโนไล่หลัผมมา เหอะไม่มีทาหรอ
...............................................................................................................................
.............................................................................................................................
อนนี้็มาสั้นอีแล้ว
ออมเม้น้วยนะะ
สนุใหม หรือะแนะนำเราไ้นะะ
อยาไ้ำลัใออมเม้นสัหน่อย็ยัี
และสุท้ายหวัว่าะสนุนะะ อย่าพึ่เบื่อันนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น