คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [FicY]8027 เราจะรักกันได้ไหม? Amiamo la seta?
ยามาโมโตะ…นายรักชั้นบ้างรึป่าว?
นายเคยจริงจังกับชั้นบ้างรึป่าวนะ
ได้โปรดบอกชั้นที………
“สึนะ…วันนี้โกคุเทระไม่อยู่…นายไปกับชั้นนะ”ยามาโมโตะ ทาเคชิเพื่อนของผมที่มีอารมณ์ดีตลอดวันมาหาผมที่บ้านก่อนจะพาผมวิ่งออกไปที่สวนสนุก
“ยามาโมโตะ…ไม่บอกโกคุเทระเขาจะดีหรอ”
“ถ้าบอกแล้ว…เราจะได้มาเที่ยวกันรึไง ป่ะ..เราไปปล่อยความเครียดกันเถอะ”
ทำไมนายจะต้องคิดถึงแต่โกคุเทระเขาด้วย
ทั้งๆที่เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ซะหน่อย
อย่าไปนึกถึงเขาสักวันจะได้ไหม?...
“จริงสิสึนะ…เมื่อวันก่อนชั้นมาส่งของกับพ่อ ชั้นเจอร้านเสื้อผ้าด้วยล่ะ อยากให้นายลองไปดูมีเสื้อที่เหมาะกับนายด้วย เลยคิดว่าจะให้นายใส่”
“ดะ…เดี๋ยว…ยามาโมโตะ…นี่มันร้านขายเสื้อผ้าของผู้หญิงนี่”ผมโวยเมื่อเขาพาผมมาที่หน้าร้านขายเสื้อผ้าคิกขุ หน้าร้านมีแต่เสื้อผ้ากระโปรงสีชมพูทั้งนั้นเลย
“เถอะน่า…ก็มันเหมาะกับนายนี่ ไปเถอะชั้นสั่งชุดไว้แล้ว”เมื่อเดินเข้าไปในร้าน เจ้าของร้านก็เดินมาหายามาโมโตะก่อนที่จะยื่นถึงให้ยามาโมโตะ และยามะ(ขอเรียกสั้นๆนะ)ก็ให้ผมเข้าไปลอง
“ยามะโมโตะ!! นายเอาชุดอะไรมาให้ชั้นใส่เนี่ย!”
“หือ! น่ารักดีนี่ ป่ะเราไปหาไรกินกัน”เขาจูงมือผมที่อยู่ในชุดเดรสกระโปรงสั้นสีน้ำตาลอ่อนๆมีโบว์มัดที่เอว(ดีที่มีกางเกงขาสั้นข้างใน)ออกไปที่ร้านอาหารที่อยู่ไม่ไกลจากร้านนี้
“ยามาโมโตะ…มีคนมองเต็มเลย”ผมรู้สึกอายที่ตัวเองเป็นผู้ชายแต่ต้องมาแต่งชุดแบบนี้
“ก็เขามองที่นายน่ารักไง…ช่างเถอะน่า…กินต่อไปเถอะ”จะให้กินต่อได้ไง ก็คนในร้านเล่นจ้องตาเป็นมันเลย_ _”
“นี่…ยามาโมโตะ…ถุงเล็กๆในประเป๋าเสื้อนายมันอะไรหรอ?”ผมจะถามตั้งนานแล้วแต่ว่าไม่มีโอกาสถามซะที
“อ๋อ…นี่น่ะหรอ”เขาหยิบถุงเล็กๆออกจากกระป๋าเสื้อ จากนั้นก็หยิบสร้อยที่เป็นจี้รูปหัวใจออกจากถุง
“ชั้นซื้อมาให้นายไง”เมื่อนำออกมาแล้วเขาก็มาใส่ให้ตรงๆ ตรงๆนี่คือเอื้อมจากมาคล้องสร้อยให้ผมเลยหน้าของผมก็ซบกับอกเขาพอดี
“สวยจัง…สร้อยเส้นนี้น่ะ”ผมว่า…ก่อนที่เราจะเดินออกจากร้านไปดูอย่างอื่น วันนี้เป็นวันที่ผมรู้สึกเหมือนได้ปลดปล่อยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
สึนะ…ชั้นอยากจะถามนายมานานแล้ว
แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ถาม
อยากจะถามว่าชั้นจะรักนายได้มั้ย?
ที่ชั้นไม่กล้าถามเพราะกลัวนายรังเกียจ
ก็เท่านั้นเอง……
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เพี๊ยะ!!!
“นายมัน…ชั้นเกลียดนาย!!!”เขาวิ่งหนีไปแล้ว…ก็สมควรแล้ว เพราะเราเล่นไปจูบเขานี่นะ แต่ว่า…หวาน…
“เฮ้อ…”ผมถอดหายใจเฮือกใหญ่ ก็ผมไปจูบเขาเลยทำให้เขาโกรธ
“สึนะ…เราคงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วล่ะ เพราะชั้นหลงรักนายไปแล้วนี่”
“ถ้างั้น…เราก็เป็นแฟนกันซะสิ”ผมหันไปตามเสียงก็พบกับคนตรงหน้า คนที่ยิ้มหวานให้ผมกำลังยืนยิ้มให้ผม
“ชั้นขอโทษที่ตบนายนะ ชั้นหายใจไม่ออกก็เลย…”เขาพูดขอโทษผมก่อนที่ผมจะวิ่งเข้าไปกอดเขา
“ยามาโมโตะ…อา”ผมจูบเขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้อ่อนโยนกว่าเดิม ผมพยายามไม่ให้เขาทรมาน แม้ว่ามันจะยากก็เถอะ
“愛しています”
“เราจะรักกันได้ใช่ไหม?สึนะ”
สึนะ…เรารักกันได้ไหมนะ
ไม่ว่าคำตอบจะออกมาเป็นยังไง
ชั้นก็จะรักนายไปตลอดชีวิตเลยล่ะ
“ได้สิ”
คำตอบนั้น…ชั้นดีใจ
私は愛は永遠
ตลอดไปจริงๆ
同じ
และมันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------โมชิ - เขียนตัวใหญ่เพื่อ? - -
เคโกะ - กันคนสายตาสั้น
โมชิ - .....
เคโกะ -
ฟิคนี้ใช้ภาษาญี่ปุ่นล่ะ เพราะไม่มีใครเป็นคนอิตาลี ฮ่าๆ
คำแรกนะ ยามาโมโตะพูดว่า愛しています ซึ่งแปลว่า ชั้นรักนาย
อีกบรรทัดก็私は愛は永遠 ซึ่งแปลว่า ชั้นจะรักนายตลอดไป
สึนะก็บอกว่า同じ แปลว่า เช่นกันครับ
8027บันไซ!------->>>>----->>>สำหรับแม่ยกคู่นี้
SA YO NA RA DE SU~!
Mam mon
ความคิดเห็น