ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Reborn!รับแต่งฟิค ฟรี!

    ลำดับตอนที่ #12 : [Fic Y]4851 พักสักหน่อยนะ

    • อัปเดตล่าสุด 4 ก.ค. 53



    ......เฝ้าดูตลอดเวลา.....

    ..........รู้มั้ยว่าอยากเค้าไปถามมากมาย.....

    ..............ว่าเธอเหนื่อยหรือเปล่า กับงานที่เธอทำ......

    .................เพราะเค้าคนนั้นใช่มั้ยที่ทำให้เธอ.................

    ....................เหนื่อยแบบนี้..............................................


      ฉันเดินผ่านห้องของอิริเอะทุกวัน แล้ววันนี้ก็อีกเช่นเคย ทำไมกันผ่านมาทีไรต้องเห็นนอนฝุบโต๊ะทุกทีสิน้าถ้าเหนื่อยขนาดนั้นก็น่าจะนอนไปเลยก็ได้ ไม่เห็นต้องฝืนขนาดนั้น เพราะเค้าคนนั้นสินะฉันเดินเข้ามาแล้วพบว่างานแผนการล้มวองโกเล่ต่างๆ ฉันพึ่งรู้ว่านายงานเยอะขนาดนี้นะอิริเอะ น่าจะนอนสักหน่อยอากาศหนาวแบบนี้แทนที่จะนอนบนเตียงแต่กลับมานอนแบบนี้เดี๋ยวก็แข๊งตายหรอก ฉันเลยตัดสินใจห่มผ้าให้อิริเอะ แล้วหาเก้าอี้มานั่งลงมองหน้าอิริเอะข้างๆดูยังไงก็ยังน่ารักไม่เคยเปลี่ยนเลยตั่งแต่สมัยเรียนแล้ว ตอนนี้หน้าของเราเริ่มใกล้กันขึ้นฉันรู้สึกถึงลมหายใจที่หายใจแรงๆของอิริเอะ คงเหนื่อยมากสินะ....

              "อื้อ...สบายจัง..เฮ้ย!นายเข้ามาได้ยังไงสปาน่า วะ...วะ..หว่า!!" ตืนมาด้วยความตกใจจนเก้าอี้ล้มเลย

              "ก็เดินเข้ามาน่ะสิ นายน่ะมานอนอะไรตรงนี้มันหนาวนะ"

              "เอ้ย! ลืมเลยยังทำงานส่งคุณเบียคุรันยังไม่เสร็จเลยนิ" แล้วนายก็กระวันกระวายเมื่อนึกถึงเรื่องเค้าคนนั้น

              "นายไม่คสรจะหักโหมนะอิริเอะ" ฉันกดหัวอิริเอะลง อิริเอะมองหน้าฉันด้วยความมึนงง ทำงานหนักขนาดนี้เดี๋ยวโรคกระเพาะก็ถามหาหรอก

     ----------โครก-----คราก----------
    ยังพูดไม่ทันขาดคำ เสียงท้องก็ร้องขึ้น

             "อะ กินนี่รองท้องไปก่อน แล้วอย่าลืมไปหาอะไรกินล่ะ" ฉันยื่นอมยิ้มรูปประแจให้

              "เออ...ขอบใจนะ..." พร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำ

              "ฉันไปหล่ะ ยังทำโกล่ามอสก้าตัวใหม่ยังไม่เสร็จเลย"

              "จะไปแล้วหรอ...." ฉันมองหน้าอิริเอะ

              "...."

              "อ๋อ..เปล่าๆไม่มีอะไรหรอก..."




    กี่ครั้งกี่หนแล้วที่เห็นว่าอิริเอะต้องทำงานหนักขนาดนี้ 'เค้า' เคยสนใจหรือจะหางตามองอิริเอะบ้างหรือเปล่า แล้วจะรู้บ้างมั้ยว่าเค้าทำเพื่อเค้าขนาดไหร ไม่รู้เลยจริงๆ

               "ฉันจะไม่ยิงนายวองโกเล่ แต่...." ฉันลดปืนลงจากวองโกเล่

                "......"

                 "แต่นายต้องไปล้มล้างเบียคุรันให้ได้!!"

    ผมคงทำได้เท่านี้สินะ สุดท้ายเราเองก็คงทำอะไรไม่ได้คงรอเพียงแต่ความหวั่งเท่านั้นแหละ


    .........รออีกหน่อยนะ......

    .............อีกไม่นาน..............

    ................เธอจะได้พีกแล้วล่ะ...............


    .......................................................................................................................................................................................................

    Mam mon
    โมชิ : เอิ๊ก! ปวดหลังงงง แต่งจบสักที

    เคโกะ : ก็เอาแต่ดองอยู่นั่นแหละ แต่งน้อยมากเลยอ่ะ

    โมชิ : -0- อย่าพูดความจริงดิ

    4851บันไซ!------->>>>----->>>สำหรับแม่ยกคู่นี้

    Image

    SA YO NA RA   DE SU~! 
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×