Diamond School

ลำดับตอนที่ #4 : ✖Chapter 1- ปฎิบัติการตามล่า(1)✖

✖ Chapter 1 - ปฎิบัติการตามล่า ✖

 

         วันใหม่เริ่มขึ้น ณ ห้องพักครูอันแสนเงียบสงบ(รึป่าว?)
     "เร็วๆสิคีย์ วันนี้เรามีงานหนักนะ" ร่างบางของนัตสึวิ่งวุ่นรวบรวมเอกสารนักเรียนที่ต้องไปสอนและหลักสูตรการสอน ที่เตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ส่วนคีย์ก็เอาแต่ค้นอะไรสักอย่างอยู่
     "ครับๆ นัตสึเห็น'ไอ้นั่น'ของผมไหมครับ" ร่างสูงของคีย์เอ่ยถามนัตสึ
     "อ๋อ! เตรียมไว้ให้แล้วล่ะ" นัตสึเอ่ยตอบคีย์หลังจากคัดเลือกเอกสารจนเหลือแค่แฟ้มเดียว ก่อนจะโยนผลึกแก้วสีครามให้แก่คีย์ "ที่หลังอย่าทิ้งไว้ในห้องของผมอีกล่ะ"
     "ขอบคุณที่รักมากคร๊าบ" ร่างสูงเอ่ยขึ้นก่อนจะอ้อมเข้าไปกอดร่างบางเอาไว้
     "อย่าเล่นอย่างนี้นะ!" นัตสึเอ่ยขึ้นก่อนจะพยายามดีดตัวออกมาจากร่างสูง แต่มีหรือจะสู้แรงคนตัวสูงได้
     "จุ๊บ!~ อ่า...ชื่นใจจังเลยครับ" คีย์แอบหอมแก้มเนียนๆของนัตสึทีเผลอจนเจ้าตัวถึงกับชะงัก
     "-///- ไปไกลๆเลย" ร่างบางกระทุ้งข้อศอกใส่ท้องของร่างสูงก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องไปทันที
     "อ่า...ที่จริงอยากจูบมากกว่านะครับเนี่ย แต่เอาเถะยังไงคืนนี้ที่รักก็ไม่รอดมือผมอยู่ดี ^^~" ร่างสูงเอ่ยขึ้นก่อนจะเลียริมฝีปากตัวเองน้อยๆ พรอมกับความคิดชั่วร้ายที่ผุดเข้ามาในหัว
     "คิดจะรวบหัวรวบหานัตสึอีกละสิ" จู่ๆภูติสาวตัวน้อยมิสะก็โผล่มาทำให้เขาออกจากภวังค์ทันที
     "อารายก๊าน~ ป่าวคิดอะไรแบบนั้นสักนิดเดียวเลยนะ" คีย์ทำเป็นเมินมิสะแล้วรีบตามร่างบางไปทันที
     "ให้ตายเถอะ คิดแผนกี่ครั้งๆ ก็โดนนัตสึรับประทานเองทุกทีล่ะนะ" มิสะพูดขึ้นก่อนจะดีดนิ้ว1 ครั้งก็หายตัวไปตามสายลม

          ณ ห้องเรียนS-1ตึกพิเศษ สำหรับเด็กที่แสนจะพิเศษแตกต่างไปจากพวก (แปลกแยกนั่นเอง) แต่ก็คงดีถ้าในห้องมีนักเรียนอยู่สักคนหนึ่ง
     "โดดกันตั้งแต่วันแรกเลยนะ..." เรย์นะเอ่ยขึ้น แถมดูเหมือนว่าคฑาที่ไว้สอนการเรียนวงศ์เวทย์ที่เธอถือมาให้นัตสึจะแหลก เป็นเสี่ยงๆคามือของเธอไปซะแล้ว
     "คะ...คฑาวงศ์เวทย์ผม" นัตสึแทบร้องไห้เลยทีเดียวเมื่อคฑาของเขาแหลกไปต่อหน้าต่อตา
     "งะ...งั้นจะทำไงดีล่ะค่ะ" มิกะเอยถามด้วยท่าทีกล้าๆกลัวๆ (ตลอดแหละ)
     "ก็คงต้องออกตามหาละนะฮะ~" ครอสเอ่ยขึ้นราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไร พรางหยิบประวัติและรายชื่อที่นัตสึเตรียมมาขึ้นมาดูเพื่อ ใช้พลังจิตที่ค่อนข้างมีอยู่อย่างมหาศาลของเขาตรวจสอบดู "เจอแล้วล่ะฮะ ^^~"
     "ปฏิบัติการตามล่า เริ่มแล้วจ๊า!!!" มินะเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี (ก็ทุกครั้งนั่นแหละ)
     "คนแรกที่ไหนหรอครอส" นัตสึเอ่ยถามครอสขึ้น
     "อืม...ห้องสมุดโรงเรียน" ร่างเล็กเอ่ยขึ้นทำเอาทุกคนเหงื่อตก ก็ห้องสมุดโรงเรียนมันเล็กซะที่ไหน ใหญ่กว่าตึกพิเศษนี่อีก
     "เจาะจงได้ไหมอะครับครอสว่าจุดไหน" คียเอ่ยถามขึ้น
     "ห้องสมุดมันใหญ่ไปอ่า~ ถ้าไม่ไปที่นั่นผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอยู่จุดไหน" ครอสเอ่ยตอบ ทำเอาหลายคนล้มทั้งยืนเลยก็ว่าได้
     "งั้นก็ไปกันเถอะครอส" 3 ภูติสาวจับมือกับครอส ก่อนจะหายตัวไปทันที ตามด้วยนัตสึที่จับมือคีย์แล้วพึมพำบางอย่างก่อนจะหายไป ส่วนเรย์นะแค่พริบตาเดียวการคลื่นที่ด้วยความเร็วสูง ทำให้เหมือนกับเธอหายตัวไปอีกคน

          ณ ห้องสมุดอันใหญ่โตอภิมหาอลังค์การงานสร้าง
     "มากันครบแล้วสินะ" เรย์นะเอ่ยขึ้น สำรวจทุกคนที่ยืนอยู่ตรงน้า แต่เหมือนจะมีคนหนึ่งหายไป
     "มีผม คีย์ เรย์นะ มิกะ มินะ แล้วก็มิสะ อะ...อ้าว! ครอสหายไปไหนล่ะเนี่ย" นัตสึนับเรียงตัว แต่เหมือนคนที่หายไปจะเป็นครอส เสาหลักของกลุ่มซะนี่
     "เมื่อกี้ยังยืนอยู่ตรงนี้นินา" มินะเอ่ยขึ้นพรางองไปยังจุดที่ครอสเคยยืนอยู่
     "อะ...อ้าว รายชื่อกับประวัตินักเรียนของผมก็หายไปด้วย" นัตสึเอ่ยขึ้นบ้าง
     "ให้ตายเถอะ อย่าหาเรื่องมาให้ฉันนักได้ไหมเนี่ย!!!"
          ตัดฉับมาทางด้านของครอสที่จู่ๆก็หยิบ(ขโมย)รายชื่อและประวัตินักเรียน วิ่งออกมาไม่บอกไม่กล่าวคนอื่นไปทางปีกซ้ายของห้องสมุดมุมหนังสือเวทย์ที่ เปิดให้นักเรียนเข้ามาศึกษากันเองได้ ถึงกระนั้นที่นี่ก็ยังคงมีคนบางตามากๆอยู่ดี
     "เอ...หนังสือเวทย์ไฟ" เสียงหวานดังขึ้นทำให้ครอสหยุดกึกทันที เด็กสาวที่เขาวิ่งผ่านมามีเรือนผมสีทองยาวสลวย นัยน์ตากลมโตสีแดงสดไม่ผิดแน่เธอคือองค์หญิงไอริส เดอ นิวแลนด์ นักเรียนของเขานั่นเอง
     "องค์หญิงไอริส เดอ นิวแลนด์ใช่ไหมฮะ" ครอสเดินเขาไปถามตรงๆ
     "ใช่ค่ะ ดีใจจังมีคนรู้จักริสด้วย ฮิๆ" ริสเอ่ยขึ้น
     "งั้น...กลับห้องเรียนได้แล้วล่ะฮะ ^^~" ครอสเอ่ยขึ้นพรางจูงมือริสให้ตามตนไปราวกับน้องชายกับพี่สาว ถ้าเดินออกจากห้องสมุดคงจะมีหลายคนอิจฉาริสไม่น้อยที่มีน้องชายโมเอ้โมเอะ ขนาดนี้
     "ห้องเรียน?" ริสถามอย่างงงๆ
     "ฮะ...ทุกคนรอริสอยู่นะฮะ" ครอสเอ่ยขึ้นทำเอาริสงงไม่เลิก
     "เอ...วะ ว้าย!!!" ไม่ทันไรความซุ่มซ่ามของริสก็แผลงเดช สะดุดอะไรไม่สะดุด สะดุดขาตัวเองล้ม ทำให้ตอนนี้ริสอยูในท่านอนคร่อมครอสอยู่ แต่ไม่เป็นไรหรอกถ้าครอสไม่ทำหน้ายั่วๆแดงๆซะงั้น (อินคิวบัสนิหว่า)
     "ริสฮะ...อย่าทำให้ห้องสมุดสิฮะ ผมอายนะ .///." ครอสพูดพรางเบือนหน้าหนี นี่ล่ะความร้ายบริสุทธิ์ของครอสทำเอาริสตั้งตัวไม่ถูกกันเลยทีเดียว
     "มะ...ไม่ใช่อย่างนั้นนะ" ริสรีบแก้ตัวทันที พรางรีบลุกออกมาจากตัวครอส
     "งั้นหรอฮะ ริสไม่ได้อยากทำในห้องมุดสินะฮะ" ครอสเอ่ยขึ้นทำให้อินโนสุดๆ
     "มะ...ไม่ใช่!!! ><~" ริสหลับหูหลับตาพูดก็จะทำไงได้คนตรงหน้ามันโมเอะเกินไปแล้ว!!
     "งั้นไปที่ห้องกันเถอะฮะ" ครอสกลับมาจับมือริสแล้วเดินไปอีกครั้ง ทำเอาริสทีอึนๆอยู่คิดไปไกล ถึงกับวิณญาณหลุดออกจากร่างเลยทีเดียว
     ...ฮือๆ ทำไมองค์หญิงอย่างเราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย T^T...
     "อะ...อ้าว! ทุกคนทำอะไรกันอยู่หรอ หาแมลงสาบหรอ" ครอสเอ่ยถามเพราะดูเหมือนว่าคนอื่นๆจะหากันผิดที่สักหน่อย ก็เล่นตามหานักเรียนตามซอกเหลือบซอกไรเนี่ยนะ
     "ก็หานักเรียนตัวดีของครอสนั่นแหละ" มิสะตอบ
     "แล้วนักเรียนของผมเป็นแมลงสาบไปตั้งแต่เมื่อไหร??" ครอสถามงงๆ
     "ก็เมื่อกี้นี้แหละ...แล้วพาใครมาด้วยนั่น" เรย์นะเอ่ยถามขึ้น
     "ก็นักเรียนตัวดีของผมที่ทุกคนกำลังตามหาอยู่ไง" ครอสเอ่ยขึ้นก่อนที่วิณญาณของริสจะกลับเข้าร่างได้เสียทีเพราะกลัวโดนยมทูต อย่างคีย์เข้าใจผิดลากลงนรกไป
     ...มะ แมลงสาบหรอ~...
     "สวัสดีค่ะไอริส เดอ นิวแลนด์ค่ะ" ริสเอ่ยแนะนำตัว
     "อืม...ยินดีที่ได้รู้จัก ไว้หาครบก่อนแล้วค่อยแนะนำตัวทีเดียว แนะนำตัวทีละคนมันเหนื่อย" เรย์นะพูดปัดๆไป ดีที่นัตสึไปกระซิบบอกว่าใครเป็นใครเอาไว้ก่อน
     "ครอสแล้วคนต่อไปล่ะครับ" คีย์เอ่ยถามขึ้น
     "โรงยิมน่ะ" ครอสตอบ
     "อืม...งั้นฉันล่วงหน้าไปล่ะนะ" เรย์นะพูดข้นก่อนจะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วแสงหายไปอีกแล้ว
     "พวกเราไปก่อนนะ" 3 ภูติสาวพูดข้นก่อนจะหายตัวไปตามระเบียบส่วนคีย์และนัตสึหายไปก่อนหน้าเรย์นะ จะพูดจบเสียอีกด้วยซ้ำ ทิ้งให้ริสกับครอสอยู่กันแค่ 2 คน
     "เราก็ไปกันบ้างเถอะฮะ" ครอสเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินจูงมือริสไปตามระเบียบ เพราะโรงยิมของโรงเรียนนี้ดันวิตปริตอยู่ข้างๆห้องสมุดซะนี่!!!

          ณ โรงยิมที่โออ่าอลังค์การไม่แพ้ห้องสมุดเลยทีเดียว
     "มีเรื่องอะไรหรอฮะ" ครอสที่พึ่งมาถึงเอ่ยถามขึ้น
     "นั่นสิค่ะ"ริสส่งเสริม
     "ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครอส แค่พวกเด็กๆดวลกันน่ะ" นัตสึตอบแบบเหมือนว่าเป็นเรื่องปกติ ที่เด็กต่อยตีกัน แต่มันจะเป็นเรื่องไม่ปกติแน่ถ้าพวกเขารู้ว่าคนที่กำลังดวลอยู่เป็นใคร
     "นักเรียนของนายอยู่ไหนอะ" เรย์นะเอ่ยถามขึ้น
     "กำลังดวลอยู่ครับ" ครอสตอบขึ้นแบบอินโนสุด แต่คำตอบที่ได้มาทำเอาทุกคนแทบลมใส่
     "หะ ห๊า!!!"
     "งั้นเดี๋ยวฉันจะเข้าไปตามเอง" เรย์นะเอ่ยขึ้นพรางเริ่มถกแขนเสื้อขึ้น เตรียมพร้อมลุยกับชนมุงเป็นร้อย แล้วต่อด้วยลุยกับนักเรียนตัวเอง
    "อย่าเลยคร๊าบ เรย์นะลุยเดี๋ยวคนอื่นก็โดยลูกหลงหรอก" คีย์พูดขึ้น ก่อนที่เขจะพร้อมใจกับนัตสึเข้าไปบล็อกแขนเรย์นะเอาไว้คนละข้าง เพราะเจ๊เขาเรียกได้ว่าแรงควายเลยทีเดียว
     "งั้นใครจะเข้าไปล่ะยะ!" เรย์นะเริ่มโวยวายยกใหญ่
     "ใครก็ได้ที่ไม่ใช่เรย์นะคร๊าบบบบ!!!!" คีย์เอ่ยขึ้นพยายามตรึงเรย์นะเอาไว้ให้ได้
     "อะ...อ้าว! ครอสกับริส หายไปไหนอะ" มินะพูดข้นทำเอาทุกคนหยุดกรกระทำทุกอย่างลง
     "อีกแล้วหรอ!!!"
          ด้านในวงล้อมกลุ่มไทยมุงเด็กสาวร่างบาง เรือนผมยาวปะบ่าสีน้ำตาล นัยน์ตาแดงเลือดหมูดูสะสวยน่าถนุถนอม ถ้าจะบอกว่าเธอพึ่งล้มชายร่างยักษ์กว่าตน 5 เท่าลงด้วยเวลาไม่กี่นาทีคงไม่มีใครเชื่อแน่ แต่นี่มันคือความจริง
     "มีใครอยากลองอีกไหม!!!" ร่างบางประกาศลั่นทำเอาฝูงชนแถวนั้นถอยกรู
     "มีเดียม โจส แอร์เรอร์ใช่ไหมฮะ" ร่างเล็กๆของครอสจูงมือริสเข้าไปถามอย่างใสซื่อ ทำเอาฝูงชนแถวนั้นฮือฮากันใหญ่ถึง 'เด็กสาว' ร่างเล็กทั้ง 2 ที่กลัาเดินเข้าไปหาโจสตรงๆ
     "เด็กหรอ..." โจสหรี่ตามองร่างเล็กของครอสอย่างพิจรนา
     "ผมมาพาโจสกลับห้องเรียนฮะ" ครอสเอ่ยอย่างใสซื่อบริสุทธิ์ พร้อมกับรอยยิ้มปริ่ม
     "อย่ามายุ่งกับฉัน!!!" โจสเอ่ยไล่ทันที พรางมือบางของเธอเผลอรวบรวมพลังเวทย์ซัดครอสซะกระเด็นเลยทีเดียว ยกเว้นริสที่ดูเหมือนจะมีพลังเวทย์ธาตุแสงบางๆปกคลุมตัวอยู่ จึงไม่ได้รับผมกระทบจากเวทย์ธาตุมืดแต่อย่างใด
     "อ๊ะ! อย่าทำร้ายคนอื่นเลยนะ" อยู่ดีๆริสที่เกลียดการทำร้ายกันก็เข้าไปกอดโจสซะเฉยๆ เหมือนเป็นการห้ามในแบบของเธอ ส่วนโจสที่แพ้ทางธาตุแสงสุดๆ ถึงกับสลบเหมือดคาอ้อมกอดของริสเลยทีเดียว
     "เจ็บแฮะ -.0 " ครอสเดินลูบๆบั่นท้ายเข้ามาแบบโมเอ้โมเอะไม่เลิกเลยทีเดียว
     "อาจารย์ค่ะ โจสจังเขา..." ริสเอ่ยขึ้น พรางมองดูโจสที่สลบคาไหลของเธอ
     "อะ...อ้าว!" ครอสเกาหัวงงๆ ไม่นานนักคนอื่นๆก็ทยอยเข้ามา พวกเด็กนักเรียนพอเห็นเรย์นะเข้าก็วงกระเจิงเลยทีเดียว
     "หืม...สลบไปหรอ ทำอิท่าไหนล่ะครอส" เรย์นะเอ่ยขึ้นพรางเข้าไปประคองโจสเอาไว้แทน
     "ดูเหมือนเด็กคนนี้จะแพ้ทางธาตุแสงอย่างหนักน่ะครับ" นัตสึเข้ามาวิเคราะห์อาการของโจสทันที
     "โห~ แสดงว่ามืดบริสุทธิ์สุดๆเลยสิเนี่ย" คีย์เดินเข้ามาดูพรางถอนหาใจอย่างเหนื่อยๆ
     "งั้น ให้นักเรียนของครอส 2 คนนี้ไปพักที่ห้องเรียนก่อนแล้วกัน" มิสะเอ่ยขึ้น ก่อนที่เรย์นะจะส่งโจสคืนให้แก่ริสที่ดูจะงงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่นานนักมิสะเข้าไปจับมือริส และหายไปทันที
     "เดี๋ยวมิกะ จะดูแลพวกเขาให้นะค่ะ" มิกะพูดขึ้นก่นจะหายไปอีกคน
     "งั้นถ้าเจออีกก็เรียกแล้วกันจะมารับนะจ๊ะ ^^~" มินะพูดขึ้นก่อนจะหายไปตามๆกัน
     "ไปกันซะแล้ว" นัตสึพูดขึ้นพรางหันไปทางที่ครอส(เคย)ยืนอยู่ แต่ปัจจุบันหายไปอีกเสียแล้ว เผลอแป๊ปเดียวครอสก็ออกนอกประตูโรงยิมไปอีกเสียแล้ว ทำเอาพวกเขาต้องเหนื่อยวิ่งตามครอสกันตามระเบียบ

          ณ หน้าประตูรั่วโรงเรียนมันก็อลังค์การงานสร้าง(อีกแล้ว)
     "เอ...ฉันมาทำอะไรที่นี่นะ" ร่างบางสวมชุดกิโมโน เรือนผมสีเขียวยาวสลวยเช่นเดียวกันกับสีนัยน์ตา ยืนเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ไม่ตก
     "ยูมิ นากิล่าใช่ไหมฮะ" และเป็นอีกรอบที่ครอสของเราเข้าไปทักอย่างใสซื่อในรูปแบบเดิมๆ
     "ใช่ค่ะ เอ...หรือไม่ใช่นะ" ยูมิตอบกลับมาแบบมึนๆ
     "ขี้ลืมสินะฮะ" ครอสพูดขึ้นกับตัวเอง
     "คงงั้นล่ะนะค่ะ" ยูมิตอบกลับมาแต่ก็ยังคงความมึนอยู่แบบไม่ลดละ
     "ฮะๆ งั้นเดี๋ยวมินะจะพายูมิกลับห้องเรียนนะฮะ" เป็นครั้งแรกที่ครอสไปไม่ถูก ก่อนที่มินะจะพายูมิกลับห้องไปแบบงงๆ
     "เป็นไงบ้างอะครอส" เรย์นะมาถึงก็ถามครอสทันที
     "ก็มึนดีฮะ 555+" ครอสหัวเราะออกมาอย่างไม่ทราบสาเหตุทำเอาทั้ง 3 คนงงไปตามๆกัน ครั้งนี้มันทั้งงง ทั้งมีน ทั้งอึน กันจริงๆ
     "เพื่อไม่ให้มึนไปกว่านี้ หาคนต่อไปเถอะ" นัตสึตัดปัญหาซะดื้อๆ (แต่ก็ดีไรท์เตอร์ก็แต่งเองงงเอง 555+)
     "เอิ่ม...ร้านเค้ก" ครอสเอ่ยขึ้น
     "ครอสหิวเค้กหรอครับ" คีย์ถามขึ้น ตอนนี้คิ้วของทุกคนเริ่มกระตุกข้างขวาแล้ว
     "ป่าวฮะ" ครอสตอบกลับอย่างใสซื่อสุดๆ
     "แล้วจะไปร้านเค้กทำไม อย่าบอกนะ..." เรย์นะเอ่ยขึ้น ภาวนาครอสคงมธุระอย่างอื่นที่ไม่ใช่ ไปหานักเรียนของเขา
     "อืมฮะ นักเรียนของผมอยู่ที่นั่น" ครอสเอ่ยตอบไปตรงๆ ทำเอาพวกเขาแทบอยากจะบ้า เด็กๆแต่ละคนอยู่ในที่ที่ควรอยู่มาก!(ประชด) ถ้าคิดให้ดีร้านเค้กเป็นแหล่งรวมสาวๆ เก้ง กวาง หรือชะนีทั้งหลายแหล่ ลำพังแค่คีย์กับนัตสึก็หล่อเกินลิมิตแล้ว ยิ่งรวมครอสที่แสนจะโมเอะเข้าไปอีก มีหวังพวกเขาโดนกลืนลงท้องแทนเค้กไปแน่ๆ ความหวังเดียวที่มีคือ...
     "เรย์นะ~" ครอส นัตสึและคีย์จ้องไปที่เรย์นะคนเดียวทำเอาเธอเหงื่อตก
     "ก็ได้ๆ~" ในที่สุดเรย์นะก็จำยอมต้องลงมือเอง ภาวนาให้ร้านเค้กไม่พังแล้วกันงานนี้

          ณ ร้านเค้กที่ทางโรงเรียนจัดเอาไว้ให้เอาใจสาวๆโดยเฉพาะ คราวนี้ถึงตาเรย์นะโชว์เดี่ยว
   ปัง!!!
     "ใครคือ ฟีโอนิกซ์ ลูเซียส" และแล้วงานก็เข้า เรย์นะพังประตูเข้าไปกดเสียงต่ำจนน่ากลัวทำเอาสาวๆที่เข้าออกฝ่ายปกครอง บ่อย จนรู้จักเธอเป็นอย่างดีถอยกรูกันเลยทีเดียว
     "เธอ..." เด็กสาวร่างบางเรือนผมสีขาว นัยน์ตาสีแดงสดนั่งจิบชาอยู่ที่โต๊ะท้ายสุดเอ่ยขึ้นเบาๆ แต่ก็ไม่อาจรอดพ้นหูของอาเจ๊เรย์นะได้อยู่ดี
     "เธอสินะ" เรย์นะเดินตรงเข้าไปหาฟีนิกซ์ทันที
     "..." ฟีนิกซ์ไม่พูดเพียงแค่จิบชาอย่างผู้ดีเบาๆ
     "ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร แต่กลับห้องได้แล้ว" เรย์นะเอ่ยขึ้น พรางนั่งลงตรงข้างกับฟีนิกซ์
     "ทำไม?" ฟีนิกซ์พูดขึ้นบ้าง นั่งตัวตรงมาดนางพญาไม่แพ้เรย์นะ
     "เธอต้องเข้าเรียน" เรย์นะเอ่ยขึ้น
     "ไม่จำเป็น" ฟีนิกซ์โต้กลับ
     "ทำยังไงเธอถึงจะไป" เรย์นะเอ่ยขึ้นต่อรอง
     "หึ...ชนะฉันให้ได้สิ" ฟีนิกซ์ยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อยพรางพูดขึ้น
     "ก็ได้ ตรงนี้เลยไหมล่ะ" เรย์นะเอ่ยขึ้นตอนนี้ตาของทั้งคู่เริ่มมีปะจุไฟฟ้าออกมาชนกันแล้ว
   กริ้ง!~
     "อะ อ๊ะ!" ผู้ที่เข้ามาใหม่ไม่ใช่ใครนอกจากครอสที่โดนจับแต่งหญิงโดยคีย์และนัตสึ แถมยังน่ารักมากๆอีกด้วย ถ้ามีผู้ชายมาเห็นคงตามจีบครอสไม่เลิกแน่ๆ
     "คะ...ครอส!" เรย์นะเผลออุทานออกมาเมื่อพบครอสในสภาพแบบนี้
     "เด็กผู้หญิงงั้นหรอ?" ฟีนิกซ์พูดออกแนวงงๆเล็กน้อย
     "ยังเคลียร์ไม่เสร็จหรอฮะ" ครอสถามขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติสุดๆ อาจจะเพราะโดนแกล้งจับแต่งชุดผู้หญิงบ่อยๆจนชินซะแล้วล่ะมั้ง
     "ใช่...แล้วเข้ามาทำไม" เรย์นะเอ่ยถามขึ้น
     "พวกเรากลัวเรย์นะทำร้านพัง แต่จะเข้ามาแบบธรรมดามันก็..." ครอสลากเสียงยาวพรางลูบผมตัวเองน้อยๆ
     "งั้นไม่ใช่เธอ แต่ นาย สินะ" ฟีนิกซ์เอ่ยเดาขึ้น
     "อะ อื้มฮะ" ครอสตอบพรางหน้าแดงระเรื่อ ถึงจะถูกแกล้งบ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยมีใครได้เห็นนอกจก เรย์นะ มินะ มิสะ มิกะ นัตสึแล้วก็คีย์
     "งั้นหรอ..." ฟีนิกซ์เอ่ยพรางมองสำรวจร่างเล็ก
     ...น่ารักกว่าผู้หญิงแท้อีกนะเนี่ย...
     "งั้นช่วยไปกับผมนะฮะ" ครอสเอ่ยขอร้องขึ้น
     "ก็ได้" ฟีนิกซ์เอ่ยเรียบๆ ไม่นานนักจู่ๆมิกะก็โผล่มาและพาฟีนิกซ์ไปอย่างเฉียบพลันจนขนาดเรย์นะยัง สะดุ้งตกใจกับพฤติกรรมเหมือนผีของมิกะ
     "มิกะนับวันยิ่งน่ากลัว" เรย์นะเอ่ยเบาๆก่อนที่จะรีบพาครอสออกจากร้านอย่างด่วนเลยทีเดียว
     "เหนื่อยแล้วฮะ"

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
เสร็จไปแล้วอีกตอน คนต่อๆไปต่อบทหน้าคร๊าบบบบบบบบบ~!♥
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
มาดูรูปครอสแปลงกลายเป็นสาวกันดีกว่า หุหุ
 
...
- -... ไม่ต่างไปจากเดิมสักเท่าไหรเลยแฮะ