มายาล่ารัก

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่สาม - วันแรกของการเป็น “อีหนู” (100%)

ภาพชายหนุ่มร่างสูงผิวค่อนข้างเข้ม ร่างกายกำยำล่ำสันอย่างคนเล่นกีฬาเป็นประจำ ใบหน้าหล่อเหลาคมสันราวกับนายแบบที่หลุดมาจากนิตยาสารโว้คก็ไม่ปาน และสิ่งที่ตอกย้ำความรวยได้เป็นอย่างดีก็คงจะเป็นเสื้อสูทอามานี่ตัดเย็บอย่างประณีตสวยงาม แต่สิ่งที่ทำให้หญิงสาวที่กำลังเยื้องย่างอย่างสง่างามแทบช็อกตาค้าง คือรถ Aston Martin One-77 สีควันบุหรี่ยี่ห้อเดียวกับเจมส์บอนด์ศูนย์ศูนย์เจ็ด!

รูปกายภายนอกที่สาธยายมาถูกมองข้ามไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อสโรชาเหลือบไปเห็นเจ้าซุปเปอร์คาร์ราคาแพงระยับที่ชายหนุ่มว่าที่เสี่ยในอีกไม่กี่อึดใจกำลังกอดอกยืนพิงรอเธออยู่อย่างสบายอกสบายใจไม่ทุกข์ร้อนใด ๆ ท่ามกลางผู้คนที่สัญจรไปมา ถึงคอนโดแห่งนี้ที่หล่อนกลายร่างมาเป็นปลิงเกาะเพื่อนสาวเพื่อมาพำนักอยู่หลายปีดีดักจะถือว่าหรูหราไฮโซอยู่พอสมควร แต่ก็ไม่เคยมีใครขับเจ้ารถราคาเป็นล้านเหรียญเข้ามาเหยียบที่นี่กันเลยซักคน สโรชาแทบกรีดร้องให้กับรถในฝันที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า ลืมไปเลยว่าหล่อนต้องทำตัวเช่นไรในคราบอีหนูเช่นนี้

สองวันผ่านไปกับการฝึกฝนการเป็นนางมารร้ายในนิยายน้ำเน่า กว่าจะผ่านพ้นมาได้เล่นเอาเกือบตายและอยากจะยอมแพ้ไปก็หลายรอบ เธอโดนบังคับให้อ่านนิยายโรมานซ์ที่มีนางอิจฉาขี้เหวี่ยงขี้วีนตบแหลกแจกเสียงกรี๊ดจนอยากจะอาเจียนออกมาเป็นตัวหนังสืออยู่รอมร่อ ไหนจะต้องทนดูละครเพื่อจะได้เห็นภาพเคลื่อนไหวแบบไฮเดฟและนำไปฝึกตามให้ได้อย่างครบถ้วนกระบวนความนั่นอีก หลังจากได้รับโทรศัพท์ว่าอีกสองวันหลังจากนั้นเขาจะมารับเธอไปกินมื้อเที่ยงพร้อมของกำนัลรวมไปถึงผู้ใหญ่บ้านอย่างไม่อั้น! แต่ที่ทำให้สโรชาแทบตัวสั่นคือเรื่องหลังจากนั้นมันจะเป็นเช่นไรเธอก็สุดรู้

งานนี้ไม่หนีตาย ก็ขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนล่ะวะ!

และตอนนี้เธอก็กำลังยืนตัวสั่นงันงกกับรถในฝันที่เธอกำลังจะได้หย่อนก้นงามงอนไปสัมผัสในไม่ช้า...

สายตาคมกริบจ้องมองร่างระหงที่เดินวนรอบรถของเขาเป็นรอบที่สอง และอีกหนึ่งรอบก็จะครบส่งตรงขึ้นเมรุไปแล้ว ตอนแรกเขาก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่เมื่อเห็นหล่อนยืนตาค้างปากอ้ากว้างแมลงวันแทบจะบินเข้าไปทำรังได้ เพราะเจ้าซุปเปอร์คาร์ที่เขานำมาใช้มันก็ราคาหลายตังค์อยู่พอสมควร เป็นธรรมดาที่บรรดาคู่ควงมักจะตื่นตะลึงในความหล่อรวยที่มาพร้อมในร่างของผู้ชายอย่างเขาคนนี้ แต่ไป ๆ มา ๆ แม่คุณกลับตาลุกวาวตรงเข้ามาสำรวจรถหรูด้วยประกายตาระริกระรี้เหมือนเด็กเจอของเล่นถูกใจ และหล่อนก็เมินผู้ชายหล่อล่ำอย่างเขาไปได้อย่างสมบูรณ์แบบ!

นี่มันอะไรกัน...

ครองภพจับจ้องร่างระหงที่เดินไปเดินมาสำรวจตรวจตรารถหรูราคาหลายล้านด้วยความรู้สึกบางอย่าง อธิบายไม่ถูกว่าเพราะใบหน้าจิ้มลิ้มที่ถูกตบแต่งมาอย่างพอดีไม่มากมีจนเกินงาม หรืออาจจะเป็นความสนอกสนใจในเครื่องยนต์สมรรถนะสูงที่เขายืนพิงที่มากเกินไปนั่นอีก แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลกลใดอะไรก็ตาม ความสนใจทั้งหมดครองภพ สิทธิธรรม ก็พุ่งเป้าไปที่หญิงสาวได้อย่างไม่ยากเย็น แน่นอนว่าอาการเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน

ทันทีที่บั้นท้ายงามงอนสัมผัสกับเบาะหนังอย่างดี ตากลมโตก็รีบสำรวจไปรอบ ๆ ทันทีไม่มีให้เสียเวลา ในใจก็อยากจะกรีดร้องออกมาที่ได้นั่งเจ้ารถหรูที่ทำจากคาร์ไฟเบอร์และอลูมิเนียมที่ทำจากมือทั้งคัน ด้วยอัตราการเร่งศูนย์ถึงหนึ่งร้อยกิโลเมตรต่อสามจุดห้าวินาที เกียร์กึ่งอัตโนมัติหกสปีดสามารถให้ความเร็วสูงสุดอยู่ที่สามร้อยห้าสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง การตกแต่งภายในนั้นเรียบหรูดูดีมีสไตล์สมกับราคาที่มากมายแทบจะขายบ้านทั้งหมู่บ้านซื้อ

“คุณอยากทานอะไร” เสียงทุ้มเอ่ยถามขณะที่ปรายตามองคนข้างกายที่ทำท่าเป็นเจ้าหนูยามได้รถของเล่นที่ถูกใจอย่างไรอย่างนั้น

“หา...เอ่อ อะไรนะคะ” เพราะมัวแต่ตื่นเต้นตื่นตูมกับนวัตกรรมยานยนต์ในฝัน เลยทำให้ไม่ได้ฟังว่าอาเสี่ยหมาด ๆ นั้นได้ถามอะไร

“ผมถามว่าคุณอยากทานอะไรเป็นพิเศษมั้ย” น้ำเสียงที่ถามซ้ำไม่ได้รำคาญ ถึงมันจะราบเรียบไร้โทนเสียง แต่ถ้าฟังดูให้ดีจะมีความขบขันเจือปนอยู่ในนั้นเพียงเล็กน้อย

สโรชาทำท่านิ่งคิด ถ้าจะให้ตอบว่าอยากกินส้มตำน้ำตกแลจิ้มจุ่มมันก็ดูกระไรอยู่ ในเมื่อตอนนี้เธอเป็นอีหนูสุดเอ็กซ์แต่เซ็กส์เสื่อม และอยากให้อีกฝ่ายสลัดทิ้งโดยไวเพราะหวั่นจะเสียตัวให้กับผู้ชายที่ไม่ใช่พ่อของลูกแล้วไซร้ เธอก็ต้องทำตัวให้เข้าข่ายผู้หญิงมักง่ายน่ารำคาญดังที่ได้ฝึกฝนมาอย่างหนัก

เดี๋ยวท่านกุนซือมีนาจะเสียแรงเปล่า...

เธอไม่รู้รสนิยมของอาเสี่ยคนนี้ว่าชอบกินอะไร เลยตอบแบบระยะปลอดภัยและดูดีได้ในระดับหนึ่ง

“แล้วแต่คุณเลยค่ะ”
 

เพราะคำว่า “แล้วแต่” คำเดียว ความกระอักกระอ่วนใจจึงมาเยือนอีหนูของป๋าทันที สโรชามองเมนูแล้วพยายามทำความเข้าใจกับคำศัพท์มากมายที่อธิบายว่าอะไรเป็นอะไรที่อ่านเท่าไหร่ก็ไม่รู้เรื่องเลยสักนิด!

หญิงสาวผู้ที่เพิ่งก้าวมาเป็นอีหนูสูดลมหายใจเข้าลึกพลางชำเลืองมองป๋าหน้าหล่อที่กำลังเลือกอาหารที่เมนูตรงหน้า พอไม่เห็นว่าอีกฝ่ายจะมีทีท่าว่าสนใจเธอเลยหันไปทางบริกรที่ยืนรอรับรายการด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส นิ้วเรียวชี้ไปที่เมนูสปาเกตตี้ที่พอจะเคยได้ยินชื่อมาบ้าง พร้อมกับสลัดซีซ่าที่ชื่ออย่างกับหมาข้างบ้าน ตามด้วยน้ำส้มคั้นที่เป็นน้ำประจำตัวนางเอกไปหนึ่งแก้ว จบแล้วซึ่งกระบวนการสั่งอาหารอิตาเลี่ยนที่คงจะเลี่ยนสมชื่อ

 เธอได้ยินเขาสั่งสลัดกุ้งมังกรราดซอสมะเขือเทศพาซาต้า รีซ๊อตโตเห็ดพอร์ชินิและกุ้งก้ามกราม กวานเซียเล่แฮม (แก้มหมูหมักเกลือและพริกไทยสไตล์อิตาเลี่ยน) ปิดท้ายด้วยสตูเนื้อลูกวัวสไตล์อิตาเลี่ยนสูตรคลาสสิกและไวน์แดงจากเวเนโต้ (Veneto) วินเทจสองพันสองอีกหนึ่งขวด

เท่าที่สโรชาได้ยินเขาสั่งอาหารรัวเร็วราวกับอาหารตามสั่งข้างทาง ก็กะปริมาณได้ว่าน่าจะเอามาเลี้ยงคนได้ทั้งหมู่บ้าน!

และจากนั้นก็ได้ยินเสียงปิดเมนูดังฉับ มือหนายื่นส่งคืนให้กับบริกรที่ยืนรอรับออเดอร์ พร้อมกับหยิบเครื่องมือสื่อสารออกมากด ๆ จิ้ม ๆ โดยไม่สนใจอีหนูที่หิ้วมาด้วยอีกเลย และมันก็เป็นการดีที่เธอจะได้มีเวลาสำรวจและคิดทบทวนถึงแผนการที่ตระเตรียมไว้ในสถานการณ์เผื่อฉุกเฉิน

สโรชาลอบสำรวจไปรอบ ๆ บริเวณร้าน ก็พบว่าที่นี่ค่อนข้างหรูหราอลังการและคนที่มาใช้บริการส่วนมากจะแต่งตัวกึ่งลำลองกึ่งทางการหากแต่ว่าดูเรียบหรูสมกับสถานที่ แต่ละคนน่าจะมีสตังค์อยู่พอสมควร เพราะราคาค่าอาหารตกจานละเกือบพันเป็นเครื่องยืนยันได้อย่างดีว่าคงไม่มีพนักงานออฟฟิศธรรมดามานั่งกินเป็นอาหารกลางวันได้อย่างไม่รู้สึกรู้สาเหมือนคนตรงหน้านี้เป็นแน่

ไม่นานอาหารที่สั่งตามคอร์สก็ทยอยลำเลียงมาวางไว้บนโต๊ะ หญิงสาวผู้ไม่ค่อยได้สัมผัสอาหารต่างชาติถึงกับตาลุกวาวมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าด้วยอาการตื่นตะลึงระคนตื่นเต้น เสียงหวานเอ่ยขอบคุณบริกรพร้อมกับส่งยิ้มหวานจนคนมองถึงกับตาพร่าเลือน แต่สิ่งที่ทำให้คนที่กำลังจะตั้งหน้าตั้งตากินต้องชะงักค้าง เป็นเพราะเจ้าอุปกรณ์มากมายที่วางเรียงรายราวกับอุปกรณ์ผ่าตัด มันไม่ได้มีแค่ช้อนและส้อมอย่างที่คุ้นเคยและใช้จนชินในชีวิตประจำวัน แต่นี่ล่อมากันเป็นตับจนไม่รู้ว่าจะหยิบจับอันไหนมาใช้ดี ชีวิตนี้จับแต่ประแจไขขวงตัวพ่วงรถ ไอ้ของพรรค์นี้มีหรือที่คนอย่างสโรชาจะเคยเห็น

และบริกรผู้ใจดีที่คอยยืนให้ความช่วยเหลืออยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ พอได้เห็นท่าทางเหลอหลาของลูกค้าสาวหน้าหวาน ก็รีบเข้ามาให้บริการคอยบอกถึงอุปกรณ์ต่าง ๆ ว่าอันไหนควรใช้กับอะไร แม้จะยังไม่ค่อยเข้าใจแต่เธอก็ฟังอย่างตั้งใจเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจของครูจำเป็น พอเห็นว่านักเรียนสาวแสนสวยทำท่าเหมือนจะเข้าใจ บริกรหนุ่มใหญ่ก็ผละจากไปรินไวน์ให้กับผู้ชายที่นั่งหน้าขรึมตรงข้ามเธอ และหลังจากนั้น...อีหนูของป๋าก็ตั้งหน้าตั้งซัดอาหารตรงหน้าด้วยความหิวโหยสุดกำลัง โดยไม่สนคนที่นั่งมองเด็กของตนตาไม่กะพริบ!

แน่นอนว่าทุกอากัปกิริยาของอีหนูหน้าหวาน อยู่ในสายตาของอาเสี่ยหมาด ๆ ที่กำลังจิบไวน์เหมือนไม่สนใจสิ่งใด แต่ดวงตาคมกริบกลับไม่ละไปไหนและดูเหมือนเขากำลังคิดอะไรที่คงมีแต่เจ้าตัวเท่านั้นที่จะรู้ได้...

สโรชาแทบเดินขาเป๋เมื่อออกมาจากร้านอาหารอิตาเลี่ยนชื่อดังซึ่งตั้งอยู่ในห้างสรรพสินค้าสุดหรูย่านใจกลางกรุงเทพ ฯ เมืองฟ้าอมร เมื่อได้รับรู้ว่าอาหารทั้งหลายที่ตนยัดเข้าไปนั้นมันมีมูลค่ารวมกันถึงสามหมื่นกว่าบาท!

ไม่รู้ว่าตอนนั้นใบหน้าของตนออกอาการซีดเซียวมากแค่ไหน แม้จะไม่ได้เป็นคนจ่ายเงินก็ตาม แต่ทว่าค่าอาหารที่มันมากมายแทบจะเลี้ยงคนได้ทั้งหมู่บ้านนั้น ก็ทำให้เธอรู้สึกเสียดายนึกถึงคนที่ไม่มีจะกินหลายต่อหลายรายบนโลกใบนี้ เป็นคนรวยทั้งทีแต่ไม่เห็นคุณค่าของเงินเช่นนี้อีหนูไม่ค่อยปลื้มหรอกค่ะ!

แต่กระนั้นจะให้ไปโวยวายเทศนาถึงการใช้เงินอันเกินความจำเป็นกับเสี่ยได้อย่างไร ในเมื่อแผนการที่วางเอาไว้คือต้องช่วยใช้เงินและทำตัวน่ารำคาญตามที่ได้รับการติวเข้มจากท่านกุนซือมีนา พร้อมด้วยนางร้ายจากนิยายน้ำเน่าและละครหลังข่าวเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ถูกสลัดทิ้งให้ได้ภายในหนึ่งเดือน!

ถ้าได้เงินค่าตัวจำนวนที่เขาเสนอมา ก็พอจะยืดเวลาการใช้หนี้ไปได้สักระยะหนึ่ง เพราะถ้ายังยืดเยื้อเสียเวลา อาจจะเสียตัวในภายภาคหน้าได้ ขอแค่ให้เขาเบื่อเธอในเร็ววัน แล้วก็ทางใครทางมันพร้อมกับเงินก้อนนั้นและออฟชั่นเสริมนิด ๆ หน่อย ๆ...

และปฏิบัติการก็เริ่มขึ้น ณ บัดนี้!

“คุณภพขา บุ้งกี๋อยากดูกระเป๋าร้านนั้นค่ะ” นิ้วเรียวชี้ไปที่ร้านกระเป๋ายี่ห้อดัง แต่ถึงแม้มันจะดัง เธอก็ไม่รู้ว่ามันคือยี่ห้ออะไรและราคาเท่าไหร่ แต่ดูจากลักษณะแล้วมันน่าจะแพงมิใช่น้อย

            มือน้อยเกาะเกี่ยวแขนล่ำของผู้เป็นป๋าหน้าหล่อพลางออดอ้อนทำตาปริบ ๆ ได้อย่างมีดัดจริตจะก้าน และให้แน่ใจว่ามันมากเกินงามเพื่อความสมจริง

            ส่วนทางด้านป๋าหมาด ๆ ก็ไม่ได้ว่ากล่าวกระไร แค่พยักหน้าให้เล็กน้อยเป็นเชิงอนุญาต แม้ว่าสีหน้าจะเรียบเฉยเย็นชา แต่ทว่าก็ยอมโดนอีหนูฉุดกระชากลากถูโดยไม่ปริปากบ่นสักคำ

            บรรดาพนักงานผู้ให้บริการต่างแข่งขันขยันทำงานเมื่อคนทั้งสองย่างกรายเข้าไปถึง และต่างคนล้วนตกตะลึงกับลูกค้ารายใหม่ที่หล่อบาดใจอย่างกับดาราหนังไทยก็ไม่ปาน บางคนที่คอยติดตามข่าวสารก็พอจะรู้จักว่าชายหนุ่มที่ควงหญิงสาวหน้าหวานมาด้วยนั้นเป็นใคร และไม่ว่าเขาจะเป็นใคร พนักงานทั้งหลายต่างก็ดีใจที่วันนี้ยอดขายคงจะทะลุถึงเพดาน เพราะจากการประเมินสถานการณ์ผู้หญิงที่เขาหนีบไม่ปล่อยนั้น น่าจะมีความสำคัญอยู่พอสมควร

            เท้าเล็กถึงกับผงะเมื่อได้เห็นสายตาสอดรู้สอดเห็นสอดเป็นสอดตายของพนักงานที่ยืนหน้าสลอนทั้งหลาย แต่ก็ทำใจกล้าเชิดหน้าเข้าไว้ ท่องในใจว่าคงไม่มีใครที่เธอรู้จักอยู่แถวนี้ เพราะสายตาทุกคู่ต่างก็จ้องไปที่ชายหนุ่มข้างกายกันตาเป็นมัน หรือถ้าจะหันมามองเธอมันก็เต็มไปด้วยสายตาของความสงสัยว่าหล่อนเป็นใคร บางคนก็มองมาด้วยความอิจฉาริษยา หรือไม่ก็ชื่นชมเธอบ้างแต่ก็น้อยสุดจะประมาณ

ตากลมโตกวาดมองสิ่งของที่ตั้งโชว์เรียงรายกันเป็นตับ แล้วก็แสร้งทำตาโตปรี่เข้าไปเหมือนเห็นของถูกใจเสียเต็มประดา แถมออกอาการหลั่นล้าจนเกินเหตุ ทำเป็นเลือกหยิบโน่นหยิบนี่ตามประสาอีหนูที่ดีที่ชอบให้เสี่ยเสียตังค์ ส่วนครองภพเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มอยู่ในโลกส่วนตัวเขาจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดโทร.หาเลขา ฯ เพื่อสั่งงานไปตามประสานักธุรกิจที่งานรัดตัว

พอลับร่างสูงใหญ่ของป๋าใจป้ำเห็นอีกฝ่ายกำลังยุ่งวุ่นวายกับการสั่งงานเป็นหางว่าว ก็แอบนึกในใจว่าถ้ายุ่งขนาดนี้จะมามีอีหนูไปทำไม สู้เอาเวลาไปทำมาหากินไม่ดีกว่าหรือ เสียทั้งเวลา เสียทั้งทุนทรัพย์

แต่หล่อนคงลืมไปว่า สิ่งที่อีกฝ่ายเสียให้ ยังไงก็ต้องมีของแลกเปลี่ยน...

สโรชาในคราบอีหนูวางกระเป๋าในมือของตนเมื่อความสนใจของชายหนุ่มที่มาด้วยกันมุ่งไปทางอื่น ถึงมันจะสวยงามปานใดแต่เธอก็ไม่ใส่ใจอยากได้สักเท่าไหร่ ลองหยิบมาดูสักใบก็ต้องให้ตกใจตาแทบถลนกับราคาของกระเป๋าสะพายใบเท่าฝาหอย

อุต๊ะ! นี่มันกระเป๋าหนังงูอนาคอนด้าอลาสก้ามาเลเซียอะไรนี่ ราคาช่างน่าสะพรึ่งเยี่ยงนี้!

หญิงสาวปล่อยกระเป๋าในมือทันที หันรีหันขวางเหมือนตนอยู่ไม่ถูกที่ แต่กระนั้นก็ต้องตั้งสติ เพื่อที่จะปฏิบัติภารกิจของตนต่อไป หากตอนนี้เธอกำลังยืนอยู่ในอู่ซ่อมรถ หรือโชว์รูมรถหายากสักที่ เธอจะรีบปรี่เข้าไปโดยไม่ลังเลเลยสักนิด

และความเพลิดเพลินอันน้อยนิดที่แทบจะติดลบก็ถูกขัดจังหวะโดยผู้มาใหม่ ซึ่งมันก็สาสมใจเมื่อละครที่ต้องตบตา มีผู้แสดงมาหาถึงที่!