ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : รักสามเศร้า เราสามคน
เช้าวันใหม่กับสายลมเย็นสบายพัดผ่านเบาๆ
มีเด็กหญิงตัวเล็กกับลังยื่นซองสีชมพูให้ชายหนุ่มหน้าหล่ออย่างเขิลอาย
"นะน้องจ๊ะคะคือพะพี่ให้นะ//ก้มหน้าเขิล"เด็กสาวหน้าหวานพูดและก้มหน้าอย่างเขิลอาย
"ขอโทษนะผมรับไม่ได้หรอกเรายังไม่รู้จักกันเลยหน่ะครับ"ชายหนุ่มพูดด้วยความเย็นชา
ทำให้รุ่นพี่อย่าง เรโกะ หน้าถอดสีแล้วเศร้าไป
" อ่อ พี่อยู่ที่พักเดียวกันกับน้องแหละนะ....ไม่ใส่ใจเลยสินะ"เรโกะพูดเบาตอนท้าย
ทำให้อามาคูสะที่ไม่ใส่ใจนักไม่ได้ยิน
"หรอ..ครับ..ขอโทษครับ..แต่ว่า...ผมไม่สนิทกับพี่นี่ครับ"อามาคูสะ
พูดอย่างตัดเยื้อใยทำให้เรโกะน้ำตาซึมแล้ววิ่งหนีไปพร้อมน้ำตา
"อึก ฮึก"
ผม อามาคูสะ ก็ไม่ได้อยากทำให้พี่เขาเสียใจหรอกแต่ผม
ไม่ไว้ใจเธอคนนั้นและอีกอย่างผมหน่ะเป็นหัวหน้าแก๊งดร้ากอนไนท์
ซึ่งก็เป็นแก๊งที่น่ากลัวเกือบเท่าแก๊งสตาไนท์เลยนะผมเกรงว่าเธอจะเป็นอันตราย
ซะมากกว่า
หลังจากพี่สาวคนรั้รวิ่งจากไปผมก็ตรงไปแก๊งทันที...อย่ามองผมแบบนั้นโดดเรียนเป็นธรรมดาอยู่แล้ว
คุณคงจะอยากรู้สินะว่าผมกลัวแก๊งสตาไนท์รึเปล่า..บอกเลย..ไม่กลัว
แต่เป็นแก๊งที่ไม่ควรอยู่ใกล้เลยสักนิด
เพราะมีแต่นักเรียนโหดๆหลายคนเช่น
ร๊อคซี่
รินนะ
พีริเซีย
และ
โซริเซีย
ผมไม่อบากยุ่งเกี่ยวด้วยนักแต่ผมกับพี่พีริเซียหน่ะเป็นเพื่อนกันถึงจะบอกได้ไม่เต็มปาก
นักก็เถอะนะแต่แก๊งสตาไนท์และแก๊งผมเป็นพันธมิตรกันไม่ทำร้ายกันครับ
และความลับของผมที่อยากจะบอกกับทุกคนสาเหตุจริงๆที่ผมไม่รับซองจนหมายนั่น
เพราะว่าผมไม่ได้ชอบรุ่นพี่คนนั้นแต่ว่า...ผมกำลังแอบชอบ.....หญิงสาวที่ผมไม่ควรแอบชอบ
"เห๋!!!นี่ได้ยินไหมอามาคูสะ"เสียงติดห้าวของ พีริเซีย ดังขึ้น
ทำให้อามาคูสะออกจากความคิด
"ฮร้าานี่นายมั่วทำอารายอยู่ฟร่ะจะเดินชนเสาอยู่แล้วเนี่ย"เสียงห้าวของพีริเซียติดตลก
พร้อมกรอกตาขึ้นบน
"ว่าแต่จะไปไหนไม่ไปเข้าเรียนซักทีห๊ะ"เสียงห้าวยังคงพูดอยู่
จะถามสินะครับว่าทำไมผมถึงเงียบ
"...พี่อยุดตามผมเถอะ.."พีริเซียหน้าเสียไปแปปหนึ่ง
เอ๊ะ ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้เสียงเป็นแบบนี้นี่
"อ่าาก่ะด่ะไปนะ"เสียงห้าวบอกอย่างร่าเริงก่อนนะวิ่งไปที่อื่น
ผม...ผมไม่ได้อยากเย็นชากับพี่เขาขนาดนั้นกับทั้งรุ่นพี่ผู้หญิงคนเมื่อกี้และ
รุ่นพี่ พีริเซีย
ผมหน่ะรู้ดีเลยหล่ะนะว่า...พี่พีริเซียเขาชอบผู้หญิงแต่ใจของผมมันเหมือนมีอะไรมากรีดกลางใจ
ทุกๆครั้งยามที่พี่พีริเซียกอดกับหญิงสาวหลายๆคนหรือจูบกับหญิงสาวหลายๆคน
ผมเจ็บมากๆ
.
.
.
.
.
.
.
ฉัน เรโกะ ฉันแอบมองเขามานานแล้วแต่ดูเหมือนรุ่นน้องที่ฉันแอบมอง
จะไม่สนใจฉันซักนิดหลังจากที่ฉันตัดสินใจจะมาบอกชอบเขา
ผ่านจดหมายแต่เขากลับไม่รับมัน
ฉันหน่ะเจ็บทุกๆครั้งที่เห็นเขาส่งสายตาอบอุ่นแบบน้้นให้พีริเซีย
ฉันเจ็บทุกครั้งที่เขามักยอมให้พีริเซียเขาถึงตัว
ฉันเจ็บทุกครั้งที่เขาไม่เคยเห็นใจใยดีฉัน
และ
ฉันเจ็บทุกครั้งที่เขาเจ็บ
น้ำตาของหญิงสาวไหนพลากออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
"ทั้งๆที่ฉันทำดีกับนายขนาดนั้นแล้วแท้ๆนายเคยเห็นมันไหนนะ อา..มา...คู..สะ"หญิงสาวพูด
กับตัวเองเบาๆพร้อมหลั่งน้ำตา
.
.
.
.
.
.
ฉัน พีริเซีย สาวห้าวแห่งสตาไนท์
คิดว่าฉันไม่รู้หรอทุกๆครั้งที่หมอนั้นทำหน้าเย็นชาสายตาแบบนั้น
ฉันมองออกนะว่ามันไม่ได้เย็นชา
บางทีฉันผิดเองที่เข้าไปทำดีกับเขาผิดเองที่บังคับให้รักเขาไม่ได้
ผิดเองที่ฉันรักผู้หญิงทุกๆครั้งที่ฉันอยู่กับสาวๆคนไหน
ฉันไม่อยากให้เขาเจ็บแต่ฉันไม่ได้ชอบเขา
ฉันหน่ะรู้ดีว่ะเรโกะชอบอามาคูสะแต่ใจไม่รักดีกลับชอบเรโกะนี่มัน..บ้าไปแล้ว
ทั้งๆที่รู้ดีว่าอามาคูสะ...ชอบ...ฉัน...ทั้งๆที่ฉันรู้ดีว่า...เรโกะ...ชอบอามาคูสะ
แต่ฉันชอบ..เรโกะ..มันควรเป็นฉันที่ตัดใจและถอยห่างควรให้อามาคูสะอยู่กับหญิงสาว
ที่เพียบพร้อมด้วยกิริยาและความงามอย่าง..เรโกะ
"นี่พีริเซียเป็นอะไรรึเปล่า"ไคเรนหันมาถามเพื่อนที่ทำหน้าเศร้าๆ
"เปล่าๆต่อเถอะ"เด็กสาวยิ้มแล้วจดบันทึกต่อ
.
.
.
.
.
ตอนต่อไป
.
.
.
.
สั้นมากขอบอก
ขอโทษนะจ๊ะที่ไม่ได้อัพนานคนอ่านหายหมดแล้วมั้งเนี่ย
แต่ตอนหน้าจะพยายามอัพยาวๆนะคะ
เม้นด้วยเขียนคำผิดบ้างอย่าว่ากันนะ
ตอนต่อไปเราว่าเราจะพยายามเอาน้องไคเรนออกเยอะๆนะจ๊ะ
และคู่ของแต่หล่ะไรท์บอกเลยคู่หนึ่งสามารถมีมากว่า1คน
เช่น3p4pและอาจจะมีฉากเรทนะไม่ใช่นิยายใสๆแต่ฉากเรทยังอีกยาว
นานมั้งและสำหรับฉากเรทเดี๋ยวไรท์จะลงเป็นลิงค์ให้คัดลอกกัน
บาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น