บทสนทนาระหว่างเบลกะฟราน

ลำดับตอนที่ #1 : แล้วผมจะรู้มั้ยครับ

  ณ   ห้องโถงของปราสาทวาเรีย  เจ้านักฆ่าซึ่งกำลังนอนหลับอยู่บนโซฟาคนเดียวในห้อง

แกร๊ก

"รุ่นพี่เบล~คร้าบ ไปกินข้าวสิคร้าบ"

".........................................."

"รุ่นพี่เบล"

".........................................."

"รุ่น~พี่~เบล~~"

".........................................."

"ร่นพี่เบลไม่คุยกับผมโกรธอะไรผมอีกล่ะครับ  ฮึกๆ"

เบลตื่นขึ้นมาด้วยเสียงร้องไห้ของฟรานและหันหน้าไปมองช้าๆ

"กบน้อยเป็นอะไรอยู่ดีๆมายืนร้องไห้โดนใครแกล้งมารึไงชิชิชิ"

"ไม่ต้องมาพูดเลยเลยนะครับรุ่นพี่เมื่อตะกี้ยังไม่คุยกับผมอยู่เลยโกรธอะไรผมก็บอกมาตรงๆสิครับ"

"หาา~~~  เจ้ากบพูดเรื่องอะไรน่ะ ก็ฉันน่ะ......... ฉันน่ะ"
"ฉันหลับอยู่นี่นา!!"

 "เคะโระ??????"

กบน้อยเกิดอาการอึ้งเมื่อได้ฟังคำตอบ

"เจ้ากบโง่  ทีภาพลวงตาแกยังดูออก แล้วฉันหลับหรือตื่นแกดูไม่ออกรึไง!!"

"ผมจะรู้มัยล่ะครับก็รุ่นพี่น่ะ    มีผมปิดตาอยู่นีคร้าบแล้วใครจะคิดว่ารุ่นพี่จะใส่มงกุฏตอนนอนล่ะครับ"

"คนหลับใช้ซิกเซนต์ดูก็รู้แล้วไอกบโง่นี่"

"ก......ก็ผม..ฮึกๆ..แงๆ"

"อ้าวร้องไห้อีกแล้ว ชิชิชิ อย่าร้องไห้สิเจ้าชายทำอะไรผิดอีกล่ะ"

"ป่าวครับผมแค่เสียใจที่ดูไม่ออกเฉยๆน่ะครับ"

"ชิชิชิ  อะไรของแกฟะ"

จบตอนจ้า