คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บันทึกหน้าที่ 2
"สวัสดีครับ"
"เป็นไงบ้างอยู่ที่นั่นนะ" เสียงของร่างสูงเอ๋ยขึ้น
"ก็....ปกติดีเหมือนทุกวันนะ..แล้วทำไมว้นนี้โทรมาช้าจัง..กะจะเข้านอนแล้วนะเนี้ย.." เสียงของคนรัดเอ๋ยขึ้นเป็นเชิงงอลๆ ร่างสูงนิดหน่อย
"ฮึ..ฮึ..แน่ใจเหรอว่าจะเข้านอนไม่ใช่นั่งจ้องโทรศัพท์อยู่นะ..รอว่าเมื่อไหร่จะดังหรอกเหรอ" ร่างสูงเอ๋ยแซวคนรักก่อนจะพูดต่อว่า
"ขอโทษครับ...พดดีว่าเพื่อนมาหานะคุยกันนานไปหน่อยพึ่งกลับไปเอง" ร่างสูงพูดอธิบายเหตุผลที่โทรหาคนรักผิดเวลา
"เหรอครับ..เพื่อนผู้หญิงหรือผู้ชายหละครับ.." แอบมีเพื่อนด้วย..ไม่เห็นบอกเลยใครกัน..ความคิดของคนรักมินโฮ
"หึงละสิ..ถามอย่างนี้นะ" แอบหึงใช่ไหมละ ความคิดของร่างสู่ง
"เปล่า......แค่อยากรู้เฉยๆ" เอ๋ยเสียงสูงเป็นการกลบเกลีอนดีกว่า..ความคิดของคนรัก
"นิเรา..รู้รึเปล่าว่าคนที่ทำเสียงสูงเอะ..แปลว่าคนโกหก" หึงก็บอกมาดีๆ สิ ความคิดร่างสูง
"อะไร อะไร..ไม่คุยด้วยแล้ว..." ทำเป็นรู้ทัน ฮิ
"ฮึ.ฮึ. ครับ ๆ " ร่างสูงเอ๋ยขึ้น
".........." ไม่ตอบงอล ความคิดคนรัก
"ยังอยู่รึเปล่าเนี้ย..หึ" ร่างสูงเอ๋ย
".........." เงียบ..ไม่สน
"หว้า..ไม่มีคนคุยด้วย..อย่างนี้ก็พรุ่งนี้ไม่ต้องโทรมาแล้วสิ" ต้องใช้ท่าไม้ตาย
"ไม่ได้นะ!...พรุ่งนี้ มะรืนนี้..ก็ต้องโทรมานะสัญญาแล้วนิจะผิดสัญญาเหรอ" เสียงเล็กรีบพูดแทรกขึ้นมาทันทีที่ร่างสูงพูดจบ
"ครับๆ สัญญาจะโทรหาทุกวันไม่ผิดสัญญาหรอก" ร่างสูงเอ๋ยขึ้น
"จริงนะ..ถ้าไม่โทรมานะ..จะบินกลับไปโซลทันทีเลยค่อยดูสิ" ได้ไงไม่ยอมหรอก
"จริงอ่ะ..รีบมาเลยนะคิดถึงจะแย่แล้ว.." บินกลับมาเร็วๆ ก็ดีสิ
"อีกครึ่งปีเอง...รอหน่อยนะสัญญาจะรีบกลับไปหาให้เร็วที่สุดเลย" เสียงเล็กเอ๋ยขึ้น
"ครับสํญญา..ยังไงก็รอ..ส่วนตอนนี้รีบไปนอนได้แล้วนะ..พรุ่งนีมีเรียนไม่ใช่เหรอหึ" ร่างสูงเอ๋ย
"ใช่..จริงสิพรุ่งนี้มีเรียนเช้าด้วย..เห็นไหมคุยเพลินเลย..งันฝันดีนะครับ" เสียงเล็กเอ๋ย
"ครับฝันดีนะครับ..คนดี" ร่างสูงเอ๋ย
ใช่ว่าอยากให้ไปเรียนต่อแต่เจ้าตัวนี้สิไม่ยอม..อันที่จริงร่างสูงก็ไม่อยากขัดใจคนรักของตนเท่าไรถ้าไม่ใช่เพราะเห็นว่าอนาคตของคนรักเขาก็ไม่ยอมที่จะปล่อยให้ไปเพียงรำพังแน่..
"อีกครึ่งปีเลยเหรอ..ทำไมมันนานจัง..คิดถึงอยากกอด..อยาดหอมใจจะขาดอยู่แล้วทำไมวันเวลามันถึงได้เดินช้าและยาวนานอย่างนี้นะ"
ร่างสูงคิดพลางมองไปที่ปฏิทินที่ตั้งอยู่บนโต๊ะทำงาน
.................................................................................... UP
ณ พับชื่อดังใจกลางกรุงโซล
"เฮ้ย..ไอ้มินโฮ..มึงไม่คิดจะหาแฟนสักคนเหรอ" เสียงของจงฮยอนเอ๋ยขึ้น..ก็ตั้งแต่รู้จักกันมาเพื่อนคนนี้ก็ไม่เคยยุ่งกับใครสักคนวันๆ ก็ทำแต่งาน..งานและก็งาน
"นั่นดิ..อยู่คนเดียวมันเหงานะโว้ย..ให้พวกกูติดต่อให้เอาป่ะ" เสียงของอนยูเอ๋ยเพื่อเป็นการเสนอความเห็น
"ขอบใจว่ะ...แต่พวกมึงก็เอาตัวให้รอดก่อนเถอะ" ร่างสูงเอ๋ยกับเพื่อน
"เอาตัวรอด..ไงว่ะ..พวกกูนี้ขั้นเทพสับรางเก่งไม่ต้องห่วง..ห่วงก็แต่ตัวมึงเหอะ" จงฮยอนเอ๋ยขึ้น
"ใช่...ไม่ต้องทำมาเป็นห่วง...ทำไมไม่ลองรักใครสักคนว่ะ..หรือมึงมีแล้วแต่ไม่บอกพวกกูหะ..ไอ้มินโฮ!" อนยูเอ๋ยขึ้นพร้อมกับความสงสัยในตัวของเพื่อนคนนี้ที่ดูไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลย
"ฮึ..." ร่างสูงได้เพียงแต่ยิ้มที่มุมปากเป็นการตอบเพื่อนแทนคำพูด
"นั่นชัวร์..ไอ้โฮใครว่ะ..ไม่เห็นบอกพวกูเลย" จงฮยอนเอ๋ยขึ้น
"ไว้รอเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวที่เดียวละกัน..ฮึ" ร่างสูงเอ๋ย
" ๐_๐ " หน้าจงฮยอน
" #_@ " หน้าอนยู
"มึงพูดจริงพูดเล่นเนี้ย..ไอ้โฮ" เสียงของจงฮยอนและอนยูเอ๋ยขึ้นพร้อมกัน
"มึงเคยกูโกหกพวกมึงเหรอ...ดึกแล้วกูกลับก่อนละกันเรื่องค่าอาหารลงบิลกูละกัน..ไปหละ" ร่างสูงเอ๋ยก่อนที่จะขอตัวกับเมื่อเห็นว่าเวลามันดึกมากแล้ว
"ไอ้หู้..มึงคิดแบบเดียวกับกูป่ะ" จงฮยอนเอ๋ยหลังจากที่ร่างสูงกลับไปแล้ว
"เออ..คิดแบบเดียวกัน..ว่าแต่มึงคิดอะไรว่ะไอ้จง" อนยูเอ๋ย
"อ่าว..มึงโง่จริงเหรอ..หรือมึงแกล้งโง่ว่ะ" จงฮยอนเอ๋ย
"ฮะ..ฮะ..กูล้อเล่น..มาต่อเหอะ" เสียงของอนยูเอ๋ยขึ้นก่อนที่จะยกแก้วที่มีน้ำสีอัมพันกระดกเข้าปาก
.................................................................................
นั่นตอนนี้เป็ดจงกะเต้าหู้อนเริ่มมีแผน(ชั่ว)แล้วมารอลุ้นกันนะ
ว่าสองคนนี้เค้าคิดจะทำอะไร
ความคิดเห็น