ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 ::: พี่น้องแสนรัก & เชื่อมสัมพันธ์
ณ.ปราสาทแวมไพร์
"พี่ฮันๆทำไมเราซึ่งเป็นแวมไพร์ถึงไม่ค่อยหิวเลยหล่ะ?"ซองมินถามฮันคยองผู้พี่
"เราน่ะก็หิวเหมือนกันนะ แต่เราอ่ะต้องกินเลือดพวกหมุษย์หน่ะ ซองมินเราหน่ะยังเด็กไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้หรอกนะ"
"อื้ม แล้วพี่คิบอมไปไหนซะแล้วหล่ะ?"
"พี่ก็ไม่รู้สิ อยู่บนดาดฟ้ามั้ง นั่นไงพูดถึงก็มานี่ซะแล้ว"
"บ่นถึงผมอยู่หรอซองมิน"คิบอมพูดพร้อมกับอุ้มซองมินมานั่งบนตัก
"ป่าวซะหน่อยพี่คิบอมพูดมั่วซั่วอีกแล้วนะ"
"ฮ่ะๆพี่พูดมั่วหรอ ใครกันแน่ที่พูดมั่ว"
"ฮ่ะๆสองคนนี้เล่นกันเหมือนเดิมเลยนะ"
"พี่ฮันก็มาเล่นกับพวกเราสิครับ จะไปนั่งอยู่คนเดียวทำไมกัน"
"นั่นสินะ มาเดี๋ยวพี่เล่นด้วย"
"พี่ฮันทำไรอยู่หน่ะ?"ซองมินน้องคนเล็กเดินเข้ามาหาฮันคยองที่ดาดฟ้า
"พี่กำลังนึกถึงเรื่องเมื่อ 20 ปีที่แล้วหน่ะเรื่องที่เราถามพี่ว่า ทำไมพวกเราไม่หิวกัน"
"อ๋อ เรื่องนั้นเองพอผมถามเสร็จแล้ว ผมก็บ่นถึงพี่คิบอม แล้วพี่คิบอมก็โผล่มา"
"นั่นไงบ่นถึงพี่อีกแล้วนะซองมิน"คิบอมซึ่งได้ยินเสียงซองมินพูดก็กระโดดลงมาจากชั้นบนแล้วมายืนตรงระเบียง
"พี่คิบอมอ่ะ หูดีเสมอเลยนะ ไม่เว้นให้น้องคนนี้บ่นหน่อยรึ?"
"ฮ่าๆๆเชิญเถอะ พี่ฮันแล้วนี่ฝ่ายกระทรวงชั้นสูงมาเข้าพบพี่รึยังหล่ะ?"
"ยังเลยพี่กะว่า จะให้เรารับแทนพี่หน่ะคิบอม"
"ขี้เกียจอ่ะพี่ ผมไปนอนดีกว่า เราก็อย่านอนดึกหล่ะซองมิน"
"ครับๆฝันดีนะพี่คิบอม ผมไปนอนดีกว่า ฝันดีพี่ฮัน"
"ฝันดีซองมิน ฝันดีนะพี่ฮัน"คิบอมและซองมินเดินเข้าไปในตัวปราสาทอย่างเงียบๆปล่อยให้ฮันคยองพูดกับตัวเองเบาๆว่า....
"ฝันดีทั้งคู่ ครอบครัวเราอบอุ่นแบบนี้เสมอสินะ ^^ "พูดจบฮันคยองก็เข้าห้องบรรทมไปอีกคน
ท่ามกลางความหนาวเย็นของหิมะในยามกลางคืน ได้มีหมาป่าตัวหนึ่งยืนอยู่บนหิมะที่หน้าผาอย่างสง่างาม ขนสีขาวของมันพริ้วตามลมก็จะหันไปมองผู้ที่มาใหม่ ก่อนจะเอ่ยทัก
"ยังไม่นอนอีกหรอพี่คยู ฮยอกแจ?"ดงเฮพูดพร้อมกับนั่งลงตรงหน้าผาอย่างไม่กลัวตกลงไป
"ใครจะไปนอนได้ในเมื่อน้องชายสุดรักยังไม่นอน"คยูฮยอนพูดกับน้องชายตนเอง พร้อมกับเดินมานั่งข้างๆ
"ใช่ๆใครจะไปนอนลงหล่ะพี่ดงเฮ"ฮยอกแจก็เดินมาสบทบแต่ด้วยความที่เป็นน้องเล็กก็เลยนอนหมอบข้างหลังพี่ๆทั้งสองอย่างเงียบๆ
"แล้วคิดยังไงหล่ะเราถึงขึ้นมายืนตรงหน้าผา?"
"ป่าวหรอกพี่ ก็แค่อยู่ในร่างคนแล้วมันเบื่อๆเลยแปลงร่างมาเดินเล่นรับลม"
"อ๋อ แบบนี้นี่เอง แล้วแปลงออกมาทั้งทีจะมายืนรับลมแค่นี้อ่ะนะ"พี่ชายคนโตถามพร้อมกับมองไปที่ดงเฮ
"ไม่แน่นอนอยู่แล้ว เรามาแข่งกันเอามะ ว่าใครจะไปถึงข้างล่างก่อนกัน"ดงเฮถามทั้งคู่
"เอามั้ย ฮยอกแจ?"คยูฮยอนหันไปถามฮยอกแจที่ตอนนั้นกำลังนอนได้ลุกขึ้นมายืนเรียบร้อยแล้ว
"เตรียมพร้อมอยู่แล้ว มาเลยพร้อมนะ พร้อม ไป!!!"ฮยอกแจพูดแล้วก็เห่าเป็นสัญญานว่าให้วิ่งไปได้ ด้วยความที่ไม่มีใครยอมใครทั้งสามเลยวิ่งไปพร้อมกัน แต่ดูเหมือนงานนี้ฮยอกแจจะชนะซะแล้ว แล้วตามด้วยดงเฮ และคยูฮยอน
"แฮ่กๆๆทั้งสองคนยังเด็กอยู่แท้ๆพี่แก่แล้วนี่เลยวิ่งได้ที่สาม"
"มันช่วยไม่ได้พี่คยู ฮ่าๆ"ฮยอกแจพูดพร้อมกับหัวเราะเยาะ
"ช่วยไม่ได้หรอ มานี่เลยมา"คยูพูดพร้อมกับกระโจนหาฮยอกแจ มีหรอฮยอกแจจะยอมก็เลยกระโจนกลับบ้าง
"สองคนนี้นี่เล่นกันเป็นเด็กๆไปได้"ดงเฮพูดออกมาทำให้ทั้งสองคนกระโจนใส่ดงเฮบ้าง ทั้งสามเล่นกันอยู่นานจนคยูต้องพูดห้าม
"เราเล่นกันนานแล้วนะ ไปๆกลับกันได้แล้ว"คยูพูดพร้อมกับแหงนหน้ามองฟ้า
"นั่นสินะไปๆฮยอกแจกลับกันได้แล้ว"แล้วทั้งสามก็มุ่งหน้ากลับวังของทั้งสาม ก่อนรุ่งเช้า
ณ.วังหมาป่า
ทั้งสามกลับมาที่วังก่อนที่จะเข้าห้องของตนเองไปพร้อมกับแปลงร่างเป็นคนเหมือนเดิมพอทั้งสามเป็นคนเสร็จแล้วก็ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วก็ออกมาทานอาหารเช้าด้วยกัน
"อรุณสวัสดิ์จ้ะซูยอง"
"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณดงเฮ"
"วันนี้มีอะไรกินหล่ะจ๊ะ?"
"วันนี้มีเนื้อหมูอบซอสสูตรพิเศษค่ะ"
"จ้าๆว่าแต่พี่คยู กับ ฮยอกแจไปไหนซะหล่ะ"
"อ๋อ ทั้งสองพระองค์ทรงบอกว่าจะไม่มากินอาหารเช้าค่ะ เลยไปนั่งเล่นกันอยู่ที่สวนแทนแล้วค่ะ"
"อ๋อ จ้าๆขอบใจมากนะจ๊ะซูยอง อ้อ!เดี๋ยวเรียกคังอินกับลีทึกให้ฉันหน่อยนะ"
"ค่ะๆ ซักครู่นะค่ะ"ผ่านไปไม่นานลีทึก กับ คังอินก็มาอยู่ตรงหน้าดงเฮเรียบร้อย
"นั่งสิ ทำตามสบายเลยที่เราเรียกทั้งคู่มาเพราะ เราได้ยินมาว่าในป่าด้านตะวันตกมีหมาป่าเกิดขึ้นใหม่เรื่องจริงหรือไม่?"
"จริงพะย่ะค่ะ มีลูกหมาป่าเกิดขึ้นใหม่สองตัวพร้อมกับพ่อแม่ที่หนีไปไม่ทราบไปไหนขอรับ"
"งั้นหรอ งั้นคังอินนายไปเอาลูกหมาป่าสองตัวนั้นมาอยู่ที่วังเรา ส่วนลีทึกพอลูกหมาป่ามาก็คอยดูแล้วด้วยเพราะ เค้าก็คือสายพันธ์เดียวกับเราในร่างหมาป่า"
"รับคำสั่งพะยะค่ะ"
"งั้นก็ออกไปได้แล้วหล่ะขอบใจทั้งคู่มาก"พอทั้งคู่ออกไป คยูฮยอนและฮยอกแจก็เข้ามา
"มีเรื่องไรกันหรอ?"
"ป่าวหรอกพี่ ก็แค่มีลูกหมาป่าสองตัวเกิดใหม่พร้อมกับพ่อแม่ของมันที่หายไปน้องเลยจะเก็บเอามันมาเลี้ยง"
"อื้ม ฮยอกว่าเดี๋ยวนี้ปราสาทเรามันเล็กๆนะ หมาป่ามันเยอะขึ้นหรือป่าว?"
"พี่ก็ว่างั้นแหละ ดงเฮเราจะรับมาเพิ่มจริงๆหรอ?"
"พี่คยูพี่ลืมอะไรไปรึเปล่า ถ้าแวมไพร์มาเห็นเข้ามันจะเกิดการนองเลือดนะพี่"
"นั่นสินะ!พี่ก็ลืมคิดไป ว่าแต่ฝั่งปราสาทแวมไพร์ทางด้านตะวันออกหล่ะเป็นไงบ้างฮยอกแจ"
"ก็เหมือนเดิมอ่ะพี่ อยู่แบบเงียบๆไม่ออกหาเหยื่อ ว่าแต่เราจะไม่ไปเยี่ยมเขาหน่อยหรอ เขาก็เคยเป็นญาติกับฝั่งพ่อ แม่พวกเราเหมือนกันนะพี่ดงเฮ"
"อืม เดี๋ยวพี่รอดูสถานะการ์ณก่อนแล้วกัน อ๊ะ!"
"เกิดไรขึ้นดงเฮ?"
"หูผมได้ยินอะไรบางอย่าง อะไรบางอย่างกำลังจะถึงหน้าประตูเมืองเรา"
"งั้นก็รีบไปเร็ว"ทั้งสามรีบเดินออกไปตรงหน้าประตูวัง พอดีกับที่ประตูวังเปิดพอดีพร้อมกับร่างหมาป่าตัวนึงเดินเข้ามา
"เจ้าเป็นใคร?"ฮยอกแจถามอย่างไม่หวาดกลัว ก่อนที่ร่างของหมาป่าจะแปลงกายเป็นคน
"ข้าก็คือท่านปู่ของพวกเจ้าไงหล่ะ หลานที่รัก?"
"ท่านปู่หรอ ทำไมเราจำไม่ได้เลยอ่ะ"
"ก็ตอนนั้นหลานๆเด็กมากเลยจำไม่ได้เองหล่ะ ไปๆเข้าห้องรับแขกกับปู่หน่อย"แล้วทั้งสามก็เดินเข้าห้องรับแขกไปกับปู่ของตนเอง
"นานมากนะ ที่ปู่ไม่ได้มาเยี่ยมพวกเจ้า"
"ครับนานมาก นานจนพวกเราจำไม่ได้อ่ะครับ"
"อ่า~คยูหลานคนโต เจ้าโตขึ้นมากเลยนะ พร้อมกับน้องๆเจ้าอีกสองคน"
"ครับ ว่าแต่ท่านปู่มาหาเรามีอะไรหรอครับ?"
"ปู่จะมาบอกว่า ทางด้านนู้นหน่ะเริ่มเคลื่อนไหวแล้วนะ"
"หมายความว่า ยังไงหรอครับท่านปู่?"
"ก็หมายความว่า ฝั่งทางนู้นเริ่มเข้าหาองค์มนตรีแล้วหน่ะสิ"
"ลุกลามใหญ่มากเลยนะครับ อ๊ะ!!ฮยอกแจออกไปดูข้างนอกซิมีคนมา กำลังเดินมาทางวังเรา"ดงเฮสั่งฮยอกแจ ก่อนที่ฮยอกแจจะรีบวิ่งออกไป
"หูดีเหมือนเดิมนะเรา ดงเฮ"
"ครับ ว่าแต่ที่ท่านปู่มาคงไม่ได้มีเท่านี้หรอกใช่มั้ยครับ"ดงเฮถาม อย่างรู้ทัน
"ใชแล้ว ที่ปู่มาวันนี้เพราะ ต้องการจะบอกว่าเราสองเผ่าพันธ์ต้องเชื่อมสายสัมพันธ์กันแล้วนะ"ท่านปู่พูดอย่างใจเย็น ก่อนจะมองดูกริยาของทั้งคู่
"หมายความว่า ?"ดงเฮ และ คยูฮยอนต่างตกใจ
"ทั้งคู่เข้าใจถูกแล้ว เราทั้งสองเผ่าพันธ์ต้องส่งใครซักคนในเผ่าแลกเปลี่ยนตัวกัน แล้วใช้ชีวิตในวังของฝ่ายตรงข้ามเป็นเวลา 3 ปี"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ครบตอนนึงแล้วค่ะ แต่ทางฝั่งหมาป่าจะเยอะกว่านะคะ
แต่ตอนหน้าฝั่งแวมไพร์จะเยอะกว่าแน่นอนค่ะ
ฝากติดตามด้วยนะคะ ^^
***** เพิ่มเติมค่ะๆ ที่โมเอามาลงคือรูปตระกูล หมาป่าในร่างหมาป่านะคะ *****
นี่คยูฮยอนค่ะ ขนสีแซมๆกันน่ารักดีค่ะ และเกรงขามไปพร้อมๆกัน
V
V
V
นี่ดงเฮค่ะ ขนสีขาวน่ารัก น่ากอด เหมือนหิมะค่ะ
V
V
V
ส่วนนี่น้องสุดท้องฮยอกแจค่ะ ขนคล้ายๆฮันคยองแต่สีเข้มกว่า ดูหน้ากลัวๆค่ะ
V
V
V
"พี่ฮันๆทำไมเราซึ่งเป็นแวมไพร์ถึงไม่ค่อยหิวเลยหล่ะ?"ซองมินถามฮันคยองผู้พี่
"เราน่ะก็หิวเหมือนกันนะ แต่เราอ่ะต้องกินเลือดพวกหมุษย์หน่ะ ซองมินเราหน่ะยังเด็กไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้หรอกนะ"
"อื้ม แล้วพี่คิบอมไปไหนซะแล้วหล่ะ?"
"พี่ก็ไม่รู้สิ อยู่บนดาดฟ้ามั้ง นั่นไงพูดถึงก็มานี่ซะแล้ว"
"บ่นถึงผมอยู่หรอซองมิน"คิบอมพูดพร้อมกับอุ้มซองมินมานั่งบนตัก
"ป่าวซะหน่อยพี่คิบอมพูดมั่วซั่วอีกแล้วนะ"
"ฮ่ะๆพี่พูดมั่วหรอ ใครกันแน่ที่พูดมั่ว"
"ฮ่ะๆสองคนนี้เล่นกันเหมือนเดิมเลยนะ"
"พี่ฮันก็มาเล่นกับพวกเราสิครับ จะไปนั่งอยู่คนเดียวทำไมกัน"
"นั่นสินะ มาเดี๋ยวพี่เล่นด้วย"
"พี่ฮันทำไรอยู่หน่ะ?"ซองมินน้องคนเล็กเดินเข้ามาหาฮันคยองที่ดาดฟ้า
"พี่กำลังนึกถึงเรื่องเมื่อ 20 ปีที่แล้วหน่ะเรื่องที่เราถามพี่ว่า ทำไมพวกเราไม่หิวกัน"
"อ๋อ เรื่องนั้นเองพอผมถามเสร็จแล้ว ผมก็บ่นถึงพี่คิบอม แล้วพี่คิบอมก็โผล่มา"
"นั่นไงบ่นถึงพี่อีกแล้วนะซองมิน"คิบอมซึ่งได้ยินเสียงซองมินพูดก็กระโดดลงมาจากชั้นบนแล้วมายืนตรงระเบียง
"พี่คิบอมอ่ะ หูดีเสมอเลยนะ ไม่เว้นให้น้องคนนี้บ่นหน่อยรึ?"
"ฮ่าๆๆเชิญเถอะ พี่ฮันแล้วนี่ฝ่ายกระทรวงชั้นสูงมาเข้าพบพี่รึยังหล่ะ?"
"ยังเลยพี่กะว่า จะให้เรารับแทนพี่หน่ะคิบอม"
"ขี้เกียจอ่ะพี่ ผมไปนอนดีกว่า เราก็อย่านอนดึกหล่ะซองมิน"
"ครับๆฝันดีนะพี่คิบอม ผมไปนอนดีกว่า ฝันดีพี่ฮัน"
"ฝันดีซองมิน ฝันดีนะพี่ฮัน"คิบอมและซองมินเดินเข้าไปในตัวปราสาทอย่างเงียบๆปล่อยให้ฮันคยองพูดกับตัวเองเบาๆว่า....
"ฝันดีทั้งคู่ ครอบครัวเราอบอุ่นแบบนี้เสมอสินะ ^^ "พูดจบฮันคยองก็เข้าห้องบรรทมไปอีกคน
ท่ามกลางความหนาวเย็นของหิมะในยามกลางคืน ได้มีหมาป่าตัวหนึ่งยืนอยู่บนหิมะที่หน้าผาอย่างสง่างาม ขนสีขาวของมันพริ้วตามลมก็จะหันไปมองผู้ที่มาใหม่ ก่อนจะเอ่ยทัก
"ยังไม่นอนอีกหรอพี่คยู ฮยอกแจ?"ดงเฮพูดพร้อมกับนั่งลงตรงหน้าผาอย่างไม่กลัวตกลงไป
"ใครจะไปนอนได้ในเมื่อน้องชายสุดรักยังไม่นอน"คยูฮยอนพูดกับน้องชายตนเอง พร้อมกับเดินมานั่งข้างๆ
"ใช่ๆใครจะไปนอนลงหล่ะพี่ดงเฮ"ฮยอกแจก็เดินมาสบทบแต่ด้วยความที่เป็นน้องเล็กก็เลยนอนหมอบข้างหลังพี่ๆทั้งสองอย่างเงียบๆ
"แล้วคิดยังไงหล่ะเราถึงขึ้นมายืนตรงหน้าผา?"
"ป่าวหรอกพี่ ก็แค่อยู่ในร่างคนแล้วมันเบื่อๆเลยแปลงร่างมาเดินเล่นรับลม"
"อ๋อ แบบนี้นี่เอง แล้วแปลงออกมาทั้งทีจะมายืนรับลมแค่นี้อ่ะนะ"พี่ชายคนโตถามพร้อมกับมองไปที่ดงเฮ
"ไม่แน่นอนอยู่แล้ว เรามาแข่งกันเอามะ ว่าใครจะไปถึงข้างล่างก่อนกัน"ดงเฮถามทั้งคู่
"เอามั้ย ฮยอกแจ?"คยูฮยอนหันไปถามฮยอกแจที่ตอนนั้นกำลังนอนได้ลุกขึ้นมายืนเรียบร้อยแล้ว
"เตรียมพร้อมอยู่แล้ว มาเลยพร้อมนะ พร้อม ไป!!!"ฮยอกแจพูดแล้วก็เห่าเป็นสัญญานว่าให้วิ่งไปได้ ด้วยความที่ไม่มีใครยอมใครทั้งสามเลยวิ่งไปพร้อมกัน แต่ดูเหมือนงานนี้ฮยอกแจจะชนะซะแล้ว แล้วตามด้วยดงเฮ และคยูฮยอน
"แฮ่กๆๆทั้งสองคนยังเด็กอยู่แท้ๆพี่แก่แล้วนี่เลยวิ่งได้ที่สาม"
"มันช่วยไม่ได้พี่คยู ฮ่าๆ"ฮยอกแจพูดพร้อมกับหัวเราะเยาะ
"ช่วยไม่ได้หรอ มานี่เลยมา"คยูพูดพร้อมกับกระโจนหาฮยอกแจ มีหรอฮยอกแจจะยอมก็เลยกระโจนกลับบ้าง
"สองคนนี้นี่เล่นกันเป็นเด็กๆไปได้"ดงเฮพูดออกมาทำให้ทั้งสองคนกระโจนใส่ดงเฮบ้าง ทั้งสามเล่นกันอยู่นานจนคยูต้องพูดห้าม
"เราเล่นกันนานแล้วนะ ไปๆกลับกันได้แล้ว"คยูพูดพร้อมกับแหงนหน้ามองฟ้า
"นั่นสินะไปๆฮยอกแจกลับกันได้แล้ว"แล้วทั้งสามก็มุ่งหน้ากลับวังของทั้งสาม ก่อนรุ่งเช้า
ณ.วังหมาป่า
ทั้งสามกลับมาที่วังก่อนที่จะเข้าห้องของตนเองไปพร้อมกับแปลงร่างเป็นคนเหมือนเดิมพอทั้งสามเป็นคนเสร็จแล้วก็ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วก็ออกมาทานอาหารเช้าด้วยกัน
"อรุณสวัสดิ์จ้ะซูยอง"
"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณดงเฮ"
"วันนี้มีอะไรกินหล่ะจ๊ะ?"
"วันนี้มีเนื้อหมูอบซอสสูตรพิเศษค่ะ"
"จ้าๆว่าแต่พี่คยู กับ ฮยอกแจไปไหนซะหล่ะ"
"อ๋อ ทั้งสองพระองค์ทรงบอกว่าจะไม่มากินอาหารเช้าค่ะ เลยไปนั่งเล่นกันอยู่ที่สวนแทนแล้วค่ะ"
"อ๋อ จ้าๆขอบใจมากนะจ๊ะซูยอง อ้อ!เดี๋ยวเรียกคังอินกับลีทึกให้ฉันหน่อยนะ"
"ค่ะๆ ซักครู่นะค่ะ"ผ่านไปไม่นานลีทึก กับ คังอินก็มาอยู่ตรงหน้าดงเฮเรียบร้อย
"นั่งสิ ทำตามสบายเลยที่เราเรียกทั้งคู่มาเพราะ เราได้ยินมาว่าในป่าด้านตะวันตกมีหมาป่าเกิดขึ้นใหม่เรื่องจริงหรือไม่?"
"จริงพะย่ะค่ะ มีลูกหมาป่าเกิดขึ้นใหม่สองตัวพร้อมกับพ่อแม่ที่หนีไปไม่ทราบไปไหนขอรับ"
"งั้นหรอ งั้นคังอินนายไปเอาลูกหมาป่าสองตัวนั้นมาอยู่ที่วังเรา ส่วนลีทึกพอลูกหมาป่ามาก็คอยดูแล้วด้วยเพราะ เค้าก็คือสายพันธ์เดียวกับเราในร่างหมาป่า"
"รับคำสั่งพะยะค่ะ"
"งั้นก็ออกไปได้แล้วหล่ะขอบใจทั้งคู่มาก"พอทั้งคู่ออกไป คยูฮยอนและฮยอกแจก็เข้ามา
"มีเรื่องไรกันหรอ?"
"ป่าวหรอกพี่ ก็แค่มีลูกหมาป่าสองตัวเกิดใหม่พร้อมกับพ่อแม่ของมันที่หายไปน้องเลยจะเก็บเอามันมาเลี้ยง"
"อื้ม ฮยอกว่าเดี๋ยวนี้ปราสาทเรามันเล็กๆนะ หมาป่ามันเยอะขึ้นหรือป่าว?"
"พี่ก็ว่างั้นแหละ ดงเฮเราจะรับมาเพิ่มจริงๆหรอ?"
"พี่คยูพี่ลืมอะไรไปรึเปล่า ถ้าแวมไพร์มาเห็นเข้ามันจะเกิดการนองเลือดนะพี่"
"นั่นสินะ!พี่ก็ลืมคิดไป ว่าแต่ฝั่งปราสาทแวมไพร์ทางด้านตะวันออกหล่ะเป็นไงบ้างฮยอกแจ"
"ก็เหมือนเดิมอ่ะพี่ อยู่แบบเงียบๆไม่ออกหาเหยื่อ ว่าแต่เราจะไม่ไปเยี่ยมเขาหน่อยหรอ เขาก็เคยเป็นญาติกับฝั่งพ่อ แม่พวกเราเหมือนกันนะพี่ดงเฮ"
"อืม เดี๋ยวพี่รอดูสถานะการ์ณก่อนแล้วกัน อ๊ะ!"
"เกิดไรขึ้นดงเฮ?"
"หูผมได้ยินอะไรบางอย่าง อะไรบางอย่างกำลังจะถึงหน้าประตูเมืองเรา"
"งั้นก็รีบไปเร็ว"ทั้งสามรีบเดินออกไปตรงหน้าประตูวัง พอดีกับที่ประตูวังเปิดพอดีพร้อมกับร่างหมาป่าตัวนึงเดินเข้ามา
"เจ้าเป็นใคร?"ฮยอกแจถามอย่างไม่หวาดกลัว ก่อนที่ร่างของหมาป่าจะแปลงกายเป็นคน
"ข้าก็คือท่านปู่ของพวกเจ้าไงหล่ะ หลานที่รัก?"
"ท่านปู่หรอ ทำไมเราจำไม่ได้เลยอ่ะ"
"ก็ตอนนั้นหลานๆเด็กมากเลยจำไม่ได้เองหล่ะ ไปๆเข้าห้องรับแขกกับปู่หน่อย"แล้วทั้งสามก็เดินเข้าห้องรับแขกไปกับปู่ของตนเอง
"นานมากนะ ที่ปู่ไม่ได้มาเยี่ยมพวกเจ้า"
"ครับนานมาก นานจนพวกเราจำไม่ได้อ่ะครับ"
"อ่า~คยูหลานคนโต เจ้าโตขึ้นมากเลยนะ พร้อมกับน้องๆเจ้าอีกสองคน"
"ครับ ว่าแต่ท่านปู่มาหาเรามีอะไรหรอครับ?"
"ปู่จะมาบอกว่า ทางด้านนู้นหน่ะเริ่มเคลื่อนไหวแล้วนะ"
"หมายความว่า ยังไงหรอครับท่านปู่?"
"ก็หมายความว่า ฝั่งทางนู้นเริ่มเข้าหาองค์มนตรีแล้วหน่ะสิ"
"ลุกลามใหญ่มากเลยนะครับ อ๊ะ!!ฮยอกแจออกไปดูข้างนอกซิมีคนมา กำลังเดินมาทางวังเรา"ดงเฮสั่งฮยอกแจ ก่อนที่ฮยอกแจจะรีบวิ่งออกไป
"หูดีเหมือนเดิมนะเรา ดงเฮ"
"ครับ ว่าแต่ที่ท่านปู่มาคงไม่ได้มีเท่านี้หรอกใช่มั้ยครับ"ดงเฮถาม อย่างรู้ทัน
"ใชแล้ว ที่ปู่มาวันนี้เพราะ ต้องการจะบอกว่าเราสองเผ่าพันธ์ต้องเชื่อมสายสัมพันธ์กันแล้วนะ"ท่านปู่พูดอย่างใจเย็น ก่อนจะมองดูกริยาของทั้งคู่
"หมายความว่า ?"ดงเฮ และ คยูฮยอนต่างตกใจ
"ทั้งคู่เข้าใจถูกแล้ว เราทั้งสองเผ่าพันธ์ต้องส่งใครซักคนในเผ่าแลกเปลี่ยนตัวกัน แล้วใช้ชีวิตในวังของฝ่ายตรงข้ามเป็นเวลา 3 ปี"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ครบตอนนึงแล้วค่ะ แต่ทางฝั่งหมาป่าจะเยอะกว่านะคะ
แต่ตอนหน้าฝั่งแวมไพร์จะเยอะกว่าแน่นอนค่ะ
ฝากติดตามด้วยนะคะ ^^
***** เพิ่มเติมค่ะๆ ที่โมเอามาลงคือรูปตระกูล หมาป่าในร่างหมาป่านะคะ *****
นี่คยูฮยอนค่ะ ขนสีแซมๆกันน่ารักดีค่ะ และเกรงขามไปพร้อมๆกัน
V
V
V
นี่ดงเฮค่ะ ขนสีขาวน่ารัก น่ากอด เหมือนหิมะค่ะ
V
V
V
ส่วนนี่น้องสุดท้องฮยอกแจค่ะ ขนคล้ายๆฮันคยองแต่สีเข้มกว่า ดูหน้ากลัวๆค่ะ
V
V
V
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น