ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : SF :: Happy Birthday to Writer [HanHyuk & etc.] [ 3 ]
ทั้งสองที่ได้ครองลูกบาสนั้นได้ส่งลูกไปมาให้กันอย่างเข้าขา พร้อมกับเลี้ยงลูกหลอกลูกทีมตัวเองแล้วใช้ความไวชู๊ตลงห่วง แต่ก่อนที่ลูกจะลงห่วงนั้นฮันคยองที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ปัดลูกออกนอกสนามทันที ทำให้ทั้งคู่สถบออกมาเบาๆอย่างโมโห
“เฮ้ย! Shit อุ๊ปส์!โทษพี่ ผมแค่ลืมตัว”ดงเฮกล่าวออกไปเพื่อขอโทษฮันคยอง เพราะความโมโหเลยลืมตัวออกมา ฮันคยองยักคิ้วให้ทั้งสองอย่างกวนๆ ก่อนจะเลี้ยงลูกไปซะอย่างงั้นอ่ะ
“เวรๆๆๆๆๆ เร็วชิบหาย ฮยอกแย่งให้ได้!!”ดงเฮตะโกนข้ามลูกทีมทั้งหลาย ก่อนจะป้องลูกตามฮยอกแจ ที่ลูกที่ทั้งหลายกำลังให้ท่ากันฮันคยองห่างจากทั้งสองอยู่
“ขอแล้วกันนะครับพี่ฮัน”ฮยอกแจประกบข้างฮันคยอง ก่อนจะขยิบตาใส่ฮันคยองพร้อมกับแย่งลูกไปพร้อมกับโยนให้ดงเฮในระยะไกลอย่างไม่พลาดเป้าเลยซักนิดเดียว ซึ่งไกลขนาดนี้ฮันคยองตามไม่ทันดงเฮแน่นอน ดงเฮเลยชู๊ตลงห่วงอย่างสบายๆเป็นเหตุให้ทั้งสองได้ 1 – 0 นำอยู่อย่างเห็นๆ
ทั้งสองเล่นกับลูกทีมไปเรื่อยๆจนเสมอกัน 2 – 2 อย่างช่วยไม่ได้ อีกแค่ครึ่งชั่วโมงก็จะหมดเวลาแล้วถ้าทั้งสองฝั่งยังชู๊ตให้ลูกลงไม่ได้ จะถือว่าเสมอไปทันที นั่นเป็นเหตุให้ลูกสุดท้ายทั้งสองกับลูกทีมสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย ตอนนี้ลูกบาสนั้นอยู่ในมือของฮันคยอง ทำให้ฮยอกแจและดงเฮ สถบคำด่าออกมามากมาย เพราะ ถ้าลงพวกเค้าจบแน่ ตอนนี้พวกเค้าเล่นกันมาจนเวลาที่นาฬิกาคือ ทุ่มนึง แต่การดวลเลือดเดือดนี้ ไม่มีทางจะจบง่ายๆแน่นอน
“ดงเฮเร็วๆ อีกนิดเดียวจะได้แล้ว!!”ฮยอกแจตะโกนบอกดงเฮให้เร็วๆพร้อมอีกไม่เท่าไหร่ก็จะถึงตัวฮันคยองแล้ว
“เออ!รู้แล้ว!อ้าวเฮ้ย!! รับนะเว่ย ฮยอกแจ”อยู่ดีๆฮันคยองดีส่งลูกบาสให้ลูกทีมรับ ดงเฮเลยได้โอกาสแย่งมาเลยส่งไปให้ฮยอกแจที่ยืนอยู่ใกล้ห่วงที่สุด แต่ฮันคยองวิ่งไปทันเลยจับลูกบาส ยื้อแย่งกับฮยอกแจอย่างไม่ยอมใคร แต่แล้วฮยอกแจเลยงัดไม้เด็ดขึ้นมาโดยการ......
“พี่ฮันครับ ผมขออีกครั้งนะครับ จุ๊บ!”ฮยอกแจใช้ไม่ตายโดยการหอมแก้มฮันคยอง สร้างความตกตะลึงให้ทั้งสนามแต่ตอนนี้ ฮยอกแจกับดงเฮก็ชนะเรียบร้อยแล้ว ฮยอกแจเลยลงโทษทุกคนที่ไม่ชนะเค้าทั้งสองโดยการให้วิ่งรอบสนาม 10 รอบก่อนจะกลับบ้านได้
พอฮยอกแจเดินมานั่งตรงเก้าอี้ข้างสนามบาสก็โดนเขม้นด้วยสายตาจากฮีชอล แล้วก็ดงเฮ และยังมีคิบอมอีกคนนึง ทำให้ฮยอกแจที่กำลังดื่มน้ำอยู่กลืนน้ำลายลงคออย่างอยากลำบากทันที พร้อมกับยิ้มให้อย่างแห้งๆ
“แหะๆ~ อย่ามองด้วยสายตาแบบนั้นสิครับ ผมเขินนะ”ฮยอกแจพูดก่อนจะทำท่าบิดไปบิดมา พร้อมกับที่ฮีชอลบ่นให้ฟังจนหูชา เค้าไม่ผิดซักหน่อยก็ถ้าเค้ามาแพ้ก็ขายหน้าแย่เลย
“รู้มั้ยไปหอมมันอย่างนั้นอ่ะพี่โกรธนะ ฉอดๆๆ แฉดๆๆ กระปอด กระแปด”ฮยอกแจฟังฮีชอลพูดเหมือนเข้าหูนึงออกหูนึงสุดๆ ฮยอกแจไม่ใส่ใจพร้อมตะโกนออกไปพวกที่วิ่งอยู่เพราะ วิ่งกันช้าเหลือเกิน
“เฮ้ย!!วิ่งเร็วๆสิโว้ย ขาเป็นง่อยรึไง!!!”ฮยอกแจตะโกนลั่นพร้อมกับที่ฮันคยองที่วิ่งอยู่หันหน้ามาค้อนใส่ แต่ฮยอกแจแก้เผ็ดโดยการแกล้งให้ฮันคยองวิ่งอีกรอบนึง
“นายฮันคยองค้อนผู้จัดการทีมเรอะ วิ่งเพิ่มอีกรอบนึงเลย เดี๋ยวนี้เร็วๆที่เหลือกลับบ้านได้ แล้วไปซ้อมมาวันศุกร์หน้าถ้าโค่นพวกฉันไม่ได้ หึๆรู้นะว่าจะเกิดไรขึ้น!!”ทั้งหมดรีบโกยแน่บกลับบ้านก่อนที่กัปตันทีมจะขย้ำคอพวกเค้าเอา
“พี่เลิกวิ่งได้ยังครับ ฮยอกแจ”ฮันคยองถามก่อนฮยอกแจจะตะโกนให้เลิกได้
“เลิกๆ กลับบ้านได้”ฮยอกแจตะโกนกลับ พร้อมกับฮันคยองที่เดินเหงื่อท่วมมาหาฮยอกแจพร้อมกับพูดลอดไรฟันให้ได้ยินกันแค่สองคน ซึ่งฮยอกแจก็พูดเบาๆกลับเช่นกันว่า
“รีบมาเอานะครับ”ฮยอกแจพูดพร้อมกับเดินไปที่ก๊อกน้ำเพื่อล้างหน้า ฮยอกแจเอามือกวักน้ำเพื่อล้างหน้าแต่พอล้างเสร็จแค่หันกลับไปเท่านั้นแหละ เค้าถูกรัดด้วยอ้อมแขนแข็งแรงก่อนจะโดนจูบอย่างเมื่อคืน ที่เค้าคงถูกเอาคืนสินะ ฮือๆพลาดท่าจนได้
“พี่มาเอาคืนแล้วนะครับ หายกันฮึๆ”ฮันคยองพูดก่อนจะล้างหน้า พร้อมกับฮยอกแจที่ยังคิดคำพูดไม่ออกเลยโดนฮันคยองสวนอีกรอบ
“ไม่ไปหรอครับฮยอก หรืออยากให้พี่เอาคืนอีกซักรอบ ??”ฮันคยองแซวอีกรอบ พร้อมกับมือหนารูปหน้าบางเบาๆ
“บะ...บ้า ไม่เอาแล่ว”ฮยอกแจพูดก่อนจะเดินควงแขนฮันคยองออกไปตรงนั้น พร้อมกับเดินกลับไปที่เดิมที่ดงเฮและฮีชอลนั่งรออยู่
“ไปสวีทกันอีกแล้วหร๊อ!! ฮยอกแกไม่เห็นพี่เป็นพี่แล้วใช่มะ ??”
“เปล่านะครับ ไปเถอะกลับบ้านกันแล้วนี่แกเป็นไรอ่ะดงเฮก้มหน้างุดๆอยู่ได้ พี่คิบอมจูบมันหรอ ??”ฮยอกแจแซวดงเฮบ้างเพราะ ดงเฮน่ะสิก้มหน้าอยู่ได้ พี่คิบอมก็มองดงเฮอยู่นั่นแหละ
“พึ่งรู้หร๊อ ?? มันเล่นไปจูบเลือดพล่านกันอยู่ตรงห้องน้ำนู่น ดีนะที่พี่ไปเข้าห้องน้ำแล้วเจอเข้า เลยแยกมาได้”ฮยอกแจที่ได้ฟังถึงกับช็อคค้างเพราะ เห็นพี่คิบอมเป็นแบบนี้ร้ายใช่เล่ยเลยนะ เค้าหยุดความคิดลงเท่านั้นก่อนจะเดินไปจับมือดงเฮแล้วลากไปขึ้นแท๊กซี่พร้อมกับที่พี่ๆทั้งสามเดินตามหลังมา
“ไปแล้วนะพี่ฮีนิม ไปแล้วนะครับพี่ฮัน ไปก่อนนะพี่คิบอมไปเหอะฮยอก”
“เดี๋ยว!!”ทั้งฮันคยองและคิบอมต่างร้องออกมาก่อนที่พวกเค้าสองคนจะได้ขึ้นแท๊กซี่กลับบ้าน
“ทำไมต้องไปด้วยกันด้วยห๊ะ!! ด๊องแกไม่กลับกับเจ๊แกเรอะ ??”ฮันคยองถามอย่างสงสัย พร้อมกับมองไปที่ดงเฮกับฮยอกแจ
“ใช่!!ทำไมต้องไปกับฮยอกแจด้วยห๊ะ!! ??”คิบอมก็ถามด้วยอีกคนเพราะ เค้าไม่ไว้ใจฮยอกแจนี่หน่า
“เอ๊า!ไปขัดน้องมันอีก พวกแกอ่ะกลับกับชั้น มันสองคนนอนบ้านเดียวกันวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์แล้ววันจันทร์ก็มาโรงเรียด้วยกัน”ฮีชอลอธิบายซะยืดยาว แต่เค้าก็ขอบใจที่พี่ฮีนิมช่วยอธิบายให้เค้าจะได้ไม่ต้องเมื่อย(ปาก)
“อ๋อ โอเคๆเข้าใจแล้ว แลวเดี๋ยวตอนเย็นจะโทร.หานะ บ๊าย บาย”ทั้งฮันคยอง กับ คิบอมต่างหายกังวลพร้อมกับส่งดงเฮกับฮยอกแจ ขึ้นแท๊กซี่ไปพร้อมกับที่พวกเค้าทั้งสามก็กลับบ้านด้วยเหมือนกัน
ฮยอกแจกับดงเฮพอมาถึงพวกเค้าก็อาบน้ำกันก่อนเป็นอันดับแรกเลย ส่วนข้าวเย็นทั้งสองกะจะไม่ทานแล้วเพราะ อ่มมาจากสนามแล้ว ทั้งคู่เลยอาบน้ำเสร็จแล้วมานอนกลิ้งไปกลิ้งมา พร้อมกับบางครั้งหมั่นไส้กันขึ้นมาก็กัดบ้าง ทึ้งหัวอีกฝ่ายบ้าง
“ฉันหล่ะหมั่นไส้แกจริงๆ พี่คิบอมก็ ฮึ่ย!พูดแล้วโมโหเล็กน้อย เปลี่ยนเรื่องๆ”
“ซะงั้นเถอะ ง่วงแล้วอ่า~ นอนอกันเถอะ”
“ง่วงเหมือนกัน นอนก็นอนเดินไปดับไฟเลยไป”ฮยอกแจออกไปไล่ให้ดงเฮลุกขึ้นไปปิดไฟ ก่อนที่ทั้งคู่จะกู๊ดไนต์กัน พร้อมกับเข้าสู่นิทราไป
ตอนเช้าทั้งคู่ตื่นขึ้นเพราะ ทั้งบ้านไฟดับแอร์ที่ทำความเย็นให้ทั้งคู่จึงดับไป ทั้งคู่ตัดสินใจออกไปเดินเที่ยวห้างกันเย็นๆเพราะ อยู่บ้านไปทั้งคู่ก็ไม่มีไรทำอยู่แล้ว แล้วสองจึงรีบอาบน้ำแต่งตัวออกไปเที่ยวห้างกัน ทั้งสองขึ้นแท็กซี่ออกไปก่อนจะวางแผนเที่ยวกันโดยการ เช้าดูหนัง เย็นๆชอบปิ้ง ส่วนดึกๆไปเดินเล่นเหมือนที่เคยทำกันเป็นประจำทั้งสองเข้าโรงหนังไปเหมือนที่เคยทำพร้อมกับน้ำเปล่าขวดหนึ่ง
ทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ในโรงหนัง 2 ชั่วโมงกว่าๆก่อนจะออกมาพร้อมกับเสียงบ่นของดงเฮเพราะ หนังที่พวกเค้าดูนั้นมันเลี่ยนมากจริงๆ ขนาดเค้าชอบดูหนังรักยังคิดเลยว่ามันเลี่ยนกันจนเกินไป
“ฮยอกดูพูดกันสิ ‘ผมรักคุณและจะรักไปจนวันตาย’ พูดมาได้เดี๋ยวแกก็เลิกรักชั้นเองแหละ แหวะ!”ดงเฮบ่นตอนนี้ก็ปาไปเที่ยงกว่าๆแล้ว ทั้งคู่เข้ามานั่งในร้านอาหารประจำที่เคยนั่ง ทั้งคู่มาบ่อยจนจะกลายเป็นลูกค้าวีไอพีกันอยู่แล้วเชียว
“ไงครับ มากันอีกแล้ว เอาเหมือนเดิมมั้ยเอ่ย??”พี่แทคยอง รุ่นพี่ที่ทำงานที่ร้านนี้มานานพวกเค้าสองคนมาที่ไรก็จะเจอพี่แทคยองนี้แหละ พี่แทคยองใจดีเสมอและยังรู้ใจทั้งสองคนอีกด้วย
“เหมือนเดิมครับ พี่แทคยอง ขอบคุณนะครับ”ฮยอกแจหันไปบอกก่อนจะยิ้มให้ ทั้งสองระหว่างรออาหารมาเสริฟก็คุยนู่นนี่เรื่อยเปื่อยเหมือนเดิม ไม่นานอาหารของทั้งคู่ก็มาถึง
“มาแล้วครับ ขอให้อร่อยกับมื้ออาหารนี้นะครับ มีอะไรเรียกพี่ได้ตลอดเวลานะ”แทคยองบอกพลางถอยออกไป พร้อมกับทั้งคู่ลงมือกินอาหารเที่ยงอย่างเงียบๆ อยู่ดีๆดงเฮก็พูดเรื่องนึงขึ้นมาว่า...
“ฮยอกแกระวังพี่ฮันคยองให้ดีนะเว่ย รายเนี้ยเจ๊บอกเจ้าชู้สุดๆ”
“หรอ แต่เวลาอยู่กับชั้นก็ไม่เห็นจะเจ้าชู้เลยนะ”ฮยอกแจพูดขึ้นมาเล็กน้อย ก็มันจริงๆนี่เวลาพี่ฮันอยู่กับเค้าก็ไม่เจ้าชู้นะ
“น่า ระวังไว้หน่อยก็ดีนะเตือนไว้หน่ะ”ดงเฮพูดขึ้นอีกครั้งเพราะ เป็นห่วงกลัวเพื่อนตัวเองจะน้ำตาเช็ดหัวเข่า
“ว่าแต่ชั้น พี่คิบอมของแกหล่ะ”ฮยอกแจพูดถึงคิบอมขึ้นมาบ้าง
“พี่คิบอมไม่ค่อยหรอกเจ๊ยังบอกเลย ว่าพี่คิบอมเรียบร้อยขรึมๆจะตายชัก”ดงเฮเถียงขึ้นมาเล็กน้อย
“เอาเถอะๆ เสร็จแล้วไปไหนต่อดีหล่ะ ช๊อปปิ้งมั้ยรู้สึกเสื้อผ้าจะเก่ามากแล้วนะ”ฮยอกแจพูด และลองเสนอความคิดเห็น ให้ดงเฮฟัง
“อืม ก็ดีนะ เก็บตังค์เลยมะ ??”ดงเฮตอบก่อนจะหันไปถามฮยอกแจกลับ
“อื้ม พี่แทคยองครับ เก็บตังค์หน่อยครับ”ฮยอกแจหันไปเรียกพี่แทคยองให้มาเก็บตังค์ก่อนจะบอกลาแทคยอง พร้อมกับเริ่ม ช๊อปปิ้งกันทันที ทั้งคู่เข้าออกอยู่ประมาณ 3 – 4 ร้านก่อนจะเห็นว่ามันเยอะพอสมควรแล้ว แถมนาฬิกายังบอกเวลา 20.00 แล้วด้วยนี่พวกเค้าช๊อปกันนานขนาดนั้นเลยหรอ ทั้งสองเลยกลับบ้านกันเลยดีกว่า แล้วเดี๋ยวค่อยมาเที่ยวกันใหม่ ทั้งสองใช้เวลาไม่นานก็มาถึงบ้าน ทั้งคู่ช่วยกันถือของลงจากรถก่อนจะไขกุญแจเข้าไปในบ้าน อย่างที่เคยทำ
ทั้งสองกลับมาก็ยังคงความไม่กินข้าวเย็นอีกเหมือนเดิมเพราะ อิ่มมาจากร้านพี่แทคยองแล้วนั่นเอง ทั้งคู่ได้อาบน้ำแล้วเข้านอนอย่างที่เคยทำ
3 อาทิตย์ผ่านไปทั้งสองได้ถึงวันใกล้ปิดภาคเรียนเข้าไปทุกที และวันนี้ก็เป็นวันสอบวันสุดท้ายของพวกเค้านั่นเองเพราะ ถ้าสอบเสร็จอีกแค่สองวิชา เค้าก็จะได้พักผ่อนซักทีแต่ พอพวกเค้าสองคนเริ่มสบฮันคยองก็เริ่มหายไปจากชีวิตฮยอกแจโทร.ไปก็ไม่ติด จะไปหาก็ไม่ได้เพราะ ติดอ่านหนังสืออยู่บ้านเค้าเริ่มกังวลเกี่ยวกับเรื่องที่ดงเฮเคยพูดทันที
“ฮยอกแกระวังพี่ฮันคยองให้ดีนะเว่ย รายเนี้ยเจ๊บอกเจ้าชู้สุดๆ”
“หรอ แต่เวลาอยู่กับชั้นก็ไม่เห็นจะเจ้าชู้เลยนะ”
“น่า ระวังไว้หน่อยก็ดีนะเตือนไว้หน่ะ”
“เฮ้อ~พี่หายไปไหนนะ”แต่แล้วความคิดของเค้าก็ต้องหยุดลงเมื่อเสียงออด~ให้เข้าห้องสอบดังขึ้น และใช้เวลาเพียงไม่นานฮยอกแจก็สอบเสร็จเลยมานั่งรอดงเฮอยู่ซักประมาณ 10 นาที ก่อนทีดงเฮจะบอกกับฮยอกแจว่า...
“ฮยอกปิดเทอมเนี้ย ชั้นจะไปเที่ยวกับครอบครัว อาจจะไม่ได้ไปอยู่กับแกแล้วนะ”ดงเฮหันมาพูดหน้าเศร้า พร้อมกับฮยอกแจที่ตอบออกไปพร้อมกับยิ้มให้บางๆ
“ไม่เป็นไรหรอก ชั้นอยู่คนเดียวได้ เหงาๆเดี๋ยวโทร.ไปคุยด้วยแล้วกัน”เค้าตอบออกไปตามสัตย์จริงๆเพราะ เค้าอยู่คนเดียวมานานแล้วเค้าต้องอยู่คนเดียวได้อยู่แล้วหล่ะ
“หรอ งั้น บ๊าย บายนะ แล้วเดี๋ยวซื้อของมาฝาก”ดงเฮพูดกับฮยอกแจก่อนจะยิ้มให้ดงเฮพร้อมกับขึ้นรถแท๊กซี่ออกไป
“อืม บ๊าย บาย”ฮยอกแจยืนส่งดงเฮขึ้นรถไปพร้อมกับตัวเองก็ขึ้นรถตามไปติดๆเช่นกัน เค้ากลับมาถึงบ้านที่เงียบและว่างเปล่าเหมือนทุกๆวัน แต่วันนี้มันช่างว่างเปล่าผิดปกติจริงๆ
แต่ในเมื่อมันว่างเปล่าเค้าก็เลือกที่จะหาอะไรทำโดยการไปเดินเล่นถาวๆห้างที่เคยไปอีกครั้ง วันนี้ฮยอกแจงัดเสื้อและกางเกงคราวที่ไปซื้อกับดงเฮมาใส่ พร้อมกับแต่งหน้านิดๆให้ดูน่ารักมีชีวิตชีวาขึ้นมาหน่อย แต่แล้วก็มีเสียงโทรศัพท์ของฮยอกแจดังขึ้นมา
กริ๊งๆ!! กริ๊งๆ!!
“สวัสดีครับ”
(สวัสดีครับ นั่นฮยอกแจใช่มั้ย นี่ซองมินนะ)
“อ้าว! ซองมินมีไรหรอ ??”
(เปล่า ไม่มีอะไรหรอกแค่คิดถึงจะมาชวนไปทานข้าวด้วยหน่ะ แล้วเราจะแนะนำแฟนเราให้รู้จักนะ)
“หรอ ชักอยากจะเห็นแฟนซองมินแล้วสิ ที่ไหนหล่ะเราจะได้ไปหา”
(ที่ร้าน all foodนะ รีบมาหล่ะแล้วเราจะรอบายจ้ะ)
หลังจากที่วางโทรศัพท์ไปฮยอกแจก็รีบไปทันที พอเดินเข้าไปก็เห็นซองมินโบกมือให้เค้าหย๊อยๆแต่คนที่นั่งข้างๆซองมินนี่สิ ทำให้ฮยอกแจหน้าชาขึ้นมาซะงั้น เพราะคนข้างๆนั่นไม่ใช่ใครเลย พี่ฮัน ฮยอกแจเดินเข้าไปก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้ามซองมินที่ยิ้มให้ฮยอกแจอย่างน่ารักๆ เค้าตาไม่ฝาดใช่มั้ยนั่นคือ ฮันคยองจริงๆ
“ไงจ๊ะฮยอกแจ ยังสวยไม่เปลี่ยนเลยนะ นี่ไงๆพี่ฮันคยองแฟนเราเองแหละ พี่ฮันคยองนี่ฮยอกแจฮะเพื่อนผมเอง”
“สวัสดีครับฮยอกแจ”ฮันคยองยิ้มทักฮยอกแจแบบแหย๋ๆ ก่อนจะก้มสายตาต่ำลง
“สวัสดีครับ พี่ฮันคอยง ผมลี ฮยอกแจยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”ฮยอกแจยิ้มนิดๆเพื่อทักทายฮันคยองก่อนจะหลบสายตาออกไป พร้อมกับขอแยกตัวออกมาทันที
“ซองมินชั้นไปก่อนนะ ชั้นมีนัดกับพี่ชายหน่ะ ไปก่อนนะครับพี่ฮันคยอง บ๊าย บาย”พอฮยอกแจลุกและหันหลังกลับมาเท่านั้นแหละน้ำตามันกลับไหลออกมาซะดื้ออย่างงั้น ฮยอกแจวิ่งไปขึ้นแท็กซี่พร้อมกับตรงไปที่ร้านของพี่เยซองทันที เค้าไม่สามารถควบคุมน้ำตาได้มันกลับไหลออกมาเรื่อยๆ
ตอนที่มาถึงหน้าผับพอแค่การ์ดเห็นหน้าฮยอกแจเท่านั้นแหละแล้วบอกกับยิ่งร้องไห้แบบนี้ การ์ดเลยปล่อยเข้าไปและไม่ถามอะไรซักคำ ฮยอกแจเดินน้ำตานองไปหน้าบาร์ซึ่งวันนี้ไม่ใช่เวรของพี่แจจุง และ พี่จุนซู เค้าเลยสั่ง The Hard Rockมาดื่ม ดื่มไปหลายแก้วอยู่ไม่น้อยแต่เค้ากลับไม่หยุดร้องไห้ง่ายๆและไม่ลืมเรื่องซองมินกับฮันคยองซักที
ผู้จัดการร้านซึ่งเดินออกมาเช็คความเรียบร้อยของร้านซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่เยซอง ที่เห็นร่างบางร่างหนึ่งนอนร้องไห้พร้อมกับกอดแก้วอำพันสีสวยอยู่ในมือนั้นก็เลยอดไม่ได้จึงเดินเข้าไปทักว่ามีอะไรมั้ย ?? แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือเสียงตวาดซะอย่างงั้น
“ไม่เป็นอะไร!! ฮึกๆ ฮือ อย่า มา ยุ่ง กับ ชั้น ฮือๆๆ ฮึก ฮือ!~”ฮยอกแจที่ไม่รู้ว่าตวาดผู้เป็นพี่ออกไปเลยสั่ง มาดื่มอีกแก้วแล้วเยซองเลยเดินไปนั่งข้างๆและสังเกตดีๆจึงเห็นว่าเป็นน้องชายของตนก็ตกใจพร้อมกับสะกิตเรียกฮยอกแจ ซึ่งฮยอกแจพอรู้ว่าเป็นเยซองก็โฮเข้ากอดพร้อมกับร้องไห้ออกมาทันที
“พี่ เยซอง ฮึก ฮือ เค้าโกหกผม ฮือ เค้าทิ้งผม ฮือๆๆ เค้าไม่รักผมแล้ว ฮึก ฮือๆๆ!!~”ฮยอกแจกอดเย็ซองแน่นพร้อมกับซุกตัวลงในอ้อมแขนแกร่ง เยซองที่ไม่ค่อยรู้เรื่องเลยกอดน้องชายตนเองเบาๆพร้อมกับลูบหัวปลอบโยน
“ไม่เป็นไรๆ พี่เข้าใจ อย่าร้องนะ พี่อยู่ตรงนี้อยู่ข้างเราเองนะ”
“ฮึก ฮือพี่เยซองให้ผมอยู่กับพี่นะ ผมค้างที่นี่นะ ฮือ!~”
“ได้ครับๆ”เยซองบอกพร้อมกับบอกให้ฮยอกแจนั่งอยู่ตรงนี้อย่าพึ่งไปไหน ฮยอกแจพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนเยซองจะเดินไปตรวจร้านต่อ ฮยอกแจกระดกแก้วแล้วแก้วเล่าเข้าปากไม่มีทีท่าว่าจะล้มง่ายๆเลยซักนิดเดียว ฮยอกแจล้วงโทรศัพท์ออกมาก่อนจะกดเบอร์หาดงเฮ ทันทีที่ปลายสายรับฮยอกแจพูดรัวออกไปทันที
“ดงเฮ ฮึก ขอบใจมากนะที่เตือนชั้น ฮือ ชั้นรู้แล้ว เค้าไม่รักชั้นเลย ฮึก ฮือ!~”
(ฮยอกแกเป็นไร ใครทำแกบอกฉันมาเลยแกอย่าพึ่งร้องไห้พูดออกมาให้ฟังก่อน)
“พี่ฮัน เค้าทิ้งชั้นแล้ว ได้ยินมั้ยเค้าทิ้งชั้นไปแล๊ว!!!”ฮยอกแจตะโกนใส่มือถืออย่างแรงก่อนจะปิดมือถือลงแล้วกระแทกแรงๆบนเคาน์เตอร์ และก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกนั่นคือเบอร์ของดงเฮนั่นเอง แต่เค้าตัดสินใจไม่รับมัน ก่อนจะหันไปพูดกับบาร์เทรเดอร์
“พี่ครับ ถ้าเจ้าของร้านมาถามถึงผมบอกไปว่าผมอยู่ในร้านนี่แหละ แต่แค่ลุกไปเต้นเฉยๆพอนะครับ”ฮยอกแจพูดกับพี่บาร์เทนเดอร์ก่อนจะลุกขึ้นปาดน้ำตา พร้อมกับดื่มน้ำอำพันที่อยู่ในแก้วรวดเดียวหมด พร้อมกับปาดน้ำตาและเดินไปเต้นกลางฟลอร์ อย่างมั่นใจ เค้าต้องลืมให้ได้พี่ฮันคยอง
ฮยอกแจเต้นไปซัดพักก็เริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อมีหลายๆคนเริ่มมารุมฮยอกแจเพราะ ร่างกายที่สวยงาม ท่าเต้นที่ร้อนแรง และใครเข้ามาเล่นด้วยก็เล่นด้วยหมดทุกคน เยซองที่มองภาพที่ฮยอกแจเต้นแบบนี้ก็ปล่อยเลยตามเลยไปซะจะดีกว่า พร้อมกับโทรศัพท์ของฮยอกแจดังขึ้นเยซองยังเป็นคนรับมันอีกด้วย และสายหนึ่งในนั้นก็มี ฮันคยอง
“ปล่อยแบบนี้จะดีหรอครับหัวหน้า”บาร์เทนเดอร์ถามก่อนจะมองตามเยซองที่มองฮยอกแจอยู่
“ดีแล้วหล่ะ ดีกว่าให้เค้าต้องมาร้องไห้นะ ผมจะปล่อยเค้าซักวันหนึ่งและจะไม่ปล่อยเค้าอีกเป็นครั้งที่สองผมฝากทางนี้ก่อนนะเดี๋ยวผมมา ไปดูทางโน้นก่อน”
“ครับ”หลังจากเยซองเดินออกไปไม่นาน ฮยอกแจก็กลับเข้ามาในสภาพเสื้อที่กระดุมหลุดเกือบทั้งหมด และหันมาสั่งเครื่องดื่ม
“พี่ครับ ผมขอเตกีล่าแก้วนึง”
“พี่ว่าอย่าเลย มันไม่ดีนะรู้มั้ย”
“พี่จะให้ผมดีๆหรือจะให้ผมบอกพี่เยซอง ??”
“ให้ก็ได้ครับ ให้ก็ได้”
“ผมก็คุยกับพี่มานานแล้วนะ ยังไม่รู้เลยว่าพี่ชื่อไร พี่ชื่อไรอ่ะครับ ??”ฮยอกแจถามพลางมองหน้าคนตรงหน้า
“พี่ชื่อ คยูฮยน ครับ โจว คยูฮยอน”บาร์เทนเดอร์บอกพร้อมกับวางเครื่องดื่มสีสวยลงตรงหน้าฮยอกแจ อย่างเบามือ
“ครับ ผมชื่อลี ฮยอกแจ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่คยู”ฮยอกแจบอกพร้อมรอยยิ้ม และยกแก้วขึ้นมาดื่มเบาๆ
“ยินดีเช่นกันครับฮยยอกแจ ว่าแต่ทำไมฮยอกแจต้องมาดื่มด้วยหล่ะครับ ชุดนักเรียนนี่ยังมัธยมต้นอยู่เลยนะ”คยูฮยอนถามด้วยความสงสัย ก่อนที่ฮยอกแจจะตอบเสียงแผ่วเบา
“เพราะ รักเมื่อเจ็บ เราก็ต้องหาอะไรที่มาแทนที่ความเจ็บ เหมือนกับผมที่เลือกจะใช้ของมึนเมาเพื่อลืมความเจ็บ”
“อยากจะเล่าให้พี่ฟังหน่อยมั้ยหล่ะ ??”
“ฮ่ะๆ พี่คยูรู้ไปก็ช่วยผมไม่ได้หรอกครับ ว่าแต่พี่คยูเรียนที่มาหาลัยโซลใช่มั้ยครับ ??”
“ครับ มีอะไรหรอ จะให้พี่ช่วยอะไรมั้ย ??”
“พี่ฮันคยองค้าเป็นแฟนผม แต่เค้ากลับนอกใจผมไปหาเพื่อนผมพี่ว่าผมควรจะเจ็บมั้ย ??”
“พี่ก็ไม่รู้สินะ แต่คือ พี่อยู่กลุ่มเดียวกับฮันคยองหน่ะ แต่พี่เหมือนคนที่ตามไม่ทันเวลาอยู่ในกลุ่มของฮันคยอง พี่เหมือนคนที่ไม่เท่ห์เหมือนพวกนั้นเลย”คยูฮยอนพูดจบ ฮยอกแจเลยไล่ตั้งแต่หัวถึงเท้าของคยูฮยอนทันที
“ผมช่วยพี่ได้นะพี่คยู แล้วพี่จะรู้ว่าความเท่ห์มันเป็นแบบไหน แค่พี่ตกลงเป็นแฟนกับผมแบบปลอมๆเท่านั้นแหละ”
“จริงอ่ะ แล้วพี่ต้องทำไงบ้าง ??”
“อืม~เอาเป็นว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ซักสองทุ่มนะ พรุ่งนี้พี่เป็นเวรรึเปล่า ??”
“เปล่าๆพรุ่งนี้พี่ว่าง”
“ดีเลย พรุ่งนี้สองทุ่มพี่มาเจอผมที่ ......... นะครับ”ฮยอกแจบอกคยูฮยอนอย่างชัดๆ
“โอเคครับ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันนะครับ พี่ว่าคืนนี้ฮยอกไปนอนก่อนเถอะ ดื่มขนาดนี้พรุ่งนี้ฮยอกแฮงค์แน่ๆเลย”
“อืมๆ ฮยอกก็ง่วงแล้วเหมือนกัน ไปนะครับ แล้วพรุ่งนี้เจอกันครับ พี่เยซองไปไหนละ อ่อๆเห็นแล้วๆไปนะครับ”ฮยอกแจพูดก่อนจะเดินเซๆไปหาเยซอง ก่อนที่จะหันมาโบกมือให้คยูฮยอนอีกรอบ และเกี่ยวแขนเยซองเข้าไปนอน พร้อมกับวันนึงที่แลสนจะยาวนานสำหรับฮยอกแจ แต่เร็วที่สุดของคนบางคน
เช้าของวันรุ่งขึ้นฮยอกแจตื่นมาพร้อมกับความแฮงค์ เยซองที่มานอนด้วยเลยต้องวุ่นหายาแก้เมาแก้แฮงค์ให้ฮยอกแจกิน แต่พอกินได้ซักพักฮยอกแจก็หลับไปอีกรอบ เยซองก็เลยหลับต่ออีกนิดเพราะ ตอนเย็นต้องเปิดร้านจนดึก ส่วนตอนเช้าๆก็เลยใช้เวลาทั้งหมดในการนอน
ทั้งสองนอนจนนาฬิกาล่วงเลยมาเป็นหนึ่งทุ่มทั้งสองตื่นมาแต่เยซองอาบน้ำก่อนเพราะ จะรีบไปเปิดร้าน ส่วนฮยอกแจนั้นเลยระหว่างรอเยซองอาบน้ำก็เลยกินยาแก้แฮงค์เพิ่มอีกสองขวด พอดีกับที่เยซองอาบน้ำเสร็จพอดี ฮยอกแจเลยอาบต่อแล้วเดี๋ยวค่อยลงไปที่ผับ และไปตามนัดของคยูฮยอน
สิบห้านาทีฮยอกแจก็มายืนอยู่หน้ากระจกเพื่อนสำรวจการแต่งตัวของตนเองซักหน่อย วันนี้ฮยอกแจใส่เสื้อคอปกสีขาว พร้อมกับกางเกงขายาวสบายๆ พร้อมกับลงไปที่ร้านเพื่อบอกเยซอง และรีบปลีกตัวออกมาทันทีเพื่อไปพบคยูฮยอน ครึ่งชั่วโมงต่อมาฮยอกแจก็มาถึงตามนัด แต่คยูฮยอนกลับมาก่อนตนซะอีก
“พี่คยูรีบมาจังเลยครับ อีกตั้งครึ่งชั่วโมงถึงจะถึงเวลานัด”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ วันนี้ฮยอกแจแต่งตัวดีจังเลยนะครับ ต่างกับพี่ลิบลับเลย”คยูฮยอนพูดพร้อมกับคอตก จนฮยอกแจต้องออกโรงเอง
“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่คยู เพราะวันนี้ผมจะพาพี่ไปชุบตัวให้สาวหลงเอง แม้แต่ผู้ชายด้วยกันเองก็ยังต้องมองพี่เลย”ฮยอกแจพูดพร้อมกับลากคยูฮยอนเข้าร้านเสื้อผ้าเป็นอันดับแรก และยัดชุดกองพะเนินให้คยูฮยอนไปลอง แต่ผ่านไปแล้วไปเล่าก็ไม่ถูกมจฮยอกแจซักที แต่อยู่ดีๆฮยอกแจก็ให้คยูฮยอนใส่เสื้อคอปกสีเขียวอ่อนกับกางเกงยีนส์
“ชุดนี้แหละพี่คยูถูกใจผม เดี๋ยวผมจ่ายให้เองนะครับแล้วพี่ก็ใส่ชุดนี้ไปเลย”
“จะดีหรอครับ มันแพงมากนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวผมไปจ่ายเงินก่อนนะ”ฮยอกแจพูดพร้อมกับเดินออกมาจ่ายตังค์ ค่าเสื้อผ้าของคยูฮยอนพอเสร็จแล้วก็ลากคยูฮยอนเข้าร้านแว่นตา จนคยูฮยอนถามด้วยความสงสัย
“ลากพี่มาทำไมครับ พี่พึ่งตัดแว่นมาใหม่เองนะ”
“ป่าวครับ ผมจะให้พี่คยูเลิกใส่แว่นซักทีเพราะ มันเชยเดี๋ยวผมซื้อคอนแทคให้พี่ใส่แป๊ปนึงนะครับ นั่งตรงนี้ไปก่อนเดี๋ยวผมมา”ฮยอกแจบอกพร้อมกับเดินไปเลือกคอนแทคมาคู่นึงแล้วให้คยูฮยอนใส่มันเข้าไป แล้วโยนแว่นตาอันนั้นทิ้งไปซะ พร้อมกับยื่นกระจกให้คยูฮยอนส่องทันที
“พี่คยูนี่นะ พอถอดแว่นแล้วโครตหล่อเลย ให้มันมาบดบังทำไมกันนะ ไปเร็วเรายังต้องเข้าอีกหลายร้าน”ฮยอกแจพูดพร้อมกับเป็นอีกครั้งที่ฮยอกแจออกตังค์ให้คยูฮยอน พอเสร็จจากคอนแทคก็มาต่อที่ร้านทำผม ซึ่งพอฮยอกแจลากมาถึงก็สั่งพี่เจ้าของร้านยกใหญ่
“พี่ครับเดี๋ยวเอาพี่เค้าไปแปลงโฉมใหม่เลยนะ ล้างหน้าทาครีมใบหน้า สระผม ย้อมผม ให้เรียบร้อยเลยนะครับเอาให้สุดยอดเลยนะครับ”
“ได้เลยค่ะคุณน้องฮยอกแจ พี่จะทำให้ดีที่สุดเลยนะคะเชิญน้องฮยอกไปนั่งรอก่อนเลยค่ะ”พี่เจ้าของร้านพูดกับฮยอกแจก่อนจะขอเอาตัวคยูฮยอนไปแปลงโฉม ส่วนฮยอกแจก็โบกมือให้คยูฮยอน แต่คยูฮยอนนี่กลัวสุดๆถึงขั้นไม่ยอมไป แต่ฮยอกแจก็โบกมือให้แล้วโปรยยิ้มอย่างไม่รู้เรื่อง
ฮยอกแจกะว่ากว่าคยูฮยอนจะทำเสร็จคงอีกนานฮยอกแจเลยออกไปเข้าร้านเสื้อผ้าเพื่อซื้อเสื้อผ้าให้คยูฮยอนใหม่ เพราะเสื้อผ้าของคยูฮยอนนั้นคงมีแต่เรียบๆทั้งหมดตู้เค้าต้องหัดให้คยูฮยอนใส่เสื้อผ้าเท่ห์ๆซะบ้าง ส่วนแว่นตานี่ก็ใส่ทำไมบดบังความหล่อของพี่เค้าไปตั้งครึ่งนึง เฮ้อ~ฮยอกแอบเหนื่อยใจ
หนึงชั่วโมงต่อมาฮยอกแจเข้าร้านนู้นร้านนี้เสร็จไปตั้งมากมาย ฮยอกแจเลยกลับมาที่ร้านทำผมอีกครั้งพอดีกับที่คยูฮยอนกำลังจะทำผมเสร็จพอดี แต่ตอนนี้ย้อมผมอยู่พี่เจ้าของร้านเลยว่าง ฮยอกแจรู้สึกเบื่อๆเลยทำผมเป็นเพื่อนคยูฮยอน เพราะ คยูฮยอนอีกนานมากกว่าจะย้อมสีผมเสร็จ ตอนนี้ฮยอกแจเลยสระผมเสร็จแล้ว เลยมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆคยูฮยอน
“พี่คยูครับ ง่วงเลยหล่ะสิ มันนานมากใช่มั้ยหล่ะ ??”มันนานพอที่คยูฮยอนจะสัปหงกได้เลยหล่ะ
“หืม ง่วงมากเลยฮยอกพี่รู้สึกอยากนอนมากเลย แล้วนี่ฮยอกมาทำอะไรหล่ะ ??”คยูฮยอนที่กึ่งหลับกึ่งตื่น หันมาพูดกับฮยอกแจ
“มาทำผมเป็นเพื่อนพี่นั่นแหละ ผมกลัวพี่เหงาหน่ะ ผมเลยทำด้วยกันเลย แต่เดี๋ยวฮยอกก็เสร็จแล้วหล่ะ แค่ตัดผมอย่างเดียว”ฮยอกแจบอกพร้อมกับทีพี่เจ้าของร้านมาเช็ดผม เป่าผม และตัดผมให้ฮยอกแจทันที หนึ่งชั่วโมงผ่านไปฮยอกแจก็ทำผมเสร็จเรียบร้อย ฮยอกแจนั้นตัดผมใหม่หมดเลยทั้งข้างหน้าข้างหลัง แต่สีผมยังคงเดิม คยูฮยอนเห็นยังอดชมไม่ได้
“ว้าว!~ น้องฮยอกตัดผมใหม่หล่อ และน่ารักมากเลยครับ พี่ปรบมือให้เลยครับ สุดยอดมาก”คยูฮยอนบอกพลางชูนิ้วโป้งให้
ฮยอกแจอย่างชื่นชม จนฮยอกแจแอบเขิลๆ
“พี่ครับแล้วเมื่อไหร่พี่คยูจะเสร็จหล่ะครับ”
“เดี๋ยวก็เสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวพี่จะล้างน้ำยาย้อมออกแล้วก็ตัดผมให้อีกนิดหน่อย ก็เป็นอันเสร็จแล้วค่ะ น้องฮยอกรออีกนิดนะคะ”พี่เจ้าของร้านบอก ก่อนจะเดินออกไปทำผมให้คยูฮยอนต่ออีก ฮยอกแจเหลือบมองนาฬิกาที่ข้างผนังบอกเวลาห้าทุ่มใกล้ห้างปิดเต็มทีซะแล้ว เลยขอให้พี่เจ้าของร้านเร่งอีกซักนิดนึง อีกครึ่งชั่วโมงต่อมาพี่เจ้าของร้านก็เดินออกมา
“เสร็จแล้วค่ะ น้องฮยอกแจ น้องคยูออกมาเลยค่า~”พี่เจ้าของร้านตะโกนเข้าไป ก่อนที่คยูฮยอนจะเดินออกมา ในสภาพที่เพอร์เฟคมากผมที่ตอนแรกยาวๆ ถูกตัดใหสั้นและใส่เยลให้ดูยุ่งเหยิงนิดๆ จนจำคนเดิมแทบไม่ได้ สีผมก็ออกแนวบรอนซ์นิดๆ
ทำให้หล่อไม่เบา
“ใครอ่ะใช่พี่คยูของผมแน่หรอ ทำไมมันหล่ออย่างงี้”ฮยอกแจบอกพลางมองคยูฮยอนตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วต้องทึ่งจริงๆเพราะ แตกต่างจากตอนแรกลิบลับเลยจริงๆ ฮยอกแจพูดพร้อมกับจับผมคยูฮยอนเบาๆเพราะ กลัวเสียทรง ฮยอกแจจ่ายตังค์พร้อมกับกล่าขอบคุณเบาๆเพราะพี่เจ้าของร้านให้อุปกรณืแต่งทรงผมมาด้วย วันนี้ทั้งสองก็เหนื่อยมามาก ทั้งสองเลยรีบกลับบ้าน แต่คยูฮยอนมาส่งฮยอกแจกลับก่อน
“ฮยอกหลับดีๆนะครับ แล้วก็วันนี้พี่ขอบคุณมากเลยครับที่ฮยอกมาช่วยพี่ เอ่อ แปลงโฉมตัวพี่แบบนี้ ขอบคุณมากนะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ แล้วพรุ่งนี้พี่มาหาผมที่ผับนะครับ เดี๋ยวผมจะได้จัดทรงผมให้พี่คยูก่อนไปโรงเรียน มาเร็วๆนะครับแล้วพรุ่งนี้อย่าลืมไปส่งผมที่โรงเรียนนะครับ บ๊ายบาย วันนี้ฝันดีนะครับ ^^”ฮยกแจบอกก่อนจะก้าวขึ้นแท๊กซี่ไป ที่ผับของเยซองที่เค้าไม่กลับไปบ้านเพราะ เค้ารู้ว่าใครบางคนอาจจะรอเค้าอยู่
------------------------------------------------------------------------------------------------------จบไปอีกตอนแล้วนะคะ รู้สึกโกรธป๋า
เดี๋ยวมีตอนหน้าค่ะ ตอนสุดท้ายแล้ว
ติดตามอีกนิดนึงนะคะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น