✖ Chapter 3 - ปฎิบัติการตามล่า(3) ✖
| ณ โรงอาหารสถานที่พักกลางวันอันแสนเลิศหรูอลังค์การงานสร้าง ครอสและคนอื่นๆเดินเข้ามาในโรงอาหารพร้อมกับเสียงซุบซิบนินทา ที่ล้วนแล้วแต่จะเป็นเรื่องของเด็กหนาหวานคนใหม่
"โรงอาหารนี่คนแน่นกว่าที่คิดนะฮะ" ครอสเอ่ยขึ้นหลังจากรับอาหารที่ถูกจัดเอาไว้เดินมาพร้อมกับเรย์นะ พรางมองหาโต๊ะที่จะใช้นั่งรับประทานอาหาร จนเหลือบไปเห็นโต๊ะหนึ่งที่มีนักเรียนนั่งอยู่เพียง 3 คนเท่านั้น คงจะไม่เป็นไรถ้าพวกเขาจะถือโอกาสไปนั่งด้วย (หมายเหตุโต๊ะทานข้าวของที่นี่ยาวเป็นกิโล)
"โต๊ะนั้นก็นะ ครอส" เรย์นะเอ่ยขึ้นก่อนจะยกอาหารของครอสแล้วเดินไปยังโต๊ะะดังกล่าวที่อยู่ไม่ไกลมากนัก
ณ โต๊ะอันเป็นเป้าหมาย ประกอบด้วยชาย 2 หญิง 1 แต่ที่น่าแปลกก็คือทั้งๆที่โต๊ะในโรงอาหารแทบจะเต็มหมดแล้วแต่กลับไม่มีใคร จะเข้ามานั่งโต๊ะนี้นอกจากทั้ง 3 คนเลย
"ขอนั่งด้วยแล้วกันนะ" เรย์นะเอ่ยขึ้นไม่รอคำตอบอนุญาตก็นั่งลงเสียเฉยๆ
"ไม่มีมารยาทเอาซะเลยนะค่ะ" เด็กสาว 1 ในคนทั้ง 3 พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงใสซื่อ
"โต๊ะนี้สาธารณะ..." เรย์นะเอ่ยขึ้นพรางหันไปมองหน้าเด็กสาว ที่ทำหน้าตาใสซื่อแบบครอสไม่มีผิด ทำเอาเรย์นะอึ้งๆไป ประมาณว่าคงมีคนประเภทครอสอยู่ในโลกอีกหรอเนี่ย
"อ่า...เคียวหิวจัง" เด็กสาวเอ่ยขึ้นพรางหันไปทางขนมหวานหลากชนิดที่อยู่ตงหน้าของเธอ แล้วหยิบขึ้นมารับประทานอย่างสบายใจ
...เด็กนี่~!!...
"แฮกๆ ขอโทษนะฮะที่มาช้า พอดีแวะไปซื้อน้ำมาน่ะครับ" ครอสเอ่ยขึ้นพรางวางน้ำส้มทั้ง 2 แก้วไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเอะใจหันไมองหน้าของคนที่นั่งบนโต๊ะแต่ห่างไกลกันเหลือเกินทั้ง 3 คน
"ฮะๆ หวัดดีฮะ เคียวจัง ควิสคุง แล้วก็กิซัง" ครอสเอ่ยทักขึ้นอย่างเป็นมิตร ก่อนที่ทั้ง 4 (รวมเรย์นะ) จะหันไปมองครอสเป็นตาเดียวกันด้วยความหมายที่หลากหลาย
"หมายความว่าไงครอส รู้จักหรอ" เรย์นะถามขึ้น
"อ่าฮะ~ นักเรียนผมเองแหละ เคียวซานะ ไนล์" ครอสเอ่ยขึ้นพรางชี้ไปที่เด็กสาวที่นั่งข้างๆตน เธอมีเรือนผมสีชมพูมัดแกละเป็นลอร์นสวยงาม นัยน์ตากลมโตสีทองงดงาม และผิวขาวกระจ่างสวยเนียนสดใสน่ารักมากทีเดียว
"รู้จักเคียวด้วยหรอ?" เคียวเอ่ยขึ้นอย่างงงๆแบบอินโนสุดๆ
"รู้จักสิก็เคียวจังเป็นนักเรียนของผม" ครอสเอ่ยขึ้นประกันความน่ารักเข้าไปอีก
"โกหก...เจ้ายังเด็กอยู่เลยจะเป็นครูของเคียวได้ยังไง" เคียวเถียงขึ้น
"ผมไม่เด็กแล้วครับ ผมเรียนจบแล้ว เรย์นะเป็นพญาณได้" ครอสเอ่ยขึ้นแก้มป่อง
"อืม... ครอสอายุพอๆกับฉัน" เรย์นะเอ่ยขึ้นทำเอาด็กสาวนิ่งใช้ความคิดไป
"เห็นไหมๆ~ ส่วนอีกคน กิ อาโสหาระ" ครอสเอ่ยขึ้นพรางชี้ไปที่เด็กหนุ่มหน้านิ่งเย็นชาที่นั่งอยู่มุมสุดด้านขวา ของโต๊ะ เขามีเรือนผมสีเงินเงางาม นัยน์ตาเรียวสวยสีทองงดงาม นับได้ว่าเป็นเด็กหนุ่มที่หน้าตาดีมากคนหนึ่ง
"เงียบ..." กิเอ่ยขึ้นพร้อมกับความรู้สึกน่าขนลุกแต่ ครอสรู้สึกรู้สาซะที่ไหน
"เอ...แต่ผมยังพูดไม่เสร็จเลยนะครับ" ครอสเอ่ยขึ้นใสๆ
"..." กิไม่ตอบเพียงแต่ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มแล้วทานข้าวต่อไป
"????" ครอสมึนงงกับคนตรงหน้า
...สงสัยพูดได้คำเดียวล่ะมั้ง?...
"ไม่ต้องไปสนหรอครอส" เรย์นะเอ่ยขึ้นปัดๆไป เพราะคนข้างๆเธอเฉยชาจนเกินไปจริงๆ น้ำแข็งคงไม่ได้ละลายง่ายๆนักหรอก
"อ่าฮะ...อีควิส แลนด์เดอร์สินะฮะ" ครอสชี้ไปอีกทาง ไปยังเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่อีกมุมโต๊ะไม่รูว่าจะไกลไปไหน เขามีเรือนผมและนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มถึงจะไม่สะดุดตานักแต่หากมองดีๆ เขาก็หล่อมากเลยทีเดียว
"แล้วเห็นว่าใครล่ะ" ควิสเอ่ยขึ้นพรางกระดกน้ำเข้าปากแล้วรีบลุกขึ้นทันที
"ฮะๆ เดี๋ยวสิครับทั้ง 3 คนทานเสร็จแล้วตองกลับห้องเรียนนะครับ" ครอสเอ่ยขึ้นก่อนที่ 3 ภูตสาวจะมาอย่างไม่ให้ซุ่มเสียงพาทั้ง 3 คนไปทันที ที่น่ากลัวสุดเห็นจะเป็นมิกะที่มาพาตัวกิไป มาแทบจะมองไม่เห็น ส่วนมินะก็มาพาตัวเคียวไปพร้อมกับรอยยิ้ม ส่วนมิสะก็ออกโมโหอะไรมาพาควิสไปอย่างรวดเร็ว
"555+ ทั้ง 3 คนแตกเนื้อสาวกันน่ากลัวจังนะครับ" ครอสเอ่ยขึ้นพรางหัวเราะแต่ทำให้เรย์นะถึงกับเหงื่อตก - -V
...นั่นหรอแตกเนื้อสาว ย่างเข้าวัยทองล่ะมากกว่า...
หลังจากนั้นนัตสึและคีย์ก็เข้ามา แถมดูเหมือนคีย์จะมีอาการหน้าแดงๆอยู่ตลอดเวลาที่มองไปทางคีย์หรือคีย์หันมา มองสรุป 2 คนนี้ไปทำอะไรมากันแน่นะ ทุกคนเริ่มทานข้าวพร้อมๆกัน
"ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" เรย์นะเอ่ยขึ้นหลังจากยกน้ำขึ้นดื่ม พร้อมกับเช็ดปากอย่างมีมารยาทเรียบร้อยแล้ว
"ผมไปด้วยฮะ" ครอสเอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกจากเก้าอี้เดินออกไปพร้อมกับเรย์นะ
"ดะ...เดี๋ยวผมไปด้วย" คีย์เอ่ยขึ้นก่อนจะลุกออกจากเก้าอี้บ้าง
"นั่งลงนายยังกินไม่หมดคีย์" นัตสึเอ่ยขึ้น ทำเอาคีย์นั่งลงทั้งน้ำตา
...T^T ฮือ~ ไม่น่าเลย...
ณ ห้องน้ำแดนสุขาวดีหรูอลังค์ไม่แพ้ที่ไหนในโรงเรียนหลังจากที่ครอสทำธุระ เสร็จก็ออกมารอเรย์นะอยู่ด้านนอกใต้ต้นไม้อย่างสบายใจ
"หนุ่มน้อยมารอใครงั้นหรอ?" จู่ๆก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเรือนผมสีทองสลวย นัยน์ตาสีมรกตงดงาม ใบหน้าหวานใสผิวขาวเนียนราวกับได้รับการูแลอย่างดีนั่งลงข้างๆกับครอส พรางถามขึ้น
"รอคนอยู่ฮะ" ครอสตอบโดยไม่มองหน้า พรางทอดสายตายาวไปที่พุ่มไม้
"ใครหรอครับ" ชายหนุ่มเอ่ยถาม
"ทำไมถึงอยากรู้ล่ะฮะ" ครอสถามขึ้นพรางเด็ดกิ่งหญ้าขึ้นมาแกว่งไกวเล่น
"เพราะอาจจะเป็นคนคนเดียวกับที่ผมตามหาล่ะมั้งครับ" ชายหนุ่มเอ่ยตอบ
"งั้นหรอฮะ...มาพอดี" ครอสเอ่ยขึ้นพรางลุกขึ้นเมือคนที่เขารออย่างเรย์นะออกมาจากห้องน้ำเสียที หลังจากเข้าไปนานนมเป็นชั่วโมง
"เรย์นะ..." ชายที่นั่งข้างๆครอสเอ่ยขึ้นทำให้ครอสหันไปมอง
...นักเรียนผมนินา เฟเนเรีย ดราเนียส...
"ดะ...ดราเนียส" เรย์นะกำลังมุ่งหน้าเขามาหยุดกึกทันที ก่อนะเดินเข้ามาต่อ
"กลับได้แล้วครับ พี่เป็นห่วงเรย์นะมาก" ดราเนียสเอ่ยขึ้นพรางเดินเข้าไปหาเรย์นะ
"ไม่กลับหรอก!" เรย์นะเอ่ยเสียงแข็งพรางเดินเข้าไปหลบข้างหลังครอส
"พี่ดราโก้ไม่ดีตรงไหน?" ดราเนียสขมวดคิ้วเป็นปมแน่นถามขึ้น
"ตรง มุทะลุ สะเพร่า ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง ปากหมาอีกต่างหาก อีกอย่างมังกรภาษาอะไรอ่านอักขระมังกรโบราณไม่ออก ถ้าให้เลือกแต่งฉันเลือกแต่งกับนายดีกว่า" เรย์นะพูดขึ้นอย่างลืมตัว
"งั้นผมจะรอดูว่าเรย์นะ จะอยู่ที่นี่ได้นานแค่ไหน..." ดราเนียสเอ่ยขึ้น
"นายจะอยู่ที่นี่ได้ยังไง นักเรียนก็ไม่ใช่" เรย์นะตอกกลับ
"ดราเนียสคุงเป็นนักเรียนของผมเองล่ะฮะ" ครอสเอ่ยขึ้นทำเอาเรย์นะถึงกับช็อก
"ว่าไงนะ!!!" เรย์นะแผดเสียงดังขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ
"หึ...ไว้ผมจะรอดูนะครับ 'พี่สะใภ้' " ดราเนียสเอ่ยขึ้นก่อนที่มินะจะมาพาตัวเขาไปต่อหน้าต่อตา
"T^T ชีวิตอันแสนสงบสุขของฉันหมดกัน" เรย์นะคร่ำครวญอย่างอดไม่ได้
"ฮะๆ อย่าคิดมากฮะเรย์นะ" ครอสเอ่ยขึ้นพรางยิ้มอย่างเป็นสุข พร้อมกับลากร่างไร้วิณญาณของเรย์นะไปที่จุดนัดพบ
ณ จุดนัดพบไม่ใช่ที่ไหนนอกจากหน้าตึกบริหารงานที่มีห้องทำงานของเหล่าคุณครู และบริหารแผนกต่างๆตั้งอยู่มากมายรากับเขาวงกต แน่นอนห้องทำงานของครอสก็อยู่ที่นี่แถมยังครอบคลุมชั้น 10 ทั้งชั้นอีกด้วย
"คนต่อไปอยู่ไหนหรอครับครอส" คีย์เอ่ยถามขึ้น ตอนนี้เขาดูเป็นปรกติแล้ว
"ห้องของผมฮะ" ครอสตอบขึ้นทำเอาทุกคนเหงื่อตก
"ฉันไม่ไปห้องนายแน่ๆครอส" เรย์นะเอ่ยปฏิเสธขึ้นทันที
"ผมก็ไม่ไปครับ" คีย์เอ่ยขึ้นพรางถอยไปอยู่ข้างๆเรย์นะทันที
"งานนี้ขอบายล่ะ" แม้แต่นัตสึที่ไปห้องของครอสบ่อยสุดก็ยังไม่อยากที่จะเขาไปเลยทีเดียว
"งั้นผมเรียกพวกเขาลงมาก็ได้ฮะ" ครอสเอ่ยขึ้นพรางหลับตาพริ้ม
...อยู่ข้างบนหรือเปล่า...
/อยู่ไมอะ/
...คงไม่เล่นพิเรนอะไรกับสัตว์เลี้ยงของผมหรอกใช่ไหม?...
/ไม่รับประกัน/
...เอาเถอะพาร่างหล่อๆของนายกับเพื่อนลงมาได้แล้ว...
/โห~ ทำไมวะ เดี๋ยวนี้ไล่น้องหรอ/
...จะลงมาดีๆ หรือจะให้ขึ้นไปหา...
/เออๆ ลงไปแล้วรับด้วยจะลงทางด่วน/
ฟริ้ว~
หลังจากจบการสนธนาก็มีเสียงบางอย่างตกลงมาจากข้างบน ไม่ใช่ใครนอกจากนักเรียนเจ้าปัญหาทั้ง 2 คน
"ทางด่วนน่ากลัวดีนะฮะ" ครอสเอ่ยขึ้นขณะที่เกิดหมอนขนนกขนาดยักษ์รองรับทั้ง 2 คนเอาไว้อย่างทันเวลาไม่ใช่ใครที่ทำแบบนี้นอกจากครอส
"แม็กนัส ไรซ์ กับ เซเฟียส เดอ บิลเลอร์" นัตสึเอ่ยขึ้นหลังจากเปิดแฟ้มประวัติขึ้นดู
"เดี๋ยวนะครับ เซเฟียส เดอ บิลเลอร์ ทำไมนามสกุลเหมือนครอสฟร๊ะ!!!" คีย์เอาขึ้นพรางลากเอาครอสกับเซย์มาเทียบกัน ก็มันไม่มีส่วนไหนที่เหมือนกันเลยน่ะสิ
"ฮะ เซย์เป็นน้องชายผมฮะ ลูกครึ่งเทพอสูร" ครอสเอ่ยขึ้นพรางเกี่ยวแขนเซย์
"ได้เชื้อเก่าพ่อเยอะไปหน่อยน่ะนะ" เซย์เอ่ยขึ้นพรางยีหัวครอส ว่าแต่...ปรกติพี่ต้องยีหัวน้องไม่ใช่เรอะ!!! นี่มันกลับกันแล้ว
"กร๊ากกกกกกกกก!!! ใครเป็นพี่เป็นน้องกันแน่ฟร๊ะเนี่ย" แม็กซ์เอ่ยขึ้นพรางกุมท้องขำน้ำตาเล็ดเลยทีเดียว
"หุบปากไปเลยไป" เซย์เอ่ยขึ้นก่อนจะประทานหมัดใส่แม็กซ์อย่างรวดเร็วแต่แม็กซ์ก็รับไว้ได้มิหน่ำซ้ำยังหัวเราะไม่หยุดอีกต่างหาก
"ครอสเอาไอ้นั่นออกมาดิ๊" เซย์หันไปหาครอส ก่อนจะกระซิบกระซาบบางอย่าง ครอสพยักหนาหงึกๆรับรู้ ก่อนจะร่ามนต์ขงุบขงิบบางอย่างจู่ๆ ก็มีเมือกสีเขียวเหนียวๆราดใส่แม็กซ์อย่างจัง
"อ๊อก!~"แม็กซ์ถึงขนาดล้มกองกับพื้นทันที ก่อนที่เมือกเหลวๆทั้งหลายจะสะลายไปราวกับภาพลวงตา ใช่! มันเป็นภาพลวงตาที่มาพร้อมทั้งรูป รส กลิ่น เสียง ที่ครอสเชี่ยวชาญเป็นที่สุด
"เอ๋? อืมแต่...กลับกันเถอะฮะ" ครอสเอ่ยขึ้นพรางยิ้มละไม ก่อนที่มิสะจะมาพาครอสกับเซย์กลับห้องเรียน ตามด้วยมินะที่มาพาเรย์นะไป ก่อนที่มิกะจะมาพาร่างของแม็กซ์ไปเช่นกัน ส่วนคีย์ก็อาศัยไปกับนัตสึ
แต่นี่ก็เย็นมากแล้วเช่นกัน สงสัยคืนนี้พวกเขาคงมีเรียนคาบดึกสุดสยองแน่ๆ |
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
อ่า...ในที่สุดผมก็อัพเสร็จแสียที ครบทุกคนแล้วนะครับ
มีคนถามมาว่าใครคือผมในรูป
555+ บอกก็รู้สิครับ กระทบต่อสันติภาพของผมอย่างแรง
งั้นก็เดาๆเอานะครับ
ตอนต่อไปออกจะพบประสบณ์กับความหายนะเล็กๆน้อยนะครับ
ความคิดเห็น