Reborn!รับแต่งฟิค ฟรี!

ลำดับตอนที่ #10 : [FicN]6996 อย่าหายไปเลยนะ

.................หมอก...ทำเขาพรากจากชั้นไป................

..................คุก.........กะขังตัวเขาไว้...............................

...................ร่างกายเดียวกัน.........ทำให้ชั้นไม่เคยได้เจอเขา..............



วันนี้คือวันที่ 5 ธันว่าคม เป็นวันเกิดของชั้น..

ชั้นได้ของขวัญจากทุกคน....ยกเว้นเขา....  ทำไมกันนะชั้นทำผิดตรงไหนทำให้ชั้นไม่ได้เจอเขา..

ขอร้องเหอะนะขอแค่วันนี้วันเดียวให้ฉันได้เจอเขาก็พอ....


''นี่ยัยหัวสัปปารส ไปเที่ยวงานเทศการกันเหอะ''  เคน ขอบคุณนะที่อุสาหะชวน

''เจ้าเคนมันซื้อชุดกิโมโนมาให้เธอด้วย''  ชั้นมองไปทางเคน

''ขอบคุณนะเคน..''

''-///- เงียบไปเลยเจ้าคาคีปี้''



  ตอนนี้ชั้นอยู่ที่ร้านชุดกิโมโน ใส่เสร็จแล้วชุดกิโมโนสีคราม...สีคราม... เหมือนมันขาดอะไรไปอย่างหนึ่ง...รอยยิ้มเวลาที่ชั้นทำอะไรจะ

ให้กำลังใจเสมอแต่ตอนนี้....ไม่มี..

ตอนนี้หกโมงเย็นแล้ว ได้เวลางานเทศการแล้ว เข้าไปงานเทศการก็เจอบอส ดูท่าทางมีความสุขจัง

''อ้าว โคลมมางานนี้กับเค้าด้วยหรอ เอ่อสุขสันต์วันเกิดนะ''  เสียงบอสทำเอาชั้นสะดุ้ง!

''ค่ะ''

''สุขสันต์วันเกิด ขอให้มีความสุขมากๆ''  ทุกคน

''ว้าว~โคลมจังน่ารักมากเลย'' เสียงของเคียวโกะจัง และก็ ฮารุจัง

'^///^ ขะ..ขอบคุณนะคะ''  ถ้าเป็นเขาคนนั้นพูดก็คงดี..

''นี่พรุ เริ่มจุดแล้วนะ'' เสียงของยามาโมโตะ

''ขอตัวนะ...'' ชั้นกลัวเสียงพุ จัง ยิ่งใกล้มันยิ่งดัง


 
  ตอนนี้ชั้นอยู่ที่ริมสระบัวของวัด....คนอื่นเค้าร่างเริงกันแต่ทำไม..มีฉันคนเดียวหล่ะที่เหงา..เพราะไม่มีเขาอย่างงั้นหรอ

''ท่านมุคุโร่...'' น้ำตาของฉันเริ่มพราก..ชั้นรับอารมตัวเองไม่ได้แล้ว..

ชั้นเงยหน้าขึ้นมากลับพมหมอก...หมอกสีคราม...ท่านมุคุโร่.....

 ''คะ..โค..โคลม..''  เสียงขาดๆหายๆ

''ท่านมุคุโร่!..ชั้นคิดถึงมากๆเลยนะ...''ก่อนที่จะได้พูดอะไร..

''โคลมผมพูดอะไรกับคุณไม่ได้มากนักนะ...สุขสันต์วันเกิดครับโคลม...โคลมที่น่ารักของผม..''

''........''ไม่มีเสียงตอบจากชั้นมีเพียงน้ำตาที่ไหลรินออกมาเท่านั้น..

''อย่าร้องไห้สิครับ....มันไม่เหมาะกับคุณเลย..'' ท่านมุคุโร่ย่อยตัวลงมาหาชั้นเพื่อนเช็ดน้ำตา..ชั้นมองท่านมุคุโร่ตอนนี้ตัวเขาเริ่ม

กลายเป็นหมอกอีกครั้ง..ตอนนี้ชั้นเป็นฝ่ายจับมือท่านมุคุโร่..

''ได้เวลาที่ผมต้องไปแล้ว...พวกวิดินเช่กำลังมา...ลาก่อนนะครับโคลมที่น่ารักของผม...'' 

''ขอ..โทษครับ..โคลม..''แล้วเขาก็หายไปพร้อมกับหมอก..

หายไปอีกแล้ว...

''ท่าน..มุคุโร่..อย่าจากชั้นไปเลยนะ...''ชั้นเริ่ใร้องไห้อีกครั้ง

''อย่าจากชั้นไปเลย...''

''ขอร้องหล่ะกลับมาเถอะน่ะ'' ไร้วี่แววของการกลับมา..มันเริ่มทำให้ฉันเพ้ออีกครั้ง

''ฮือ...ฮือ..'' เสียงสุดท้ายที่ชั้นได้ยินจากเขาคือ 'ขอโทษ'




......................หายไปแล้ว.......................

.........................หายไปอีกแล้ว.....................

...........................ถึงชั้นจะร้องไห้.......................

.............................ถึงชั้นคิดถึงมากเท่าไหร่...................

...............................ชั้นก็ยังหวังว่า....................................

................................ชั้นจะได้เจอเขาอีก..............................

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


โมชิ - เศร้าTTแต่งเองเศร้าเอง

เคโกะ - โคลมจังนี่น่าสงสารนะ

โมชิ - อือออ

เคโกะ - อย่าลืมติดตามของเคโกะนะ

6996บันไซ!------>>>----->>สำหรับแม่ยกคู่นี้



Mam mon

SA YO NA RA   DE SU~!