31/10/2563
หวัดดีวันลอยกระทง หวัดดีเด็กดี หวัดดีเพื่อน ๆ ที่อาจหลงกลับมาคิดถึงเห็ด ฮ่า
ปีนี้อายุเยอะขึ้นแล้ว เพิ่งผ่านวันเกิดมาได้ราว ๆ สองอาทิตย์
จริง ๆ วันนี้ก็ไม่ได้ว่าง เขียนรายงานอยู่น่ะ แต่พอเป็นวันเทศกาลหอพักมันเลยดูเหงา ๆ
ทั้งที่มันก็ปกติดีนะ แบบทุกอย่างเหมือนเดิม แต่แค่เป็นวันลอยกระทง+ฮาโลวีนมันเลยดูเหงา 555
คิดถึงเด็กดีอยู่ตลอดจริง ๆ ที่นี่คือสนุกมาก ยังจำช่วงลอยกระทงกะฮาโลวีนช่วงหกเจ็ดปีก่อนได้ แบบเราจะแต่งธีมไอดีเป็นธีมลอยกระทงไม่ก็ฮาโลวีนกัน แล้วก็แชทเล่นเกมคิงส์กัน มีจัดปาร์ตี้ตามกรุ๊ปด้วย ตอนนั้นสนุกมาก ๆ เลยเนอะ
วันนี้มานั่งเล่าอะไรนิดหน่อย เดี๋ยวคงไปแล้ว วันนี้เป็นวันที่หกของการอยู่วอร์ดศัลยกรรมของเรา คือเป็นหกวันที่เพื่อนเยินกันมาก แต่เราคือชิลมาก เพราะพี่สายเราใจดีด้วยมั้ง 5555 วันนี้เราได้ลองเย็บแผลเป็นครั้งแรก หลังจากที่เรียนไปเมื่อตอนต้นอาทิตย์ คือตื่นเต้นมาก แบบเย็บแต่สองสติช (เขียนอิ๊งคำนี้ยังไม่เป็น แต่พี่เรียกงี้ง่ะ) เป็นแผลของคนผ่าตัดไส้ติ่งที่เขากำลังจะได้กลับบ้าน ตอนฉีดยาชาคือคนไข้จะตีหนูแล้วจริง ๆ 555555 แต่สิ่งที่ได้เรียนรู้จากการฉีดยาชาวันนี้คือ ถ้าเรายิ่งกลัวคนไข้เจ็บ คนไข้จะยิ่งเจ็บ ยังไงก็ต้องเจ็บอยู่แล้วก็ให้เจ็บเท่าที่เขาจะเจ็บ อย่าไปทำเขาเจ็บเพิ่ม 55555 ตอนเย็บคือก้นแผลมันค่อนข้างลึกง่ะเลยแอบยากนิดหน่อยเพราะแรงตึงของแผลมันเยอะ แต่ก็ถือเป็นเรื่องดี ๆ ของวัน
วันนี้รู้สึกผิดกับเพื่อนที่อยู่ด้วยกันในสายมาก เพราะเราโมโหโกรธใส่มันไปหลายรอบแต่มันก็ไม่โกรธเราเลยว่ะ แบบบางเรื่องที่มันทำผิดคือมันผิดเพราะความไม่รู้ ซึ่งเราก็รู้ว่ามันไม่รู้ มันไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็ยังเผลอโกรธมันไปเยอะอยู่ เพราะจะเป็น ปจด ด้วยง่ะ เลยแปรปรวน วันนี้จริง ๆ มันจะขอเย็บก็ได้ แต่มันก็บอกให้เราทำก่อนเลยงี้ คือแบบมันจะเป็นคนดีไปไหนวะ กูดูเ้ยเลยเนี่ย 5555 แต่ก็ดีนะ คงได้ทำอีกเรื่อย ๆ สัญญาว่าจะทำให้ดีกว่านี้ จะไม่ลืมดรอวเนกาทีฟตอนฉีดยาชาแล้วงับ สัญญา!
สุดท้ายละ เพราะเดี๋ยวคงต้องไปเขียนรายงานต่อ ก่อนจะไม่มีส่งวันจันทร์ หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมานี้มีพี่จากจุฬามา elective ที่ศูนย์แพทย์ที่เราเรียนอยู่ พี่เขาโคตรน่ารักเลย ใจดีมาก ๆ แล้วก็เก่งมาก ๆ เรากลัวว่าวันหนึ่งจะลืมว่าเคยได้เจอคนคนนี้ เลยอยากมีโน้ตไว้ตรงนี้เผื่อวันไหนกลับมาอ่านจะได้จำได้ว่าศัลย์วอร์ดแรกเราสนุกมากแค่ไหน 5555 ตอนแยกกันน่าจะขอ contact ไว้ แต่ก็ไม่กล้า เลยจบที่เดินแยกกันไปคนละทาง อย่างกะหนัง แม่งเง้ย แต่เปล่าหรอก กูลืมของ ส่วนพี่เขาคือจะกลับแล้ว 555555 ไม่ได้โทนรักกุ๊กกิ๊กอะไรเว้ย แค่เลื่อมใสแล้วรู้สึกว่าอยู่กับพี่เขาแล้วสนุกมาก ๆ educate มาก ๆ แฮปปี้มาก ๆ จริง ๆ เจอตั้งแต่วันจันทร์ แต่กว่าจะได้เห็นหน้าเต็ม ๆ ก็วันพฤหัสที่ไปกินข้าวด้วย คือแม่งใส่แมสกันตลอดเวลาอะ เพิ่งรู้ว่าใส่แมสกับถอดแมสมันต่างก็ตอนนี้นี่แหละ แบบเหมือน 1/2 หน้าของพี่ที่เราเห็นบวกกับที่คิดมันต่างกับที่เป็นอะ ไม่ได้แย่กว่าหรือดีกว่านะ แต่เหมือนสามวันก่อนหน้าเราสนิทไปกับคนที่เราไม่รู้จักหน้าอะ มันก็สนุกใช้ได้เลย 55555 วันแรกที่เจอคือวันที่เราเข้า OR (Operating room) ห้องผ่าตัด เราเข้าไป observe แล้วเจอพี่เขากับพี่เด้นอีกคนพอดี คือแวบแรกที่เจอคือคิดว่าพี่เขาเป็นเอกเทิร์นที่นี่ง่ะ ไม่คิดวาพี่เขามา elective พี่เด้นถามเรื่อง sign ของ acute cholesystitis ที่จะเห็นผ่าน ultrasound แล้วนี่บังเอิญจำได้พอดี มันเลยเป็น first impression ที่ดีมั้ง ตอนพี่ถามว่าถุงน้ำดีมันต้องหนาเท่าไหร่ถึงเรียกว่าหนาเราจำไม่ได้เว้ย แล้วพี่เอกเทิร์นจาก ฬ คนนี้ก็ใบ้ให้ข้างหลัง เป็นจังหวะที่แบบดีจัง เจอพี่ใจดี แต่ตอนนั้นคือไม่ได้อะไรเลย เพราะไม่รู้ว่าจะเจอพี่เขาเรื่อย ๆ ทุกวันที่ไปราวน์ก็เจอเรื่อย ๆ แล้วพี่เขาก็เริ่มถามนั่นถามนี่ อารมณ์ประมาณ quiz แล้ววันแรก ๆ มันดันเป็นเรื่องที่เรารู้พอดีว่ะ พี่เขาเลยเข้าใจไปเองว่านี่ตอบได้ ไม่ก็ยอให้นี่ดีใจเล่นอะ พี่เขาแบบแกล้งเรียกเราว่าอาจารย์ แล้วคือตลอดอาทิตย์นี่ก็ถูกเรียกว่าอาจารย์มาตลอดเลยเว้ย 55555555 นี่เลยเรียกพี่เขากลับว่าเซอเจี้ยน (หมอผ่าตัด) ก็คือยอกันไปยอกันมา พี่ปีห้าที่มา elective คือบอกว่านี่เป็นน้องรักพี่เขาตั้งแต่วันที่สาม 555555 แต่อยู่กับพี่เขาแล้วแบบได้รู้เยอะมากจริง ๆ นะ มีหลายเรื่องที่แบบยังจำได้มาจนถึงตอนนี้ ไม่ได้สอนแบบให้จำ แต่สอนแบบให้คิด ซึ่งพอคิดแล้วมันก็จำยาวเลย เลยแบบอยากเจอพี่เขาอีกบ่อย ๆ อยากเจอเยอะ ๆ ถ้าได้อยู่กับพี่เขาแบบนี้ คือพี่เขาทำให้ศัลย์กรรมมันเป็นอะไรที่สนุกมากขึ้นเรื่อย ๆ จริง ๆ แต่เสียดายที่ไม่รู้จะได้เจออีกวันไหน แฮ่ วันท้าย ๆ พี่พูดอยู่บ่อย ๆ ว่า แบบพี่ลงแล้ว (อารมณ์เหมือนเรียนจบบทเรียนนี้ จะย้ายไปเรียนอีกที่ไรงี้) พี่เขาบอกว่าถ้าพี่ลงแล้วใครจะมาแกล้งอาจารย์...(ชื่อเล่นเรา)ต่อหละ งี้ นี่แบบเลยบอกไปว่า ปีหน้าพี่ก็มา elective อีกสิคะ แล้วพี่ก็บอกว่าถ้าพี่ลง แกจะลงตามพี่มามั้ยหละ เอามั้ย ๆ เดี๋ยวพี่ชงอาจารย์ให้งี้ 55555555 มันเป็นช็อตที่คิดว่าถ้าได้เจอกันอีกก็คงดี แต่ไม่รู้พี่แฮปปี้กับศูนย์ที่นี่แค่ไหน แต่อยากให้มาอีกนะคะ ทุกวันในวงราวน์ที่มีพี่มันโคตรแฮปปี้จริง ๆ คือรู้ว่าพี่เขาคงไม่ฟลุ๊กมาอ่านหรอก แต่ก็อยากบอกว่าขอบคุณมาก ๆ ที่ทำให้ศัลย์วีคแรกของหนูมันสนุกมาก ๆ มีเรื่องให้คิดให้กลับมาอ่านให้กลับมาทวนทุกวัน มีคนให้คุยด้วยที่สนุกมาก ๆ ในทุกวงราวน์ มีคนให้ถามอะไรก็ได้ แล้วก็เป็นพี่ที่เก่งมาก ๆ ที่อยู่ด้วยแล้วสนุกมาก ๆ จริง ๆ อยากจำไว้ให้ได้เยอะ ๆ ไม่อยากลืมไปเลยจริง ๆ ถ้าได้เจออีกคงเป็นเรื่องดีมากแน่ ๆ แต่เท่าที่ได้เจอแค่นี้ก็ดีมาก ๆ อยู่แล้ว ดีมากจริง ๆ ค่ะ วันนี้ราวน์แบบไม่มีพี่ มันก็แอบเงียบ ๆ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ มีพี่คนอื่น ๆ คอยสอนคอยบอกหนูเยอะอยู่เหมือนกัน ครั้งหน้าวันไหนถ้าบังเอิญได้เจออีก หนูจะพยายามตอบให้ได้เยอะ ๆ เลยจริง ๆ
บ่นเยอะแล้ว มันเป็นสัปดาห์ที่สนุกมาก ๆ จริง ๆ ไว้จะกลับมาเล่าอีกถ้าว่าง
แต่เย็บแผลครั้งแรก สนุกมากจริง ๆ นะ
คิดถึงเสมอ
ศิ.
หวัดดีวันลอยกระทง หวัดดีเด็กดี หวัดดีเพื่อน ๆ ที่อาจหลงกลับมาคิดถึงเห็ด ฮ่า
ปีนี้อายุเยอะขึ้นแล้ว เพิ่งผ่านวันเกิดมาได้ราว ๆ สองอาทิตย์
จริง ๆ วันนี้ก็ไม่ได้ว่าง เขียนรายงานอยู่น่ะ แต่พอเป็นวันเทศกาลหอพักมันเลยดูเหงา ๆ
ทั้งที่มันก็ปกติดีนะ แบบทุกอย่างเหมือนเดิม แต่แค่เป็นวันลอยกระทง+ฮาโลวีนมันเลยดูเหงา 555
คิดถึงเด็กดีอยู่ตลอดจริง ๆ ที่นี่คือสนุกมาก ยังจำช่วงลอยกระทงกะฮาโลวีนช่วงหกเจ็ดปีก่อนได้ แบบเราจะแต่งธีมไอดีเป็นธีมลอยกระทงไม่ก็ฮาโลวีนกัน แล้วก็แชทเล่นเกมคิงส์กัน มีจัดปาร์ตี้ตามกรุ๊ปด้วย ตอนนั้นสนุกมาก ๆ เลยเนอะ
วันนี้มานั่งเล่าอะไรนิดหน่อย เดี๋ยวคงไปแล้ว วันนี้เป็นวันที่หกของการอยู่วอร์ดศัลยกรรมของเรา คือเป็นหกวันที่เพื่อนเยินกันมาก แต่เราคือชิลมาก เพราะพี่สายเราใจดีด้วยมั้ง 5555 วันนี้เราได้ลองเย็บแผลเป็นครั้งแรก หลังจากที่เรียนไปเมื่อตอนต้นอาทิตย์ คือตื่นเต้นมาก แบบเย็บแต่สองสติช (เขียนอิ๊งคำนี้ยังไม่เป็น แต่พี่เรียกงี้ง่ะ) เป็นแผลของคนผ่าตัดไส้ติ่งที่เขากำลังจะได้กลับบ้าน ตอนฉีดยาชาคือคนไข้จะตีหนูแล้วจริง ๆ 555555 แต่สิ่งที่ได้เรียนรู้จากการฉีดยาชาวันนี้คือ ถ้าเรายิ่งกลัวคนไข้เจ็บ คนไข้จะยิ่งเจ็บ ยังไงก็ต้องเจ็บอยู่แล้วก็ให้เจ็บเท่าที่เขาจะเจ็บ อย่าไปทำเขาเจ็บเพิ่ม 55555 ตอนเย็บคือก้นแผลมันค่อนข้างลึกง่ะเลยแอบยากนิดหน่อยเพราะแรงตึงของแผลมันเยอะ แต่ก็ถือเป็นเรื่องดี ๆ ของวัน
วันนี้รู้สึกผิดกับเพื่อนที่อยู่ด้วยกันในสายมาก เพราะเราโมโหโกรธใส่มันไปหลายรอบแต่มันก็ไม่โกรธเราเลยว่ะ แบบบางเรื่องที่มันทำผิดคือมันผิดเพราะความไม่รู้ ซึ่งเราก็รู้ว่ามันไม่รู้ มันไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็ยังเผลอโกรธมันไปเยอะอยู่ เพราะจะเป็น ปจด ด้วยง่ะ เลยแปรปรวน วันนี้จริง ๆ มันจะขอเย็บก็ได้ แต่มันก็บอกให้เราทำก่อนเลยงี้ คือแบบมันจะเป็นคนดีไปไหนวะ กูดูเ้ยเลยเนี่ย 5555 แต่ก็ดีนะ คงได้ทำอีกเรื่อย ๆ สัญญาว่าจะทำให้ดีกว่านี้ จะไม่ลืมดรอวเนกาทีฟตอนฉีดยาชาแล้วงับ สัญญา!
สุดท้ายละ เพราะเดี๋ยวคงต้องไปเขียนรายงานต่อ ก่อนจะไม่มีส่งวันจันทร์ หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมานี้มีพี่จากจุฬามา elective ที่ศูนย์แพทย์ที่เราเรียนอยู่ พี่เขาโคตรน่ารักเลย ใจดีมาก ๆ แล้วก็เก่งมาก ๆ เรากลัวว่าวันหนึ่งจะลืมว่าเคยได้เจอคนคนนี้ เลยอยากมีโน้ตไว้ตรงนี้เผื่อวันไหนกลับมาอ่านจะได้จำได้ว่าศัลย์วอร์ดแรกเราสนุกมากแค่ไหน 5555 ตอนแยกกันน่าจะขอ contact ไว้ แต่ก็ไม่กล้า เลยจบที่เดินแยกกันไปคนละทาง อย่างกะหนัง แม่งเง้ย แต่เปล่าหรอก กูลืมของ ส่วนพี่เขาคือจะกลับแล้ว 555555 ไม่ได้โทนรักกุ๊กกิ๊กอะไรเว้ย แค่เลื่อมใสแล้วรู้สึกว่าอยู่กับพี่เขาแล้วสนุกมาก ๆ educate มาก ๆ แฮปปี้มาก ๆ จริง ๆ เจอตั้งแต่วันจันทร์ แต่กว่าจะได้เห็นหน้าเต็ม ๆ ก็วันพฤหัสที่ไปกินข้าวด้วย คือแม่งใส่แมสกันตลอดเวลาอะ เพิ่งรู้ว่าใส่แมสกับถอดแมสมันต่างก็ตอนนี้นี่แหละ แบบเหมือน 1/2 หน้าของพี่ที่เราเห็นบวกกับที่คิดมันต่างกับที่เป็นอะ ไม่ได้แย่กว่าหรือดีกว่านะ แต่เหมือนสามวันก่อนหน้าเราสนิทไปกับคนที่เราไม่รู้จักหน้าอะ มันก็สนุกใช้ได้เลย 55555 วันแรกที่เจอคือวันที่เราเข้า OR (Operating room) ห้องผ่าตัด เราเข้าไป observe แล้วเจอพี่เขากับพี่เด้นอีกคนพอดี คือแวบแรกที่เจอคือคิดว่าพี่เขาเป็นเอกเทิร์นที่นี่ง่ะ ไม่คิดวาพี่เขามา elective พี่เด้นถามเรื่อง sign ของ acute cholesystitis ที่จะเห็นผ่าน ultrasound แล้วนี่บังเอิญจำได้พอดี มันเลยเป็น first impression ที่ดีมั้ง ตอนพี่ถามว่าถุงน้ำดีมันต้องหนาเท่าไหร่ถึงเรียกว่าหนาเราจำไม่ได้เว้ย แล้วพี่เอกเทิร์นจาก ฬ คนนี้ก็ใบ้ให้ข้างหลัง เป็นจังหวะที่แบบดีจัง เจอพี่ใจดี แต่ตอนนั้นคือไม่ได้อะไรเลย เพราะไม่รู้ว่าจะเจอพี่เขาเรื่อย ๆ ทุกวันที่ไปราวน์ก็เจอเรื่อย ๆ แล้วพี่เขาก็เริ่มถามนั่นถามนี่ อารมณ์ประมาณ quiz แล้ววันแรก ๆ มันดันเป็นเรื่องที่เรารู้พอดีว่ะ พี่เขาเลยเข้าใจไปเองว่านี่ตอบได้ ไม่ก็ยอให้นี่ดีใจเล่นอะ พี่เขาแบบแกล้งเรียกเราว่าอาจารย์ แล้วคือตลอดอาทิตย์นี่ก็ถูกเรียกว่าอาจารย์มาตลอดเลยเว้ย 55555555 นี่เลยเรียกพี่เขากลับว่าเซอเจี้ยน (หมอผ่าตัด) ก็คือยอกันไปยอกันมา พี่ปีห้าที่มา elective คือบอกว่านี่เป็นน้องรักพี่เขาตั้งแต่วันที่สาม 555555 แต่อยู่กับพี่เขาแล้วแบบได้รู้เยอะมากจริง ๆ นะ มีหลายเรื่องที่แบบยังจำได้มาจนถึงตอนนี้ ไม่ได้สอนแบบให้จำ แต่สอนแบบให้คิด ซึ่งพอคิดแล้วมันก็จำยาวเลย เลยแบบอยากเจอพี่เขาอีกบ่อย ๆ อยากเจอเยอะ ๆ ถ้าได้อยู่กับพี่เขาแบบนี้ คือพี่เขาทำให้ศัลย์กรรมมันเป็นอะไรที่สนุกมากขึ้นเรื่อย ๆ จริง ๆ แต่เสียดายที่ไม่รู้จะได้เจออีกวันไหน แฮ่ วันท้าย ๆ พี่พูดอยู่บ่อย ๆ ว่า แบบพี่ลงแล้ว (อารมณ์เหมือนเรียนจบบทเรียนนี้ จะย้ายไปเรียนอีกที่ไรงี้) พี่เขาบอกว่าถ้าพี่ลงแล้วใครจะมาแกล้งอาจารย์...(ชื่อเล่นเรา)ต่อหละ งี้ นี่แบบเลยบอกไปว่า ปีหน้าพี่ก็มา elective อีกสิคะ แล้วพี่ก็บอกว่าถ้าพี่ลง แกจะลงตามพี่มามั้ยหละ เอามั้ย ๆ เดี๋ยวพี่ชงอาจารย์ให้งี้ 55555555 มันเป็นช็อตที่คิดว่าถ้าได้เจอกันอีกก็คงดี แต่ไม่รู้พี่แฮปปี้กับศูนย์ที่นี่แค่ไหน แต่อยากให้มาอีกนะคะ ทุกวันในวงราวน์ที่มีพี่มันโคตรแฮปปี้จริง ๆ คือรู้ว่าพี่เขาคงไม่ฟลุ๊กมาอ่านหรอก แต่ก็อยากบอกว่าขอบคุณมาก ๆ ที่ทำให้ศัลย์วีคแรกของหนูมันสนุกมาก ๆ มีเรื่องให้คิดให้กลับมาอ่านให้กลับมาทวนทุกวัน มีคนให้คุยด้วยที่สนุกมาก ๆ ในทุกวงราวน์ มีคนให้ถามอะไรก็ได้ แล้วก็เป็นพี่ที่เก่งมาก ๆ ที่อยู่ด้วยแล้วสนุกมาก ๆ จริง ๆ อยากจำไว้ให้ได้เยอะ ๆ ไม่อยากลืมไปเลยจริง ๆ ถ้าได้เจออีกคงเป็นเรื่องดีมากแน่ ๆ แต่เท่าที่ได้เจอแค่นี้ก็ดีมาก ๆ อยู่แล้ว ดีมากจริง ๆ ค่ะ วันนี้ราวน์แบบไม่มีพี่ มันก็แอบเงียบ ๆ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ มีพี่คนอื่น ๆ คอยสอนคอยบอกหนูเยอะอยู่เหมือนกัน ครั้งหน้าวันไหนถ้าบังเอิญได้เจออีก หนูจะพยายามตอบให้ได้เยอะ ๆ เลยจริง ๆ
บ่นเยอะแล้ว มันเป็นสัปดาห์ที่สนุกมาก ๆ จริง ๆ ไว้จะกลับมาเล่าอีกถ้าว่าง
แต่เย็บแผลครั้งแรก สนุกมากจริง ๆ นะ
คิดถึงเสมอ
ศิ.
ความคิดเห็น