STORY OF MAFIA III

ลำดับตอนที่ #5 : Episode 04

██████████████████████████████████
Episode 04

“เฮ้! ใจเย็นๆ ก่อนสิ!!”

เสียงของฟินน์ดังก้องไปทั่วห้องกิจกรรมนักเรียนจนอาจารย์ที่นั่งอยู่แถวนั้นต้องหันหน้ามามอง

“ปล่อยฉัน!!” อาร์คาดีโวยวายเป็นบ้าเป็นหลังพร้อมกับพยายามเอามือยันหน้าของฟินน์ให้ออกไปไกลๆ จากตัวเขา

“นายใจร้อนชะมัด! ใจเย็นๆ ก่อนซี่!” ฟินน์โวยวาย

“ชู่วว!!” ก่อนที่จะมีเสียงของอาจารย์คนหนึ่งที่นั่งอยู่หันมาส่งเสียงบอกให้เงียบๆ

“ใจเย็นบ้าอะไรล่ะ! นายเห็นตารางเรียนของฉันนั่นมั้ย!” อาร์คาดีโวยวายพร้อมกับชี้ไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่แสดงตารางเรียนของเขาอยู่

“ฉันว่าเราน่าจะเปลี่ยนมันได้นะ” ฟินน์พูดพร้อมดึงตัวของอาร์คาดีเอาไว้

“เปลี่ยนที่ว่านี่คือเปลี่ยนอะไร” อาร์คาดี

“เปลี่ยนวิชาเรียนของนายไง” ฟินน์พูดพร้อมเงยหน้ามองอาร์คาดี

ตอนนี้ของเขาอยู่ในสภาพกอดรัดตัวของอาร์คาดีไว้แน่น โดยทิ้งน้ำหนักตัวของตัวเองลงที่พื้นทั้งหมดเพื่อเป็นการรั้งตัวของอาร์คาดีเอาไว้

“ทำได้เหรอ”

“ได้มั้ยครับอาจารย์!” ฟินน์พูดพร้อมหันหน้ามองไปทางอาจารย์ที่นั่งอยู่ เขาหันหน้ามาขมวดคิ้วใส่เล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า

พรึบ!

อาร์คาดีและฟินน์ทิ้งตัวลงนั่งหน้าคอมพิวเตอร์โดยมีอาจารย์หน้าโหดคนหนึ่งยืนมองอยู่

“เธอสามารถเข้าไปเปลี่ยนวิชาเรียนได้ แต่ต้องรอเวลารันห้องเรียน เพราะงั้นถ้าเธอเปลี่ยนวิชาเรียนวันนี้ เธอจะสามารถเรียนตามตารางเรียนใหม่ได้ในอาทิตย์หน้า”

อาจารย์พูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนจะหมุนตัวเดินตรงกลับไปนั่งที่โต๊ะของตัวเอง ทิ้งไว้เพียงแต่อาร์คาดีที่นั่งมองตารางเรียนเก่าตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์

“โรงเรียนนี้มันใหญ่ถึงขั้นเปิดสอนวิชางี่เง่าพวกนี้เลยเหรอ” อาร์คาดี

“โรงเรียนเราใหญ่มากเลยล่ะ ถึงขั้นต้องมีจักรยานเป็นของตัวเองเลย” ฟินน์ทำท่าอธิบาย

“หา... มันใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ฉันมีจักรยานหนึ่งคัน สีเหลืองด้วยนะ”

“ฉันไม่ได้อยากรู้เรื่องนั้น...” อาร์คาดีขมวดคิ้ว

“นายลองดูวิชาเรียนในนี้ดู มีแต่วิชาที่น่าสนใจทั้งนั้นเลยนะ” ฟินน์พูดพร้อมยื่นหนังสือรายชื่อวิชาเรียนและรายละเอียดของวิชานั้นๆ มาให้

“อืม...” อาร์คาดีรับมันมาก่อนจะก้มหน้ามองรายละเอียดการเลือกวิชาเรียน

“ต้องเรียนภาษาอย่างน้อยห้าชั่วโมงต่อสัปดาห์... เลขอย่างน้อยหกชั่วโมงต่อสัปดาห์... ให้ตายเถอะ” อาร์คาดี

“นอกนั้นก็เลือกเรียนได้ตามใจชอบ~” ฟินน์พูดพร้อมฉีกยิ้ม

“...โอเค” อาร์คาดีพูดพร้อมหันหน้าเข้าคอมพิวเตอร์ แล้วเริ่มลงวิชาเรียนของตัวเองทันที

	09:00-10:00	10:05-11:00	11:00-12:30	12:40-13:40	13:45-14:50
วันจันทร์	คณิตศาสตร์พื้นฐาน		พัก	คณิตศาสตร์พื้นฐาน
วันอังคาร	ภาษารัสเซีย		ภาษาจีน	ภาษาเยอรมัน	โฮมรูม
วันพุธ	โฮมรูม	ศิลปะป้องกันตัว ยูโด		พัก	ศิลปะป้องกันตัว คาราเต้
วันพฤหัสบดี	บริหารและจัดการบุคคล	กฏหมาย		พัก	ภาษาฝรั่งเศส2
วันศุกร์	คณิตศาสตร์พื้นฐาน		พัก	ศิลปะป้องกันตัว ซิสเตมา
วันเสาร์	บ็อกซิง		วรรณกรรมต่างประเทศ	ภาษาอังกฤษ

“นายเรียนคณิตศาสตร์วันจันทร์ทั้งวันเลยเหรอ” ฟินน์หันหน้ามาถามอาร์คาดี

“ใช่ ให้มันเลวร้ายสุดๆ แค่วันเดียวไปเลย”

“นายเลือกเรียนแต่วิชาแปลกๆ นะ”

“แปลกยังไงล่ะ”

“มีแต่วิชาที่ใช้กำลังยังไงล่ะ... ลงซิสเตมาด้วยเหรอ!” ฟินน์ทำหน้าตกใจ

“ฉันแปลกใจอยู่เหมือนกันนะที่มีวิชานี้ในโรงเรียน น่าลองดู” อาร์คาดีพูดพร้อมอ่านรายละเอียดของวิชาศิลปะป้องกันตัว ซิสเตมา

มันเป็นศิลปะป้องกันตัวของประเทศรัสเซียที่จะเน้นการใช้ร่างกายอยู่หกส่วน คือ คอ ไหล่ ข้อศอก เอว หัวเข่าและข้อเท้า ซึ่งจะเน้นเป็นการโจมตีจุดสำคัญของคู่ต่อสู้ โดยการโจมตีเพียงไม่กี่ครั้ง... เป็นศิลปะป้องกันตัวที่แปลกประหลาด และเป็นที่รู้จักน้อยมาก ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีเปิดสอนในโรงเรียนแบบนี้

“เรามีวิชาเรียนตรงกันด้วย! นี่เลย วันพฤหัสบดี คาบสุดท้ายวิชาฝรั่งเศส!” ฟินน์ทำหน้าตาตื่นเต้น

“พูดอย่างกับเลือกลงวิชาไหน เวลาเท่าไหร่ก็ได้อย่างงั้นแหละ” อาร์คาดีขมวดคิ้ว

“ส่งข้อมูลไปทางโรงเรียนเลย” ฟินน์

“ส่งไปแล้ว... กว่าจะได้เริ่มเรียนก็ตั้งอาทิตย์หน้าเลยงั้นเหรอ เฮ้อ”

“วันนี้นายก็โดดเรียนทั้งวันแล้วหนิ อดหน่อย อีกห้าวันเอง” ฟินน์พูดพร้อมอมยิ้ม

“ต้องพูดว่าอีกตั้งห้าวันต่างหาก” อาร์คาดี

“งั้น... เย็นนี้กินอะไรดี!” ฟินน์พูดพร้อมยันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วหันมายิ้มให้กับอาร์คาดี

“ฉันกินได้หมดนั่นแหละ” อาร์คาดีพูดพร้อมกับเดินนำทางออกจากห้องกิจกรรมนักเรียนมา

“นายเดินไปกินคนเดียวได้หรือเปล่า” ฟินน์พูดพร้อมก้มหน้าลงมองนาฬิกาข้อมือของตัวเอง แล้วหันมายิ้มแห้งๆ ให้กับอาร์คาดี

“หมายความว่ายังไง” อาร์คาดีขมวดคิ้ว

“คือวันนี้ฉันต้องเข้าชมรมน่ะ... อีกประมาณสิบนาทีจะสายแล้วล่ะ”

“โรงเรียนนี้มีชมรมด้วยงั้นเหรอ”

“มีสิ แต่มันมีต่อนอกเวลาเรียนนะ... จริงสินะ นายไม่ได้เข้ามาวันแรกของเทอมหนิ เลยไม่รู้รายชื่อของชมรมอะไรสักชมรมเลย” ฟินน์ทำหน้าครุ่นคิด

“ว่าแต่นายอยู่ชมรมอะไร” อาร์คาดีถามอย่างสงสัย

“ฉันอยู่ชมรมบาสเก็ตบอล... จะไม่ทันแล้วล่ะ! ฉันขอตัวไปก่อนนะ! นายไปรอที่ห้องนะ เดินเล่นมั่วซั่วระวังหลงทางล่ะ!” ฟินน์พูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะรีบวิ่งตรงไปที่ชมรมของตัวเอง เหลือทิ้งไว้เพียงแต่อาร์คาดีที่ยืนงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

“ฉันเนี่ยนะจะหลงทาง พูดจากวนประสาทชะมัด...” อาร์คาดีพูดพร้อมขมวดคิ้ว

ส่ายตามองไปรอบๆ ตัว ซึ่งเริ่มมีนักเรียนเดินเล่นกัน เพราะตอนนี้หมดเวลาเรียนแล้ว

คร่อกกก...

เสียงท้องของอาร์คาดีร้องดังระงม... ทั้งวันมานี้เขากินไปแค่นมจืดเพียงขวดเดียว มันจึงทำให้เขาคิดได้ ว่าควรไปหาอะไรกินแล้ว

“ถ้าจำไม่ผิด... โรงอาหารน่าจะไปทางนั้น...” อาร์คาดีพูดพร้อมชี้ไปทางที่ตัวเองคิดว่าใช่ทางไปโรงอาหาร ก่อนจะเริ่มเดินตรงไปทันที

เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง... ณ เวลานี้ อาร์คาดีก็ยังหาโรงอาหารไม่พบ...

“บ้าเอ๊ย ฉันจำได้ว่ามาทางนี้นะ!” อาร์คาดีเริ่มสบถกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะหมุนตัวเดินไปอีกทาง

ตอนนี้เขาเริ่มเชื่อแล้วล่ะ ว่าโรงเรียนนี้มันใหญ่มากจริงๆ... และเขากำลังหลง =___=

‘ทำไมทางนี้มันไม่คุ้นเลยฟ้ะ... เมื่อกี้มันยังคุ้นๆ อยู่เลย’ อาร์คาดีคิดอยู่ในใจ ก่อนจะยืนเงาหัวมองทางรอบๆ ตัวของตัวเองอย่างงงงวย ตอนนี้อาการหิวแทบจะหายไปแล้ว เหลือไว้แค่อาการกลัวว่าจะกลับห้องไม่ได้

สะกิดๆ...

จู่ๆ ก็เหมือนมีคนมาสะกิดที่ต้นแขนของอาร์คาดีเล็กน้อย เขาจึงหันหน้ามองไปด้วยความตกใจ

“นักเรียนใหม่เหรอ”

ภาพแรกที่เขาเห็นเมื่อหันหลังไปมองก็คือหญิงสาวตัวเล็กๆ เรือนผมสีบลอนทอง นัยน์ตาสีเขียวน้ำทะเลสดใส ริมฝีปากสีชมพูน่ารัก... ผู้หญิงคนนี้น่ารักมากจริงๆ! มากถึงขั้นทำให้อาร์คาดีชะงักไปเล็กน้อยเลยทีเดียว

“...” อาร์คาดีมองหน้าเธอคนนั้นก่อนจะขมวดคิ้ว

“อา... โทษที นายคงตกใจสินะ” เธอพูดพร้อมฉีกยิ้ม

“ก็... นิดหน่อย”

“ฉันชื่อโจเซฟิน” เธอพูดพร้อมยื่นมือมาตรงหน้าของอาร์คาดี

“ฉันอาร์คาดี” อาร์คาดีพูดพร้อมเอื้อมมือไปจับมือของเธอ

“ฉันเห็นว่านายกำลังหลงทาง อยากให้ฉันช่วยมั้ย” โจเซฟินพูดพร้อมเอียงคอแล้วส่งยิ้มให้กับอาร์คาดี

“เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันกำลังหลงทาง”

“หน้าตานายมันฟ้อง ฮ่าๆ... แล้วนายจะไปไหนล่ะ เดี๋ยวฉันนำทางไป”

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันไปเองได้” อาร์คาดี

“แต่ฉันเห็นนายเดินวนไปวนมามาเกือบชั่วโมงแล้วนะ”

“เธอเห็นด้วยงั้นเหรอ =___=!” อาร์คาดีทำหน้าตกใจทันที

“นายเล่นเดินผ่านที่นี่มาสี่ห้ารอบ ฉันคงไม่สังเกตมั้ง” โจเซฟินพูดพร้อมอมยิ้ม

หืม... ฉันเดินวนกลับมาที่นี่สี่ห้ารอบเลยเหรอเนี่ย อาร์คาดีคิดอยู่ในใจก่อนจะขมวดคิ้ว

“จะไปไหนล่ะ เดี๋ยวฉันไปส่ง”

“...โรงอาหารน่ะ รบกวนหน่อยนะ” อาร์คาดีพูดพร้อมเอามือเกาหัวเบาๆ

“โรงอาหารเหรอ ได้เลย! อยากไปโรงอาหารไหนล่ะ โรงอาหารหนึ่งหรือสอง” โจเซฟิน

“ที่นี่มีโรงอาหารสองที่เลยเหรอเนี่ย”

“นายคงเป็นนักเรียนใหม่จริงๆ ด้วยสินะ ฮ่าๆๆ... งั้นจะพาไปโรงอาหารที่ใกล้ที่สุดแล้วกัน” โจเซฟินพูดพร้อมเดินนำอาร์คาดีไป

อาร์คาดีมองตามเธอไปเล็กน้อยก่อนจะทำหน้างงๆ จนเธอต้องหันหน้ามามองแล้วฉีกยิ้มให้

“ตามมาสิ” โจเซฟินพูดพร้อมกวักมือเรียก อาร์คาดีอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินตามเธอไป

“นี่ ถึงแล้ว ที่นี่คือโรงอาหารหนึ่งนะ”

เมื่อไปถึงจุดหมาย โจเซฟินก็หันหน้ามาส่งยิ้มให้กับอาร์คาดีก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบอะไรบางอย่างในกระเป๋าสะพายของเธอ

“เผื่อนายจะหลงอีกนะ นี่หนังสือของโรงเรียน มันมีแผนที่โรงเรียนอยู่ด้วย” โจเซฟินพูดพร้อมเปิดหนังสือของโรงเรียนไปหน้าของแผนที่

“ขอบคุณนะ” อาร์คาดีพูดพร้อมรับหนังสือนั้นมา

“ไม่เป็นไรหรอก” โจเซฟินพูดพร้อมฉีกยิ้ม

“อื้ม... เอ่อคือ...”

“นี่ขอโทษนะ ฉันขอตัวก่อนนะ! ที่ชมรมโทรเรียกตัวแล้วล่ะ!” โจเซฟินพูดพร้อมคว้าเอาโทรศัพท์ของเธอมาแนบที่หู

“แล้วเจอกันใหม่นะอาร์คาดี” เธอหันมายิ้มให้กับอาร์คาดีก่อนจะรีบหมุนตัววิ่งออกนอกโรงอาหารไป

ก่อนที่จู่ๆ...

พลัก!!

เธอจะวิ่งไปชนกับใครบางคนเข้า มันทำเอาเธอเซเลยทีเดียว

“ขอโทษนะคะ” เธอรีบก้มหัวขอโทษคนที่เธอวิ่งชนทันที

“ไม่เป็นไรครับ” ผู้ชายคนนั้นพูดพร้อมส่งยิ้มให้เธอเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร ก่อนที่เธอจะก้มหัวขอโทษอีกครั้งแล้วรีบวิ่งกลับไปที่ชมรมของตัวเอง

สิ่งหนึ่งที่ทำให้อาร์คาดีสนใจนั่นก็คือ... ชายคนที่โจเซฟินวิ่งชนเมื่อกี้ เป็นคนที่เขารู้จัก

“อ้าว สวัสดีอีกครั้งนะอาร์คาดี” ชายผมสีขาวคนนั้นพูดพร้อมส่งยิ้มให้กับอาร์คาดี

“สวัสดี” อาร์คาดีตอบกลับพร้อมกับมองตรงไปที่หน้าของฟาเดลิโอ้เล็กน้อย

“มากินข้าวเหรอ” ฟาเดลิโอ้พูดพร้อมเดินตรงเข้ามาหาอาร์คาดี

“ใช่แล้ว”

“มานั่งกินด้วยกันสิ... ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับนายพอดี” ฟาเดลิโอ้พูดพร้อมส่งยิ้มอย่างเป็นมิตร... แต่รอยยิ้มนั้นของเขาทำให้อาร์คาดีรู้สึกไม่ดีเลยแม้แต่น้อย

“อืม...” อาร์คาดีตอบรับ

██████████████████████████████████
 

@SQWEEZ