รักนายเจ้าชายของผม

ลำดับตอนที่ #1 : บทรับจ้าง

"ตกลงว่าผมต้องรับงานนี้ใช่ไหมครับ"

"ครับ ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากเปลี่ยนคนหรอกครับ มันลำบาก"

"นานเท่าไรครับ"

"ก็จากว่าเสจ็จพ่อขององค์ชายจะยอมเชื่อครับ"

"ตกลงว่าจะรับงานนี้ไหมครับ"

"เเล้วเรื่องเรียนล่ะครับ"

"ดร๊อปไว้ก่อนนก็ได้หรือจะไปเรียนที่นั้นก็ได้ครับ"

"ครับตกลง"

    นั้นเป็นบทสนทนาระหว่างผมกับองค์ครักของเจ้าชายประเทศอะไรสักประเทศนึง

นั้นแหละผมไม่ใส่ใจมากหรอ  แต่สิ่งที่ผมคิดมันผิดถนัด! การที่เอาผู้ชายมาอยู่กับผู้

ชายเเล้วทำให้มันเหมือนคนรักกันยากกว่าการที่เราจะไปดาวอังคารซะอีก (เฉพาะใน

กรณีชายเเท้ๆด้วยกันนะ)  แต่สาเหตุที่ผมต้องทำงานนี้มีอยู่หลายอย่างมากแต่ที่

สำคัญที่สุดคือ  ตะกูลผมกำลังล้มจม ธุรกิจที่ทำมาเสียหายอย่างมาก ทำให้ผมที่

เรียนมาหาลัยเอกชน ที่ค่าใช้จ่ายสูงมาก จึงต้องออกหาเงินเพื่อช่วยครอบครับ เนื่อง

จากตะกูลเราเป็นกลุ่มนักธุระกิจที่เรียกว่าค่อนข้างจะมีชื่อเสียงมากเหมือนกันในวง

การดังนั้นเมื่อธุรกิจของตะกูลล้มเหลวไม่เป็นท่าเรียกได้ว่าตลาดหุ้นของประเทศ

เกาหลีแทบตกฮวบ ดังนั้นจึงเป็นที่โจดจันกันอย่างมากเป็นข่าวไปเกือบทั้งเอเซีย ใน

ที่สุดก็มีคนยื่นมือเข้ามาช่วย โดยยื่นข้อเสนอแปลกๆว่า ให้ผมไปเป็นแฟนกับเจ้าชาย

ของประเทศอะไรก็ไม่รู้ เพื่อปฎิเศษการอภิเสกสมรสกับคนที่เจ้าชายไม่ได้รักหรือ

คลุมถุงชนนั้นเอง เเล้วเเลกกับการช่วยพื้นฟูธุรกิจทั้งหมด นับว่าเป็นข้อเสนอที่ดีมาก

แต่ทำไมต้องเป็นผมเล่า พี่น้องลูกป้าน้าอาก็มีแต่ว่าต้องเป็นผม จากเสียงเรียกร้อง

ของ คนในเครือญาติทั้งหลายที่บอกว่าจะไม่ลืมบุญคุณนี้ไปชั้วชีวิตก็เลยจำใจต้อง

บินมาประเทศที่ผมม่ายรู้จักมาก่อน อย่างแรกที่สำคัญที่สุดตอนที่ผมลงจากเครื่อง


เทศนี่ชื่อ'ซูเลเนีย' และที่สำคัญกว่านั้นก็คือคนที่นี่ใช้ภาษาอังกฤเป็นหลัก

   ผมน่าจะบอกคุณองครักนะว่าผมตกภาษาอังกฤษมาตั้งแต่ป.1 น่าเสียดายที่ตอนนี้

ผมเปลี่ยนอะไรไม่ได้เเล้วผมต้องมาเป็นแฟนกับเจ้าชายของประเทศซูเลเนียเพื่อตะ

กูลของผมอย่างน้อยก็จะได้มีคนรำลึกพระคุณผมไปตลอดาติ