รักนายเจ้าชายของผม

ลำดับตอนที่ #7 : มากเรื่อง

“ถึงแล้ว”เจ้าชายบอกระหว่างจอดรถตรงหน้าห้างแล้วก็มีเด็กวิ่งมารับกุญแจรถ

ผมมองไปที่ตึกสูงเสียดฟ้า

”ที่นี่ที่ไหนหรอ”ผมถามเจ้าชาย

”นี่เป็นแหล่งช๊อบปิ้งของตะกูลผมนะ ถนนทั้งสายนี่ก็เป็นช๊อบปิ้ง สตรีดทั้งสาย

เรากำลังมีโครงการทำให้ประเทศเราเป็นแหล่งของนักช๊อบเหมือนฮ่องกงอะไร

ประมานนั้น”เจ้าชายเอ่ยอย่างภูมิใจแล้วเดินตรงเข้าไป   ปราด้า หลุย ควิด ร๊อก
 
เวอร์ซาเช่ พอลแฟรงส์ บิลลาบอง ที่นี่มันโลกแห่งแบรนเนมเลยนี่ แทบจะมีทุก

มุมโลกเลย โห้ย เราจะได้ซื้อของพวกนี้พรีๆ

”อย่างได้อะไรล่ะเดินเข้าไปเลือกได้เลย”เจ้าชายพูดแล้วเดินเข้าร้ายควิดซิลเวอร์
 
โหย ผมเดินดูหยิบเสื้อ กับ กางเกงมา3-4ตัวนับว่าเป็นความสุ๘อย่างมากผมหัน

ไปมองเจ้าชายบ้าง มีคนสองสามคนเดินตามหลังทุกคนถือของล้นมือ

”จะ..เจ้า เอ่อเคน นายซื้ออย่างนั้นจะไม่มากไปหน่อยหรอ”ผมรีบถามเพราะว่า

สงสารคนที่ถือ

"ไม่นี่ ใหม่ที่หลุยกับร็อกซี่ก็มี เดี๋ยวจาไปดูอีก”เจ้าชายพูดแล้วก็หยิบของอย่างบ้า

ครั่ง

   ผ่านไป1ชั้วโมงผมถึงจะได้ออกจากร้านโดยของที่ซื้อทั้งหมดถูกขนไปที่รถแล้ว

”นี่นายจะซื้อของขนาดนั้นไปใส่จริงๆหรอ”ผมถามเจ้าชายระหว่างที่เราเดินบันได

เลื่อน

”ใครว่า..เฮ้ย ”เจ้าชายหันหลังแล้วเอ่ยอย่างตกใจผมหันตามเจ้าชายดึงหน้ากลับมา

”อะไรหรอ”ผมรีบถาม

”คนของพ่อ ตามมาถึงนี่เลยหรอเนี่ย”เจ้าชายเอ่อ

”คงไม่เป็นไรมั้ง แค่มาดู”ผมรีบบอก

”มันไม่เป็นส่วนตัวนะสิ”เจ้าชายเอ่อ แล้วเอามือคว้ามือผมเอาไว้

”เฮ้ย”ผมบอก

”เอาให้เหมือนหน่อย”เจ้าชายเอ่ยผมจะขัดใจใครเค้าได้

วันนั้นทั้งวันเจ้าชายหยิบของเหมือนของฟรี มากันตั้ง10.00จน18.00โอ้ยเมื่อยไป

หมด

”นายนี่ใครจ่ายเนี่ย”ผมถามระหว่างเดินขึ้นรถและเห็นของเต็มไปหมด

”อืม...พ่อมั้ง”เจ้าชายเอ่ยและทำหน้าคิ เฮ้ยซื้อของมากมายขนาดนี้ยังไม่รู้ว่าใคร

จ่ายเป็นไปได้ไง

”จะกลับบ้านแล้วหรอ”ผมถามขณะที่รถออกตัว

”อืม ยังเดี๋ญวกลับไปพ่อต้องถามโน่นถามนี่อีกน่าเบื่อรอให้เค้าหลับก่อนแล้วเดี๋ยว

เราค่อยกลับ”เจ้าชายบอกแล้วเราก็มุ่งไปทางตรงข้ามกับปราสาท

”แล้วเราจะไปไหนล่ะ”ผมถาม

”นี่นายจะหยุดถามสักเรื่องได้ไหม”เจ้าชายด่า

”อ่าวผมก็พูดไปตามสถานะการเท่านั้น”ผมเริ่มอารมร์เค้าเองก็คงเช่นกัน

”นี่นายเราจ้างนายมาไม่ได้ให้มาพูดนะมาเป็นแฟนเข้าใจมันคนเป็ฯแฟนต้องตามใจ

คนรับ”เจ้าชายพูดอย่างใส่อารมณ์

”ใช่งั้นนายก็ควรจะร็ซะว่าผมก็ไม่ได้อยากมาที่นี่สักเท่าไรนักหรอก”เจ้าชายจอดรถ

แบรกดังเอี๊ยด

”งั้นนายก็กลับไปซะซี่”เจ้าชายพูดอย่างท้าทาย

”ได้!”แล้วผมก็เดินลงจากรถออก แล้วเดินตรงไป