MM รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #14 : ส่งงานตานี - หมอผีสาวผู้มีกล้วยเป็นอาวุธ(พลอย)

บทวิจารณ์เรื่อง ตานี – หมอผีสาวผู้มีกล้วยเป็นอาวุธ

นามปากกา: Acharasobhit

แนว : แฟนตาซี - สงคราม

หมายเหตุ : บทวิจารณ์นี้มีการสปอยล์เนื้อเรื่องค่ะ

เนื้อเรื่อง [10/10] แปลก...แปลกมากค่ะ แหวกแนวไทยที่เคยอ่านมาจริงๆ ตัวเอกไม่ได้หล่อไม่ได้สวย แถมฝ่ายหนึ่งเป็นผีอีกต่างหาก ผสานเรื่องคนกับผีได้ดี กลมกลืนไม่หลุดโลก สัมผัสได้จนน่าตกใจและน่าติดตามไปในเวลาเดียวกัน เต็มสิบสิคะจะรออะไร...

การดำเนินเรื่อง [8/10] เนื้อเรื่องดำเนินไปเรื่อยๆ ไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจกับเหตุการณ์อะไรค่ะ แต่กลับมีบางช่วงที่ให้ความรู้สึกว่ามันช้า,เอื่อยเกินไป อาจเป็นเพราะนักเขียนลงข้อมูลในแต่ละตอนมาเยอะถึงเยอะมาก ประกอบกับฟ้อนท์อักษรที่เล็กจึงทำให้กลายเป็นเยอะไป พลอยนั่งอ่านยังต้องคอยขยี้ตาเป็นพักๆ เพราะปวดตาเลยค่ะ ข้อมูลตรงไหนพอจะลดทอนลงได้ก็ลด หรือตัดฉากตรงไหนได้ก็รันมาเป็นบทใหม่เลยจะดีกว่านะคะ ความยาวตอนจะได้น้อยลงและเนื้อเรื่องจะได้ดูกระชับขึ้นด้วยค่ะ  

การใช้ภาษา  [7.5/10]

การบรรยาย จัดได้ว่าสละสลวยและมีเอกลักษณ์มากค่ะ คำสวยค่อนไปทางยาก บางคำคนวิจารณ์เองก็ต้องเปิดพจนานุกรมหาความหมายเลยทีเดียวค่ะ อ่านได้ลื่นไหลแทบไม่มีสะดุด ยกเว้นบางช่วงบางตอนที่ท่านหลุดใช้ sound effect เข้ามาต่อจากบทบรรยาย ส่วนนี้นั้นนับเป็นการบั่นทอนความต่อเนื่องลงในระดับหนึ่งเลยล่ะค่ะ ยกตัวอย่างเช่น ในบทหนึ่ง  ประโยค

>>บางสิ่งที่ฝังอยู่ใต้หิมะก็ทำให้เด็กสาวสะดุดจนหน้าคะมำตุ้บลงกับเกล็ดหนาสีขาว

แนะนำ ประโยคในกรณีแบบนี้ควรตัด Sound effect ออกเพื่อกันสะดุดและไม่ให้มันเยอะจนเกินไปค่ะ

ข้อบกพร่องสำคัญ ที่พบในนิยายของท่านในส่วนการบรรยายเลยก็คือ ท่านบรรยายรูปการบางอย่างเยอะเกินไป ออกแนวเป็นคำฟุ่มเฟือยเสียมาก ทำให้รูปประโยคยืดยาวเกินควร ยกตัวอย่างง่ายๆ เช่น

บทที่หนึ่ง วรรคแรก

>> เสียงเคาะดังเป็นจังหวะเมื่อเด็กหนุ่มผู้หนึ่งกระแทกปลายปากกาลงบนหน้ากระดาษอันว่างเปล่าของแบบฝึกหัดฟิสิกส์

แนะนำ อยากบอกว่า...อ่านไม่ได้ทันหายใจกันเลยล่ะค่ะ ควรตัดทอนลงประโยคให้น้อยลงหน่อย รายละเอียดที่เหลือท่านค่อยๆ บรรยายต่อในประโยคถัดไปก็ย่อมได้ค่ะ พิมพ์ติดกันเป็นพรืดแบบนี้เสี่ยงลายตา+ขี้เกียจอ่านด้วยเนาะ อาจแก้เป็น เสียงปากกากระแทกกับหน้ากระดาษว่างเปล่าตามแรงของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง เขาคิดการบ้านวิชาฟิสิกส์สุดโหดไม่ออกเลยสักข้อ เป็นต้นค่ะ

ตัวอย่างคำฟุ่มเฟือยเช่น สะลึมสะลือสะโหลสะเหล ในบทที่สอง แนะนำให้ตัดคำว่าสะโหลสะเหลออกค่ะ

อีกเรื่องที่ขาดไม่ได้คือภาษาถิ่นค่ะ บอกเลยว่าอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วได้ภาษาถิ่นเหนือเพิ่มมาเยอะเลยเจ้า(...) อ่านตอนแรกๆ อาจจะดูงง แต่พออ่านไปเรื่อยๆ ก็เริ่มชินและรู้สึกว่ามันน่ารักไปเอง ชื่นชมผู้แต่งจากใจเลยค่ะ

เรื่องสุดท้ายคือการบรรยายในช่วงบทโศกค่ะ ท่านยังบรรยายให้เข้าถึงอารมณ์ตัวละครได้ไม่สมบูรณ์ เราก็ไม่รู้จะแนะนำอะไรเหมือนกันในส่วนนี้ บอกได้แค่ว่าพยายามปรับแก้ดูนะคะ (ถ้าเป็นพลอย พลอยจะสมมุติว่าตัวเองเป็นตัวละครค่ะ)

ในส่วนของคำผิด ขอคารวะหนึ่งจอกเพราะแทบไม่เห็นเลย ขอตรวจเป็นบทๆ ไปนะคะ

บทหนึ่ง จ๋องกรอด เป็น หย็องกรอด (เปิดพจนานุกรมแล้วไม่เจอความหมายของคำแรกนะคะ)

บทสอง  มีการใช้คำซ้ำคือคำว่า ‘เขา’ ในย่อหน้า ‘กลิ่นหอมหวนของอาหาร....’ ถึงสามจุด และคำว่า ‘ก่อนจะ’ ในย่อหน้า ‘จ้าดทันเห็นหัวกระสุนสีเขียวอ่อนเพียงพริบตา...’ ค่ะ

แนะนำ ท้องฟ้าด้านนอกยังแทบมืดสนิท เป็น ท้องฟ้าด้านนอกยังแทบจะมืดสนิทเหมือนเคย

แนะนำ ต๊อกเรียกเขามาจากที่นั่งของเขาด้านหลังห้อง เป็น ต๊อกตะโกนเรียกเขาจากที่นั่งตรงหลังห้อง

แนะนำ แต่ไม่มีสัญญาณจากเด็กหนุ่มผู้ส่งวิญญาณไปเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อย เติมคำว่า ‘แล้ว’ ด้านหลังประโยคไปก็ดีนะคะ ประโยคจะได้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นค่ะ

มีการเว้นวรรคผิดในช่วงที่ไร่เดินเข้ามานะคะ ลองไปตรวจทานดูเนอะ

บทสาม –

บทสี่ –

บทห้า -

มิติ [9/10] ตัวละครทุกตัวมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง มีมิติ แยกออกว่าใครเป็นใคร ขอแยกตัวละครจากความเข้าใจที่อ่านมาห้าบทดังนี้ค่ะ

จ้าด ตัวละครที่ดูเป็นผู้ชายแมนๆ แบบที่หาได้ยากในปัจจุบัน ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวห่างไกลจากพ่อแม่ แฝงความใจดีไว้ใต้ใบหน้าโหดๆ มีความเท่ในแบบของเขาเองอีกทั้งยังมีไหวพริบ กล้าได้กล้าเสีย เห็นได้จากตอนเถียงกับอาจารย์นวรัตน์ แอบปากคอเราะร้ายหน่อยๆ จากบทสนทนา พลอยอ่านไปแล้วนึกถึงผู้ชายรุ่นพ่อที่ลุยทุกอย่างด้วยตัวเองเลยค่ะ อารมณ์ประมาณยุคนั้นมากๆ ชอบตัวละครนี้จริงๆ ค่ะ

กล้วย ราชินีตานีผู้เป็นมากกว่าราชินี ด้วยบุคลิกที่แฝงความเป็นนักรบไว้ในตัว แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังเป็นผู้หญิง แม้จะกล้าจนจ้าดกลัวแต่ก็มีมุมอ่อนหวานแบบผู้หญิง มีมุมอ่อนแอและโดดเดี่ยว ตรงข้ามกับจ้าดที่โดดเดี่ยวมาตลอดอยู่แล้ว ตัวละครสองตัวนี้จึงดูเข้าขากันอย่างประหลาดเวลาผู้เขียนจับมาอยู่คู่กัน ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นผีจริงๆ ขอชื่นชมคนแต่งที่ลดช่องว่างระหว่างคนกับผีมาเป็นเพื่อน (?) กันได้เป็นธรรมชาติจนน่าตกใจ

ตัวละครอื่นๆ นั้นยังไม่รู้บุคลิกแน่ชัด แต่คิดว่าน่าจะมีเอกลักษณ์โดดเด่น เช่นตัวของครูนวรัตน์ ที่คือครูใจร้ายผู้ฆ่าคนด้วยปลายปากกาอย่างครูหลายๆ คนในปัจจุบัน แถมชื่อตัวละครสั้น จำไม่ยาก ทุกเหตุการณ์สมเหตุสมผลบ่งบอกเลยว่าวางพล็อตมาดี แน่นปึ้กไร้จุดบอด มีช่วงผิดพลาดบ้างเช่นตอนนักข่าวอ่านข่าว บทพูด(ของนักข่าว) ยังดูไม่เป็นธรรมชาตินัก อื่นๆ ก็นับเป็นความผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ ในตัวนิยายที่ท่านสามารถปรับแก้ได้ทุกเมื่อเพื่อความสมจริงและสัมผัสได้มากขึ้นไปอีก

สรุปรวมแล้ว นิยายเรื่องนี้นอกจากจะเป็นความแปลกใหม่ที่เกือบจะสมบูรณ์แบบ ยังสะท้อนด้านมืดของทุกชีวิต เช่นในเรื่องก็คือผีกับผี สะท้อนความแตกต่างที่สามารถอยู่ร่วมกันได้หากเปิดใจ เช่นจ้าดกับกล้วยที่ถึงแม้จะอยู่กันคนละโลกแต่ก็โคจรมาเจอและช่วยเหลือกันทำภารกิจสำคัญต่อได้ ก่อเกิดเป็นมิตรภาพอันงดงามและอาจจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ลึกซึ้งขึ้นได้อีกแม้ในยามสงคราม (ที่พลอยยังอ่านไปไม่ถึง) ระหว่างผีกับผีเช่นนี้ นับว่าเป็นข้อคิดสำคัญที่คนในสังคมปัจจุบันควรจะนำมาปรับใช้ เห็นใจเพื่อนร่วมโลกขึ้นมาบ้างไม่มากก็น้อย

รวมคะแนน 8.625/10 ค่ะ

หวังว่าบทวิจารณ์นี้จะช่วยให้ท่านนักเขียนได้นำคำติชมไปปรับปรุงเพิ่มเติมในนิยายได้ไม่มากก็น้อย ทั้งนี้ทั้งนั้นพลอยเป็นนักวิจารณ์มือใหม่แกะกล่อง หากวิจารณ์อะไรผิดพลาดไปก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ ^^

ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ

[อนึ่ง พลอยอ่านไปเพียงห้าบทเท่านั้น ขออภัยที่อ่านไปได้เพียงเท่านี้นะคะ หากมีเวลาว่างจะตามไปอ่านทีละบทอย่างละเอียดเท่าที่สายตาจะอำนวยค่ะ ช่วงนี้เวลาว่างน้อยจริงๆ//โค้ง]