ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love My baby เด็กน้อยหน้าใสของนายสุดโหด

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 3 ส.ค. 55


    บทนำ

    คืนหนึ่ง....

    Alone Pub

    ~          ~

     

    ผับแห่งนี้เป็นผับสไตล์ตะวันตก ตกแต่งอย่างสวยหรู จึงมีเหล่านักท่องเที่ยวมากมายมาพากันมาเที่ยว

    ณ ผับแห่งนี้ Alone Pub เป็นผับระดับสูงผสมเข้ากับความดิบเถื่อนอย่างลงตัว

                    ภายในผับส่วนใหญ่จะมีดารานักร้อง รวมถึงนักท่องราตรีทั้งหลายที่กระเป๋าหนักๆจึงหากันมามากมาย

                    เฮ้ ! ควีน รอนานป่าว

                    ผู้ชายรูปร่างหน้าตาดี หน้าหวานแฝงความร้ายกาจเอาไว้ ผิวขาวลูกครึ่งไทย-ไต้หวัน เจ้าของเรือนผมสีดำและนัยน์ตาสีฟ้ามรกตเอ่ยทัก เจ้าของเรือนผมที่น้าตาลอ่อนผู้มีใบหน้าหล่อร้ายแบบตะวันตก

                    ไม่นานวะ พึ่งมาเหมือนกัน

                

    มีอะไรหรอครับพ่อ

    (แกกลับมาบ้านเดี๋ยวพ่อมีอะไรจะคุยด้วย)

    แต่...

    (ไม่มีแต่..กลับมาเดี๋ยวนี้..!)

    ครับๆ เดี๋ยวผมจะไปหา

    เฮ้ย ! นนท์พึ่งมาจะกลับแล้วหรอวะควีนตะโกนเรียกเมื่อเห็นนนท์กำลังจะเดินออกไป

    อือ พ่อโทรมาเรียกไม่รู้มีเรื่องอะไรฉันกลับก่อนนะ

     

                ที่บ้าน

                    ผมเดินเข้าไปพายในบ้านเดินตรงไปยังห้องรับแขกซึ่งมีโซฟาขนาดใหญ่สามตัววางอยู่ตรงกลางห้อง ผมเดินไปนั่งโซฟาเดียวกับผู้ชายผมสี่ดำแซมขาวนัยน์ตาสีฟ้าอ่อน อายุราว 50 ปี ซึ่งเขาคือพ่อของผมนั่นเอง

                    พ่อมีอะไรหรอครับ ถึงเรียกผมมากทันหันผมเอ่ยถาม

                    พรุ่งนี้ พ่อจะบินไปเมืองนอกเพื่อสะสางงานเก่ากับแม่ของหนูพาย พ่อจะไปประมาณหนึ่งเดือนแล้วจะบินกลับ ซึ่งพ่อจะให้หนูพายมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ชั่วคราว แล้วลูกต้องดูแลหนูพายแทนตอนที่แม่ของหนูพายบินไปสะสางงานกับพ่อที่อเมริกา

                    อะไรนะครับ ! พ่อจะให้ผมอยู่กับเด็กที่ไหนก็ไม่รู้แล้วทำไมต้องเป็นผมด้วยละ !”

                    ทำไมละนนท์พ่อแค่ไปแค่เดือนเดียวเอง ลูกช่วยดูแลหนูพายแค่เดือนเดียวเองนะเดี๋ยวพ่อก็กลับมาแล้วจะเป็นอะไรไป

                “พ่อครับ แต่.....

                    ไม่มีแต่ พรุ่งนี้พ่อจะออกเดินทางแล้วพ่อฝากดูแลหนูพายด้วย หน้าที่ของแกคือไปรับไปส่งหนูพายก็พอ

                “อะไรนะครับ ! ผมไม่ใช่คนขับรถนะครับ คนขับรถบ้านเรามีออกจะเยอะแยะให้ไปส่งก็ได้

                อะไรกันจะให้ผมยอมได้ยังไง ให้เด็กที่ไหนไม่รู้มาอยู่ในบ้านนี่นะ อีกไม่พอให้ผมเป็นดูแลเด็กกะโปโลที่ไหนก็ไม่รู้  ยังไงผมก็ไม่ยอมอ่ะ

                “ไม่รู้ล่ะ ถ้าพ่อกลับมาหนูพายเป็นอะไรไป พ่อจะโทษแกคนเดียวพอพ่อจบก็เดินออกไป

                    เดี๋ยวสิ...พ่อครับ!”...

     

     

    เช้าวันต่อมา..

     

    ก๊อก ก๊อก

    พายจ๊ะ....ลูกตื่นหรือยัง

    ตื่นแล้วค่ะแม่ หนูเตรียมของอยู่ค่ะ เดี๋ยวจะลงไปนะค่ะเจ้าของใบหน้าหวานใส่ ใบหน้าเรียวรูปไข่หน้าตาน่ารัก ผิวขาวอมชมพู เรือนผมสีน้าตาลอ่อนเข้มสลับกันรอนยาว นัยน์ตาสีดำกลมโตจมูกเล็ก ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อน ดูหวานน่ารักแบบใสๆ

    รีบลงมานะลูกเดี๋ยว รถคุณอามารับแล้ว

    ค่ะ...แม่หนูกำลังลงไปค่ะ

    ฉันกำลังจะถูกขนย้ายไปพักที่บ้านคุณอาหนึ่งเดือนเนื่องจากแม่ของฉันต้องไปสะสางงานกับคุณอาซึ่งฉันต้องอยู่บ้านคนเดียว แม่ของฉันจึงขนย้ายฉันไปอยู่บ้านคุณอาเพื่อนของแม่ ซึ่งไปอยู่กับลูกของเขา(ซึ่งไม่รู้ว่าจะปลอดภัยหรือป่าว T^T ) อ้อลืมไป ฉันชื่อ พริบพายหรือพาย นั่นเอง

    ตอนนี้ฉันกำลังช่วยแม่ขนของไปไว้หลังรถสีดำราคาแพงที่คุณอาส่งคนขับรถมารับฉันกับแม่นั่นเอง  

    เสร็จแล้ว ไปขึ้นกันเถอะลูก

                    ค่ะ

                    ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งรถอยู่นั้น เวลาที่แม่ไม่อยู่ฉันต้องอยู่กับลูกของคุณอาที่อายุห่างกันสองปี -*-  หวังว่าอายุคงไม่เป็นอุปสรรคสำหรับการอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขหรอกนะT^T ฉันรู้สึกมีรางสังหรณ์ไม่ค่อยดีซะด้วย แล้วชีวิตฉันหนึ่งเดือนในบ้านหลังนั้นจะดีหรือจะร้ายกันนะ

                    เฮ้อ.....

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×