ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
ณ.บ้านตระกูล ลี
หลังจากดงเฮวางหูจากเพื่อนสุดรักของตนก็จัดการหาของตามที่ฮยอกแจสั่งทันทีซึ่งเค้าก็ได้มันมาอย่างน่าเหลือเชื่อ เพียงแค่สั่งไปสิบนาทีลูกน้องของเค้าก็หามาได้อย่างเร็วน่าเหลือเชื่อจริงๆ
"นี่ครับคุณดงเฮของที่สั่ง"
"ขอบใจ!แล้วมันแรงมั้ย?"
"แรงครับ!คุณดงเฮลงทบสอบกับหินก้อนนี้มั้ยล่ะครับ?"
"น่าสนใจวางหินลง"ดงเฮสั่งก่อนจะเปิดนำกรดแล้วหยดลงไปเพียงหยดเดียวหินที่ก้อนใหญ่ก็สามารถละลายลงไปในพริบตาเดียว
"หึ!ขอบใจนายมากแล้วฉันจะตบรางวัลให้อย่างงาม"
"ขอบคุณครับ!งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ!"
"เชิญ!!"ดงเฮพูดก่อนจะก้มลงไปมองหินก้อนนั้นพร้อมกับนึกถึงหน้าอีนางชะนีที่โดนนำกรดสาดก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องนำและพูดทิ้งท้ายไว้ว่า...
"แล้วแกจะได้รู้ว่าไม่ควรมาเล่นกับฉันนังชะนีหลงป่า ฮ่าๆๆๆๆ"
ณ.บ้านตระกูล ฮัน
คิบอมทีอยู่คนเดียวที่นอนอยู่บนเตียงพลางคิดเรื่องราวในอดีต...
"คิบอมฉันรักนายนะ"
"ฉันก็รักนายดงเฮ"ทั้งสองคนกอดกันอย่างอบอุ่นท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็น
"อะแฮ่มๆ!เกรงใจฉันบ้างสิ"ฮยอกแจเดินเข้ามาพร้อมกับล้อทั้งสองเบาๆ ก่อนที่ทั้งหมดจะแยกย้ายกันกลับบ้าน
แต่แล้ววันหนึ่งดงเฮและคิบอมก็ทะเลาะกันเพราะ คิบอมไปมีคนอื่นลับหลังดงเฮปล่อยให้ดงเฮโดนสวมเข้า นี่ถ้าฮยอกแจไม่มาบอกเค้าก็คงจะเป็นไอโง่อีกนาน
"คิบอมถ้านายรักมันทำไมนายไม่บอกฉัน!!นายจะปล่อยให้ฉันเป็นไอ้โง่อีกนานไหม!"
"นะ...นายรู้!"คิบอมพูดออกมาอย่างยากลำบากเพราะเค้าไม่รู้มาก่อนเลยว่าคนที่ตนรักหมดใจจะมารับรู้เรื่องแบบนี้ของตนเอง
"ใช่!รู้!ถ้าไม่มีรูปบ้าๆนั่นส่งมาที่บ้านฉันๆก็ไม่รู้เลย...ไม่รู้เลย"ดงเฮพูดพร้อมกับทรุดลงไปกองที่พื้นยังดีที่มีฮยอกแจมาช่วยพยุง ฮยอกแจมองหน้าคิบอมแบบโมโหมากพร้อมกับพูดว่า...
"คิบอมเพื่อนฉันมมันไม่ดีตรงไหน?ทำไมๆนายต้องทำแบบนี้!!!??"ฮยอกแจถามก่อนจะพยุงดงเฮไว้หลวมๆ
"ฉัน...ฉัน"
"ฉันทำไม??"ฮยอกแจถามคิบอมที่พูดไม่ออกซักที
"ฉันขอโทษดงเฮๆ"คิบอมพูดก่อนจะก้มหน้าลง
"เก็บคำขอโทษของนายไว้เถอะคิบอม ฉันจะแก้แค้นนาย!!"ดงเฮพูดก่อนจะมองคิบอมแล้วพูดเป็นครั้งสุดท้ายว่า...
"ต่อไปนี้เราสามคนตัดความเป็นเพื่อนกัน!!!"ดงเฮพูดแล้วจูงมือฮยอกแจให้ออกไปพร้อมๆกัน แต่ก็ยังได้ยินคิบอมตะโกนมาว่า...
"แต่ฉันยังรักนายดงเฮ!! ฉันรักนาย!!"คิบอมตะโกน ก่อนที่ดงเฮและฮยอกแจจะหายไปในความมืดทันที
"ฉันขอโทษดงเฮแต่...ฉันยังรักนายเสมอไม่เปลี่ยนแปลงนะดงเฮของฉัน!!"คิบอมพูดก่อนจะหลับตาลงเข้าสู่นิทราไป
ณ.ห้องของฮยอกแจ & ฮันคยอง
ฮยอกแจที่พึ่งอาบเสร็จก็มานั่งประทินผิวหน้ากระจก ก่อนที่ฮันคยองจะเดินเข้ามาในห้องแล้วสวมกอดตนจากด้านหลังก่อนจะกดจมูกโด่งๆลงไปแก้มของฮยอกแจหนึ่งที
"คุณสวยจังเลยนะฮยอกแจ"
"ขอบใจนะ!คุณน่ะไปอาบนำได้แล่ว"ฮยอกแจยิ้มให้ฮันคยองบางๆพร้อมกับเตือนให้ร่างสูงไปอาบนำได้แล้ว
"นั่นสิ!เหนียวตัวจะแย่ งั้นผมไปอาบนำก่อนนะ"ฮันคยองพูดก่อนจะเดินหายไปในห้องนำ ส่วนฮยอกแจก็เดินมานั่งบนเตียงพร้อมกับเปิดทีวีดูพร้อมกับนึกเหตุการ์ณในอดีตเงียบๆ
"ฮยอก ฮึก ฮือ"ดงเฮเดินเข้ามากอดฮยอกแจก่อนจะร้องไห้หนักขึ้น
"เฮ้ย!ดงเฮแกเป็นไร บอกฉันมาดิ?"
"คิบอม ฮึก นี่ ฮือ ฮยอก ฮึก ดู ฮือ สิ"ดงเฮส่งซองสีนำตาลให้ฮยอกแจ ก่อนที่ฮยอกแจจะเปิดมันออกแล้วอุทานว่า...
"มะ...ไม่...จริง"ฮยอกแจอุทานพร้อมกับปล่อยให้รูปพวกนั้นกระจายเต็มพื้นก่อนจะหันมาปลอบดงเฮ
"มัน จริง ฮืก ฮือ มันจริงฮยอก ฮึกฮือ มันจริง ฮือๆๆ"ดงเฮร้องไห้พร้อมกับพูดไปพร้อมกันจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง
"ไม่เป็นไรแล้วดงเฮ ไม่เป็นไรฉันจะอยู่ข้างๆนายเอง"ฮยอกแจพูดพร้อมกับปลอบดงเฮเค้าแทบไม่เชื่อเลยว่าคิบอมจะทำแบบนี้กับดงเฮ
"ฮยอกแจ"
"....."
"ฮยอกแจ ฮยอกแจ"
"ห๊ะ! ห๊ะ!"ฮยอกแจหลุดออกภวังค์เพราะ เสียงเรียกของฮันคยอง
"เป็นอะไรเนี่ยผมเรียกตั้งหลายรอบคุณไม่ขานเลย คิดอะไรอยู่เหรอ??"ฮันคยองถามพร้อมกับดึงฮยอกแจมากอดเบาๆ
"เปล่าหรอก!ฮันฉันถามไรหน่อยสิ?"
"อะไรหรอ?"
"ถ้าคนที่เรารักบอกว่าเกลียดเรา แต่เรายังรักเค้าอยู่!ฮันว่าทั้งคู๋จะกลับมาดีกันมั้ย?"
"อืม..แล้วแต่นะแล้วแต่ว่าคนๆนั้นเกลียดเราขนาดไหน"
"อืม!..งั้นก็ไม่มีวันซะหรอก"ฮยอกแจพูดกับตัวเองเบา
"อะไรนะ?"
"อ๋อ!เปล่าๆ!นอนกันเถอะ ฉันง่วงแล้วอ่ะ"ฮยอกแจบอกก่อนจะล้มตัวลงนอน
"ฝันดีนะฮยอกแจ"ฮันคยองพูดก่อนจะปิดทีวี กับไฟในห้องให้เหลือแต่ไฟสีส้มอ่อนๆบนหัวเตียงก่อนจะดึงตัวฮยอกแจเข้ามากอด
"ฝันดีฮัน"ฮยอกแจพูดก่อนจะหลับเข้าสู่นิทราไปในอ้อมกอดของฮันคยอง
ณ.ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
วันนี้ฮยอกแจกับดงเฮนัดรับของกันที่ห้างก่อนจะพูดอะไรเรื่อยๆ
"อ่ะ!นี่นำกรดแกลงมือตอนไหนเรียกล่ะ ฉันจะเอาให้มันมือเลย"
"ฮ่ะๆๆแกกับฉันสนุกแน่ ฉันลืมบอกไป!"
"ว่า?"
"คิบอมน่ะ อยู่บ้านเดียวกับฉันนะแกจะฝากอะไรถึงคิบอมหน่อยมั้ย??"
"หรอ...งั้นบอกคิบอมด้วยนะว่า ฉันจะยกโทษให้ก็ต่อเมื่อนายชดใช้ให้ฉัน"
"ได้เดี๋ยวฉันบอกให้!งั้นฉันลาก่อนนะ"ฮยอกแจพูดก่อนจะเอ่ยลาดงเฮก่อนจะขับรถสีขาวของฮันคยองที่ยืมฮันคยองมากลับบ้านทันที
"โลกกลมเนอะ"ดงเฮพูดเบาๆพร้อมกับกลับไปที่รถของตนก่อนจะกลับบ้านทันที
ณ.บ้านตระกูล ฮัน
"ฮยอกแจ"เสียงเรียกคิบอมทำให้ฮยอกแจหันไปมองก่อนจะเอ่ยถาม
"มีไรหรอ?"
"ดงเฮล่ะ ดงเฮสบายดีมั้ย?"
"ดงเฮสบายดีแล้วก็ดงเฮฝากมาบอกว่า ดงเฮจะยกให้นายต่อเมื่อนายได้ชดใช้ให้ดงเฮแล้ว"
"หรอ...งั้นบอกดงเฮด้วยว่าความรู้สึกของฉันยังไม่เปลี่ยนแปลง"
"อืม!เดี๋ยวฉันบอกให้แต่...เราสองคนยังเป็นเพื่อนกันอยู่นะ"ฮยอกแจพูดก่อนจะเดินออกไปก่อนจะเข้าไปหาฮันคยองที่ห้อง
"ฉันคิดว่านายเกลียดฉันซะอีกลี ฮยอกแจ"คิบอมพูดก่อนจะออกไปข้างนอก
ณ.ห้องทำงานของฮันคยอง
ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!
"ฮันทำไรอยู่?"ฮยอกแจพูดก่อนจะเดินไปนั่งบนโต๊ะข้างๆฮันคยอง
"ทำงานน่ะสิ ว่าแต่คุณน่ะไปไหนมา??"ฮันคยองถามฮยอกแจเรียบๆ
"ไปหาดงเฮน่ะไปเอานำกรด ว่าแต่...นายจะลงมือตอนไหนเนี่ย?"
"แล้วแต่คุณแล้วกัน"ฮันคยองพูดแล้วจับมือฮยอกแจมาจูบเบาๆ
"งั้นเดี๋ยวฉันขอจัดการอีนังแร่ดนั่นก่อนแล้วกันต่อไปก็ค่อยมัน ฮ่าๆๆๆ"ฮยอกแจพูดแล้วหัวเราะเองแบบคนบ้า จนฮันคยองพูดออกมาว่า...
"สรุปคุณเป็นคนปกติรึเปล่าเนี่ย?"
"เปล่า!ฉันมันเป็นโรคจิต...คนที่เหมาะกับฉันมันต้องโรคจิตเหมือนฉันเท่านั้น!"ฮยอกแจพูดออกมาแบบไม่ปิดบัง
"หึ!งั้นคุณก็เหมาะกับผมแล้วหล่ะ ผมน่ะมันซาดิสม์นะ!"
"งั้นก็ดี!เราเหมาะสมกันดี"ฮยอกแจพูดก่อนจะย้ายลงมานั่งบนตักฮันคยองก่อนจะประกบปากจูบฮันคยองแบบร้อนแรง ซึ่งฮันคยองก็ร้อนแรงไม่แพ้กันมือหนาส่งฝ่ามือขึ้นไปลูบไล้บนผิวขาวๆ
"อือ!~ อื้ม!!*"ฮยอกแจครางเบาๆพร้อมกับลูกน้องที่เปิดประตูเข้ามาเพื่อเอาแฟ้มงานมาให้แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่สนใจ จนลูกน้องคนนั้นต้องรีบเดินเอาแฟ้มมาวางแล้วรีบออกไปทันที ก่อนที่ทังคู่จะผละออกพร้อมกับฮยอกแจที่พูดว่า...
"ลูกน้องนายนี่เสาะจริงๆ ฉันไปก่อนนะง่วงนอนแล้ว"ฮยอกแจพูดก่อนจะหอมแก้มฮันคยองเบาๆ พร้อมกับฮันคยองที่หอมคืน
"ไปนอนไปแล้วพรุ่งนี้จะเอาอะไรอีกบอกไว้ก่อนได้เลยนะ"
"อืม!แต่ไม่เอาแล้วหล่ะ แค่นำกรดนี่ก็เกินพอแล้วหล่ะ"ฮยอกแจพูดก่อนจะโบกมือใหฮันคยองแล้วเดินเข้าห้องนอนทันที
"นายนี่เป็นคนยังไงกันนะฮยอกแจ"ฮันคยองพึมพำเบาๆแล้วทำงานต่อ
ณ.บ้านตระกูล ลี2(บ้านฮยอกแจ)
"คุณคะฉันเป็นห่วงหนูฮยอกแจจังเลยค่ะ ฮึก!~ ฮือ!!*"หญิงสาวแกล้งบีบนำตาแล้วโผกอดประธาน ลีแต่ลับหลังเธอได้แอบยิมพลางคิดในใจว่า...
"แกหายไปก็ดี๊ ~จะได้ไม่ต้องมาแย่งสมบัติกับฉัน!!"หญิงสาวคิดพลางยิ้มลับหลัง
"ใจเย็นๆสิคุณเดี๋ยวเราก็หาฮยอกแจเจอเองแหละ"ประธานลีกอดปลอบพร้อมกับลูบหัวหญิงสาวเบาๆเป็นการปลอบ
"ค่ะ ฮึก!~ ฮือ!!*"หญิงสาวตอบรับก่อนจะแกล้งบีบนำตาต่อไปเรื่อยๆ_____________________________________________________________
ครบแล้วค่ะ
วันนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้อยากลง2ตอนเลยมานั่งอัพให้
หวังว่าคงถูกใจนะคะ ^_^
หลังจากดงเฮวางหูจากเพื่อนสุดรักของตนก็จัดการหาของตามที่ฮยอกแจสั่งทันทีซึ่งเค้าก็ได้มันมาอย่างน่าเหลือเชื่อ เพียงแค่สั่งไปสิบนาทีลูกน้องของเค้าก็หามาได้อย่างเร็วน่าเหลือเชื่อจริงๆ
"นี่ครับคุณดงเฮของที่สั่ง"
"ขอบใจ!แล้วมันแรงมั้ย?"
"แรงครับ!คุณดงเฮลงทบสอบกับหินก้อนนี้มั้ยล่ะครับ?"
"น่าสนใจวางหินลง"ดงเฮสั่งก่อนจะเปิดนำกรดแล้วหยดลงไปเพียงหยดเดียวหินที่ก้อนใหญ่ก็สามารถละลายลงไปในพริบตาเดียว
"หึ!ขอบใจนายมากแล้วฉันจะตบรางวัลให้อย่างงาม"
"ขอบคุณครับ!งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ!"
"เชิญ!!"ดงเฮพูดก่อนจะก้มลงไปมองหินก้อนนั้นพร้อมกับนึกถึงหน้าอีนางชะนีที่โดนนำกรดสาดก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องนำและพูดทิ้งท้ายไว้ว่า...
"แล้วแกจะได้รู้ว่าไม่ควรมาเล่นกับฉันนังชะนีหลงป่า ฮ่าๆๆๆๆ"
ณ.บ้านตระกูล ฮัน
คิบอมทีอยู่คนเดียวที่นอนอยู่บนเตียงพลางคิดเรื่องราวในอดีต...
"คิบอมฉันรักนายนะ"
"ฉันก็รักนายดงเฮ"ทั้งสองคนกอดกันอย่างอบอุ่นท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็น
"อะแฮ่มๆ!เกรงใจฉันบ้างสิ"ฮยอกแจเดินเข้ามาพร้อมกับล้อทั้งสองเบาๆ ก่อนที่ทั้งหมดจะแยกย้ายกันกลับบ้าน
แต่แล้ววันหนึ่งดงเฮและคิบอมก็ทะเลาะกันเพราะ คิบอมไปมีคนอื่นลับหลังดงเฮปล่อยให้ดงเฮโดนสวมเข้า นี่ถ้าฮยอกแจไม่มาบอกเค้าก็คงจะเป็นไอโง่อีกนาน
"คิบอมถ้านายรักมันทำไมนายไม่บอกฉัน!!นายจะปล่อยให้ฉันเป็นไอ้โง่อีกนานไหม!"
"นะ...นายรู้!"คิบอมพูดออกมาอย่างยากลำบากเพราะเค้าไม่รู้มาก่อนเลยว่าคนที่ตนรักหมดใจจะมารับรู้เรื่องแบบนี้ของตนเอง
"ใช่!รู้!ถ้าไม่มีรูปบ้าๆนั่นส่งมาที่บ้านฉันๆก็ไม่รู้เลย...ไม่รู้เลย"ดงเฮพูดพร้อมกับทรุดลงไปกองที่พื้นยังดีที่มีฮยอกแจมาช่วยพยุง ฮยอกแจมองหน้าคิบอมแบบโมโหมากพร้อมกับพูดว่า...
"คิบอมเพื่อนฉันมมันไม่ดีตรงไหน?ทำไมๆนายต้องทำแบบนี้!!!??"ฮยอกแจถามก่อนจะพยุงดงเฮไว้หลวมๆ
"ฉัน...ฉัน"
"ฉันทำไม??"ฮยอกแจถามคิบอมที่พูดไม่ออกซักที
"ฉันขอโทษดงเฮๆ"คิบอมพูดก่อนจะก้มหน้าลง
"เก็บคำขอโทษของนายไว้เถอะคิบอม ฉันจะแก้แค้นนาย!!"ดงเฮพูดก่อนจะมองคิบอมแล้วพูดเป็นครั้งสุดท้ายว่า...
"ต่อไปนี้เราสามคนตัดความเป็นเพื่อนกัน!!!"ดงเฮพูดแล้วจูงมือฮยอกแจให้ออกไปพร้อมๆกัน แต่ก็ยังได้ยินคิบอมตะโกนมาว่า...
"แต่ฉันยังรักนายดงเฮ!! ฉันรักนาย!!"คิบอมตะโกน ก่อนที่ดงเฮและฮยอกแจจะหายไปในความมืดทันที
"ฉันขอโทษดงเฮแต่...ฉันยังรักนายเสมอไม่เปลี่ยนแปลงนะดงเฮของฉัน!!"คิบอมพูดก่อนจะหลับตาลงเข้าสู่นิทราไป
ณ.ห้องของฮยอกแจ & ฮันคยอง
ฮยอกแจที่พึ่งอาบเสร็จก็มานั่งประทินผิวหน้ากระจก ก่อนที่ฮันคยองจะเดินเข้ามาในห้องแล้วสวมกอดตนจากด้านหลังก่อนจะกดจมูกโด่งๆลงไปแก้มของฮยอกแจหนึ่งที
"คุณสวยจังเลยนะฮยอกแจ"
"ขอบใจนะ!คุณน่ะไปอาบนำได้แล่ว"ฮยอกแจยิ้มให้ฮันคยองบางๆพร้อมกับเตือนให้ร่างสูงไปอาบนำได้แล้ว
"นั่นสิ!เหนียวตัวจะแย่ งั้นผมไปอาบนำก่อนนะ"ฮันคยองพูดก่อนจะเดินหายไปในห้องนำ ส่วนฮยอกแจก็เดินมานั่งบนเตียงพร้อมกับเปิดทีวีดูพร้อมกับนึกเหตุการ์ณในอดีตเงียบๆ
"ฮยอก ฮึก ฮือ"ดงเฮเดินเข้ามากอดฮยอกแจก่อนจะร้องไห้หนักขึ้น
"เฮ้ย!ดงเฮแกเป็นไร บอกฉันมาดิ?"
"คิบอม ฮึก นี่ ฮือ ฮยอก ฮึก ดู ฮือ สิ"ดงเฮส่งซองสีนำตาลให้ฮยอกแจ ก่อนที่ฮยอกแจจะเปิดมันออกแล้วอุทานว่า...
"มะ...ไม่...จริง"ฮยอกแจอุทานพร้อมกับปล่อยให้รูปพวกนั้นกระจายเต็มพื้นก่อนจะหันมาปลอบดงเฮ
"มัน จริง ฮืก ฮือ มันจริงฮยอก ฮึกฮือ มันจริง ฮือๆๆ"ดงเฮร้องไห้พร้อมกับพูดไปพร้อมกันจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง
"ไม่เป็นไรแล้วดงเฮ ไม่เป็นไรฉันจะอยู่ข้างๆนายเอง"ฮยอกแจพูดพร้อมกับปลอบดงเฮเค้าแทบไม่เชื่อเลยว่าคิบอมจะทำแบบนี้กับดงเฮ
"ฮยอกแจ"
"....."
"ฮยอกแจ ฮยอกแจ"
"ห๊ะ! ห๊ะ!"ฮยอกแจหลุดออกภวังค์เพราะ เสียงเรียกของฮันคยอง
"เป็นอะไรเนี่ยผมเรียกตั้งหลายรอบคุณไม่ขานเลย คิดอะไรอยู่เหรอ??"ฮันคยองถามพร้อมกับดึงฮยอกแจมากอดเบาๆ
"เปล่าหรอก!ฮันฉันถามไรหน่อยสิ?"
"อะไรหรอ?"
"ถ้าคนที่เรารักบอกว่าเกลียดเรา แต่เรายังรักเค้าอยู่!ฮันว่าทั้งคู๋จะกลับมาดีกันมั้ย?"
"อืม..แล้วแต่นะแล้วแต่ว่าคนๆนั้นเกลียดเราขนาดไหน"
"อืม!..งั้นก็ไม่มีวันซะหรอก"ฮยอกแจพูดกับตัวเองเบา
"อะไรนะ?"
"อ๋อ!เปล่าๆ!นอนกันเถอะ ฉันง่วงแล้วอ่ะ"ฮยอกแจบอกก่อนจะล้มตัวลงนอน
"ฝันดีนะฮยอกแจ"ฮันคยองพูดก่อนจะปิดทีวี กับไฟในห้องให้เหลือแต่ไฟสีส้มอ่อนๆบนหัวเตียงก่อนจะดึงตัวฮยอกแจเข้ามากอด
"ฝันดีฮัน"ฮยอกแจพูดก่อนจะหลับเข้าสู่นิทราไปในอ้อมกอดของฮันคยอง
ณ.ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
วันนี้ฮยอกแจกับดงเฮนัดรับของกันที่ห้างก่อนจะพูดอะไรเรื่อยๆ
"อ่ะ!นี่นำกรดแกลงมือตอนไหนเรียกล่ะ ฉันจะเอาให้มันมือเลย"
"ฮ่ะๆๆแกกับฉันสนุกแน่ ฉันลืมบอกไป!"
"ว่า?"
"คิบอมน่ะ อยู่บ้านเดียวกับฉันนะแกจะฝากอะไรถึงคิบอมหน่อยมั้ย??"
"หรอ...งั้นบอกคิบอมด้วยนะว่า ฉันจะยกโทษให้ก็ต่อเมื่อนายชดใช้ให้ฉัน"
"ได้เดี๋ยวฉันบอกให้!งั้นฉันลาก่อนนะ"ฮยอกแจพูดก่อนจะเอ่ยลาดงเฮก่อนจะขับรถสีขาวของฮันคยองที่ยืมฮันคยองมากลับบ้านทันที
"โลกกลมเนอะ"ดงเฮพูดเบาๆพร้อมกับกลับไปที่รถของตนก่อนจะกลับบ้านทันที
ณ.บ้านตระกูล ฮัน
"ฮยอกแจ"เสียงเรียกคิบอมทำให้ฮยอกแจหันไปมองก่อนจะเอ่ยถาม
"มีไรหรอ?"
"ดงเฮล่ะ ดงเฮสบายดีมั้ย?"
"ดงเฮสบายดีแล้วก็ดงเฮฝากมาบอกว่า ดงเฮจะยกให้นายต่อเมื่อนายได้ชดใช้ให้ดงเฮแล้ว"
"หรอ...งั้นบอกดงเฮด้วยว่าความรู้สึกของฉันยังไม่เปลี่ยนแปลง"
"อืม!เดี๋ยวฉันบอกให้แต่...เราสองคนยังเป็นเพื่อนกันอยู่นะ"ฮยอกแจพูดก่อนจะเดินออกไปก่อนจะเข้าไปหาฮันคยองที่ห้อง
"ฉันคิดว่านายเกลียดฉันซะอีกลี ฮยอกแจ"คิบอมพูดก่อนจะออกไปข้างนอก
ณ.ห้องทำงานของฮันคยอง
ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!
"ฮันทำไรอยู่?"ฮยอกแจพูดก่อนจะเดินไปนั่งบนโต๊ะข้างๆฮันคยอง
"ทำงานน่ะสิ ว่าแต่คุณน่ะไปไหนมา??"ฮันคยองถามฮยอกแจเรียบๆ
"ไปหาดงเฮน่ะไปเอานำกรด ว่าแต่...นายจะลงมือตอนไหนเนี่ย?"
"แล้วแต่คุณแล้วกัน"ฮันคยองพูดแล้วจับมือฮยอกแจมาจูบเบาๆ
"งั้นเดี๋ยวฉันขอจัดการอีนังแร่ดนั่นก่อนแล้วกันต่อไปก็ค่อยมัน ฮ่าๆๆๆ"ฮยอกแจพูดแล้วหัวเราะเองแบบคนบ้า จนฮันคยองพูดออกมาว่า...
"สรุปคุณเป็นคนปกติรึเปล่าเนี่ย?"
"เปล่า!ฉันมันเป็นโรคจิต...คนที่เหมาะกับฉันมันต้องโรคจิตเหมือนฉันเท่านั้น!"ฮยอกแจพูดออกมาแบบไม่ปิดบัง
"หึ!งั้นคุณก็เหมาะกับผมแล้วหล่ะ ผมน่ะมันซาดิสม์นะ!"
"งั้นก็ดี!เราเหมาะสมกันดี"ฮยอกแจพูดก่อนจะย้ายลงมานั่งบนตักฮันคยองก่อนจะประกบปากจูบฮันคยองแบบร้อนแรง ซึ่งฮันคยองก็ร้อนแรงไม่แพ้กันมือหนาส่งฝ่ามือขึ้นไปลูบไล้บนผิวขาวๆ
"อือ!~ อื้ม!!*"ฮยอกแจครางเบาๆพร้อมกับลูกน้องที่เปิดประตูเข้ามาเพื่อเอาแฟ้มงานมาให้แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่สนใจ จนลูกน้องคนนั้นต้องรีบเดินเอาแฟ้มมาวางแล้วรีบออกไปทันที ก่อนที่ทังคู่จะผละออกพร้อมกับฮยอกแจที่พูดว่า...
"ลูกน้องนายนี่เสาะจริงๆ ฉันไปก่อนนะง่วงนอนแล้ว"ฮยอกแจพูดก่อนจะหอมแก้มฮันคยองเบาๆ พร้อมกับฮันคยองที่หอมคืน
"ไปนอนไปแล้วพรุ่งนี้จะเอาอะไรอีกบอกไว้ก่อนได้เลยนะ"
"อืม!แต่ไม่เอาแล้วหล่ะ แค่นำกรดนี่ก็เกินพอแล้วหล่ะ"ฮยอกแจพูดก่อนจะโบกมือใหฮันคยองแล้วเดินเข้าห้องนอนทันที
"นายนี่เป็นคนยังไงกันนะฮยอกแจ"ฮันคยองพึมพำเบาๆแล้วทำงานต่อ
ณ.บ้านตระกูล ลี2(บ้านฮยอกแจ)
"คุณคะฉันเป็นห่วงหนูฮยอกแจจังเลยค่ะ ฮึก!~ ฮือ!!*"หญิงสาวแกล้งบีบนำตาแล้วโผกอดประธาน ลีแต่ลับหลังเธอได้แอบยิมพลางคิดในใจว่า...
"แกหายไปก็ดี๊ ~จะได้ไม่ต้องมาแย่งสมบัติกับฉัน!!"หญิงสาวคิดพลางยิ้มลับหลัง
"ใจเย็นๆสิคุณเดี๋ยวเราก็หาฮยอกแจเจอเองแหละ"ประธานลีกอดปลอบพร้อมกับลูบหัวหญิงสาวเบาๆเป็นการปลอบ
"ค่ะ ฮึก!~ ฮือ!!*"หญิงสาวตอบรับก่อนจะแกล้งบีบนำตาต่อไปเรื่อยๆ_____________________________________________________________
ครบแล้วค่ะ
วันนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้อยากลง2ตอนเลยมานั่งอัพให้
หวังว่าคงถูกใจนะคะ ^_^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น