มายาล่ารัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

“นั่นใคร?”

ชายหนุ่มเจ้าของนาม ครองภพ สิทธิธรรม เอ่ยถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่งแต่ประกายตาวาววับราวกับเจอสิ่งที่ถูกใจในรอบหลายสิบปีกับเพื่อนรักที่เดินเคียงคู่กันมา ดวงตาสีน้ำผึ้งไหม้จ้องจับไปที่เบื้องหน้าโดยไม่ละไปไหน แต่พอไม่ได้รับคำตอบใด ๆ จากอีกฝ่าย จึงกระตุ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกเพื่อให้ชายหนุ่มที่กำลังยืนอึ้งหน้าเหวอให้คำตอบกับตนที่ยังยืนรอคอย

และเขาก็ไม่ใจเย็นพอเสียด้วย!

“แกหูตึงหรือไง” คนพูดน้อยแต่ต่อยหนักและมักจะปล่อยหมัดฮุกถ้าชั่วขณะนั้นมีสิ่งใดมาทำให้เขาไม่พอใจ ต่อให้เป็นเพื่อนหรือญาติโกโหติกาฝ่ายไหนก็ไม่มีใครกล้าขัดใจผู้ชายคนนี้เลยสักคน

“ฉันไม่ได้หูตึง แต่ฉันงง” ไม่ใช่แค่งงเท่านั้น แต่พ่วงมาด้วยความมึนและแปลกใจให้กับเพื่อนรักเพื่อนตายคนนี้ ที่ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นครองภพ สิทธิธรรมจะสนใจและถามถึงใครให้รกสมอง ผู้ชายสุดแสนจะเพียบพร้อมด้วยรูปทรัพย์ที่ไม่ว่าใครต่อใครต่างก็เหลียวมองไม่ต่ำกว่าสามรอบหวั่นคอจะเคล็ด ใบหน้าคมเข้มเต็มไปด้วยเหลี่ยมมุมองศาราวกับเทพเจ้าแห่งความงามประธานให้มาอย่างลำเอียง รูปร่างกำยำสมชายชาตรีที่พี่เต๋ายังแอบยอมแพ้ ตามมาด้วยความรวยระดับมหาเศรษฐีที่ทั้งชาตินี้และชาติต่อ ๆ ไปคงใช้ไม่มีทางหมด

“เขาทำงานให้นาย?” เหมือนจะถามแต่เป็นการด่ากลาย ๆ ว่าช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยหรือไง ซึ่งคนที่คบกันมานานอย่าง สิงหา สันย์เสณีย์ ก็เข้าใจได้แต่ยังไม่หายสงสัยในสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการ

“แกหมายถึงใคร?” คนเอ่ยถามลอบถอนหายใจให้กับความไม่เข้าใจแบบกะโหลกกะลาของเพื่อนรัก ทั้ง ๆ ที่เขาออกตัวแรงถึงขนาดนี้แล้วยังไม่รู้อีกหรือนี่มันก็จะฉลาดน้อยไปสักหน่อยนะ

“คนนั้น” พูดพลางส่งสายตาพราวระยับเพียงชั่วครู่ก่อนจะถูกกลบด้วยแววหมายมาดราวกับสิงโตอยากขย้ำเหยื่อไปยังทิศทางเป้าหมาย และในที่สุดสิงหาก็เข้าใจว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรแต่ความแปลกใจก็เข้ามาแทรกแซง

“แกอยากรู้จักเธอ?” สิงหาถามย้ำเพื่อความแน่ใจ คิ้วเข้มขมวดมุ่นด้วยความสงสัยกับพฤติกรรมของเพื่อชายคนนี้

แน่ล่ะ...คบกันมาตั้งกี่ปีจนจะลงโลงกันอยู่แล้ว คนอย่างครองภพน้อยครั้งที่จะสนใจสิ่งรอบกายด้วยนิสัยหยิ่งทระนงและเฉยเมยจนน่าหมั่นไส้ โดยเฉพาะกับเด็กและสตรีที่น่าทำพันธุ์! ทุกสิ่งทุกอย่างที่กล่าวมานั้นมีแต่จะคอยเป็นฝ่ายเข้าหา ไม่ว่าจะเป็นคนทำมาค้าขายที่อยากจะผูกสัมพันธ์กับเจ้าของโรงงานผลิตชิ้นส่วนอะไหล่รถยนต์ที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย รวมไปถึงสุภาพสตรีทั้งหลายที่พร้อมยอมทอดกายโดยไม่ปริปากอันใดเพราะต้องการแสวงหากำไรจากความโด่งดังและความรวยจากคน ๆ นี้ ใครไม่เรื่องมากก็อยู่ได้นานหน่อย ส่วนใครความอดทนน้อยอยากเปิดตัวให้โลกรู้ว่าตนเองนั้นได้เป็นคู่ควงกับทายาทคนโตของสิทธิธรรม ก็ต้องรับกรรมโดยการถูกอัปเปหิออกไปจากสาระบบของเขาไปโดยไม่ทันให้ตั้งตัว ตลอดสามสิบห้าปีของผู้ชายคนนี้ ไม่มีเลยสักครั้งที่เขาจะให้ความสนใจกับผู้หญิงคนไหนนอกจากมารดาบังเกิดเกล้าและน้องสาวในไส้เพียงสองคนเท่านั้น

อ้อ...ยังไม่รวมเจ้าแซนดี้หมาพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกี้ตัวเมียจอมหยิ่งนั่นเข้าไปอีกหนึ่ง

แต่...เมื่อเพื่อนเกิดความสนใจใครคนใดคนหนึ่งขึ้นมา ปัญหาที่เกิดขึ้นตามมาคือเขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร!

“เดี๋ยวฉันไปสืบมาให้” และนั่นก็เป็นการสารภาพกลาย ๆ ว่าเขาไม่รู้จริง ๆ ในเมื่อวันนี้มันเป็นงานเปิดตัวโชว์รูมรถยนต์สมรรถภาพสูงนำเข้าจากยุโรปที่มีตัวเขาเป็นเจ้าของโชว์รูม แต่สิงหาก็รู้แค่เพียงรายละเอียดทั่วไปและแขกสำคัญที่จะมางานในวันนี้ ส่วนรายละเอียดปลีกย่อยอย่างพริตตี้ที่ยืนอธิบายถึงคุณลักษณะของเครื่องยนต์รุ่นใหม่ได้อย่างถูกต้องแม่นยำจนเขายังนึกแปลกใจว่าหล่อนมีชื่อเสียงเรียงนามว่ากระไรเขาก็สุดที่จะรู้ได้

ถึงแม้เธอจะสวยแต่ก็ไม่โดดเด่นเท่ากับพริตตี้คนอื่น ๆ ที่พากันอวดสรรพคุณเนื้อนมไข่ที่มากันครบทั้งห้าหมู่ จนผู้คนที่มางานต่างก็พากันลืมรถคันงามเพื่อที่จะมาดูพริตตี้แสนสวยแทน

แล้วไอ้เพื่อนคนนี้มันชอบหล่อนที่ตรงไหนวะ...

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้สายตาที่ไม่เคยมองใครได้เต็มตาต้องจับจ้องที่ร่างระหงนั้นแต่เพียงผู้เดียว ทั้ง ๆ ที่รายล้อมรอบตัวเธอเต็มไปด้วยหญิงสาวมากมายที่ทั้งสวยกว่าและโดดเด่นกว่ามากมาย แต่ด้วยน้ำเสียงหวานที่กำลังอธิบายถึงเครื่องยนต์กลไกด้วยความตั้งอกตั้งใจไม่ได้ท่องสคริปต์มาเพื่อให้งานนั้นจบ ๆ ไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่ดูเหมือนเธอจะชื่นชอบกับงานที่ได้ทำสังเกตได้จากแววตาที่เป็นประกายยามที่เธอเอื้อนเอ่ย รอยยิ้มพิมพ์ใจแต่ไม่ยั่วยวนถูกแจกจ่ายให้กับคนทั้งหลายที่ไม่รู้ว่าตั้งใจฟังคนสวยหรืออยากจะฉวยโอกาสได้จ้องมองของสวย ๆ งาม ๆ ที่แม้จะไม่เปิดเผยออกมาให้เห็นมากนัก แต่มันก็ทำให้คนอย่างครองภพขัดอกขัดใจอย่างไรบอกไม่ถูก...

รู้ใจตัวเองทันทีเลยว่า...เขาต้องได้เธอ