[ I'm not psychosis! ] { HanHyuk Kihae ETC. }

ลำดับตอนที่ #9 : SF :: Happy Birthday to Writer [HanHyuk & etc.] [ 2 ]

        ฮยอกแจที่นั่งแท็กซี่มาหาพี่ชายของเค้าเองนั้น ก็กลับนึกคิดไปถึงพี่ฮันคยองที่มาคุยกับเค้า พอนึกฮยอกแจก็อดนึกไม่ได้ว่าเค้ากับพี่ฮันคยองนั้นห่างกันถึง 6 ปี แต่ความคิดก็ต้องหยุดลงเมื่อเค้ามาถึงที่ทำงานพี่ชายของเค้า ซึ่งไม่ค่อยได้เจอกันเลย

        ฮยอกแจลงจากแท็กซี่ก่อนจะเดินเข้าไปในตัวตึกซึ่งยังคงความสวยงามอยู่เสมอ ก่อนจะเดินเข้าไปในลิฟต์พร้อมกดไปที่ชั้นบนสุด ซึ่งเป็นชั้นที่บุคคลสำคัญจริงๆเท่านั้นซึ่งจะขึ้นได้ ซึ่งพอฮยอกแจขึ้นไปถึงนั้นชั้นบนนี้ยังกว้างและวิวสวยซึ่งมองออกไปเห็นรอบเมืองกรุงโซล ฮยอกแจเดินก้าวท้าวไปหน้าห้องหนึ่งซึ่งมีป้ายสีทองแกะสลักสวยงามว่า ‘  ประธาน ซีวอน ’

   ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

 

“เข้ามา”เสียงในห้องตอบรับ ก่อนที่ฮยอกแจจะเปิดประตูเข้าไปในห้อง พร้อมกับที่ซีวอนพูดเรื่องรายงานความเป็นมาเพราะ ไม่คิดว่าฮยอกแจจะมาหา ฮยอกแจเดินอ้อมไปด้านหลังเก้าอี้ทำงาน ก่อนจะเอื้อมมือไปนวดไหล่ให้พี่ซีวอนเบาๆอย่างคลายเครียดพร้อมกับพูดว่า.....

 

“พี่ซีวอนพักหน่อยก็ได้นะครับ เดี๋ยวจะเครียดไปเปล่าๆ”ฮยอกแจบอกก่อนจะยิ้มบางๆ พร้อมกับที่พี่ซีวอนเอื้อมมือมาจับมือเค้าเบาๆพร้อมกับนำไปแนบแก้มอย่างคิดถึง

 

“ทำไมมาไม่บอกพี่หล่ะ??”ซีวอนถามอย่างต้องการคำตอบจากน้องชายที่หวงแหนเพียงคนเดียว

 

“พอดีผมคิดถึงก็เลยมาแบบไม่บอกหน่ะครับ ผมคิดถึงพี่นะพี่ซีวอนเมื่อไหร่เราจะได้อยู่ด้วยกันอีกหล่ะครับ ??”ฮยอกแจถามพร้อมกับนวดไหล่ให้ซีวอนไปอย่างไม่หยุด เพราะ ต้องการให้ซีวอนหายเครียดบ้าง

 

“พี่ก็ไม่รู้นะ แต่คงอีกนานอ ว่าแต่มาหาพี่คนเดียวหรอ ??”ซีวอนถามอย่างรู้ทัน

 

“ไม่หรอกครับ ผมจะไปหาพี่เยซองก่อน พี่เยซองอยู่ไหนหรอครับ ??”ฮยอกแจถาม ก่อนจะไม่ต้องเดาคำตอบเลยว่าที่ไหน

 

“ผับ ที่เดิม รู้นะว่าที่ไหน ??”ซีวอนถามก่อนจะมองตามฮยอกแจไปที่ประตู

 

“รู้ครับ ขอบคุณมาก ผมรักพี่เหมือนเดิมนะ”ฮยอกแจเอี้ยวตัวมาตอบก่อนจะยิ้มให้บางๆ พร้อมกับออกไปอย่างเงียบๆ

 

        ฮยอกแจเดินออกมาพร้อมกับโบกแท็กซี่เหมือนเดิม ก่อนจะบอกชื่อผับที่จะไป พร้อมกับยิ้มน้อยๆเมื่อนึกถึงพี่ที่คอยช่วยเหลือเค้าทุกอย่างแม้มันจะไม่สำเร็จ แต่เค้าก็ดีใจที่พี่ชายคนนี้ช่วยเค้าทุกอย่าง เค้ายิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว พี่เยซอง       ฮยอกแจจ่ายค่าแท็กซี่อีกครั้ง เมื่อมาถึงหน้าผับที่ดังอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เค้าเดินเข้าไปข้างในแต่โดนกันไว้ ก่อนที่ฮยอกแจจะพูดออกไปว่า…

 

“น้องชายลี ฮยอกแจ ของคิม เยซอง เข้าไม่ได้หรอครับ ??”แค่นั้นแหละการ์ดที่เฝ้าอยู่เลยเปิดให้เข้าโดยไม่ถามอะไรอีก

 

        ฮยอกแจเดินเข้าไปด้านในของผับก่อน จะตรงเข้าไปตรงบาร์พร้อมกับเรียกพนักงานแสนคุ้นเคย ที่ยังน่ารักไม่เปลี่ยนเหมือนเดิม พี่แจจุง และ พี่จุนซู

 

“พี่แจจุง พี่จุนซู”ฮยอกแจเรียกทั้งคู่ที่กำลังทำน้ำพันช์ให้ลูกค้าอยู่ ก่อนจะหันมาอย่างเสียงดัง

 

“ใครเรียกวะ…อ้าว!เฮ้ย!ฮยอก คุณลูกค้าได้น้ำแล้วมีอะไรเรียกผมนะครับ”แจจุง กับ จุนซูหันมาพูดกับลูกค้า ก่อนจะวิ่งไวปานแสงมาหาฮยอกแจที่นั่งอยู่ไม่ไกลมาก พร้อมกับจับมือฮยอกแจคนละข้างขึ้นมากุมไว้

 

“พวกพี่คิดถึงฮยอกจัง ไปไงมาไงเนี่ยถึงมาที่นี่ห๊ะ ??”แจจุงถามฮยอกแจก่อนที่ฮยอกแจจะตอบนิ่งๆพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ

 

“มาพี่พี่เยซองครับ พี่เยซองอยู่มั้ยครับ ??”

 

“อยู่สิ ให้พวกพี่เรียกให้เอามั้ย ??”

 

“ก็ได้ครับ”ฮยอกแจตอบก่อนที่แจจุงและจุนซูจะหายไปหลังบาร์ พร้อมกับที่ฮยอกแจโดนสวมกอดจากด้านหลังพร้อมกับริมฝีปากบางจูบเบาๆที่ต้นคอของฮยอกแจ เค้าไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใคร??

 

“คิดถึงพี่หรอครับคนดี หืม ??”

 

“ครับ คิดถึงมากด้วย เหนื่อยมั้ยครับพี่เยซอง ??”ฮยอกแจถามก่อนจับเอื้อมมือไปจับทับมือหนาที่เอว

 

“เหนื่อยครับ แต่แค่พี่เจอคนดีพี่ก็หายเหนื่อยแล้วหล่ะ”เยซองตอบก่อนจะอ้อยอิ่งกอดฮยอกแจอย่างไม่ยอมปล่อย

 

“เมื่อไหร่จะกลับไปอยู่กับผมหล่ะ ผมเหงานะไม่มีคนเล่นกับผมเลย”ฮยอกแจตอบก่อนที่จะยิ้มบางๆ มีหรือที่ เยซองจะไม่เห็น

 

“พี่ยุ่งๆหน่ะ เข้าใจพี่นะครับ แล้วว่างๆพี่จะกลับไปเล่นด้วยนะ วันนี้กลับไปนอนก่อนดีมั้ยครับคนดีของพี่ ต้องไปเรียนไม่ใช่หรอ ??”

 

“ครับ พี่เยซอง รักพี่นะครับ”ฮยอกแจบอกก่อนจะกอดเยซอง

 

“รักเหมือนกันครับ”เยซองพูดก่อนจะหอมฮยอกแจเบาๆ พร้อมกับเดินไปส่งฮยอกแจหน้าผับ ก่อนจะมองดูฮยอกแจนั่งรถออกไป ก่อนจะเดินเข้าไปในผับอีกครั้ง

 

        ฮยอกแจอมยิ้มบนแท็กซี่ที่ขึ้นมาก่อนจะ นึกถึงอ้อมกอดของอีกคนนึงที่รักเค้าไม่แพ้กว่าพี่ทั้งสอง พี่ลีทึกแต่แล้วก็มีเสียงโทรศัพท์เข้ามาขัดความคิดของเค้าเอง แต่ชื่อที่เด่นหราขึ้นมาทำให้เค้าต้องยิ้มอีกครั้ง พี่ฮันคยอง

 

“สวัสดีครับ”

 

(สวัสดีครับ นี่พี่เองนะฮันคยอง)

 

“ผมทราบแล้วครับ พี่ฮันคยอง โทร.มามีไรหรอครับ ??”

 

(พี่ก็ไม่มีไรหรอกครับ ก็แค่โทร.มาคุยเล่นเฉยๆ ฮยอกแจจะนอนแล้วหรอครับ ??)

 

“ยังหรอกครับ ผมยังไม่ถึงบ้านเลย”

 

(ทำไมยังไม่ถึงบ้านหล่ะครับ พี่เป็นห่วงนะรู้มั้ย ??)

 

“ผมไปหาพี่ชายมาหน่ะครับ เลยกลับบ้านดึกไปหน่อย”

 

(พี่ไม่รู้นะว่าฮยอกแจจะเชื่อพี่มั้ย แต่พี่หน่ะอยู่หน้าบ้านฮยอกแจนะ)

 

“เป็นไปไม่ได้อ่ะครับ พี่โกหกผมแน่เลย”

 

(พี่ไม่ได้โกหกนะ พี่อยู่หน้าบ้านฮยอกแจจริงๆ)

 

“ผมไม่เชื่อหรอก ถ้าผมไปแล้วพี่ไม่ได้อยู่หน้าบ้านผมนะ ผมโกรธพี่จริงๆด้วย”

 

(ถ้าฮยอกแจไม่เชื่อมาดูเลยครับ พี่จะรอนะ)

 

        แล้วสายก็ตัดไปนั่นทำให้ฮยอกแจคิดขึ้นมาทันทีว่า ฮันคยองจะไปอยู่ที่นั่นจริงๆรึเปล่านะ แต่ไม่ทันคิดอะไรไปมากกว่านี้ ฝนก็ดันตกลงมาแบบไม่หยุดไม่หย่อน เพราะ อะไรกันทั้งๆที่เมื่อกี๊ฟ้ายังโปร่งอยู่เลยแท้ๆ นั่นทำให้ฮยอกแจหันไปเร่งคนขับให้ขับเร็วขึ้นทันที ไม่นานฮยอกแจก็มาถึงหน้าบ้าน แต่เรื่องนั้นกลับเป็นจริง ฮันคยองยืนอยู่หน้าบ้านฮยอกแจจริงๆ ทำให้ฮยอกแจถามออกไปอย่างเป็นห่วง ซึ่งนั่นทำให้ทั้งคู่เปียกกันถ้วนหน้า

 

“พี่ฮันคยองทำไมพี่มายืนตากฝนอยู่อย่างนี้หล่ะครับ ทำไมไม่ไปหาที่หลบฝน”ฮยอกแจถามออกไปอย่างเป็นห่วง พร้อมกับมองคนตัวสูงด้วยความเป็นห่วง

 

“ก็พี่กลัวว่าถ้าฮยอกแจมาแล้วจะไม่ห็นพี่นี่ครับ”ฮันคยองตอบพร้อมกับมองฮยอกแจพร้อมยิ้มให้

 

“บะ...บ้า ไปเหอะครับ เข้าบ้านกัน”ฮยอกแจว่าฮันคยองก่อนจะหันหน้ามาไขกุญแจรั้วบ้านให้ฮันคยองเข้าบ้านไปพร้อมกับตัวเค้าเองด้วย ทั้งคู่เดินเข้ามาในสภาพเปียกไปหมดทั้งตัว ก่อนที่ฮยอกแจจะหายไปพร้อมกับผ้าเช็ดตัวสองผืนในมือ

 

“พี่ฮันคยองผ้าเช็ดตัวครับ งั้นไปอาบน้ำก่อนดีกว่า พี่ฮันคยองอาบข้างล่างนะเดี๋ยวผมอาบข้างบน แล้วผมจะหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้นะครับ”ฮยอกแจพูดพร้อมกับมองฮันคยองที่ยืนถือผ้าเช็ดตัวอย่าง งงๆ?

 

“ครับๆ งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะห้องน้ำไปทางไหนหรอครับฮยอกแจ”ฮันคยองถามพร้อมกับยิ้มให้

 

“อ๋อ ตรงไปข้างๆห้องครัวนะครับ”ฮยอกแจบอกก่อนที่ฮันคยองจะเดินหายไป พร้อมกับที่ฮยอกแจเดินขึ้นไปข้างบนพร้อมกับรีบอาบน้ำสระผม เผื่อจะได้รีบไปหาชุดให้ฮันคยองเปลี่ยนโดยไว

 

         ฮยอกแจใช้เวลาเพียงไม่นานก็อาบน้ำเสร็จก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องของซีวอน พร้อมกับรื้อๆคุ้ยๆอยู่ซักพัก จนเจอก่อนจะรีบลงไปข้างล่างเพราะ ฮันคยองอาจจะอาบน้ำเสร็จแล้ว แต่สิ่งที่ลงไปตอนเห็นทำเอาฮยอกแจหน้าแดงไม่น้อยเลยที่ ก็เพราะฮันคยองนั้นอาบน้ำเสร็จแล้วพร้อมกับที่ทั้งตัวมีผ้าเช็ดตัวพันส่วนล่างอยู่อย่างเดียว เผยให้เห็นหน้าท้องที่มีลอนสวยๆพร้อมกับหยดน้ำที่เกาะพราว เส้นผมที่ลู่ลงมาเพราะ เปียกน้ำ นั่นทำให้ฮยอกแจหน้าแดงเลยทีเดียว

 

“อ้าว!ฮยอกแจเอาเสื้อผ้ามาให้พี่หรอ เอามาสิพี่จะได้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”เสียงของฮันคยองทำให้ฮยอกแจหลุดออกมาจากความคิดนั้นทันทีก่อนจะคิดว่า เราเป็นอะไรวะเนี่ย

 

“อ่า~ อืม นี่ชุดของพี่ชายผมนะครับหวังว่าพี่ฮันคยองคงจะใส่ได้”ฮยอกแจพูดพร้อมกับยื่นชุดๆนั้นไปให้ฮันคยอง ซึ่งฮันคยองก็รับไปแล้วขอบคุณเบาๆ พร้อมกับออกมาอีกที่ในชุดของซีวอนที่ดูไม่ใหญ่เกินไปเพราะ ทั้งคู่หุ่นไล่เลี่ยกันอยู่ไม่น้อย แต่ฮันคยองเห็นฮยอกแจยังมีหยดน้ำเกาะอยู่ที่ผมจึงถามออกมาว่า

 

“ยังไม่ได้เช็ดผมอีกหรอครับ เดี๋ยวไม่สบายนะ มานั่งสิเดี๋ยวพี่เช็ดให้”ฮันคยองจูงมือฮยอกแจมานั่งข้างล่างโซฟา ส่วนตัวเองนั้นนั่งบนโซฟาเพื่อให้สะดวกในการเช็ดผมให้ฮยอกแจ ทั้งคู่เช็ดผมกันไปอย่างเงียบๆก่อนที่ฮยอกแจจะเป็นฝ่ายถามออกไป

 

“พี่ฮันคยองหิวมั้ยครับ ให้ผมทำอะไรให้ทานเอามั้ยครับ ??”ฮยอกแจถามเมื่อฮันคยองเช็ดผมให้เค้าจนแห้งแล้ว

 

“ก็ได้ครับ พี่ก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย ตั้งแต่ฮีชอลมันบ่นพี่เรื่องฮยอกแจเนี่ยแหละ”

 

“อ่า~ ต้องขอโทษแทนพี่ฮีนิมด้วยนะครับ พอดีพี่ฮีนิมเค้าหวงผมหน่ะ”ฮยอกแจพูดพร้อมกับลุกขึ้นเดินเข้าไปในครัว พร้อมกับเปิดตู้เย็นหาของสดออกมาทำอะไรให้ฮันคยองทานง่ายๆ เช่น ข้าวต้มปลา ง่ายมั้ยหล่ะ ??

 

“ให้พี่ช่วยนะครับ ฮยอกแจ”ฮันคยองเดินมาพร้อมกับนำน้ำตั้งหม้อใส่ข้าวลงไปพร้อมกับคอยเคี่ยวไว้ พร้อมกับฮยอกแจที่หันไปล้างปลาสำเร็จรูปให้สะอาด พร้อมกับน้ำผักต่างๆมาหั่น ปากก็พูดกับฮันคยองไปด้วย

 

“พี่ฮันคยองครับ ผมขอเรียกพี่ว่าพี่ฮันเฉยๆได้มั้ย ??”

 

“ตามใจฮยอกแจเถอะครับ งั้นพี่ก็จะเรียกฮยอกแจว่า ฮยอกเฉยๆเหมือนกันนะ”

 

“แล้วแต่พี่ฮันคยองเลยครับ พี่ฮันคยองลูกคนเดียวหรอครับ ??”ฮยอกแจถามพร้อมกับใส่ผัก ใส่เครื่องปรุง และของคาวลงไปแล้วให้ฮันคยองเคี่ยวต่อไปจนกว่าจะสุก

 

“ครับพี่ลูกคนเดียว แล้วฮยอกหล่ะมีพี่ชายกี่คน ??”

 

“ผมมีพี่ชายสามคนครับ คนแรกพี่ซีวอนได้รับกิจการบริษัทต่อจากพ่อผม คนที่สองพี่เยซองไปเปิดผับชื่อดังเป็นผู้จัดการ ส่วนพี่คนสุดท้ายเป็นคนที่อายุมากสุดแต่ชอบที่จะเรียนหนังสือเลยไปเรียนต่อหน่ะครับ”ฮยอกแจบอกพร้อมกับเอาทัพพีมาตักข้าวต้มลงถ้วยสองถ้วยพร้อมกับยกไปวางที่โต๊ะทานข้าว

 

“มีตั้งสามคนแหน่ะ แล้วพี่ๆเค้าได้มาหาฮยอกแจบ้างมั้ยครับ ??”ฮันคยองถามพลางนั่งลงตรงข้ามฮยอกแจ พร้อมกับตักข้าวต้มเข้าปากไปด้วยพร้อมกับคิดว่า เป็นผู้ชายที่ทำอาหารอร่อยจริงๆเลย

 

“ไม่ค่อยได้มาหรอกครับ พี่ๆเค้าชอบค้างที่ทำงานกันผมเลยอยู่คนเดียวบ้าง บางครั้งดงเฮก็ชอบมาค้างด้วย”ฮยอกแจบอกก่อนจะตักข้าวเข้าปากอีกครั้ง

 

“ถ้างั้นว่างๆพี่มาค้างเป็นเพื่อนเอามั้ยครับ ??”ฮันคยองถามพลางมองหน้าฮยอกแจอย่างต้องการคำตอบ

 

“พี่ฮันจะไม่ลวนลามผมหรอครับ มาค้างกับผมอ่ะ”ฮยอกแจพูดพร้อมกับหลุดขำออกมาเล็กน้อย

 

“ฮึๆ นั่นสินะครับ ไปเถอะเดี๋ยวพี่ช่วยล้างจาน”ฮันคยองพูดพร้อมกับเดินไปช่วยฮยอกแจล้างจาน ที่ครัวอย่างเงียบๆ แล้วทั้งคู่ก็ล้างเสร็จแต่หน้าของฮยอกแจนั้นบังเอิญมีเศษฟองสบู่ติดหน้าอยู่ฮันคยองเลย เอามือไปเกลี่ยให้โดยที่ทั้งคู่ได้ผเอิญจ้องตากันนานๆ เลยเหมือนมีแรงโน้มถ่วงให้หน้าของที้งสองดูดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว

 

       พร้อมกับที่ปากหนาทาบลงมาบนริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยน พร้อมที่ทั้งคู่ประทับริมฝีปากกันอยู่นาน ก่อนจะถอนออกมา พร้อมกับฮยอกแจที่หน้าแดงน้อยๆ

 

“พี่ขอโทษนะ พอดี เอ่อ พี่ไม่ได้ตั้งใจ”ฮันคยองพูดขอโทษฮยอกแจ ก่อนจะมองหน้าฮยอกแจ

 

“ไม่เป็นไรครับ ไปนอนเถอะครับ”ฮยอกแจบอกก่อนจะปิดไฟแล้วจูงมือฮันคยองขึ้นไปนอน โดยที่ฮยอกแจนั้นเปิดห้องของซีวอนให้ฮันคยองนอน

 

“ห้องไม่ค่อยใหญ่เท่าไหร่ พี่ฮันนอนได้นะครับ”

 

“นอนได้ครับ ฝันดีนะครับฮยอกแจ”

 

“ฝันดีครับพี่ฮันคยอง”ฮยอกแจบอกฮันคยองพร้อมกับปิดประตูให้อย่างเบามือ ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง พร้อมกับเอามือแตะที่ริมฝีปากบากเล็กน้อย พร้อมกับคิดไปถึงตอนที่ฮันคยองจูบเค้าเมื่อกี๊ แต่เค้าก็ต้องหยุดความคิดไว้พร้อมกับปิดไฟเข้านอน

 

        เช้าวันรุ่งขึ้นทั้งคู่ตื่นนอน พร้อมกับอาบน้ำแปรงฟัน แล้วลงมาข้างล่างพร้อมกับที่ฮันคยองอาสาจะทำอาหารเช้าให้ทานเอง ฮยอกแจเลยนั่งรอฮันคยองอย่างเงียบๆ ไม่ใช่ว่าเค้าไม่อยากจะช่วยฮันคยองนะ แต่ฮันคยองต่างหากที่ไม่อยากให้เค้าช่วย ไม่นานข้าวผัดปักกิ่งก็มาอยู่ข้างหน้าฮยอกแจ พร้อมกับฮันคยองที่นั่งลงตรงข้ามเค้า วันนี้ฮันคยองดูหล่อเหมือนทุกวัน ทั้งสองนั่งกินข้าวเหมือนเมื่อคืนแบบเงียบๆมีคุยบ้างเป็นบางครั้งพร้อมกับที่ฮันคยองอาสาจะไปส่งฮยอกแจที่โรงเรียน

 

“พี่ฮันไม่ต้องลำบากหรอกครับ ผมไปเองก็ได้”ฮยอกแจพูดอย่างเกรงใจฮันคยอง เพราะเมื่อเค้าก็ทำให้ฮันคยองต้องลำบากแล้ว เค้ายังไม่อยากให้มาลำบากอีกโดยการไปส่งเค้าที่โรงเรียน

 

“ไม่เป็นไรหรอกพี่เต็มใจไป มาเถอะเดี๋ยวพี่ไปส่ง”ฮันคยองบอกพร้อมกับที่ฮันคยองส่งมือไปให้ฮยอกแจจับ ฮยอกแจลังเลอยู่ครู่นึงก่อนจะส่งมือไปให้ฮันคยองจับ พร้อมกับที่มือหนากุมมือบางอย่างไม่ยอมปล่อย ทั้งคู่เดินไปขึ้นแท็กซี่พร้อมกัน      ไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงโรงเรียนของฮยอกแจ แต่พอทั้งสองลงมาก็เรียกความสนใจจากนักเรียนที่เดินอยู่หน้าโรงเรียนได้ไม่น้อย

 

“ผมถึงโรงเรียนแล้วพี่ฮันไปเรียนเถอะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกเดี๋ญวผมก็ไปอยู่กับดงเฮเองแหละ ไปเถอะครับ ตั้งใจเรียนนะครับพี่ฮันคยอง”

 

“พี่ควรจะบอกเราไม่ใช้หรอว่า ให้ฮยอกน่ะตั้งใจเรียน ฮึๆ พี่ไปก่อนนะครับ”ฮันคยองบอกฮยอกแจพร้อมกับใช้ความไวก้มตัวลงมาหอมฮยอกแจ อย่างไม่แคร์สายตาใคร ก่อนจะวิ่งออกไปขึ้นแท็กซี่โดยที่ฮยอกแจยังอึ้งอยู่ไม่หาย จนดงเฮที่มาที่หลังเลยมาสะกิดฮยอกแจที่ยืนนิ่งๆอยู่โดยไม่เห็นดงเฮ ดงเฮเลยต้องสะกิดเรียกซักหน่อย

 

“เป็นไรไปฮยอก ผีเช้าหรอ ??”ดงเฮตีหน้าแบ๊วพร้อมกับถามฮยอกแจ

 

“บ้าหรอ ไปเถอะเข้าเรียนกันได้แล่ว จะถึงเวลาเข้าแถวแล้วนะ”ฮยอกแจเลี่ยงที่จะตอบ แต่กลับลากดงเฮเข้าไปเรียนซะอย่างงั้นเถอะ ทั้งสองเข้าไปเรียน 7 ชั่วโมงที่ต้องทรมานอยู่ในห้องเรียน ก็สิ้นสุดลงเมื่อเสียง ออด~ ที่ทุกคนรอคอยดังขึ้น

 

        ฮยอกแจกับดงเฮเดินออกมาซื้ออะไรกินหน้าโรงเรียน แต่พวกเค้ายังไม่กลับบ้านกันหรอกเพราะ วันนี้เป็นวันศุกร์วันที่ทั้งคู่ต้องกลับบ้านช้านิดนึงเพราะ ทั้งคู่หน่ะเห็นตัวเล็กขนาดนี้เป็นถึงกัปตันทีมบาสเชียวนะ ทั้งสองเป็นเด็ม ม.ต้นสองคนแรกที่ได้เป็นกัปตันทีม ขนาดพี่ ม.ปลายยังสู้พวกเค้าสองคนไม่ได้เลย

        ทั้งสองเลยมาอยู่ซ้อมบาสกับลูกทีมทั้งหลายจนดึกไม่น้อย แต่ทำไงได้ทุกวัน ศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ ดงเฮกับฮยอกแจจะนอนด้วยกัน แล้ววันจันทร์ก็ค่อยไปโรงเรียนด้วยกัน ทั้งคู่ซ้อมบาสไปเรื่อยๆแต่ก็มีเสียงที่บาดแก้วหูดังขึ้น ไม่ใช่เสียงใครเลย นอกจาก พี่ฮีนิม

 

“อีหมวย!! ฮยอก!!”ทั้งคู่กำลังจะชู้ตลงห่วงแต่ฮีชอลมาเรียกไว้เลยทำลูกหลุดมือไปซะงั้นเหอะ

 

“เจ๊มาเรียกทำไมห๊า!! พลาดเลย”ดงเฮตะโกนไปถามพี่ชายสุดสวยอย่างโมโห ช่วยไม่ได้มาทำให้เค้าพลาดลูกสำคัญนี่หน่า

 

“นั่นสิพี่ฮีนิมอ่ะ อ้าว!เฮ้ย!พัก10นาที”ฮยอกแจพูดกับฮีชอลเบาๆก่อนจะหันไปสั่งลูกทีมให้พักได้ ก่อนทั้งคู่จะเดินมานั่งข้างฮีชอลที่หอบขนมมาฝากพวกเค้าเยอะแยะไปหมด

 

“โทษทีนะ ไม่รู้ว่าแกกำลังแข่งบาสกันอยู่”ฮีชอลพูดขอโทษอย่างกลัวๆ

 

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ช่างมันเถอะ แล้วนี่มาคนเดียวหรอครับ ??”ฮยอกแจถามฮีชอลก่อนจะมองไปรอบๆพร้อมกับในมือก็แกะน้ำดื่มไปด้วย

 

“เปล่า พี่มากับไอ้ฮัน แล้วก็ไอบอม นั่นไง! พูดถึงก็มาพอดี”ฮีชอลพูดพลางกวักมือเรียกทั้งสองคน อย่างเอาเป็นเอาตาย

 

“ช้ามากกว่าจะมาถึง ไปตายกันที่ไหนมาหล่ะ ??”

 

“หน้าโรงเรียนอ่ะดิ แล้วก็มีใครก็ไม่รู้มาตายเป็นเพื่อนชื่อคิม ฮีชอล”ฮันคยองพูดอย่างยียวน พร้อมกับมองหน้าฮีชอลอย่างจิกๆ

 

“ไอ้บ้า!! หมวย ฮยอก ไปซ้อมบาสเลยให้มันอยู่กับพี่นี่แหละ”เมื่อเจ๊สุดสวยไล่ทั้งสองเลยเรียกลูกทีมให้รวมกันอีกครั้ง

 

“เฮ้ย!! รวมทีม ซ้อมอีกรอบถ้าพวกแกแย่งลูกบาสไปจากพวกชั้นสองคนได้และชู๊ตลง 3 ลูกชั้นให้พวกแกกลับบ้านได้เข้าใจมั้ย ??”

 

“เข้าใจครับ!! มีใครจะแย้งอะไรมั้ย ??”ดงเฮตะโกนถามอย่างดัง ก่อนจะมีเสียงดังขึ้นว่า...

 

“มี!! พี่ขอเล่นด้วย”อยู่ดีๆฮันคยองก็โพล่งออกมา ก่อนจะเดิมมาประชันหน้ากับทั้งสองคน อย่างไม่ยอมแพ้ก่อนจะยื่นมืออกไปข้างหน้าเพื่อจับมือกับทั้งสองคน

 

“ตกลง รุมผมสองคนได้เลย!!”ดงเฮยื่นมือออกไปจับ ก่อนจะมองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่ทั้งสองไม่เคยหวั่นอยู่แล้ว ไม่งั้นทั้งสองคนไม่สู้กัน อย่าง 2 ต่อ4 (เพราะ จริงๆแล้วต้องเหลือ 3 แต่ถ้ารวมฮันคยองก็เป็น 4)

จบไปอีกตอน รู้สึก ฮัน กับ ฮยอก จะหวาน >///<

มีอีกค่ะ ติดตามนะคะ ทุกคน บ๊าย บาย  ^^