กำลังใจที่ยิ่งใหญ่จากเธอ

ลำดับตอนที่ #4 : การสูญเสียที่มิอาจลืมได้ลง

ผมหันไปมอง พร้อมกับรีบวิ่งไปที่ร้านของผมทันที น้ำตาของลูกผู้ชายอย่างผมไหลออกมา ในเวลานั้นสิ่งเดียวที่ผมคิดคืออยากจะเข้าไปดับไฟที่มันเผาไหม้อยู่ในร้านของผม แต่แจนฉุดแขนผมไว้ไม่ให้ผมเข้าไปดับ เพราะถึงยังไงมันก็คงไม่มีประโยชน์อะไรแล้วไฟมันลามออกมาถึงด้านนอก ผมขาทรุดทันที ตอนนั้นผมไม่มีแรงจะทำอะไรอีกแล้ว เงินทั้งหมดของผมสูญเสียไปกับเปลวไฟที่กำลังเผาไม้ต่อหน้าต่อตาผม ผมร้องไห้ ผมไม่สามารถบรรยายความรู้สึกตอนนั้นได้ มันเลวร้ายมาก มันเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ผมพึ่งจะมีความสุขแท้ๆเพียงไม่กี่นาทีต่อมาความสุขของผมก็กลายเป็นน้ำตาแห่งการสูญเสีย "กูไม่เหลืออะไรอีกแล้วโว้ยยย" ผมตะโกนออกมาดังลั่น แจนรีบเข้ามาปลอบผมมันก็ช่วยอะไรไม่ได้ ผมมิอาจลืมวันนี้ได้
     เมื่อคืนผมนอนไม่หลับทั้งคืนและในหัวผมตอนนี้ก็มีแต่เรื่องเมื่อคืน ผมไม่มีอันจะทำอะไร ผมไม่มีกำลังใจจะไปขายเสื้อต่อแล้ว น้ำตาของผมก็ยังไม่หยุดไหล
ทันใดนั้นร่างผู้หญิงตัวเล็กๆก็ถือเสื้อสีขาวแล้วเธอเดินมาหาผม...