(Fic SHINee - 2Min & On+Key) บันทึกลับของนายมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #5 : บันทึกหน้าที่ 5

เมื่อหยิบปืนเสร็จแล้วมินโฮจึงใช้ความเร็วทั้งหมดนำปลายกระบอกปืนไปจ่ออยู่ตรงหน้าของผู้มาเยือนใหม่ทันทีแบบไม่ทันได้ตั้งตัว.....และก็สร้างความตกใจให้กับทั้งมินโฮและผู้มาใหม่ได้ไม่ใช่น้อย

 

                มินโฮรีบวางปืนลงทันที่เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่เข้ามาในห้อง และรีบวิ่งเข้าไปกอนคนตัวเล็กที่ตอนนี้ได้แต่ยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้า

 

“แทมิน!!” ร่างสูงเรียกคนตรงหน้าที่ได้แต่ยื่นอึ่งกับเหตุการณ์เมื่อครู่

 

“แทมิน...พี่ขอโทษนะ...พี่ขอโทษ” ร่างสูงได้แต่เอ่ยคำว่าขอโทษออกไปเพราะคนตรงหน้ายังคงไม่ตอบอะไร

 

“พะ พี่ พี่มินโฮ” คนตัวเล็กเอ่ยตัวน้ำเสียงที่ยังบ่นความหวาดกลัวอยู่

 

“ครับ...พี่เอง..พี่ขอโทษที่ทำให้แทมกลัว..พี่ขอโทษครับ” มินโฮเอ่ย

 

“ฮะ..แทมไม่เป็นไรแล้วแค่ตกใจเฉยๆ” คนตัวเล็กเอ่ย

 

“แล้วกลับมาโซลทำไมไม่บอกพี่ละหืม..พี่จะได้ไปรับ” ร่างสูงเอ่ยทัก

 

“ก็..แทมอยากจะมาเซอร์ไพร์ท..พี่มินโฮ...จุ๊บ..Happy Birth Day ฮะ” พูดพร้อมกับชิงหอมแก้มร่างสูงก่อน

 

“ร้ายจริง ๆ นะเรา..รู้มั้ยว่านี่เป็นของขวัญชิ้นแรกของพี่เลยนะ” มินโฮเอ่ย

 

“ยังไม่หมดนะ...แทมมีเรื่องที่จะบอกด้วยรับรองพี่มินโฮต้องดีใจกว่าเมื่อกี่แน่” คนตัวเล็กเอ่ยพร้อมกับทำท่าเจ้าเล่ห์ใส่คนตัวสูง คนตัวสูงจึงอดไม่ได้ที่จะดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดไว้แน่พร้อมกับเอ่ยถามอย่างสงสัย

 

“เรื่องอะไร..ครับ” ร่างสูงถาม

 

“ก็..ก็..ก็..แทมทำเรื่องย้ายมาเรียนต่อที่โซลแล้วนะ..ดีใจมั้ย” คนตัวเล็กพูดจบก็ซุกหน้าเข้ากับอกแกร่งของร่างสูงทันที่ ด้วยท่าทางที่น่ารักนี้จึงทำให้ร่างสูงอดที่จะยิ้มไม่ได้

 

“แทม..” ร่างสูงเรียกคนตัวเล็กในอ้อมกอดพร้อมกับประทับจูบลงบนปากบางสีกุหลาบทันทีโดยไม่ขออนุญาตเจ้าของเลย....

 

“หะ...อืม” เสียงของคนตัวเล็กได้ถูกปิดลงเพราะคนตัวสูงทันที่ ที่เงยหน้าขึ้นมาจากอกแกร่ง

 

                จูบอันแสนหวานนี้ถูกมอบจากร่างสูงอยู่นาน..

 

                จูบ....ที่มีแต่ความคิดถึง

 

                จูบ....ที่มีแต่ความห่วงหา

 

                จูบ.....ที่มีแต่ความรัก...รักที่มอบให้ทั้งใจ



ถ้าหากไม่มีเสียของโทรศัพท์ดังขึ้นมาขัดจังหวะของร่างสูงขึ้นเสียก่อน  พนันได้เลยว่าร่างสูงก็คงไม่มีทางที่จะผละออกจากรคนตัวเล็กเป็นแน่

"ว่าไงไอ้จง" ร่างสูงเอ่ยขึ้นด้วยนำเสียงติดจะหงุดหงิดนิดหน่อย

"(เอ่อ ไอ้โฮ แกกลับไปที่บ้านเองแล้วกัน ฉันจะแวะไปทำธุระแถวทงแดมุนก่อน อาจไปช้าหน่อยนะฝากบอกไอ้อนด้วยแค่นี้เหละ)"  หลังจากที่บอกจุดประสงค์ของการโทรมาเรียบร้อย เพื่อนตัวแสบก็รีบวางสายทันที

"แทม  วันนี้เพื่อนพี่มันจัดงานวันเกิดให้ที่บ้านอ่ะ  เดี๋ยวเราไปพร้อมกันนะครับ" ร่างสูงเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งรอยยิ้มสุดหวานกลับมาให้คนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ทันที

"ฮะ " คนด้วเล็กตอบเพียงสั้น ๆ ได้ใจความ

และไม่ทันที่จะได้พูดคุยต่อเสียงกริ้ดร้องของโทรศัพท์ของร่างสูงก็ดังขึ้นมาอีกระลอก  แต่ครั้งนี้ก็คงไม่พ้นเพื่อนจองซังเตเด็นขาด

"ไง ไอ้อน" ร่างสูงเอ่ย

"อยู่ไหนเนี้ย .. มึง งานเลี้ยงเขากินกันวันนี้นะโว้ยเร็ว ๆ " เมื่อโทรมาระบายใส่เป็นที่เรียบร้อยก็กดสายวางทันที  ทำให้ร่างสูงต้องส่ายหัวให้กับพฤติกรรม สุดโต่งของเพื่อนทั้งสองอย่างเอีอมระอา

"ให้มันได้อย่างนี้สิ .. เพื่อนกู" ร่างสูงเอ่ย

"เอ่อ แทมว่าเรารีบไปกันเถอะฮะ  เดี๋ยวไม่นานเพื่อนของพี่มินโฮก็โทรมาตามอีก" คนตัวเล็กเอ่ย

"ครับ งันเรารอพี่เก็บของก่อนนะ" ร่างสูงเอ่ยขึ้นก่อนที่จะรีบไปจัดการกับเอกสารที่วางกองเต็มอยู่บนโต๊ะทำงาน  ก่อนที่จะรีบพาทั้งตนเองและคนตัวเล็กออกมาจากที่นั้น

...

...

...

ตลอดทางที่ออกมาจากที่ทำงาน  คนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็มีทีท่าที่ตื่นเต้นกับสิ่งแวดล้อมรอบข้างที่ร่างสูงขับรถผ่าน  จนทำให้ร่างสูงอดที่จะขำออกมาไม่ได้กับท่าทางที่น่ารักของคนตัวล็กข้างกายนี้

"พี่มินโฮขำอะไรฮะ" คนตัวเล็กเอ่ยพรางเอียงคอถามอย่างสงสัง นั้นยิ่งเป็นการเพิ่มความน่ารักเข้าไปใหญ่

"พี่ก็ขำเราไงครับ  ทำเหมือนพึ่งมาโซลเป็นครั้งแรก หึหึ" ร่างสูงเอ่ยขึ้นแต่ก็ยังไม่หยุดขำ

"ก็แทมไม่ได้อยู่ที่โซลมาเกือบ 2 ปีนิ  อะไรหลาย ๆ อย่างก็เปลี่ยนไปมากกว่าแต่ก่อน  พี่มินโฮอยู่ที่โซลทุกวัน  พี่มินโฮก็เลยไม่รู้สึกถึงความผิกปกติของที่นี้ซะหน่อย ฮึ" คนตัวเล็กเอ่ยขึ้นพร้อมกับเอามือกอดอกเป็นการบ่งบอกว่าตอนนี้ตนเองกำลังโกรธคนรักมากแค่ไหน

"พี่ขอโทษครับ  ไม่โกรธพี่นะ พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรอยู่แล้ว  เพียงแต่เราทำท่าทางอย่างนี้แล้วมันน่ารักดี  พี่ก็อดที่จำขำกับท่าทางน่ารักของเราไม่ได้นิ หืม" ร่างสูงเอ่ยพรางเหล่มองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างกายแทนการมองถนน

"เหรอ  พี่พึ่งรู้รึไงว่าแทมน่ารัก ขอโทษแทมน่ารักมานานแล้วและอีกอย่างช่วยหันกลับไปมองถนนได้แล้วมองน่าแทมอยู่ได้น่าแทมไม่ได้มีทางกลับบ้านเขียนอยู่บนหน้านะ" คนตัวเล็กเอ่ย

"ครับ ๆ แฟนใครว่ะหลงตัวเองจัง" ร่างสูงเอ่ยอย่างแผ่วเบาแต่มีเหรอที่คนหูดีอย่างแทมินจะไม่ได้ยิน

"พี่ว่าไรห่ะ .. แทมได้ยินนะ" คนตัวเล็กเอ่ยพร้อมกับหันไปจองหน้าร่างสูงอย่างเอาเป็นเอาตาย

"ป่าว .. พี่บอกว่าแฟนใครน่าร้ากกก จัง" ร่างสูงรีบเอ่ยแก้ตัวทันที

"ไม่ต้องมาพูดเลย สีข้างพี่มินโฮเนี้ยเป็นแผลถลอกหมดแล้ว ..แถไปได้เรื่อย ๆ เลยนะ" คนตัวเล็กเอ่ยพร้อมกับทำท่าทางกวน ๆ ใส่ร่างสูงทันที

"ครับ ๆ คุณนาย" ร่างสูงเอ่ย


"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

มาอัพเพิ่มให้แล้วนะจ้ะ....ตอนนี้อาจจะสั้นหน่อยนะ
เพราะเนื้อเรื่องที่พิมพ์ไว้ดันหายหมดเลย...ต้องมานั่งพิมพ์สด ๆ แทน
ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตาม Fic นี้อยู่ ขอบคุณจริง ๆ