ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ I'm not psychosis! ] { HanHyuk Kihae ETC. }

    ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5

    • อัปเดตล่าสุด 19 ก.ค. 53


            ณ.บ้านตระกูล ฮัน

    ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

    "ยอบอเซโย๊"ฮยอกแจรับโทรศัพท์แบบง่วงๆตามภาษาคนถูกปลุก

    [ฮยอกนั่งนั่นฟื้นแล้ว]

    "ห๊า!!ฟื้นแล้วหรอ"ฮยอกแจที่กำลังนอนเด้งขึ้นมาทันที

    [แกลองไปเยี่ยมมันดิฮยอกเอาฮันคยองไปด้วยก็ได้]

    "โอเคๆขอบใจสำหรับข่าวมากดงเฮ"

    [ไม่เป็นไรๆ]

    "ขอบใจมากเพื่อน เที่ยวให้สนุกหล่ะ"

    [อืมๆ บ๊ายบาย]ดงเฮพูดจบก็ตัดสายไป ฮยอกแจที่วางสายไปก็ลงมือปลุกฮันคยองทันที

    "ฮันๆตื่นเร็วๆไปกับฉันเดี๋ยวนี้เลย เราจะไปหานังนั่นกับพ่อของฉันที่นายอยากเห็นไง"

    "อืมๆโอเคๆลุกแล้วๆ"

    "ไปเร็วๆเดี๋ยวฉันขับเอง"ฮยอกแจพูดแล้วรีบเดินลงไปข้างล่าง ก่อนที่ทั้งคู่จะรีบบึ่งรถไปโรงพยาบาลที่หญิงสาวอยู่ทันที

       ตอนนี้ทั้งคู่มาอยู่ทีโรงพยาบาลกันแล้วแล้วในห้องก็มีร่างหญิงสาวที่ฟื้นแล้วอยู่บนเตียงพอทั้งคู่เคอาะประตูแล้วเปิดเข้ามาก็เห็นพ่อของเค้ากำลังดูแลแชยอนอยู่ไม่ห่าง

    "หวัดดีครับพ่อ"

    "หวัดดีลูก นี่ใครหล่ะเพื่อนลูกหรอ?"

    "ครับเพื่อนผมเองชื่อ ฮันคยองครับ"

    "หวัดดีครับพ่อฮยอกแจ"

    "หวัดดีลูกเอ้านั่งสิๆ มาดูแม่แกนี่มา"ฮยอกแจก็ทำอย่างง่ายดาย ก่อนจะมองหญิงสาวด้วยสายตาอ่อนโยน เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ที่น่าแปลกก็คือแชยอนนั้นนั่งทำตาใสแหววเหมือนไม่รู้จักฮยอกแจมาก่อน ก่อนจะหัวไปพูดกับประธานลีว่า....

    "นี่ใครหรอคะแชยอนไม่เป็นรู้จักเลย?"สิ่งทั่แชยอนพูดทำเอาฮยอกแจตาโต และตกใจเป็นอย่างมาก

    "พ่อแชยอนเค้าเป็นอะไรไปหน่ะ?"

    "สูญเสียความทรงจำบางส่วนหน่ะลูก"ประธานลีหันมาพูดด้วยความใจเย็น แต่ฮยอกแจเนี่ยสิยังตกใจไม่หาย

    "จริงหหรอครับ!น่าสงสารเนอะฮัน"ฮยอกแจพูดแล้วหันไปมองฮันคยองพร้อมกับเอื้อมมือไปจับประธาน ลีเอาไว้พร้อมกับยิ้มให้น้อยๆ

    "พ่อเข้าใจลูก แต่แชยอนน่ะเค้าลืมลูกนะแต่เค้าไม่ลืมพ่อเลย"

    "หรอครับ.....น่าสงสารจริงๆนะครับแต่คนที่ลืมทำไมต้องผมด้วย"

    "น่าลูก เดี๋ยวแชยอนก็จำได้ใหม่เองหล่ะลูก เชื่อพ่อนะ"

    "ครับๆ เดี๋ยวฮยอกขอตัวกับฮันก่อนนะครับ ลาครับคุณพ่อ"ฮยอกแจเอ่ย แล้วขอตัวปลีกวิเวกออกมากับฮันคยองที่โค้งน้อยๆก่อนจะเดินตามฮยอกแจออกมา

    "ฮันนายว่ามันจะจริงมั้ยเรื่องนังนั่นอ่ะ?"

    "อาจจะจริงก็ได้นะฮยอกแจ คุณไม่เห็นที่เค้าทำตาแป๋วใส่คุณหรอ?"ฮันคยองตอบตามความคืดของตน ทำให้อีกคนคิดตามทันที

    "ก็อาจจะจริงอ่ะเนาะ เดี๋ยวว่างๆฉันมาหาเค้าดีกว่า จะได้รู้ว่าจริงหรือไม่จริง"

    "นั่นน่ะหรอ พ่อคุณ?"

    "อื้ม นั่นแหละ เราไปไหนต่อกันดีหล่ะ"

    "กลับบ้านสิ แล้วเราไปออกกำลังกายที่โรงยิมบ้านผมกัน"

    "ก็ดีเหมือนกัน ฉันไม่ได้ออกกำลังมานานแล้วเหมือนกัน ไปเหอะฮันขับนะ"

    "ไปๆขึ้นรถสิ จะได้ไปถึงเร็วๆ"ฮันคยองสั่งก่อนจะจูงมือฮยอกแจเดินออกไป

            ณ.บ้านตระกูล ฮัน

    "ถึงบ้านแล้ว คุณจะทำอะไรหล่ะฮยอกแจ"

    "ไม่รูสิ ฉันไปว่ายน้ำดีกว่าร้อนมาก"

    "อืมๆแล้วแต่คุณ งั้นก็ไปเปลี่ยนชุดได้แล้วไป"

    "อื้ม เดี๋ยวเจอกันนะ"

       30 นาทีผ่านไปทั้งคู่ก็เปลี่ยนชุดเสร็จ ทั้งคู่อยู๋ในชุดกางเกงขาสั้นพร้อมที่จะลงน้ำ

    "ฮันเรามาแข่งว่ายน้ำกันเอามะ?"

    "อืม น่าสนใจคนชนะจะได้อะไรจากคนแพ้หล่ะ?"

    "เอ๊ะ!อะไรก็ไปแล้วแต่คนชนะจะสั่ง"

    "ตกลง ขึ้นแท่นได้เลย"

    "พร้อมยัง พร้อมนะ ไป"

    ตู้ม!!!

       ทั้งคู่กระโดลงน้ำแล้วว่ายอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่ดูเหมือนจะสูสีกันสุดเพราะทั้งคู่ว่ายเทียบกัน อีกเมตรเดียวจะถึงอีกผั่งแล้ว ทั้งคู่ออกแรงว่ายจนถึงพร้อมกัน

    "เสมอนะฮัน"

    "สรุป เกมนี้ไม่มีใครแพ้เลยสินะ"

    "นั่นสิ"แล้วทั้งคู่ก็เล่นน้ำกันต่อไปเรื่อยๆจนเย็น คิบอมเลยลงมาตาม

    "โอ๊ย!!ไปกินข้าวได้แล่ว เล่นไม่ดูเวลาเลย"

    "แกยุ่งไรด้วยไอ้หน้าบวม ไปเหอะฮัน"

    "ไอ้ไก่เอ๊ย พูดงี้ไม่ต้องกินข้าวแล้วมั้ง"

    "แล้วไงแกจะมาต่อยฉันเรอะ ฝั้นไปเหอะ"ฮยอกแจพูดเสร็จก็กระโดดถีบคิบอมตกน้ำทันที ส่วนฮยอกแจ กับ ฮันคยองก็เดินเข้าไปล้างตัวด้วยกันแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างไม่สนใจคิบอมเลยซักนิด

    "ฝากไว้ก่อนเหอะ ไอ้ไก่แห้ง!!"

    ------------------------------------------------------------------------------------------------------

    ครบแล้วค่ะ

    มาอัพก่อนสอบ แต่หายไปนานมากเลยค่ะ

    งานยุ่ง เสาร์โมก็มีเรียน อาทิตย์โมก็ต้องไปซ้อมเต้น

    ยังไงก็ถ้าหายไปนานไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวมาอัพแน่ค่ะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×