เรื่องเล่าเตือนใจ

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 12 เพียงแอปเปิ้ลครึ่งผล !

เพียงแอปเปิ้ลครึ่งผล !

        
        วันหนึ่งบนเส้นทางเมืองกูฟะฮ ( ในอีรัค )  ท่าน ซาบิต บิน อิบรอฮีม -ร่อฮิมะฮุ้ลลอฮ-  เดินผ่านทางสายนั้น พลันสายตาเหลือบไปเห็นแอปเปิ้ลผลหนึ่งตกอยู่นอกสวน ด้วยความหิว ท่านจึงหยิบมันขึ้นรับประทาน  แต่พอทานไปได้ครึ่งผล ท่านฉุกคิดได้ว่า ท่านไม่มีสิทธิ์ที่จะทานแอปเปิ้ลผลนี้ ท่านจึงตัดสินใจเดินเข้าไปพบกับคนทำสวนแล้ว พูดว่า
        " ขอโทษนะครับ ผมได้ทานแอปเปิ้ลไปครึ่งผล ขอให้ท่านยกโทษให้ผมด้วยที่หยิบมันทานโดยไม่ได้รับอนุญาติ นี่ครับอีกครึ่งหนึ่ง โปรดเอาคืนไปเถิด "

คนสวน  :  " ฉันไม่มีสิทธิ์จะยกโทษให้ท่านได้ เพราะสวนนี้ไม่ได้เป็นของฉัน แต่มันเป็นของเจ้านายฉัน "

ซาบิต  :  " แล้วเจ้านายของท่านอยู่ไหนละครับ ผมจะได้ไปขอให้เขายกโทษ "

คนสวน  : " ท่านต้องใช้เวลา 1 วัน กับ 1คืน นะกว่าจะได้พบกับเขา "

ซาบิต  : " ผมต้องไปหาเขาให้ได้ แม้จะไกลแค่ไหน เพราะการที่ผมทานแอปเปิ้ลไปโดยไม่ได้รับอนุญาติจากเจ้าของ มันก็ไม่ฮาล้าลสำหรับผม   ท่านร่อซู้ล ซอลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม กล่าวว่า "  ผู้ใดที่ร่างกายของเขาเติบโตมาจากของที่ฮารอม ไฟนรกก็คู่ควรกับเขาแล้ว "

ท่านซาบิตได้ออกเดินทางไปพบกับเจ้าของสวน  เมื่อถึงที่หมาย ท่านได้เคาะประตูบ้าน  ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก ท่าน ให้สลามและพูดว่า 

" นายท่านครับ ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย เพราะผมทานแอปเปิ้ลของท่านไปครึ่งผลโดยไม่ได้รับอนุญาติ นี่ครับ อีกครึ่งที่เหลือ  "

เจ้าของสวนพิจารณาชายหนุ่มผู้มาเยือนพลางกล่าวว่า  " เจ้าหนุ่มเอ๋ย เราคงยกโทษให้เจ้าไม่ได้หรอก นอกจากเจ้าจะยอมรับข้อแม้ของเราก่อน "   

ท่านซาบิตถาม  "อะไรหรือครับ ?"

          เจ้าของสวนตอบ  "เจ้าต้องแต่งงานกับลูกสาวของเรา " 

          ท่านซาบิตรำพึงกับตัวเองว่า อะไรกันนี่ ข้อแม้ที่ว่าคือการแต่งงานกับลูกสาวของท่านผู้นี้น่ะหรือ ?!

" เราจะบอกคุณลักษณะของนางให้เจ้าได้คิดก่อนที่เจ้าจะตอบตกลง  ..ลูกสาวของเราเป็นหญิงตาบอด หูหนวก เป็นใบ้ และ เป็นอัมพาต  แต่หากท่านไม่ยอมรับเงื่อนไขข้อนี้ เราคงให้อภัยท่านไม่ได้หรอก "

ท่าน ซาบิตใช้ความคิดกับสิ่งที่ได้ยินก่อนยินยอมตอบตกลงว่า   " ครับ ตกลง ผมยอมสู่ขอเธอ ยอมแต่งงานกับเธอ ผมจะดูแลเธอเอง ผมมั่นใจครับว่า อัลลอฮ ทรงบรรจุความดีให้ผม ณ ที่พระองค์แล้ว "
 

เมื่อท่านซาบิตตอบตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เจ้าของสวนจึงนำพยานมาสองคนเพื่อทำพิธีนิกาฮ และเมื่อพิธีสิ้นสุดลง เจ้าของสวนก็พาลูกสาวมารอที่ห้องของท่านซาบิต ท่านซาบิตเตรียมพร้อมสำหรับการพบเจ้าสาวเป็นครั้งแรก หากแต่ท่านยังคงลังเลที่จะให้สลามกับเธอ พลันก็คิดขึ้นได้ว่ามะลาอีกะฮย่อมได้ยินสลามและตอบสลามของท่าน..

ท่านซาบิตจึงกล่าวให้สลาม เจ้าสาวตอบรับสลามอย่างอ่อนโยน และยืนขึ้นต้อนรับจับมือท่าน

ท่านซาบิตอุทานด้วยความตกใจว่า  " อะไรกันนี่  เกิดอะไรขึ้น ?! "

เธอรับสลาม แสดงว่าเธอก็ไม่ได้เป็นใบ้ ไม่ได้หูหนวก

เธอลุกขึ้นยืน แสดงว่าเธอก็เดินได้ ไม่ได้เป็นอัมพาต

เธอจับมือ แสดงว่าเธอมองเห็นไม่ได้ตาบอด แล้วทำไมพ่อของเธอถึงได้บอกว่าเธอเป็นอย่างนั้นอย่างนี้

ท่าน ซาบิตนั่งลงข้างๆ เจ้าสาวของท่าน และเริ่มถามนางว่า  :   ทำไมครับ ทำไมคุณพ่อของคุณถึงได้บอกผมว่าคุณเป็นผู้หญิงตาบอด หูหนวก เป็นใบ้ และเป็นอัมพาต ?

"  ที่คุณพ่อบอกว่าฉันตาบอด ก็เพราะ ตาฉันบอดจากสิ่งที่ฮะรอม

หูฉันหนวก จากสิ่งพระองค์ไม่พอพระทัย

ลิ้นเป็นใบ้ จากทุกสิ่งที่ไม่ใช่การรำลึกถึงพระองค์

และเป็นอัมพาต จากการย่ำไปในที่ที่พระองค์กริ้ว  "

          - ท่านซาบิตผู้นี้เองที่เป็นบิดาของอิมาม นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ อบูฮะนีฟะฮ. อันนั๊วะมาน บิน ซาบิต หรือ อิมาม ฮะนะฟีย์ ร่อฮิมะฮุ้ลลอฮ