ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กิจกรรม 50%
อนที่2
ิรรม
Chanyeol&Baekhyun18:00 pm
"ทุน่ะมารวมัวันรนี้่อน่ะ"
เสียนี้ทำให้ทุนที่อยู่ในบริเวอสวนในที่พั่าเินมารวมัวันเพื่อทำิรรมยาม่ำอวันนี้
"านยอล่วยันเ็หน่อยสิ เอาน้อรหัสนายมา่วย้วย็ไ้"
หลับประโยนั้นานยอล็หันไปเรียน้อหรัสอนทันที
"พี่านยอลเรียแบทำไมฮะ"
"แบ่วยพี่เ็หน่อยสิว่ารบไหมแบไปนับทานู๊นนะว่ามีี่นแล้วมาบอพี่"
"ไ้ ฮะ"
แบฮยอนรับปาับานยอลแล้วเินออมานับำนวนสมาิที่านยอลบอแ่้วยวามที่ทุน่าไม่อยู่นิ่ึเป็นเรื่อยาที่แบฮยอนะนับไ้
"ทุน ่วยอยู่นิ่ๆ่อนไ้ไหมเราอแปปนึนะ"
เสียหวานเอ่ยอวาม่วยเหลือาเพื่อนๆรุ่นเียวัน และทุน็ให้วามร่วมมือเป็นอย่าีทำให้แบฮยอนสามารถนับำนวนนัศึษาไ้ และรีบวิ่มาบอายอลเพื่อเป็นารไม่ให้เสียเวลา
"พี่านยอลฮะ รนั้นมี64นฮะ"
านยอลหันมาพยัหน้าให้เป็นฮยอนเป็นเิรับรู้และหันไปนับำนวนสมาิทั้หม
ส่วนแบฮยอนที่ไม่รู้ว่าะทำอะไร่อ็ไ้แ่ยืนนิ่
"อะ เอ่อ พี่านยอลฮะ"
"แบไปนั่รอพี่รโ๊ะนั้น่อนนะเี๋ยวพี่ามไป"
านยอลบอพร้อมหันมาี้ไปที่โ๊ะม้าหินอ่อนที่ั้อยู่ไม่ไลเพื่อให้แบฮยอนไปนั่รอน
"เอ่ออ ฮะ"
แบฮยอนที่ไม่รู้ว่าทำไมัวเอ้อไปนั่ที่ม้าหินอ่อนทั้ๆที่็ไม่้อทำอะไรแล้วแ่็ยอมไปนั่เพราะไม่รู้ว่าานยอละให้่วยอะไรอีหรือเปล่าอีอย่าือไม่รู้ะปิเสธยัไเพราะเห็นว่าานยอลำลัยุ่อยู่
แบฮยอนนั่รอานยอลอยู่ที่ม้าหินอ่อนสัพัานยอล็เินมานั่ับเาและบอให้เาหันไปูทิฟฟานี่อธิบายิรรมสานสัมพันธ์อพี่รหัสและน้อรหัส
"ิรรมที่ำลัะเริ่มึ้นนะะ เป็นิรรมสานสัมพันธ์ระหว่าพี่รหัสและน้อรหัสนะะิรรมนี้มีื่อว่า มุอยู่ไหน โยที่ะให้พี่รหัสและน้อรหัสไปามหามุให้ไ้รบสามอันและนำำใบ้ที่อยู่ในมุมาอบำถามที่นี่นะะ ใรที่สามารถหามุไ้รบและอบำถามไ้่อน็ถือว่าผ่านแ่ใรที่สามารถหามุและอบำถามไ้เป็นู่สุท้ายะ้อถูทำโทษนะ่ะ ทุนเ้าใิาแล้วใ่ไหม่ะ?"
"เ้าใ่ะ/รับ"
นัศึษาทุนอบรับพร้อมันและเรียมัวที่ะออหามุ
"พี่ะให้เวลาทุนปรึษาับพี่รหัสัวเอและเรียมัวเป็นเวลา30นาทีนะ่ะ"
"พี่านยอล ้อั้ใทำีๆนะฮะ แบไม่อยาโนทำโทษ"
"พี่ทำไ้อยู่แล้วน่า ไม่้อห่วหรอเราเอ็้อ่วย้วยนะไม่ใ่บ่นหาแ่เบ่อน ฮ่าๆ"
"พี่านยอล!!!!! ไหนบอว่าะไม่ล้อแบแล้วไ"
แบฮยอนะหวานเสียัเพราะานยอลยัไม่เลิล้อแบฮยอนเรื่อเบ่อนสัที
....ไหนว่าะเลิล้อแล้วไ พี่านยอลนิสัยไม่ี.....
30นาทีผ่านไป
"ทุนนน พร้อมไหม"
ึรีถามเพื่อเ็วามพร้อม่อนะเริ่มิรรม
"พร้อมมม"
ทุนอบอย่าเ็มเสีย
"โอเ ั้นเริ่มไ้ ออไปหามุันเลย!!!!"
หลัาสิ้นเสียอึรีทุน่าแยย้ายันไปเป็นู่ๆเพื่อามหามุ
"พี่านยอลเร็วๆสิ!! า็ยาวทำไมเิน้าัเนี่ยย!!"
นัวเล็เริ่มโวยเมื่อพี่รหัสไม่ไ้ั่ใน
"เินเร็วเี๋ยว็ล้มหรอ"
"หว่าาา!~"
เสียอุทานที่เิานัวเล็ที่รีบเินเินไปทำให้สะุาัวเอ
แ่ยัีที่านยอลไหวัวทันสามารถว้าเอวแบฮยอนไว้ไ้่อนที่หน้าะทิ่มลับพื้นิน
"พูยัไม่ทันาำ เป็นไล่ะ" านยอลุแบฮยอนเล็น้อย่อนะ่วยพยุนัวเล็ึ้นมา
"แฮ่ๆ อโทษฮะ" แบฮยอนยิ้นแหย่ๆ อย่าอายๆ่อนะเอ่ยอโทษ
ทัู้่เนไปสัพั็ยัไม่เอมุสัอัน
"โอ้ยยย หายไปไหนหมเนี่ยยย !!!"
แบฮยอนเริ่มโอรวเนื่อาเินหามานานแล้วแ่็ยัไม่เอ
"เอ๊ะ นั่นอะไรน่ะ"
แบฮยอนเอ่ยึ้นเมื่อเห็นเหมือนมีแสประายออมาาใ้พุ่มไม้ึรีบ้มลไปูพบว่าเป็นมุ
"อ๊า พี่านยอลเอามันออปายยย~"
แบฮยอนใระโอานยอลแน่นเมื่อพบับบาสิ่บาอย่าที่อยู่บริเวเียวันับมุ
"อะไรแบฮยอน เราเออะไร?"
านยอลลูบหัวแบฮยอนเบาๆพร้อมับออบนัวเล็
"แมลสาบ แมลสาบ พี่านยอลเอาออไปมันอยู่บนมุ!!"
านยอลอแบฮยอนไว้พร้อมใ้เท้าเ้าไปเี่ยนำมุออมาและทำให้พบว่ามันเป็นแมลสาบปลอมที่เพื่อนๆอเานำมาิไว้
"มันไปหรือยัพี่านยอล?"
นัวเล็ถามานยอล านยอลนึสนุึ่อยๆ้มเ็บเอามุและเอาแมลสาบมาไว้บนไหล่อน้อรหัส
"ไปแล้วๆ ลืมาสิ"
บอับน้อรหัสอน แบฮยอนึ่อยๆหันมาเมื่อสายาปะทะเ้าับแมลสาบที่เาะอยู่บนไหล่อัวเอึหันลับไปอานยอล่อแ่แน่นว่าเิม
"อ๊า!! พี่านยอลลเอามันออไปนะ แบลัว ฮึๆ"
านยอลที่ำลัลั้นำ้อหยุารระทำทันทีเมื่อไ้ยินเสียสะอื้นอน้อรหัสึรีบปัแมลสาบออาไหล่นัวเล็ทันที
"ไม่ร้อนะ พี่อโทษ พี่เอาออไปแล้ว"
านยอลอแบฮยอนพร้อมับลูบลุ่มผมนิ่มอแบฮยอนไป้วย
....เพราะบอบบาแบบนี้สินะันถึอยาูแลนาย.....
40%
หลัาที่แบฮยอนและานยอลหามุไ้รบเา็ลับมาุรวมพลแ่ลายเป็นว่าเาลับมาเป็นู่สุท้าย แบฮยอนรู้สึใเสียนิหน่อยที่รู้ว่าะถูทำโทษแ่เมื่อเห็นใบหน้าอเพื่อนสนิทับพี่ลู่ห่านที่ยืนอยู่ไม่ไล เา็ใื้นึ้นมาหน่อยยัไเพื่อนสนิท็โนทำโทษ้วยัน โทษอพวเาือเ็บวาลานว้าหลัาที่เสร็ิรรมแล้วแ่นั้น ิรรม่อาารเล่นเมเมื่อสัรู่ือารนั่ล้อมันเป็นวลมให่ๆพูุยร้อเพล หรือเล่าเรื่อล เรื่อราวสยอวั เรื่อแฟนนแร เรื่ออหัานที่อบ และเรื่อเล่าอื่นๆอีมามาย ถุนมมามายถูวาเรี่ยราบนพื้นห้า เศษนม วน้ำอัลม เปลือลูอม วาอยู่เ็มไปหม แบฮยอนับลู่ห่านอาสาเป็นนวาเศษยะ่าๆมาอๆไว้ ส่วนานยอลับเฮุน็เป็นนเ็บใส่ถุและนำไปทิ้ อยะที่เยมีอยู่บริเวลานว้าแห่นี้หายไปนหมในเวลา่อมา ลู่ห่านับเฮุนอัวลับไป่อนหลัาที่เฮุนทิ้ยะในส่วนอัวเอเสร็
"ห้าววววววววววว " แบฮยอนำลันั่รอานยอลอยู่ที่ม้าหินอ่อน านยอลไปทิ้ยะแ่็หายไปสัพัแล้วนแบฮยอนนึเป็นห่วเาิว่าถ้าอี 5 นาทีานยอลยัไม่มาเาะออไปามทันที
"มาแล้วรับๆ" เสียานยอลัึ้นทำให้แบฮยอนโล่ใไปไม่น้อยที่เห็นร่าสูลับมาเาิว่าะถัยะไปแล้วะอี
"นานั ผมิว่าพี่ะถัยะไปแล้วนะเนี่ยย" ร่าเล็บ่นออมาเล็น้อย ที่ร่าสูทิ้ให้นรอนาน
"อโทษรับๆ พอีพี่แวะมินิมาทมานะื้อพวนมนิหน่อยย อะนี่พี่ื้อนมล้วยมาให้" พูบร่าสู็ยื่นนมล้วยมาให้ร่าเล็ แบฮยอนรับไปทันที
"อบุฮะ" นัวเล็าลุวาวว ่อนะลมือื่มนมล้วยอย่ารวเร็ว เหมือนลัวโนแย่
"่อยๆื่มสิเี๋ยว็สำลัหรอ" านยอลเือนเมื่อเห็นน้อรหัสัวน้อยอนรีบื่มนมล้วยอย่าเอาเป็นเอาายเหมือนลัวะโนแย่
"พี่านยอลรู้ไหม ผมน่ะอบนมล้วยที่สุเลยนะ !! " แบฮยอนเริ่มเล่าเรื่อนมล้วยอัวเอ ่อนที่ะเียบไปเพราะอีบาอย่าเี่ยวับนมล้วยที่ทำให้เาอบมัน
"เป็นอะไรไปแบฮยอน เียบทำไม หืมม" านยอลถามเมื่อี้เาำลัั้ใฟัเรื่อเล่าอน้อรหัสัวเอู่ๆเสียเล็็เียบไปพอเาหันมา็เอับในหน้านิ่ๆที่าเาอยาว่าำลัรู้สึอย่าไร
"เปล่ารับ าววันนี้สวยั ผมเยพยายามมอาวพวนี้ แล้ว็พยายามะำว่ามันมีาวอะไรบ้าอยู่รไหนบ้า แ่ผม็ำไม่ไ้ัที" ร่าเล็พูึ้นเบาๆแ่ที่รนี้มีแ่วามเียบทำให้ร่าสูไ้ยินัทุถ้อยำ
"ไม่เป็นไรหรอ ไม่มีใรเ่ทุอย่ามาั้แ่เิหรอนะ" านยอลพูึ้นแล้ว็ลุึ้นยืนว้ามือร่าเล็ให้เินามมาที่สนามห้าลานว้าที่พวเาเพิ่่วยันทำวามสะอาไป แล้วทิ้ัวลนอนร่าสูึให้ร่าเล็ลมานอน้าๆ "รนั้นาวเหนือ" ร่าสูี้ไปยัาววหนึ่ที่สว่าที่สุบนท้อฟ้า ร่าเล็มอาวมืออร่าสูไป็พบับาวเหนือที่ร่าสูบอมันอยู่แบบโเี่ยว แ่มีแสสว่ามา
"นั้นลุ่มาวาเนใ้" ร่าสูยับมือี้ไปที่าวลุ่มหนึ่ที่แบฮยอนมอยัไ็ไม่รู้ว่าทำไมมันถึื่อว่าาเนใ้
"ทำไมมันถึื่อาเนใ้ล่ะฮะ " แบฮยอนถามออไปเพราะสสัย ร่าสูยิ้มให้เล็น้อย่อนะหันไปอธิบาย
"ลุ่มาวาเนใ้ มันเิาาวฤษ์ 5 วเรียัวเป็นรูปไม้าเน อยู่ใล้ั้วฟ้าใ้ ใ้หาทิศใ้" ร่าสูอธิบายวาวอีหลายวให้ร่าเล็ฟัไปเรื่อยๆ แ่วามสนใอร่าเล็ลับไม่ไ้อยู่ที่วาวพวนั้นแบฮยอนมอานยอลอยู่ลอสีหน้าอานยอลูริัมาในารสอนเาเรื่อวาวพวนี้ ใบหน้าหล่อเหลา ที่แบฮยอนหลรั
....ใ่แล้วแบฮยอนหลรัานยอลั้แ่รั้แรที่เห็นไม่ใ่เมื่อแ่เป็นเมื่อปีที่แล้ว...
......แบฮยอนำลันั่รอเฮุนอยู่ที่ป้ายรถเมย์หน้ามหาวิทยาลัยฮันุ วันนี้แบฮยอนับเฮุนนัันมาินไอิมที่ร้านเปิใหม่แถวมหาวิทยาลัยฮันุ แ่เาับเฮุนเรียนพิเศษันนละที่ วันนี้เาเลิเร็วว่าเลยมานั่รอเฮุน
'ฮุนนน ถึไหนแล้ววเรารออยู่ที่หน้ามหา'ลัยฮันุนะรีบๆมาเร็วๆ หิวแล้ว '
แบฮยอน่อสายหาเฮุนเพื่อนรัที่ำลัะมาถึ ระหว่านั้น็มีผู้นมามายหลั่ไหลออมาามหา'ลัย มานั่ที่ป้ายรถเมย์เ็มไปหม มานั่เบียเาเา็อยยับไปเรื่อยๆ นเือบะอยู่แล้ว เาัสินใลุึ้นเมื่อเห็นรถอเฮุนำลัวนมาอหน้ามหา'ลัย แบฮยอนลุึ้นทันที แ่ลับนับใรนหนึ่หน้าะเป็นนัศึษาอที่นี่ ทำให้ระเป๋าหนัสืออแบฮยอนล่วลไปับพื้นหนัสือในระเป๋าบาส่วนหลุออมาแบฮยอน็รีบ้มลเ็บเพราะลัวะมีนมาเหยียบ นที่เินนับแบฮยอนเมื่อี้็ลมา่วยเ็บ้วยเ่นัน แบฮยอนลุึ้นเยหน้ามอบุลที่เินนับนเมื่อี้็สะุ ึ! ผู้ายร่าสู ใบหน้าหล่อเหลา ยื่นหนัสืออเาที่มาให้ พร้อมับยิ้มออ่อนๆ ทำใแบฮยอนเ้นรัว เาหลุมรัผู้ายนนี้ั้แ่แรเห็นเลยหรือไันนะ ทำไม่ายแบบนี้ล่ะแบฮยอนน ' พี่อโทษนะรับ พี่ไม่ทันระวั เป็นอะไรหรือเปล่า' แบฮยอนส่ายหน้าเล็น้อยเาไม่ไ้พูอะไร่อนะโ้ัวเล็น้อยแล้วเินหนีไป หลัาวันนั้นแบฮยอน็ะวนเฮุนไปินไอิมที่ร้านแถวมหาวิทยาลัยฮันุ บ่อยๆ และ็อยสืบเรื่อานยอลมาลอนรู้ว่า ื่ออะไร เรียนะอะไร อยู่ปีไหน และเา็พยายามที่ะสอบเ้ามาเรียนที่นี่เพื่อที่ะไ้เอหน้าร่าสูบ่อยๆ....
หลัาที่ไ้ฟัเรื่อวาวมามาพอแล้วานยอล็วนแบฮยอนลับไปพัเพราะเวลานี้ึมาแล้วพวเาวระนอนไ้แล้ว ระหว่าทาร่าเล็เอาแ่เียบานยอลถามอะไร็อบว่า่วนอนอย่าเียว ร่าสูเลยไม่อยาเ้าี้เพราะอนนี้็เือบะี1แล้ว พรุ่นี้พวเามีิรรมอีมามาย
"พี่านยอล ผมออาบน้ำ่อนนะ ผม่วแล้วอ่ะ" แบฮยอนพูพร้อมทำหน้าา่วนอนริๆานยอลอมยิ้มเล็น้อย่อนะบอให้ร่าเล็ไปอาบน้ำ่อน
ระหว่าที่แบฮยอนำลัอาบน้ำอยู่านยอล็หยิบไ้อารี่ที่เาเียนบันทึลไปทุวันมาบันทึ
04/08/xxxx
' บยอน แบฮยอน น้อรหัสอผม วันนี้ทำให้ผมรู้สึอยาปป้อเา เาเหมือนลูหมาัวเล็ๆัวหนึ่ ผมไ้ฟัเรื่อราวอเามามาย เาเหมือน เหมือนนนั้นอผมเาทำให้ผมมีวามสุและยิ้มไ้ แุ่ไอารี่ผมไม่มีทารัใรไ้อีนอาเานนั้นแล้วล่ะ ผมะทำหน้าที่ 'พี่รหัส'อแบฮยอนให้ีที่สุ '
x/xx/xxxx
แบฮยอนใ้เวลาอาบน้ำประมาน 10 นาที ็แ่ัวเินออมาาห้อน้ำ านยอล็เ้าไปอาบ่อ นัวเล็ที่เพิ่อาบน้ำเสร็็เินมาหยิบสมุไอารี่อเาที่เามัะบันทึเรื่อราวอแ่ละวันลไป เนื้อหาส่วนให่มัะเป็นเรื่ออานยอลมาว่าะเป็นิรรม่าๆที่เาเอในแ่ล่ะวัน เพราะแบฮยอนสนใเรื่ออานยอลมาว่าเรื่ออื่นๆอยู่แล้ว
04/08/xxxx
' พี่รหัสอเราือพี่านยอล เราีใมาๆเลยนะ เราไม่ิว่าเราะไ้พี่านยอลเป็นพี่รหัสอเรา อนแรเรา็ทำัวไม่ถูแ่ว่าเรา็พยายามปรับัวไม่ให้พี่เาสสัย วันนี้ทำิรมสานสัมพันธ์เราไ้อพี่านยอล้วย > < เินั เราไม่ไ้ั้ใะอพี่เานะ แ่เราลัวแมลสาบริๆ นี่ๆุไอารี่ วันนี่พี่านยอลเาสอนเราเรื่อลุ่มาว้วยแหละ แ่ว่าเราไม่ไ้สนใที่พี่เาสอนเลยอ่าา เรามัวแ่มอพี่เา ็ใรใ้ให้พี่เาหล่อเล่าาา !! นอะไรอยู่เยๆ ็ทำให้เราหลไ้นานี้นะ อ่าาา เราบ่นมาเยอะแล้วุไอารี่ เราไม่อยามาบ่นับุไอารี่แล้วอ่ะ เราอยาบอพี่านยอล ว่ารัพี่านยอลนะ แบฮยอนรัพี่านยอลนะ '
หลัาที่แบฮยอนเียนไอารี่เสร็านยอล็ออมาาห้อน้ำพอีแบฮยอนึ้อรีบเ็บไอารี่ลระป๋าทันที ....เือบไปแล้วแบฮยอน...
"ทำไมยัไม่นอนอี หืมม ึแล้วนะ" านยอลเอ่ยถามน้อรหัสอัวเอเพราะนี่็ี 1 ว่าแล้วเมื่อี้็บ่นว่า่วแล้วทำไมยัไม่นอน
"อ่ออ ำลัะนอนแล้วฮะ ผมแ่บันทึไอารี่ไปใหุ้แม่เท่านั้นเอ "แบฮยอนแ้ัวไ้ทันวัน แ่เา็ำลัะนอนริๆ
"อ่ออ ั้นฝันีนะแบฮยอน" แบฮยอนที่ำลัล้มัวลนอนบนที่นอนอัว พอไ้ยินเสียบอฝันีอานยอลเา็แทบอยาะร้อออไปัๆ แล้ว็วิ่รอบบ้านพัแ่เาทำไม่ไ้
"ฝันีฮะพี่านยอล"
50%
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น