สมัครตัวละครต่างๆ

ลำดับตอนที่ #68 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

Application

“ผมรักเธอแล้ว ผมจะทำทุกอย่างเพื่อเธอผมจะยอมเป็นทาสของเธอ"

บท : สมาชิกกลุ่มสเวนหรือซีโร่

กลุ่ม : สเวนหรือซีโร่

ชื่อ - นามสกุล : วอลนัท คิสรี่

ชื่อเล่น : วอลนัท

อายุ : 16 ปี

ลักษณะ :  

ส่วนสูง : 165

นิสัย :

ลักษณะการพูด : ลักษณะการพูด:ดีใจ | อารมณ์ด้านบวก

: ดีจังครับ //ยิ้มหวาน

โกรธ | โมโห | ตอนอารมณ์รุนแรง

: หง่าาผมโกรธแล้วน้าาา//แก้มป่องกอดอก

โศกเศร้า | เสียใจ | อารมณ์ด้านลบ

: ฮือออ หง่าา ฮืออออผมไม่อยากให้คุณโกรธอ่ะ ฮือออ //กอดฝ่ายตรงข้าม

ตกใจ | แปลกใจ

: หง่าาา // เอามือปิดตา

งง | สงสัย | ไม่เข้าใจ

: ห๊าาา ขออีกรอบนะครับน้าา // ทำตาปริบๆ

ตอนที่เป็นไปตามแผน

:เย้ๆสำเร็จแล้วครับ~//กอดฝ่ายตรงข้าม

ตอนที่ไม่เป็นไปตามแผน

:ฮือออเป็นเพราะผมแท้ๆเลยขอโทษนะครับ//ปาดน้ำตา

คุยกับคนที่เด็กกว่า

: นี่ๆขอโทษนะพี่ขอทางหน่อยนะครับ

คุยกับคนที่อายุมากกว่า

: ขอโทษครับ พี่ ช่วยหลบทางให้ผมหน่อยได้ไหมครับ

เขิล|อาย

: ผะผมไม่ได้เขิลครับ//แก้มแดงเป็นลูกมะเขือเทศ

ประวัติ :

ชอบ : ของหวาน,ลูกอม,กระต่าย,พีริเซีย,ของน่ารักๆ,

เรื่องลึกลับ

ไม่ชอบ : แมลง,คนขี้โกง,งู,คนเจ้าชู

เกลียด : คนที่ยุ่งกับของของตัวเอง,คนที่ทำร้ายคนที่ตัวเองรัก,น้ำผึ้ง

อาวุธ : ดาบคาตานะ

พลัง :

เพิ่มเติม :

(ตัวละครท่าน)

คุณตื่นขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองนั้น อยู่ห้องสีขาวสีเหลี่ยมที่มีแค่ โซฟา และตัวคุณ… จนกระทั่ง

ร่างใหญ่เดินเข้ามาภายในห้อง มีเพียงคุณและเขาที่อยู่กันสองคน เขาเดินเข้ามาพร้อมนั้ง บนโซฟาที่ขาวสะอาดนั้นที่ตรงข้ามกับคุณ เขา จ้องมาที่คุณ อย่างจะชักถาม

“สวัสดี…. ฉัน ไรเกอร์ นิโค… ชื่ออะไรล่ะ”   

: ผมหรอครับ??ผมชื่อวอลนัทครับ//ยิ้ม

“อืม…เธอ/นาย เนี่ย. ดูน่าสนใจดีนะ พอดีฉันก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมถึงต้องมานั้งคุยแบบนี้ เธอพอจะรู้บ้างไหมล่ะ” เขาทำหน้าครุ่นคิด อย่างสงสัย เขาหันกลับมามองคุณอีกครั้ง เพื่อจะได้รู้คำตอบจากคุณบ้าง

: ไม่รู้สิครับผมขอโทษครับ//ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

“งั้นหรอ..ให้ตายสิ”   ชายหนุ่ม  ลูบหัวตัวเองไปมา เหมือนกับว่าเขาหมดปัญญาที่จะคิดเสียแล้วล่ะ เพราะเขาไม่ชอบที่จะคิดอะไรเยอะ

“...ถามจริง… นาย/เธอ นะไม่เบื่อกับการใช้ชีวิตแบบนี้บ้างหรอ”

: ผมก็เริ่มเบื่อนิดๆแล้วครับ

“เป็นคำตอบที่ดี ดีนิ… ฉันชอบคนอย่าง นาย/เธอซะแล้วสิ..”  ร่างใหญ่ยิ้มออกมา ด้วยรอยยิ้ม ที่แสนเจ้า เล่ห์ คุณมองเขาด้วยความสังสัย ก่อนที่นิโคจะลุกขึ้น

: เห๋~จะไปแล้วหรอครับ

“อืม..  จะกลับแล้วล่ะ อยู่นี้มีนน่าเบื่อ”

ในขณะที่กำลังจะเปิดประตูออก คุณที่นั้งดู อยู่ ก็อดสังสัยไม่ได้ ว่าคุณนั้นอยู่ที่ไหน และต้องการอะไรจากเขา

: แล้วที่นี่ที่ไหนหรอครับ

“ที่นี้… ก็แค่ห้องโง่ๆ  นาย/เธอไม่ต้องรู้หรอก… เดี๋ยวก็ชินเชื่อฉันสิ”  เขายิ้มออกมา ก่อนที่กำลังจะเดินออกไป แต่คุณก็รีบวิ่งมาเพื่อไม่ให้เจ้าตัว ปิดห้องนี้เสีย แต่ห้องมันก็ถูกปิดไปเสียก่อน ก่อนจะมีเสียงลอดเจ้ามาในห้อง

“ I think it's just a dream. Sleep now”