คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part 3 “คำถามที่ไร้คำตอบ”
หลังจากผ่านการเดินทางมาได้สักระยะโดยที่ไม่มีใครพูดอะไร พระอาทิตย์เริ่มอ่อนแสงลง สเนปจึงตัดสินใจทำลายความเงียบ
“ฉันว่าวันนี้เราหยุดพักที่นี่เถอะ นี่ก็ใกล้ค่ำแล้ว การเดินป่าตอนดึกไม่ใช่วิธีที่ฉลาดนักหรอก”
เมื่อแฮร์รี่ได้ฟังดังนั้นจึงหยุดเดิน เพราะในใจเองก็เห็นด้วยกันสเนปเหมือนกัน เขาซึ่งมีประสบการณ์ในป่าต้องห้ามมาพอสมควร รู้ดีที่สุดว่ามีอันตรายขนาดไหน แต่แฮร์รี่ก็ยังไม่ปริปากพูดอะไรเหมือนเดิม
“เดี๋ยวฉันจะกางเต็นท์ ส่วนเธอก็เตรียมอาหารซะ”
คำตอบที่ชายหนุ่มได้รับจากเด็กหนุ่มยังคงเป็นความเงียบ เนื่องจากเด็กหนุ่มตั้งใจไว้ว่าจะไม่ต่อปากต่อคำกับสเนปอีก (เพราะเถียงไปก็ไม่ชนะอยู่ดี อารมณ์เสียเปล่าๆ) เขาจึงใช้วิธีเงียบ แต่เขาก็ลงมือหยิบของออกจากกระเป๋าของตัวเอง ด้านสเนปเมื่อเห็นดังนั้นก็ไม่ได้ว่าอะไร จึงลงมือกางเต็นท์จนเสร็จเรียบร้อย ซึ่งก็พอดีกับที่แฮร์รี่จัดอาหารเสร็จเช่นกัน
“เธอจะกินอะไรล่ะ”
“...........” (เงียบ)
“งั้นเธอกินอันนี้แล้วกัน”
“...........” (ยังคงเงียบ)
“เอ้า...นี่ บัตเตอร์เบียร์ ของชอบของเธอไม่ใช่หรอ” (รู้ด้วย)
“...........” (ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้ง)
ชายหนุ่มเริ่มขมวดคิ้ว เส้นประสาทเต้นตุบ ๆ
‘เด็กบ้านี่ อยากจะเล่นสงครามประสาทกับฉันใช่ไหม ได้...ฉันจะทำให้รู้ว่าสงครามจริง ๆ มันเป็นยังไง ถ้าคิดว่าจะเงียบได้ตลอดก็ให้มันรู้ไป’
“พอตเตอร์ คืนนี้เธอไปนอนตรงต้นไม้นั่น ส่วนฉันจะนอนในเต็นท์”
เมื่อได้ยินดังนั้นแฮร์รี่ก็เป็นฝ่ายขมวดคิ้วบ้าง พลางคิดในใจ
‘อะไรเนี่ย นี่มันจงใจแกล้งกันชัด ๆ เต็นท์ออกจะกว้างขวาง ทำไมถึงให้เรามานอนลำบาก ส่วนคุณสบายอยู่คนเดียว เรื่องอะไร ผมไม่มีทางเชื่อฟังคุณหรอก’
“ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ดอกไม้จันทราจะบานคืนพระจันทร์เต็มดวงเท่านั้น เพราะฉะนั้นเราต้องเดินทางให้ถึงภูผารัตติกาลภายใน 2 วันนี้ เพราะฉะนั้นเราไม่มีเวลาจะมาโอ้เอ้” ว่าแล้วชายหนุ่มก็กระชากแขนแฮร์รี่อย่างแรงจนเขาเซ และลากแฮร์รี่ไปยังต้นไม้ใหญ่ต้นดังกล่าว พร้อมกับร่ายคาถาที่แฮร์รี่ไม่เคยได้ยิน เมื่อสิ้นเสียงร่ายคาถาของสเนป ก็ปรากฏโซ่เส้นใหญ่พันรอบข้อเท้าเด็กหนุ่ม ผูกขาของแฮร์รี่ไว้กับต้นไม้ดังกล่าว
“นี่มันมากเกินไปหรือเปล่าคับ ผมไม่ใช่นักโทษนะ ทำไมต้องล่ามโซ่ด้วย”
“อ้าปากพูดได้แล้วหรอ อย่างเธอต้องโดนแบบนี้แหละ เหมาะสมแล้ว ฤทธิ์มากนักนี่ โดนซะบ้าง เธอจะได้รู้ว่าอย่ามาตั้งตัวเป็นศัตรูกับฉัน แล้วอย่ามาทำเป็นเงียบใส่ฉันอีก” พูดจบแล้วชายหนุ่มก็เดินเข้าเต็นท์ไปโดยไม่หันหลังกลับมามองอีกเลย
“บ้าเอ๊ย...ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ผมเกลียดคุณที่สุด”
“แหกปากอะไรของเธอ ถ้าไม่เงียบฉันจะใช้คาถาปิดปากเธอ คิดว่าฉันดีใจนักหรอที่ต้องมาจับคู่กับเธอ ต้องมาติดแหงกอยู่กับเด็กไร้สมอง เอาแต่ใจ ขี้โวยวาย น่าขยะแขยง ไอ้ความรู้สึกเกลียดเราคงมีไม่ต่างกันหรอก ยิ่งเธอเกลียดฉันมากเท่าไร ความรู้สึกฉันมากกว่าเธอหลายร้อยหลายพันเท่า เข้าใจไหมพอตเตอร์ ฉันไม่เคยพิศวาสเธอหรือรู้สึกดีกับเหตุการณ์นี้เลย”
“ทำไมล่ะ ผมก็อยากรู้เหตุผลเหมือนกันว่าทำไมคุณต้องเกลียดผมมากขนาดนั้น” แฮร์รี่เอ่ยถามถึงสิ่งที่เขาสงสัยมานาน
“ผมไปทำอะไรให้คุณหรอ แค่ว่าคุณเกลียดพ่อผมงั้นหรอ หรือมีเรื่องอื่นอีก เรื่องอะไร คุณบอกผมสิ”
เมื่อได้ยินดังนั้น ชายหนุ่มถึงกับเงียบ มันเป็นคำถามที่เขาคิดอยู่แล้วว่าสักวันต้องได้ยินจากปากเด็กหนุ่ม เรื่องที่เขาเกลียดเจมส์เป็นสิ่งที่ใคร ๆ ก็รู้ แต่ในความเป็นจริง ยังมีเหตุผลอื่นที่สำคัญกว่า เหตุผลที่ไม่เคยมีใครรับรู้นอกจากอาจารย์ใหญ่ของ ฮอกวอร์ต และแน่นอน มันไม่ใช่เรื่องที่แฮร์รี่ต้องรับรู้เช่นกัน
“ว่ายังไงล่ะครับ ทำไมคุณถึงไม่ตอบผม”
“ฉันจำไม่ได้ว่าเคยอนุญาตให้เธอมาตั้งคำถามเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของฉันได้ตั้งแต่เมื่อไร เธอเป็นแค่เด็กนักเรียน อย่าลืมสถานะตัวเองสิ คนที่มีสิทธิตั้งคำถามได้คือฉันคนเดียว”
“แต่สภาพผมตอนนี้ มันนักโทษชัด ๆ คุณทำกับผมขนาดนี้ จะให้ผมก้มหน้ายอมรับโดยไม่พูดหรือสงสัยอะไรเลย ผมทำไม่ได้หรอก”
“ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันต้องยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ให้ได้ และต้องเข้าใจด้วยว่าสิ่งที่ต้องทำต่อไปนี้คือ ทำตามที่ฉันสั่ง และก็ไม่มีสิทธิตั้งคำถามอะไรทั้งสิ้น ถ้าฉันอยากให้เธอรู้อะไร ฉันจะบอกเธอเอง แล้วตอนนี้ฉันสั่งให้เธอนอน แล้วก็เลิกโอดครวญได้แล้ว เพราะฉันรำคาญ ถ้าพูดไม่ฟัง เธอเจอดีแน่”
‘ฝากไว้ก่อนเถอะ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างแล้วกัน ฉันจะเอาคืนให้สาแก่ใจเลย ไอ้หัวเมือกโรคจิตเอ๊ย’
และแฮร์รี่ก็นอนคิดแผนการแก้แค้นสารพัด จนกระทั่งผล็อยหลับไป
เมื่อสิ้นเสียงโอดครวญของคนตัวเล็ก ชายหนุ่มจึงเดินออกมาดูและพบว่าแฮร์รี่หลับไปแล้ว คงเพราะความเหนื่อยล้าจากการเดินทางนั่นเอง
“ยังหรอกพอตเตอร์ สิ่งที่เธอเจอมันแค่บทเริ่มต้น เธอจะต้องเจ็บปวดกว่านี้อีกหลายร้อยหลายพันเท่า เจ็บมากกว่าที่ฉันเคยเจ็บจากการกระทำของพ่อเธอ”
TBC
ความคิดเห็น