สมัครตัวละครต่างๆ

ลำดับตอนที่ #67 : ึ

Application

“พวกแกต้องตาย...ต้องตาย..ตายอย่างเจ็บปวด..เหมือนที่แกทำ

ฉันและพ่อแม่ของฉันรวมถึงพี่สาวปริสถนาที่พ่อกับแม่บอกคนนั้นด้วย..พวกแกต้องตาย!!!!"

บท : สมาชิกกลุ่มฮาเกน

กลุ่ม : ฮาเกน

ชื่อ - นามสกุล : โซริเซีย แบล็คไนท์ | Soriseiy Blackknight

ชื่อเล่น : โซเซีย | Soseiy

อายุ : 15 ปี

ลักษณะ :  เขามีใบหน้าคมหล่อเหลาผู้หญิงเห็นเป็นต้องเคลิบเคลิ้ม

เขามีสีผิวสีน้ำผึงที่เนียนละเอียดเมื่อได้สัมผัส

เขาตัดผมซอยปะบ่าสีดำนิลที่ผมทรงนั้นน่าจะเป็นของเพศหญิงมากกว่า

แต่มันยิ่งเพิ่มสเน่ห์ให้เขาหล่อมากกว่าเดิมดวงตาของเขากลมโตสีม่วงที่ส่อ

แววเศร้าหมองเสมอแม้จะยิ้มตลอดเวลาคิ้วของเขาโค้งเป็นคันธนูที่เข้มดูมี

สเน่ห์จมูกของเขาโด้งรั้นเข้ากับหน้าปากของเขาเล็กจิ้มลิ้มสีเชอรี่น่าจุ๊บ

เขามีรูปร่างที่สมชายพอสมควรมีซิกแพกที่หน้าท้องมีถึงจะไม่ค่อยมีกล้าม

แต่เขาเป็นผู้ชายหุ้นดีมากคน1เลยที่เดียวแต่เสียอยู่ไม่กี่อย่าง

คือส่วนสูง่ต่ำแต่สาวๆก็ยังติดตึมและเสียตรงที่สะโพกของเขาและเอวที่บางๆเหมือนผู้หญิงแต่ที่รู้ๆกันสาวๆก็ยังชอบเขามีกลิ่นกายหอมหวาน้งดอกไม้เขามักแต่ตัวด้วยเสื้อแขนยาวสีขาวและกางเกงยืนเสมอเขามักจะสร้อยคออัญมณีเสมอๆ

ส่วนสูง : 170

นิสัย : -เขาเป็นคนอารมณ์ร้อนและเลือดร้อนมาก

-เขาที่มักมีรอยยิ้มบนใบหน้าเสมอและตลอดเวลา

-เขาเป็นคนเก็บอารมณ์ด้านเศร้าเก่งจะไม่ค่อยร้องไห้ให้ใครเห็น

-เขาเป็นคนที่แค้นใครจะแค้นฝั่งใจ

-ถ้าเขาแค้นใครคนนั้นต้องตายและตายอย่างทรมาน

-เขาเป็นคนรักใครรักจริง

-เขาเป็นคนยันเดะเระมากขี้หวงมากไม่ชอบให้ยุ่งกับคนรักของตัวเอง

-เขาจะกวนทรีนแบบซื่อๆแบบไม่ได้อยากกวนทรีนแต่คำพูดแม่งกวนทรีนสุดๆ

-เขารักพ่อแม่บุญธรรมของเขามาก

-เขาเป็นคนขี้โมโห

-เขาเป็นคนเผด็จการมากเป็นคนเอาจริงกับงาน

มาก

-ถ้าถึงเวลางานเขามักจะเลือดร้อนเสมอ

-เมื่อเขาได้เห็นเลือดและได้ฆ่าใครเขาจะเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย

เขาจะโรคจิตมากจะฆ่าด้วยความโหด

-เขาเป็นคนซื่อสัตย์มั่นในคำสัญญา

-เขาเป็นคนชอบตบมุขและชอบเล่นมุขมาก

ๆ

-เขามักเป็นคนที่ให้กำลังใจคนอื่นเสมอ

-เขาเป็นคนชอบโปรยเสน่ห์โดยไม่รู้ตัว

-เขาชอบทำตัวน่ารักกับคนสนิทโดยไม่รู้ตัว

-เขาเป็นคนหลงตัวเองนิดๆ

-เขาชอบโยนความผิดให้คนอื่นบ่อยๆ

-เขาเป็นคนขี้แกล้งและเวลาแกล้งเป็นคนที่แกล้งใครแรงๆ

-เขาเป็นคนตลกร้าย

-เขาเป็นคนบ้าพลัง(เหมือนพี่สาวมันเลยพีริเซียนั่นเอง)

ชอบใช้ความรุนแรง

-เขาเป็นคนที่ชอบของน่ารักมุ้งมิ้งแต่จะไม่ให้ใครรู้ว่าของน่ารักมุ้งมิ้งสิ่งนั้น

เป็นของ

ลักษณะการพูด : ลักษณะการพูด:ดีใจ | อารมณ์ด้านบวก

: เยี่ยม!!!สำเร็จไปด้วยดีฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะ

โกรธ | โมโห | ตอนอารมณ์รุนแรง

: พวกแกนี่มัน!!ไม่ได้เรื่องสิ้นดี!!โถ่เว้ย!!//เตะฝุ่น(เคยเห็นม่ะ)

โศกเศร้า | เสียใจ | อารมณ์ด้านลบ

: ฉัน อึก ฮึก ต้องทำตามสัญญา ฮึก ที่ให้ไว้กับ...อึก...พวกเขา

ฮือออ//ก้มหน้า

ตกใจ | แปลกใจ

: ย้ากกกเจ้าบ้าเล่นอะไรฟร่ะเนี่ย

งง | สงสัย | ไม่เข้าใจ

: อ่าาขอโทษที..ขออีกรอบนะแหะๆ//ใช้นิ้วเกาแก้ม

ตอนที่เป็นไปตามแผน

:ดีนี่เก่งจริงเรา

ตอนที่ไม่เป็นไปตามแผน

: โถ่ๆเพราะพวกแกแท้ๆเลยนะ!!

คุยกับคนที่เด็กกว่า

: ไอเด็กน้อยมานี่ทีดิ๊

คุยกับคนที่อายุมากกว่า

: คุณสูงวัยเชิญครับ

เขิล|อาย

:บ้าไม่มีวันหรอกเฟ้ยที่ฉันจะเขิลหน่ะ//เอามือปิดหน้าตัวเอง

ประวัติ : เขาเป็นเด็กหนุ่มหน้าหล่อมากๆแต่เขาเป็น

ลูกของตะกูลนีเฟลที่มีฐานะยากจนมากพ่อแม่ของเขา

ใช้งานเขาเหมือนเขาไม่ใช่ลูกตั้งแต่เด็กจนเขาอายุ14

พ่อของเขาก็เป็นคนขี้เมาส่วนแม่ของเขาก็เล่นแต่ไพ่

เขาต้องทำงานหาเงินอยู่คนเดียวได้เงินมาพ่อกับแม่ของเขาก็แย่ง

เขาไปจนหมดถ้าเขาไม่ให้ทั้งพ่อและแม่ของเขาก็ทุบตีเขา

ทั้งยังชอบบอกว่าเขาเป็นลูกอกตัญญูทั้งๆทีเขาทำงานหนักเพื่อหาเงิน

มาตลอดเขาต้องเจอแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเหล่าจนวันเกิด

อายุ15ของเขา เขากำลังจะไปหาเงินเหมือนเช่นเคยจู่ๆก็มี

ผู้ชายเข้ามาทำร้ายเขาเรื่องที่พ่อและแม่ของเขาไปกู้เงิน

เจ้าหนี้และยังไม่ใช้เขาเลยต้องโดนทำร้ายร่างกายจนบอบ

ช้ำเขาเดินไปถึงตรอกซอยแห่งหนึ่งอยู่ๆก็เกิดเหตุอะไรก็ไม่รู้ซึ่งเขา

ก็แอบซ้อนตัวจนเหตุนั้นสงบลงอยู่ๆก็มีผู้ชายและผู้หญิง

เดินเข้ามาหาเขาสภาพของชายหญิงดูมีอายุนั้นเปื้อนเหมือนผงปูน

พวกเขาจ้องมาที่เขาพร้อมถามเขาว่าเป็นอะไรถึงบาดเจ็บ

เขาก็บอกไปแล้วหญิงชายสองคนนั้นก็บอกจะรับเขาเป็นลูก

บุญธรรมหญิงชายคู่นั้นไปขอรับเลี้ยงจากพ่อแม่แท้ๆของเขา

พ่อแม่แท้ๆของเขาก็แลกเขาให้เป็นลูกบุญธรรมของชายหญิงคู่นั้น

แต่ต้องจ่ายเงินมันทำให้เขารู้ว่าพ่อแม่แท้ๆของเขาไม่รักเขาเลย

พอเขาไปเป็นลูกบุญธรรมของชายหญิงคู่นั้นอย่างถูกต้องตามกฎหมาย

เขาจึงเปลี่ยนนามสกุลจากนีเฟลเป็นแบล็คไนท์

เขาได้รู้ว่าหญิงชายคนนั้นมีลูกสาวคนหนึ่งซึ่งอายุห่างจาก

เขา1ปีหญิงชายคู่นั้นกำลังตามหาลูกของเขาอยู่และอยากให้เขาช่วยตาม

หาด้วยเขาเลยมีพี่สาวปริสนาเขาจึงพยายามตามหา

แต่ก็ยังไม่พบ

จนวันหนึ่งที่เขาอยู่ในห้องนอนเขาได้ยินเสียงกี้ดร้องของแม่บุญธรรมของเขาดัง

ขึ้นเมื่อเขาลงมาก็พบกับผู้ชายร่างใหญ่หลายคนยื่นอยู่มีผู้ชายหนึ่งในนั้น

กำลังใช้ดาบแทงกลางอกของแม่บุญธรรมของเขาจนล่มลงส่วนพ่อบุญธรรมของเขาก็ถูก

จับรัดคอด้วยเชือกอยู่เขาตกใจมากจึงวิ่งไปต่อยคนที่จับพ่อบุญธรรมของเขารัดคอ

จนพ่อบุญธรรมหลุดจากการพันธนาการก็วิ่งไปกอดเมียสุดที่รักเขาเลยวิ่งไปหาพ่อและ

แม่บุญธรรมของเขาแม่บุญธรรมขอให้เขาช่วยหาพี่สาวบุญธรรมปริสนาของเขา

ให้พบด้วยและเขาก็ตอบรับและให้สัญญากับแม่บุญธรรมของเขาจนแม่บุญธรรมของเขาตายไปพ่อบุญธรรมของเขาโกรธมากจึงจะพุ่งไปทำร้ายชายร่างใหญ่แต่ชายคนนั้น

ก็ใช้ปืนยิงเขาที่หัวของพ่อบุญธรรมของเขามันทำให้เขาเจ็บปวดเขาต้องการที่จะแก้แค้น

เขาโมโหมากความแค้นและความเศร้าอารมณ์มันปะป่นกันไปหมด

เขาซึ่งกำลังจะไปต่อยชายคนนั้นแต่ความรู้สึกเจ็บแปล๊บที่ต้นคอมันทำให้เขาล่มลง

ตาที่กำลังจะปิดก็มีเสียงบอกว่าให้เอาตัวเขาไปและโลกก็ดับมืดไปพร้อมกับความแค้น

ภายในใจ พ่อและแม่บุญธรรมของเขาคือคนที่มีบุญคุณของเขามากเขาแค้นมากเกลียดคนที่ฆ่าพ่อแม่บุญธรรมของเขา และที่เขาสัญญากับแม่บุญธรรมเขาก็จะทำตามสัญญา

เขาถูกเป็นตัวทดลองอะไรสักอย่างเขาถูกทดลองพร้อมความแค้น

และเขาได้บอกกับตัวเองเสมอว่าจะแก้แค้นให้ได้และรวมถึงทำตามคำสัญญา

ที่ให้ไว้กับแม่บุญธรรมด้วย

ชอบ : ของหวาน,แผนสำเร็จ,พ่อแม่บุญธรรม(พ่อแม่ของพีริเซีย),สัตว์

ขนปุย,ชัยชนะ,การที่ได้เห็นคนตายไปอย่างทรมาน,คนที่ตัวเองแก้แค้นตาย,

ของน่ารักมุ้งมิ้ง

ไม่ชอบ : ของขมๆ,การพ้ายแพ้,คนที่เย็นชา,คนอวดเก่ง,คนหน้านิ่ง

เกลียด : คนทรยศ,กลุ่มคนที่ฆ่าพ่อแม่บุญธรรม(พ่อแม่ของพีริเซีย),

รัฐบาล,คนเห็นแก่ตัว

อาวุธ : ปืนมีด

พลัง : ควบคุมพืช

สามารถใช้สร้างพื้นเป็นเกาะป้องกันได้

ใช้ให้พืชรัดเท้าสิ่งมีชิวิตและดิ่งลงดินได้

ใช้พืชรัดสิ่งมีชีวิตจนตายได้และสิ่งไม่มีชีวิต

แตกสลายได้เอาง่ายๆเลยควบคุมพืชให้ทำอะไรก็ได้

และใช้ได้กับพืชทุกชนิดเช่นต้นไม้,ดอกไม้,เถาวัลย์

อะไรปะมาณนี้และพลังนี้ก็สามารถพูดคุยกับสัตว์ได้ทุกชนิด

เพิ่มเติม : เขาเก่งเรื่องการสอดแนมและโจมตีโดยตรงมาก

เขาเล่นเปียโนเก่ง,เขาเก่งการใช้ปืนแม่นปืนมาก

(ตัวละครท่าน)

คุณตื่นขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองนั้น อยู่ห้องสีขาวสีเหลี่ยมที่มีแค่ โซฟา และตัวคุณ… จนกระทั่ง

ร่างใหญ่เดินเข้ามาภายในห้อง มีเพียงคุณและเขาที่อยู่กันสองคน เขาเดินเข้ามาพร้อมนั้ง บนโซฟาที่ขาวสะอาดนั้นที่ตรงข้ามกับคุณ เขา จ้องมาที่คุณ อย่างจะชักถาม

“สวัสดี…. ฉัน ไรเกอร์ นิโค… ชื่ออะไรล่ะ”   

: ชื่อ..อยากรู้ไปทำไมกัน

“อืม…เธอ/นาย เนี่ย. ดูน่าสนใจดีนะ พอดีฉันก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมถึงต้องมานั้งคุยแบบนี้ เธอพอจะรู้บ้างไหมล่ะ” เขาทำหน้าครุ่นคิด อย่างสงสัย เขาหันกลับมามองคุณอีกครั้ง เพื่อจะได้รู้คำตอบจากคุณบ้าง

: ฉันจะรู้หรอ!!!

“งั้นหรอ..ให้ตายสิ”   ชายหนุ่ม  ลูบหัวตัวเองไปมา เหมือนกับว่าเขาหมดปัญญาที่จะคิดเสียแล้วล่ะ เพราะเขาไม่ชอบที่จะคิดอะไรเยอะ

“...ถามจริง… นาย/เธอ นะไม่เบื่อกับการใช้ชีวิตแบบนี้บ้างหรอ”

: ไม่..ฉันไม่เคยเบื่อแต่พวกแกฆ่าพ่อแม่ของฉันแกหน่าจะตายไปซ่ะ!!!

“เป็นคำตอบที่ดี ดีนิ… ฉันชอบคนอย่าง นาย/เธอซะแล้วสิ..”  ร่างใหญ่ยิ้มออกมา ด้วยรอยยิ้ม ที่แสนเจ้า เล่ห์ คุณมองเขาด้วยความสังสัย ก่อนที่นิโคจะลุกขึ้น

: ไม่จำเป็น!!นายคงจะไปและสินะ ดี

“อืม..  จะกลับแล้วล่ะ อยู่นี้มีนน่าเบื่อ”

ในขณะที่กำลังจะเปิดประตูออก คุณที่นั้งดู อยู่ ก็อดสังสัยไม่ได้ ว่าคุณนั้นอยู่ที่ไหน และต้องการอะไรจากเขา

: เดี๋ยวก่อน!!ที่นี่ที่ไหน!!!

“ที่นี้… ก็แค่ห้องโง่ๆ  นาย/เธอไม่ต้องรู้หรอก… เดี๋ยวก็ชินเชื่อฉันสิ”  เขายิ้มออกมา ก่อนที่กำลังจะเดินออกไป แต่คุณก็รีบวิ่งมาเพื่อไม่ให้เจ้าตัว ปิดห้องนี้เสีย แต่ห้องมันก็ถูกปิดไปเสียก่อน ก่อนจะมีเสียงลอดเจ้ามาในห้อง

“ I think it's just a dream. Sleep now”