Reborn!รับแต่งฟิค ฟรี!

ลำดับตอนที่ #21 : [FicN]699627 trick and treat(ย้อนหลัง) --30%--

 ....เด็กชายผมสีน้ำตาลอ่อนเดินเข้าไปตามป่าลึก.....

.......ด้วยกลางคืนแห่งความมืดมิด...........................

..........ด้วยจิตใจแห่งความมืดมน....................................

..............เดินเข้าไปแบบไร้จุดหมาย.....................................

................ด้วยความหวาดกลัวและเหนื่อยล้า...............................

...................และเมื่อเกิดเหตุการณ์บังเอิญขึ้นนั้น.............................

......................ได้พบคฤหาสทมิฬใจกลางป่า.......................................






  "โชคดีจังไม่คฤหาสอยู่กลางป่าด้วย...เออ...ถึงมันจะน่ากลัวก็เถอะ" เด็กน้อยผมสีน้ำตาลได้ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปในคฤหาสทมิฬ

ที่เงียบสงัด เพื่อตนเองจะขอมาพักที่นี่สักคืน

   "ขอโทษนะครับ ที่นี่มีใครอยู่มั้ยครับ?" เด็กหนุ่มตะโกน แต่หากได้ยินเสียงตอบกลับมาไม่ เด็กหนุ่มเริ่มพยามรวบรวมความกล้า เพื่อ

จะเดินไปยังห้องต่างๆในคฤหาสแห่งนี้  แต่เมื่อเดินไปสักพักนึงก็ได้กลิ่นขนมและชาที่หอมหวานชวนหลง เด็กหนุ่มจึกตากลิ่นนั้นไป...

แล้วก็พบว่ามีห้องๆนึงที่มีกลิ่นหอมหวานนี้โชยออกมา และรวบรวมความกล้าอีกครั้งเพื่อจะเปิดประตู....

     แต่ไม่ทันได้จับประตู

     ก็มีเด็กสาวผมสีม่วงที่มีผ้าปิดตาข้างขวาและเดสสีม่วงเปิดให้สะก่อน

ด้วยความกลัวของเด็กหนุ่มจึงกำลังจะพูดขอโทษที่ตนถือวิสาสะเข้ามา  แต่มีอีกเสียงนึ่งพูดขึ้นสะก่อน....

    "เข้ามาสิครับ เข้ามาสิ ผมรู้ว่าคุณเดินทางมาคงจะเหนื่อยมากเชิญเลยครับ" เสียงจากเด็กหนุ่มอีกคนที่นั่งจิบชาอยู่ด้านใน  เด็กหนุ่ม

ผมสีไพลิน นัยต์ตา 2 สี ได้เชิญเด็กชายผมสีน้ำตาลมานั่งจิบชาตรงข้ามกับตน บนโต๊ะที่มีขนมหวานมากมาย และชาหอมกลุ่น และภาย

ในห้องที่มีเตาพิงเพื่อกันหนาว ตอนนี้ในใจของเด็กชายผมสีน้ำตาลคิดในใจว่า ขอบคุณสวรรค์  

    "เอาชาสักหน่อยมั้ยครับ" เด็กหนุ่มนัยต์ตา 2 สีเอ่ย

    "อ่า..ขอบคุณมากครับ" เด็กหนุ่มผมน้ำตาลรับถ้วยชามาแต่โดยดี เมื่อเด็กหนุ่มได้ดื่มชาเสร็จ เขาก็เกิดง่วงขึ้นมาทันที
 
ตาของเขาค่อยๆ ปิดลงที่ละนิด..ละนิด...โดยที่มีเจ้าของบ้านนั่งมองเขาด้วยรอยยิ้มที่เเสนประหลาด... และแล้วเด็กหนุ่มก็ได้จบอยู่ใน

ห่วงวังวนขอนิทาร...


      "เกมส์มันพึ่งจะเริ่มขึ้นนะครับ วองโกเล่..."






.....Deeper, deeper, you come into the forest, pulled by a voice so sweet....

........Come on, come on, you want to go even deeper to meet...........



       'เสียงใครร้องเพลงกันน่ะ...เสียงเหมือนคุณเจ้าของบ้านเมื่อกี้เลย'



.......Quickly, quickly, come as fast as your little legs can run into the dark.........

.............Come on, come on, it'll be so fun, let's play.................


         'คราวนี้เป็นเสียงเด็กที่เปิดประตูให้เราหรอ...?'


         'แล้วตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกันนะ...?'



............a game, on your mark!...........


           'เริ่มเกมส์อย่างนั้นหรอ??'




  เด็กหนุ่มได้ลืมตาตื่นขึ้นมา รอบตัวเขาร้วนมีสีดำและขาว แต่ก็ยังคงได้กลิ่นขนมหวานๆและชามหอมๆเหมือนดังก่อนหน้านี้

            "ตื่นแล้วหรอครับ? เป็นได้ที่นิสัยไม่ได้เลยนะครับตื่นก่อนแบบนี้" เสียงที่ดังก้องขึ้นอยู่ในหัว

             "ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนน่ะ?" เด็กหนุ่มร้องตะโกน

             "ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เราไม่ทำให้ท่านต้องเจ็บอย่างแน่นอนค่ะ..." 

ตอนนี้ตรงหน้าของเด็กชาย เป็นเจ้าของบ้านเเละเด็กสาวที่เปิดประตูนั่งกินน้ำชาอยู่เบื่องหน้าของตัวเขา....

              "แต่ไม่ทำให้คุณเบื่อระหว่างรอพวกเราท่านของว่างหรอกนะครับ"

               "ความบันเทิงที่ จะตราตรึงเข้าไปในหัวใจของคุณ...."

                [[ตลอดกาล...]]

ไฟในห้องเริ่มสว่าง ตอนนี้เด็กหนุ่มได้เห็นบุคคลตรงหน้าชัดเจนขึ้น การแสดงเริ่มเปิดฉาก หม่านแดงที่มาอยู่ตรงหน้าเขาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

ถูกเปิดขึ้นเสียงเพลงเริ่มบรรเลง ไฟทั่วห้องดับลง มีเพียงไฟบนเวทีเท่านั้นที่ยังคงสว่าง

                ต่อจากนี้นี้มาฟังนิทานของเด็กน้อยกันดีกว่า...








-----30%--------

เดี๋ยวมาอัพต่อนะรอกันนิดนึง

เม้นๆกันเยอะๆด้วยจะได้มีกำลังใจในการแต่งให้ครบร้อย


✚ naru