คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ความผิดฯ จบ
"ยอดเยี่ยม สวยจริงๆ มาเร็ว " ริวเฮยิ้มกว้าง
ทีมงานยิ้มชมเชยเธอ และยอมรับให้เธอถ่ายแบบชุดที่สำคัญที่สุด
ซาโยเมะต้องลงในอ่างสปาที่มีกลีบดอกไม้นานาชนิดลอยอยู่รอบๆ
ตาที่เพิ่งร้องไห้เสร็จ ดูช้ำๆแต่กลับดึงดูดสายตาทุกคนให้เคลิบเคลิ้ม และเมื่อแต่งด้วยมาสคาร่าสีน้ำทะเลและระบายสีเปลือกตาสีพีชยิ่งทำให้เธอดูดีมากขึ้นกว่าเดิม
แชะ!
แชะ!
"ยอดไปเลย! "
"เฮ "
เสียงชมเชยและเสียงปรบมือด้วยความพอใจดังขึ้นรอบๆตัวของซาโยเมะ โดยเฉพาะริวเฮและเอมินะที่ปรบมือให้เสียงดังกว่าใคร
"ยอดไปเลยซาโยเมะ เธอสวยจริงๆ ...แต่น่าจะลดอีกซัก 5-7 กิโลนะ "
" เอมินะ ขอบใจสำหรับคำแนะนำนะยะ -_-+ "
หลังจากถ่ายแบบชุดนี้เสร็จ ริวเฮต้องไปดูแลที่อื่นอีก แต่เขาก็ให้ทั้งสองไปรอเขาที่ร้านเสื้อผ้าแห่งหนึ่งในเมือง
"คราวนี้หวังว่า เธอคงไม่มาสายอีกนะ "
"แน่นอนค่ะ " เอมินะตอบแทนเพื่อน
"เราไปเดินเล่นรอคุณก่อนดีกว่า "
" โอเค เอมินะก็อย่าเดินเพลินจนลืมพาเพื่อนไปล่ะ "
เอมินะหัวเราะ ริวเฮเดินจากไปแล้วเอมินะก็ดึงแขนซาโยเมะเดินไปบ้าง
"เป็นอะไรของเธออะ เห็นเอาแต่ก้มหน้าก้มตา "
"เปล่าหรอก " ซาโยเมะตอบพร้อมทำหน้าแปลกๆ
"วันนี้ฉันเห็นเธอเวลาที่อยู่กับคุณริวเฮน่ะ เอาแต่ก้มหน้าก้มตา "
" ....ไม่ใช่สักหน่อย "
ซาโยเมะยังคงเดินเถียงกับเอมินะในเรื่องเล็กๆๆๆๆ ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน จนมาชนกับร่างหนึ่ง
ผมของผู้ชายที่ออกสีน้ำตาลอมแดง กับร่างสูงเพรียวคุ้นตาที่ยืนอยู่ตรงหน้าค่อยๆ หันมา
" เอ๋.....ซาโยเมะกับเอมินะ "
" ทาคุมะ / ทัคคุง "
ร้านไอศกรีมแห่งหนึ่ง (
" ว้าว ไม่นึกเลยว่าจะเจอเธอที่นี่ เธอมาทำไมน่ะ "
ทาคุมะนั่งป้อนไอติมเข้าปากของ....ตัวเอง
" แล้วนายมาทำไม " เอมินะถามบ้าง
" มาไม่ได้รึไง ก็เนี่ยมันใกล้บ้านชั้นนี่นา" เขายังคงลอยหน้าลอยตาพูด ตักไอติมมากินอ้างเอมินะ .....ทั้งๆที่เอมินะก็มีไอติมของตัวเองเหมือนกัน
" พวกชั้นนัดเพื่อนเอาไว้น่ะ " เอมินะตอบเขา
" ผู้ชายอะสิ ^_^ "
" ย่ะ –O-- "
ทาคุมะชะงัก เขาวางช้อนลงแต่ก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เอมินะกับซาโยเมะไม่ทันได้สังเกตนั่งคุยกันอยู่
ทาคุมะจึงแกล้งถามดู
" ใครกันน้า ที่มาหลงผิดเป็นชอบอย่างนี้ น่าสงสาร -_- "
" เขาเรียกว่าผู้โชคดีตังหากเล่า –O-- "
" โชคร้ายชัดๆ อ้ำ "
" อ๊ะ นั่นมันไอติมชั้นนะ ~~ " เอมินะโวยวาย แย่งไอติมของทาคุมะมากินบ้าง
เวลา 16.45 น.
ริวเฮรีบเร่งงานให้เสร็จโดยเร็วเพราะนอกจากเขาจะมีนัดแล้ว คนอื่นๆก็ยังมีธุระต้องไปทำอีก แต่ถึงแม้จะรีบถ่ายก็ยังออกมาไร้ที่ติ
เขาวิ่งมาที่ร้าน(
พบซาโยเมะนั่งอยู่ เธอยิ้มน้อยๆ เมื่อเขามาถึง
" อ้าว...แล้วเอมินะล่ะ " ริวเฮมองไปรอบๆร้าน ไม่ทันเห็นสีหน้าผิดหวังเล็กๆของผู้หญิงที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะ ริวเฮเดินเข้ามานั่งตรงหน้าซาโยเมะ
" เราเจอเพื่อนน่ะค่ะ เอมินะเลยไปเดินเล่นกับเพื่อนแล้ว "
" เหรอ รอนานรึยัง "
" ดูจากแก้วก็รู้น่ะค่ะ "
" ^_^; "
ทั้งสองคนนั่งเงียบ ต่างฝ่ายต่างไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ริวเฮก็พยายามชวนซาโยเมะคุย แต่เธอกลับยิ่งแน่นหน้าอกมาขึ้นจนต้องขอตัวกลับ ริวเฮจึงอาสาไปส่ง แต่เอมินะก็เดินเข้ามาบอกว่าจะกลับเอง ริวเฮจึงไม่พูดอะไรอีก
" งั้นเราไปนะคะ "
" แล้วเจอกัน ซาโยเมะก็รองานชิ้นต่อไปเลยนะ ^_^ "
" แน่อยู่แล้วค่ะ สวยก็งี้แหละ ^.^ "
วันนี้เป็นครั้งแรกที่ซาโยเมะยิ้มให้เขาอย่างสบายใจ
" วันนี้ต้องขอโทษคุณมากเลยนะ "
" ไม่เป็นไร "
ทั้งสามเดินออกจากร้าน ริวเฮเตรียมแยกไปอีกทาง แต่ซาโยเมะเรียกเขาเอาไว้
" ริวเฮ คือว่าวันนี้ ฉันเสียมารยาทกับคุณมากไปหน่อยที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา ขอโทษด้วยค่ะ "
" บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร จำไว้เป็นบทเรียนล่ะ รีบกลับเถอะเดี๋ยวคุณแม่เป็นห่วง "
เมื่อริวเฮหันกลับเดินไปที่รถ ซาโยเมะเดินหันไปทางตรงกันข้าม แต่มีแวบนึงที่เธอหันมามองเขาอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินไปต่อ
ความคิดเห็น