รักนายเจ้าชายของผม

ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มบทรัก

   มีรถลีมูซีนคันยามสีดำมารับถึงที่สนามบิน ไปส่งที่พระราชวัง ที่เป็นปราสาทหิน

อ่อนสีขาว ทั้งหลังเนื้อที่ทั้งราวๆ100กว่าไร่ขณะที่รถวิ่งผ่านพระราชวังไปตาม

รั้วผมนั้งมา5นาทีก็ยังไม่ถึงประตูวังสักที โห้ยอะไรมันจะกว่าเช่นนี้ ผมรีบคิดถึงการ

พบกับเจ้าชายครั้งเเรกว่าควรจะทำให้ประทับใจมากที่สุด นั้งคิดไปรถก็ผ่านริมรั้วไป

คิดไป คิดมาก็มาถึงประตูวังแต่ เพรี้ยว! ขับเลย


"เออ โทษนะครับ คือ ว่าจะไม่เข้าทางวังหรอครับ"ผมรีบถามอย่าง งงๆ


"เออคือว่าเราต้องเปลี่ยนแผนนิดหน่อยครับ พระราชากลับมาเเล้วเเล้วองค์ชายได้

ครัสกับพระราชาว่าจะพาคุณมาค้างตั้งแต่เมื่อวานเเล้วก็เลยต้องพาคุณเออ ..."องค์

ครักพูดไม่จบ

"ซองจูครับ"ผมรีบเสริม


"ครับ คุณซองจูต้องไปเข้าทางด้านหลังวังครับ"องค์ครักบอก


   หลังจากที่รถผ่านประตูหน้าวังมาได้2-3นาทีก็จอด ผมมองผ่านรั้วเข้าไปเห็นเป็น

บ้านทรงโมเดิลสามชั้นที่ดำทั้งหลังตั้งตระง่านอยู่แต่เมื่อมองหาประตูกลับ...ไม่มี

"เออประตูอยู่ไหนครับ"ผมรีบถามองค์ครัก


.คือว่าต้องขอโทษจริงๆครับคือว่าทางเราไม่ได้เตรียมการล่วงหน้าครับเลยยังไม่ได้

สร้างประตูด้านหลังไว้"ผมก็คิดในใจว่า ผมกะจะทำให้เค้าประทับใจไหงเราประทับใจ

ซะเอง

"เเล้วต้องทำไงครับ ถึงจะเข้าไปได้ "ผมถามพลางมาดูซี่เหล็กที่เเหลมคนตรงปลาย

สุด

"เออปีนครับตรงนั้นจะไม่มีซี่เหล็กครงปลาย "องค์ครักชี้ให้ผมดูอืมแต่มันก็สูงใช่ย้อย

"เอ่อ โทษนะครับพอดีว่าพระราชาเรียกตัวผมเเล้ว ผมต้องรีบไปนะครับ เออคุณคง

ปีนคนเดียวได้ใช่ไหมครับ"ผมพยักหน้า

"ครับดี เเล้วพอปีนเข้าไปได้คุณก็เดินเข้าไปตรงบ้านหลังนั้นนะครับเจ้าชายจะมาเปิด

ประตูรับครับ"ว่าเเล้วองค์ครักก็รีบขึ้นรถเเล้วบึ่งออกไป ทิ้งให้ผมกับรั้วเหล็กอยู่กัน

ตามลำพังสองต่อสองเอาส่ะเพื่อตะกูล

ผมปีนขึ้นไปอย่างทุลักทุเลหน่อยๆ แต่มันก็ไม่ยากหรอก เพราะว่าผมปีนไปถึงบนสุด

ได้ และผมก็เริ่มสังเกตุเห็นว่ามาคนเดินมาจากรั้วฝั่งในวังเฮ้ยซวยเเล้ว! ผมตกใจมาก

จนเผลอปล่อยมือออกจากรั้วทำให้รั้วลงไปทับร่างของคนๆนั้น โอ้ยเจ็บเหมือนกัน

เเต่เค้าคงเจ็บกว่าเเน่เลย

"am sory amsory"ผมรีบบอกชายคนนั้นสบัดผมสีดำขลับออกจากใบหน้าเผ่ยให้เห็น

ใบหน้าเรียวๆริมฝีปากชมพูนัยตาสีฟ้า เฮ้ย! ผมดำนัยตาฟ้า ว้าววิเศษ มันดูไม่ใช่

คอนแท็กเลนส์ด้วย

"เออคุณซองจูรึปล่าวเนี่ย"ขายคนนั้นถามเป็นภาษาเกาหลีขณะผมนั้งทับตัวเค้าอยู๋

ผมพยักหน้า

"อืมดีผมเจ้าชาย เฟ-ริส ครับยินดีที่ได้รู้จัก"นั้นหรอคือเจ้าชาย

"เเล้วก็ลุกไปจากตัวผมได้เเล้วครับ"เจ้าชายบอกผมรีบลุกออกอย่างเก่ๆกังๆ ผมยังคง

จองนัยตาด้วยความตะลึงงั้นเอ่อ ความจริงก็ทั้งหน้านั้นแหละ เพราะว่าทั้งหน้าผมไม่

สามารถบอกได้เลยว่าเป็ฯชาติอะไร ลูกครึ่งระหว่างเอเซียกับยุโรป?

"เอ่อคือ...จะเลิกจ้องหน้าผมได้รึยังคับ"เจ้าชายรีบบอกเล่นเอาผมหลุดจากพวัง  แต่

ผมก็ยังจ้องตาเค้าอยู่นะ

"เออตานี่..ผมเผลอกถามไปอย่างสงสัย

"อ๋อเป็ฯกันทั้งตะกูลครับ ไม่ผมทองตาสีดำก็ผมแดงตานําตาลอ่อนอะไรประมาณนี้

อ่ะคับ พ่อเค้าบอกว่าเป็ฯเพราะว่าเราเป็ฯเกลางของทั้งโลก"เจ้าชายพูเเล้วยิ้มเล็กเอ่อ

 ผมว่าพระราชาคงรอเเล้วเราไปกนัดแนะกันก่อรเถอะรับ"เเล้วผมก็เดินตามเจ้าชาย

เข้าสู่ปราสาทสีขาว...