นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[OS]lucky or unlucky Dea x Jae
เขาว่ากันว่าคนที่อยู่ในสถานการณืเดียวกันมักเข้าใจความรู้สึกต่อกันได้ดี
ผู้เข้าชมรวม
311
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
311
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 5 ก.ค. 56 / 11:55 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เาว่าันว่านหัวอเียวันมัะเ้าใันที่สุ
แฮยอนเ็หนุ่มผิวเ้ม หน้าม ไ้รูป นั่เหม่ออยู่ที่านฟ้าอโรเรียนะพัลาวัน
"พ่อับแม่ทะเลาะันอีแล้วหรอ" เสียเ็หนุ่มที่มาใหม่เอ่ยทั
"อื้ม เราท้อมาเลยยอแ เราวระทำยัไี" ยอแหนุ่มน้อยหน้าหวาน ที่ออะอวบๆนิๆ แ่เาเป็นนเียวที่เ้าใวามรู้สึอแฮยอนไ้อย่าีเพราะเาเป็นไ้ทั้เพื่อน พี่ น้อ หรือนรั ที่สำัเา็มีปัหา เหมือนันแ่ยอแลับแทบะไม่เยรู้สึึมแม้แ่รั้เียวโยผิับเา
"ไม่เอาน่า อย่าิมาไปิน้าวัน" ำพูที่ไพเราะอยอแทำให้แฮยอนลายเรียไ้เสมอ
"อย่าเรียเลยแฮยอน อนนี้ที่บ้านเราแม่เราเาเอาพ่อนใหม่เ้ามาอยู่ที่บ้านแล้ว แม้ว่ายายะั้านยัไ็ไม่ฟั ส่วนเรายัไเา็ไม่เห็นเราอยู่แล้ว ็เรามันหมาหัวเน่านิ"
สายาและน้ำเสียยอแหม่นลไปทันที แฮยอนึหันไปูมือยอแไปิน้าวัน
"ันทำให้นายเรียหรือป่าวยอแ"แฮยอนถามะยัูมือนัวเล็
"ไม่หรอน่า แ่นี้เอ" ยอแพู้วยน้ำเสียที่สใสึ้น
"ยอแอ่า ันไม่อยาินอะไรเลย"แฮยอนพูเมื่อมาถึโรอาหาร
"ไม่ไ้น่ะแฮยอน เรา้อินทุอย่าที่วาหน้า เราินแล้วะไ้มีแร มีแรเอาไป่อสู้ับปัหา ถ้าเรายอมอเท่าับเราแพ้ ถึแม้ะไม่มีใรรัเรา แ่เรา็ยัมีัวเราที่ยัรััวเอ และ็อนนี้ถึนายะไม่มีใรแ่นาย็ยัมีเราน่ะ เราะไม่ปล่อยให้นายยอมแพ้อะไร่ายๆหรอ" ยอแร่ายยาว นแฮยอนอำับวามเป็นนัปราไม่ไ้ ไม่น่าเื่อว่านอย่ายอแทีู่บอบบาะเ่และแร่นานี้
"เอาล่ะนายะินอะไรวันนี้ันเลี้ยเอ"ยอแเสนอ
"ะเลี้ยันไหวหรือไันินเยอะน่ะ"แฮยอนแล้แหย่นัวเล็ว่า
"ฮ่าๆ ั้นแร์ันล่ะัน ันื้อน้ำนายไปื้อ้าวมาล่ะัน โอเ"นัวเล็พูเสร็็รีบไปื้อน้ำทันที นัวโว่าึยิ้มออมาไ้
าบสุท้ายอารเรียนแฮยอนไม่อยาลับบ้านเสียเลย ลับไปเา็้อเอพ่อับแม่ทะเลาะัน
"ทำหน้าำร่ำเรียไปไ้ วันนี้ลับไปอาะเอเรื่อีๆ็ไ้"ยอแเ้ามาทัแฮยอนะเินไปที่ป้ายรถเมย์
"ันไป้าบ้านนายไ้ไหม ยอแอ่า" นัวโทำเสีบอ้อน
"ะบ้าหรือไ นาย็รู้อยู่ว่าันับแม่ยัมีปัหาันอยู่ ืนนายไปันายแน่"ยอแพูพล่าทำหน้าาประอบ
"แ่เราเป็นเพื่อนันน่ะยอแ"แฮยอนทำหน้าาสล
"โธ่ แฮยอนนาย็น่าะเ้าใเราีน่ะ นายิว่าเราไม่อยาให้นายไป้าบ้านเราหรอ"
"โอเๆ ็ไ้ไม่ไปล่ะ"
"นี้ หันมาุยันีๆเลยแฮยอน นายวระมีวามอทนหน่อยสิ อย่าเพิ่ท้อันเป็นำลัใให้นายเสมอน่ะ" แฮยอนหันมามอหน้าหน้ายอแอีรั้่อนะเอามือมาหยิแ้มยุ้ยๆอยอแอย่าอารม์ี ไม่มีใรห่วแฮยอนเท่าับยอแนนี้อีแล้วล่ะ
พระอาทิย์ำลัะลับอบฟ้าแ่เ็หนุ่มผิวเ้ม็ยัไม่ไ้ลับบ้านเานั่อยู่ที่สนามเ็เล่นอหมู่บ้านเพราะไม่รู้ะไปไหนี เานั่ิว่าวามสุในีวิอเามันิปีหายไปไหน หลายรั้เาิมานัวเอไม่สบาย วามสุ่อยๆหายไป เหา และอ้าว้า แ่ถึยัไเา็ไม่ยุ่ับยาเสพิหรืออมึนเมา เายิ้มให้ับัวเออย่าประประั่อนะเินลับบ้าน
แฮยอนเินัฟันเ้าบ้านมีป้ายูริมารับระเป๋าามือไป
"ุหนูะ ูท่านโมโหมาเลยะทีุ่หนูลับ้า ให้นับรถไปรับ็ไม่เอ"ป้ายูริพูพลาวิ่มารับระเป๋าาแฮยอน
"เหอะ พ่อเนี่ยน่ะให้นไปรับผม สสัยพายุะเ้าหนั" แฮยอนพูประประัน
"อย่าพูอย่านั้นสิะุหนู"ป้ายูริปรามๆ
"อโทษรับป้า ผมไปอาบน้ำ่อนละันรับ"ว่าบแฮยอน็เินึ้นบันไไปห้ออนทันที
"ยูริ ยูริแอยู่ไหน!!" เสียพ่ออแฮยอนะโนลั่นบ้าน
"ร้าาา....ุท่าน มีอะไรหรือะ"
"ไอ่ัวีมันลับมาหรือยั"พ่ออแฮยอนถาม้วยวามโรธ
"ลับมาแล้วะ สสัยอาบน้ำอยู่ะ"ป้ายูริพูอบ้วยวามหวั่นๆ
"ไปบอให้มันมาหาันหน่อย"
"ะ ุท่าน"
แฮยอนออมาาห้อน้ำ้วยวามที่ไม่สื่นเท่าไหร่ เพราะเารู้ีว่าะเิอะไรึ้นในอีไม่ี่นาที้าหน้า เานึถึำที่ยอแเยบอเาไว้ เมื่อปัหาำลัะถึัว
'อย่าหนีนะแฮยอน ล้าเผิับมัน
สู้ให้เ็มที่ ผิ็ว่าไปามผิ ถู็ว่าไปามถู
อย่าท้อ อย่ายอมแพ้ ถ้าไม่ไหวริๆ ับเรื่อนมันเลย'
๊อๆๆ
เสียเาะประูัึ้น เารูว่า้อเป็นป้ายูริแน่ๆ
"มีไรรับป้า"
"ุท่านเรียไปพบ่วนะ อารม์ไม่่อยีอยู่้วย ใเย็นๆนะะุหนู"ป้ายูริบอ้วยวามเป็นห่ว
"อย่าห่วเลยรับป้า" แฮยอนว่าแล้ว็เินามป้ายูริไปที่ห้ออพ่อเา
"ยูริ แมีอะไระทำ็ไปทำ"เสียพ่อแฮยอนวาเล็ๆ
"แุ่ท่า..."
"ันไม่่าลูายหัวแ้วหัวแหวนอนัุหิเฮวยนั่นหรอน่า"
"ไปเถอะป้า ไม่้อห่วผมหรอ ในเมื่อเาทำให้ผมเิไ้ เา็ทำให้ผมายไ้เหมือนันละรับ ีะอีะไ้หมเวรหมรรมสัที"
"นัยูริ ันบอว่ามีอะไร็ไปทำยัไ!!!"เสียพ่อแฮยอนวาอีรั้
"ออไปเถอะรับป้า"
"โธ่ ุหนูอย่าวู่วามนะะ"สายาวิวอนและวามเป็นห่วออมาอย่าเห็นไ้ั
"พ่อเรียผมมาทำไมรับ"แฮยอนถามอย่าหน่ายๆ
"ทำไม ันเรียแมามันเสียเวลามาหรือไ"
"รับ เพราะถ้าพ่อะพูอะไรไร้สาระ ้ำๆา ผม้ออัวน่ะรับ เพราะอีไม่ี่วันผมะสอบแล้ว้อารสมาธิอ่านหนัสือ"
"แอย่ามาทำัวอย่านี้ับันน่ะ ันไม่ใ่แม่แนะ"พ่ออเาวา ทำให้แฮยอนะเินออาห้อไป
"แเรียมัวไว้นะ อีไม่วันเราะย้ายไปอยู่ที่อื่น เราะไปอยู่ันแ่สอนพ่อลู ปล่อยให้นัปีศามันสำลัับวามละโมบไปนเียว ส่วนบ้านพ่อายไปแล้ว"
"แล้วแม่ล่ะรับ"
"แะไปห่วเาทำไม แฮยอน"
"ะไม่ให้ผมห่วแม่ไ้ไรับ นั่นแม่ผมนะ"
"แ่แ็รู้ว่าพ่อับแม่อยู่ร่วมันไม่ไ้แล้ว"สายาอพ่อแฮยอนแลูหหู่อย่าเห็นไ้ั
"โธ่ พ่อรับ ผู้ายเราบ้ารั้็ลิธิลบ้า็ไ้นะรับ ไม่ำเป็น้อวามาอยู่เสมอหรอรับ เรื่อแม่พ่อไม่้อเป็นห่วยัไยมีผมเป็นสะพานให้อยู่ ส่วนเรื่อบ้านผมอยู่ที่ไหน็ไ้ ะอยะหรือที่ไหน็ไ้ แ่่อให้ผมมีบ้าน ารศึษาี มีานะยัไแ่ไม่มีพ่อับแม่ผม็ไม่เอาหรอรับ"รั้แรที่น้ำาลูผู้ายอแฮยอนไหลออมาอย่าห้ามไม่ไ้
"ลูพ่อ" พ่ออแฮยอนโผเ้ามาอแล้วทัู้่็ร้อไห้ันนัวโยน
เวลาผ่านไป
"ืนนี้นอนับพ่อน่ะแฮยอน"
"รับ ั้้นผมอไม่อ่านหนัสือนะรับ"
"โอเ็ไ้ แ่วันอื่น้ออ่านนะ"
วันนี้ วามฝันอันเลวร้ายะ่อยๆหายไป แฮยอนิถึแยออย่าับใ เาอื่นเ้นไม่ไ้ที่ะเล่าให้ยอแฟั
"พ่อรับ ผมอเวลาไปโทรศัพท์แปปนะรับ"
"ะโทรไปหาสาวที่ไหนละ"พ่อแฮยอนแว
"เปล่ารับ ะโทรหายอแเาหน่อยรับ"
แ่พอโทรไปสายปลายทาลับิ่อไม่ไ้
"เป็นไลู"พ่อเาถามเหมือนว่าแฮยอนเินหน้ามุ่ยลับมา
"ไม่ิรับ ไม่รู้ทำอะไรอยู่"
"ห่วหรอ เอ๋ยัไะแล้วสิ ิอะไรับยอแหรือเปล่า ฮื้อ"พ่อแล้แวนหน้าอแฮยอนแนำเลยทีเียว
"ผมไมุ่ยับพ่อแล้วนอนเถอะรับ"
เ้าวัน่อมา
ยอแไม่มาเรียนแ่มีหมายน้อยๆฝามาถึแฮยอน
'ยินี้วยน่ะแฮยอน นายไ้รอบรัวที่แสนอบอุ่นลับมาแ่ถึแม้ว่ายัไม่สมบูร์ีนั
แ่็อีไม่นานหรอ ่าวนี้ันไ้มาาป้ายูรินั้นล่ะ
ส่วนทาเราไม่่อยีึ้นเลยเี๋ยววันพรุ่นี้เรา้อย้ายไปอยู่ ไทยับลุแล้วล่ะ
เราไม่อยาให้นายไม่สบายใเราึอยาเ็บเรื่ออเราไว้นเียวีว่า'
แฮยอนอ่านบเา็ิว่าทำไมนเราถึ้อมีอย่าเสียอย่าน่ะ เารู้สึใอหหู่อย่ามา
เย็นวันนั้นแฮยอนรู้สึไม่่อยสบายเนื้อสบายัวเหมือนะไม่สบาย
"เป็นไบ้าลูโอเึ้นบ้าไหม"พ่ออเาเินเ้ามานั่้าที่นอนพลาเอามือับหัว ็พบว่าอาารอแฮยอนแย่ลอย่ามา
"แม่ แม่รับ"เพราะวามไม่สบายทำให้แฮยอนเพ้อถึแม่อเา
"ะหาแม่หรอ แปปน่ะลู .... ุๆ ไ้ยินไหม ลูไม่สบายมาเรียหาุ" พ่ออแฮยอนะโนเรียแม่อเา
"เป็นไบ้าลูไหวไหม เี๋ยวไปหาหมอันน่ะลู ฮึ...” แม่อเาพูไปพลาน้ำาไหลไปเพราะนานแล้วที่เาไม่ไ้มาูแลลูายหัวแ้วหัวแหวนอเา เพราะเาเอาแ่หลับสัมนไม่มีูแลแถมยัมีปาเสียับพ่ออแฮยอนอี
ที่โรพยาบาล
สายระโยระยาัวเ็มแฮยอนไปหม เาลืมามาไม่เห็นใรึพยายามะยับัวแ่เรี่ยวแรอเาับไม่สามารถยับไ้เลย
เารู้สึเ็บ เ็บที่หน้าออย่ามา เาอยาะิ้นแ่แร็ไม่มี แฮยอนิถึยอแอย่ามาเาอยาให้ที่เป็นอยู่นี้เป็นแ่ฝันแ่มันไม่ใ่ แล้วเา็ผลอยหลับไปเพราะฤทธิ์ยา
้านยอแ
"สวัสีะ บ้านะลูอะ"
"สวัสีรับป้ายูริ ผมยอแเอรับ อสายแฮยอนหน่อยรับ"
"ุหนูยอแนี่เอ แย่แล้ว่ะ ุหนูแฮยอนไม่สบายอาารหนั อนนี้อยู่ที่โรยาบาละ"ป้ายูริพูรัวและเสียสั่น
ยอแรีบวาหูแล้วหาทาิ่อแฮยอน อนนี้เาำลัเรียมัวะย้ายไปไทยแ่้วยวามรู้สึบาอย่าทำให้เาิถึแฮยอนอย่ามา
"ฮัลโหลแฮยอน ไ้ยินไหมแฮยอน"
"อโทษะิันเป็นพยาบาลเฝ้านไ้ะ"
"ั้นอสายแฮยอนหน่อยรับ"เสียยอแอ้อนวอน
"ไม่ไ้ริๆะ ุหมอ้อารให้นไ้พัผ่อนเยอะๆ่..."เสียพยาบาลาหายไปในอนท้าย
"ให้ผมุยับเาหน่อยรับ"เสียแฮยอนพูัึ้นมา้วยแรที่อ่อนล้า
"ฮัลโหล แฮยอนโรหัวใำเริบอีแล้วใ่ไหม ทำไมไมู่แลัวเอเลย"เสียยอแะหวาและเป็นห่วแฮยอนมาเพราะเาเยเห็นอนที่แฮยอนเป็นมารั้นึแ่็ไม่หนัเท่ารั้นี้
"ันิถึนายั ยอแ"เสียแฮยอนเริ่มโรยลเรื่อยๆ
"ัน็ิถึนายแฮยอน นายอย่าเพิ่เป็นอะไรนะันะรีบไปหานายเลย"ยอแรีบหยิบระเป๋าเินอัวเอและเรียมะไปึ้นรถเพื่อไปหาแฮยอน
"ันไม่เป็นไรหรอแ่ันรู้ว่ายอแิถึัน็ีใแล้ว ันรันายน่ะยอแ หมูน้อยอั...."เสียแฮยอนหายไปในอนบประโย
ิ๊
เสียเรื่อวัีพัเ้ามาในโทรศัพท์อยอแ
"แฮยอน แฮยอน ไม่น่ะ ม่ายยยยยยยย รอันสิ ันบอให้รอันไ... ฮือๆ"ยอแะโนใส่โทรศัพท์อย่าบ้าลั่พร้อมับวิ่ไปที่โรพยาบาลแทนที่ะึ้นรถไป
โรพยาบาล
"100 ูล เลียร์"
ิ๊
"150 ูล เลียร์"
ิ๊
ร่าอแฮยอนระุามแรอาร็อไฟฟ้า ถึแม้ว่าะเพิ่มระแสไฟฟ้ามาึ้นแ่สัาีพรอเา็ไม่ลับมา
"ทาเรา่วยนสุวามสามรถแล้วรับ เสียใ้วย"หมอในุเียวเินออมาบอับพ่อและแม่อแฮยอนที่รออยู่้านนอ
"โธ่ ม่ายยยย อึ"แม่อแฮยอนไ้ยินอย่านั้น็เป็นลมหมสิไปทันที
ึ ึ ึ เสียฝีเท้าอยอแัมาแ่ไล
"พ่อรับแฮยอน แฮยอนเา เาเป็นไรับ"เสียยอแหอบและเหนื่อย รวมทั้ัวลมา
"ยอแ แฮยอน เาไปสบายแล้ว"พ่ออแฮยอนพ่อไปพลาน้ำาไหลและพายอแเินเ้ามาในห้อที่แฮยอนนอนอยู่
"ฮึ .... ฮึ.... ไม่น่ะแฮยอน นายอย่าแล้ันสิ ื่นมา อย่าทำอย่านี้"ยอแร้อไห้และเินไปหาแฮยอน เอามือสะิัวพลาบอให้เาลุาารนอนหลับ
"แฮยอนันบอให้ื่น ื่นสิ นายะทำอย่านี้ไ้ยัไมาบอรััน แล้วทิ้ให้ันอยู่นเียวไ้ไ ันเหลือแ่นายนเียวแล้วน่ะ ฟื้นสิ ฟื้น ันสัาถ้านายฟื้นึ้นมาันะอยู่ับนายะไม่ย้ายไปไหน มีอะไระเล่าให้ฟั ฮือๆ ฟื้นสิ ฟื้น ันบอให้ฟื้นยัไเล่าแฮยอน ฟื้นสิ ฮือๆๆ"ยอแระบายวามรู้สึอเาแล้ว็เอามือทุบไปที่อ ประมาะปลุให้แฮยอนฟื้นให้ไ้
"ฮึอๆ ฮึ แฮยอน ันรันาย....."ยอแบอำพูสุท้ายอเาแล้วโน้มัวลไปูบแฮยอนที่นอนนิ่อยู่
"หลับให้สบายน่ะ ันะิถึนายเสมอ" ยอแพูแล้วะเินออาห้อไป
ิ๊........ิ๊...ิ๊...............ิ๊
เสียีพรหัวใอแฮยอนัอีรั้
"แฮยอน แฮยอนนายลับมาแล้ว ฮึ หมอ หมอรับนไ้ฟื้นแล้ว หมอ หมอรับ"ยอแรีบลับมาที่ัวแฮยอนทันทีเมื่อไ้ยินเสียีพรัแล้วรีบปุ่มเรียหมอทันที
"ูเรียมห้อให้พร้อมน่ะ"หมอหันมาพูัยนาพยาบาลที่ยืน้าๆยอแ
"ุะอเิ้านนอ่อนน่ะะ"ยอแถูนำัวออาห้อเพื่อให้ทีมแพทย์ทำานไ้อย่าเ็มที่
2 เือนผ่านไป
"ยอแอ่า ไปินีทเ้ันเถอะ น๊าาาา"เสียอายหนุ่มผิวเ้ม หน้าาีำลัอ้อนายหนุ่มหน้าหวานที่เิน้าๆัน
"ไม่เอาอ่ะเมื่อวาน็ิน อ้วนาย ไม่เอาหรอ ลับบ้านไปอ่านหนัสือัน"หนุ่มหน้าหวานบอลับ
"แปปเียวเอนาย็ไปูันินิ๊ แ่ว่านะันินเท่าไหร่็ไม่เห็นะอ้วนเหมือนนายเลย"แฮยอนพูลับอย่าวนๆ
"ใ่สิันมันอ้วนไม่น่ารัเหมือน ออบนิ ถ้าอยาิน็เิไปินนเียวเลย ิ"ยอแพูแล้วเินระแทเท้านำหน้าแฮยอนไป
"โห้ ยอแอ่า ยอแ...อ๊า ยอแ"แฮยอนล้มัวลไปอับพื้นเอามือุมบริเวหน้าอ้าน้าย
"อะไ... เฮ้ย!! แฮยอนเป็นอะไร เี๋ยวันเรียรถพยาบาลให้น่ะ อย่าเพิ่เป็นอะไรน่ะ"ยอแหน้าีและมือสั่นพยายามโทรศัพท์เบอร์ุเิน
ุ๊บ
"ไม่้อหรอแ่นี้็หายแล้ว"แฮยอนุ๊บปาอยอแ แล้วลุึ้นมานั่ยิ้มวนๆ
"ไอ่บ้า ไอ่นวยโอาส"ยอแหันหน้าหนีแฮยอนเพราะลัวว่าะเห็นแ้มแๆเป็นมะเือเทศเอร์รี่อเา
"โอ้ๆ เิลหรอ ป่ะๆ ไปินเ้ัน"ว่าเสร็แฮยอน็ับมือลายอแเินไปร้านเ้ร้านประำทันที
นี่เป็นเรื่อแรอเรามีอะไริมไ้น่ะ
ผลงานอื่นๆ ของ MS.S ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ MS.S
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น