HATE [ YAOI ]

ลำดับตอนที่ #1 : intro>>

 Intro

กลิ่นเลือด กลิ่นเน่าเหม็นโชยเคลียเคล้าไปกับเสียงกระโชกโฮกฮาก

 

คำด่าทอถูกพ่นมาจากปากของผู้คุม

 

เราไม่สามารถทำอะไรได้

 

สองมือถูกตีตรวนด้วยโซ่เส้นใหญ่

 

สองเท้าถูกพันธนาการไว้ด้วยเครื่องถ่วง

 

ขยับตัวแทบจะไม่ได้ แต่ก็ต้องจำใจที่จะเดินไปข้างหน้า

 

เสียงสะอื้นไห้ถูกเก็บไว้เงียบเชียบแทนที่ด้วยเสียงแส่ที่ฟาดผ่านเนื้อคน

 

เจ็บ!! แต่ไม่สามารถขัดขืน...ไม่สามารถเพียงแต่น้อยนิด

 

เป็นแค่เชลยคนหนึ่ง

 

เชลยที่อนาคตเป็นได้แค่ทาส

 

แม้ยศจะเคยสูงศักดิ์เช่นเจ้าชาย

 

แต่ตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับทาส....

 

ศักดิ์ศรีถูกเหยียบย่ำจนสิ้นไร้

 

สักวันหนึ่ง...รอคอยแค่สักวันหนึ่ง

 

ใครที่ทำกับเขาไว้

 

พวกมันจะได้รู้สึก!!!

 

...................................................

 

                เสียงน้ำหยดลงบนแผ่นหินดังอย่างสม่ำเสมอ อากาศเย็นเฉียบจนน่าขนลุก ภายในห้องขังที่เสมือนกรงขังสัตว์ขนาดใหญ่เต็มไปด้วยผู้คนหลายสิบชีวิตที่ยังไม่รู้ชะตากรรมของตนในวันรุ่งขึ้น

 

หวังว่าคงดีกว่าวันนี้และที่เป็นอยู่

 

แต่ความหวังนั้นอาจจะอยู่สูงเกินไป

 

                หลังจากที่เมืองแอธิเรียถูกโจมตีจนล่มสลาย ผู้คนล้มตายนับหมื่นแสน ศพเกลื่อนกลาด เลือดนองแผ่นดิน แม้กระทั่งแม่น้ำที่ไหลตัดผ่านกลางเมืองยังแทบจะกลายเป็นสีแดงฉาน

 

ช่างน่าอิจฉาศพพวกนั้นเหลือเกินที่ไร้แล้วซึ่งความรู้สึก

 

แตกต่างจากคนที่รอด

 

ความแค้นตราตรึงอยู่ในทุกอณูของร่างกาย

 

ความเจ็บปวดเกาะกินหัวใจจนแทบจะกระอัก

 

ความเสียใจเป็นแรงผลักดันให้ยิ่งอาฆาตพยาบาท......ต่อให้ตายก็ต้องเอาคืน

 

“เฮ้ย!!มึงไอ้หน้าสวย สนใจจะเป็นเมียกูมั๊ย” เสียงหัวเราะเย้ยหยัน สถุล กักขฬะ!!

 

มือหยาบกร้านถูกยกขึ้นมาสัมผัสใบหน้าเนียนที่ขะมุกขะมอมอย่างหยาบคาย สายตาโลมเลียเรือนร่างบางอย่างน่ารังเกียจ ทุกสัมผัสที่แตะต้องน่าขยะแขยง

 

แต่กระนั้นใบหน้าหวานกลับยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย เสียงกระซิบหวานใสดังขึ้นอย่างนุ่มนวล

 

“ถ้าข้ายอมล่ะเจ้าจะว่าเช่นไร” คลี่ยิ้มหวานแต่ดวงตากลับแข็งกร้าว เสียงหวานใสแต่กลับเจือไปด้วยแววเย็นชา

 

ขณะที่คนได้ยินเริ่มทำหน้าหื่นกระหายอย่างเห็นได้ชัด มือหยาบโลมไล้ไปทั่วร่างโปร่งบาง หลงใหลจนลืมรับรู้ถึงแรงอาฆาตที่แฝงไว้ในดวงตาคู่สวย

 

‘ข้าไม่มีทางยอมตาย ต่อให้ร่างกายต้องแปดเปื้อนจนโสโครกอย่างไร ข้าจะเอาคืนพวกมันให้ได้เป็นร้อยเท่า!!!’     

 

................................................................