สาวเอ๋อ.....เผลอไปเป็นซูเปอร์โมเดล

ลำดับตอนที่ #4 : งานชิ้นที่ 2

ตอนเย็น

ซาโยเมะถูกเอมินะลากมาออกกำลังกายเพื่อลดน้ำหนักอีกครั้ง  โดยพาวิ่งขึ้นศาลเจ้าใกล้บ้านที่เป็นทางลาดขึ้นกว่าสามร้อยแปดสิบขั้น 

" แฮ่ก แฮ่ก เอมิน้า  พอเถอะ  ฉันเหนื่อยแล้วอ่า TTOTT "  ซาโยเมะนั่งแม่ะลงที่บันไดขั้นที่สองร้อยสามสิบแปด  ในขณะที่เอมินะขึ้นกระเช้าไปรอเธอที่ขั้นสองร้อยห้าสิบ  เธอโบกมือให้เพื่อนว่าอย่ายอมแพ้

" ไม่ได้นะ!! ทำแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่ลดหรอก " เอมินะตะโกน

" โอ้ย!  ไม่ปงไม่เป็นมันแล้ว " ซาโยเมะตะโกนกลับ  แต่เธอก็คลานขึ้นไปต่อไป

เอมินะยืนเชียร์อยู่ข้างบนเสียงดัง  เมื่อซาโยเมะขึ้นมาจนถึงเธอ  เธอก็เดินขึ้นไปเป็นเพื่อนซาโยเมะ

" เห็นมั้ยล่ะว่าเธอก็ทำได้  " เอมินะส่งน้ำขวดเบ้อเร่อให้เพื่อนสาว  ซึ่งรีบคว้าไปดื่มอย่างกระหาย

" ช่าย.....อึ้ก อึ้ก อึ้ก  แค่ก...แค่ก  " ซาโยเมะที่รีบดื่มน้ำสำลักน้ำ

" ว้าย!  เป็นไรรึเปล่า  " เอมินะจับซาโยเมะเขย่าและตบหลังเธอเพื่อให้หาย

" แค่ก แค่ก  โอย  ถ้าเธอยังไม่อยากให้ฉันตายก็หยุดเขย่าได้แล้ว "

" อ้อ  โทษที "

ซาโยเมะยังคงไอต่อไป  ดูเหมือนเธอจะทำหน้าพะอืดพะอมมากขึ้น  และเมื่อหันมาหาเอมินะ  ซาโยเมะก็…..

" อ้วก..." 

" กรี้ดดดด   "

...........................................

"  ยัยบ้า!  ใครบอกให้กินขนมก่อนวิ่งน่ะ  " เอมินะแหวใส่

" ก็มันหิวนี่นา " ซาโยเมะเสียงอ่อยๆ

" หิวก็ทนสิ  วู้..."

หลังจากถูกเอมินะเทศน์  ซาโยเมะก็มีแรงฮึดอีกนิด.....นิดจริงๆ

" โอ้ยยยย   พอแล้ว  เหนื่อยจะตายแล้ว  ขอกลับบ้านก่อนล่ะ " ว่าแล้วซาโยเมะก็ขึ้นกระเช้ากลับ  ทำให้เอมินะออกอาการเซ็งนิดๆ

ระหว่างทางกลับบ้านซาโยเมะ  ( เอมินะไปค้างด้วย )  เอมินะก็บ่นที่ซาโยเมะไม่ตั้งใจ  ไม่ว่าจะเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับการถ่ายแบบก็ตาม

" เป็นอย่างนี้  แล้วเมื่อไหร่เธอจะสู้กับไอเนะได้ล่ะ  รู้มั้ยว่าเธอน่ะ  มันขาดความพยายาม  พวกหมดไฟน่ะ  ฉันนะอุตส่าห์ช่วยเธอไดเอตแต่เธอก็ยังมากินจุบจิบ  พะโลเข้าไป  หุ่นเธอตอนนี้น่ะ  มันตรงเดี๋ยะซ้ายขวาหน้าหลังแล้วนะยะ  "

" โอ้ยยยย  พอเถอะ  เธอก็รู้ว่าฉันพยายามได้แค่นี้ –O--+"

" เธอยังพยายามไม่พอตังหากล่ะ  แล้วรู้มั้ยว่าไอ้คะแนนสอบของเธอน่ะ  มันเริ่มเข้าขั้นทุ เรศ เข้าไปทุกทีแล้วนะ  ตั้งใจให้มันมากกว่านี้หน่อยเซ่ –O-- "

" เธอก็ติวให้ฉันซี่ "

" ก็เวลาติวเธอตั้งใจฟังมั้ยล่า  เดือนหน้าก็สอบวัดผลระดับชั้นแล้วนะ  เธอไม่อายรึไงถ้าได้ที่โหล่ของชั้นปีน่ะ "

ซาโยเมะมองหน้าเพื่อนสาว " เธอนี่บ่นอะไรนักนะ~  รู้มั้ยว่าเธอมันไม่ใช่แม่ฉันนะ --_--+ "

" ฉันก็ไม่อยากเป็นแม่เธอหรอก =O= "

" ว่างัยนะย้า (>[]<)@"

โป้ก!~~~~

" โอ้ยยยย / ฮ่าฮ่าฮ่า " 

ซาโยเมะกุมหน้าผากที่เพิ่งไปจูบเสาไฟฟ้าหน้าบ้านเธอ  เอมินะขำกลิ้งไม่ยอมหยุด  ส่วนซาโยเมะที่กุมหัวตัวเองก็หันไปมองรอบๆลอกแลกๆ เผื่อว่ามีใครเดินมาเห็น  ซึ่งมันเป็นอะไรที่น่าอายมาก

" อูยยย  ยัยเอมินะ  เป็นเพราะเธอแท้ๆเลย TTDTT+ "

" เพราะเธอซุ่มซ่ามเองต่างหาก  ~v~ "

ซาโยเมะสาปแช่งเพื่อนสาวที่เดินเข้าบ้านของเธอไป 

" คุณแม่คะ  หนูมารบกวนหน่อยนะคะ "

" จ้า  ตามสบายเลยจ้ะ อ้าว....ซาโยะ  หนูบ่นอะไรน่ะ "

" อย่าสนใจเลยค่ะคุณแม่คะ  ซาโยเมะน่ะ  บ่นเรื่องคะแนนสอบตัวเองน่ะค่ะ ^o^  "

เอมินะตั้งท่าจะเล่าแต่ซาโยเมะปิดปากเธอไว้ก่อน

" อ๊ะ ฮ่ะฮ่ะ   แม่คะ..คือหนูหิ๊วหิวข้าวอ่ะ  วันนี้มีอะไรกินมั่ง "

" คุณแม่คะ  ขอสูตรไดเอตที่ 1 ให้ซาโยเมะนะคะ "

" จ้า  เอาของไปเก็บเถอะ ว่าแต่หัวลูกน่ะ  ทำไมมันบวมอย่างนั้นล่ะ  คงไม่ได้เดินชนกิ่งไม้บ้านเอจิดะหรอกนะ  หึหึหึ "   แล้วแม่ก็เดินเข้าครัวไป

" ชิ  ไม่เห็นอยากกินเลย  ทำไมฉันต้องมาอดของที่ชอบด้วยนะ "

กริ๊งๆๆๆๆ

" ฮัลโหล..."  ซาโยเมะกรอกสายลงไป

" ไง ซาโยเมะ  จำชั้นได้รึเปล่า  ริวเฮเองนะ "

" อ้อ  คุณริวเฮนะเอง  ทำไมเหรอคะ "

เสียงซาโยเมะตื่นเต้นโดยไม่รู้ตัว 

" เธอว่างรึเปล่าล่ะเสาร์นี้  ถ้าว่างเธออยากจะมาถ่ายแบบบ้างรึเปล่าล่ะ " 

" เอ่อ...." ซาโยเมะนิ่งคิด  ถ้าเธอจะไปก็ต้องไดเอตอีก  งดของหวาน  งดน้ำอัดลมของโปรด

" ไปค่ะ ไป  "  แต่ซาโยเมะก็ตอบรับ

" ดีมาก  ที่เดิมนะ " แล้วริวเฮก็วางสายไป  

" เห็นม้า  ในเมื่อเธอยังมีโอกาส  เธอก็ต้องคว้ามันไว้  ต้องอย่างนี้เซ่ "

ในเวลาเช้าของวันเสาร์  สองสาวที่นอนก่ายกันอยู่เริ่มพลิกตัว  เสียงกรนเริ่มจางหายไปเมื่อ  ทั้งสองเผยเปลือกตาขึ้นมาเห็นหน้ากันและกัน....

" ว้ายยยย/ อ๊ายยยย " 

" เป็นบ้าอะไรยะ  ร้องทำไม " ซาโยเมะร้องถามขึ้น

" ก็เธอนั่นแหละ  เอาหน้ามาใกล้ๆๆ  ตกใจหมด...นึกว่าผี =o= "

" เธอก็พอกันนั่นแหละ  กี่โมงแล้วเนี่ย ? "

" สามโมง สิบสองนาที "  

แล้วเสียงที่ดังราวกับฟ้าจะถล่มของเธอทั้งสองก็ดังขึ้น

" โอ้ย   ทั้งหมดเป็นเพราะเธอแท้ๆ "

" นี่ ซาโยเมะ  ทั้งหมด – เป็น – เพราะ – เธอ – ตังหากล่ะ ที่ลืมตั้งนาฬิกาปลุก "

เอมินะโวยเพราะเพื่อนรักโยนความผิดมาให้

ทั้งสองวิ่งตรงไปที่รถไฟ...แต่แล้วซาโยเมะก็เลี้ยวมุมไปอีกทาง

" เฮ้...เธอจะไปไหนกันน่ะ  เราต้องขึ้นรถไฟไปนะ "

" ไม่เอาอะ  เปลือง  สวนมารุมะอยู่ห่างกันแค่สถานีเดียวเอง  วิ่งไปเดี๋ยวก็ถึง "   =o=;;;;;;;

" แฮ่ก แฮ่ก  เธอจะบ้ารึไง  เราเสียเวลาไปเยอะแล้วนะ  คิดจะปล่อยให้เขารอรึไง  แฮ่ก  อย่าบ้าไปหน่อยเลยน่ะ "

เอมินะหอบ  ซาโยเมะคิด  ในที่สุดเธอก็ขึ้นรถไฟไปจนได้..

สตาร์ฟหลายคนวิ่งไปมาเพื่อจัดมุมกล้อง

ฉากขนาดใหญ่ถูกยกขึ้นไปเก็บเมื่อใช้เสร็จแล้ว

ริวเฮเดินออกมาที่หน้าสวนมารุมะ  จนกระทั่งมีผู้ชายทีมงานวิ่งมาตาม

" คุณริวเฮครับ  ไม่ต้องรอแล้วล่ะ   เราจะมาเสียเวลาเพราะคนๆเดียวไม่ได้  เราต้องไปถ่ายที่สตูฯต่ออีกนะครับ "

ริวเฮหันไปมองหน้าเขา  จากนั้นเขาก็มองไปรอบๆถนนข้างหน้าอีกครั้ง

" อืม  ถูกของนาย  เราต้องไปกันแล้ว  ไอเนะเสร็จรึยัง "

" เหลือเปลี่ยนชุดอีกชุดเดียวก็เสร็จแล้วครับ "

ริวเฮเดินตามทีมงานไป  เขาเหลือบตามาครั้งสุดท้ายก่อนจะก้าวต่อไป

" มองอะไรยะ  ไม่เคยเห็นคนรึไง  --O--+ "

หลายๆคนที่นั่งอยู่บนรถไฟหันหน้ามาทางต้นเสียงที่กำลังทะเลาะกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่  ผู้หญิงสามคนที่ยืนอยู่หน้าประตู 

คนแรกใส่ชุดสีชมพู  ผมกระเซิง  และหน้าเยิ้ม

คนที่สองใส่ชุดสีดำกางเกงทรงจั๊มพ์หน้าตาดี  แต่แป้งลอกไปเป็นจุดๆ

ส่วนคนที่สามหน้าตาดีใส่เสื้อคลุมไหล่สีฟ้า  ชุดข้างในเป็นสีขาว  ทำหน้าไม่พอใจและสมเพชพร้อมๆกัน

" แค่วิ่งมาเหงื่อออก  รองพื้นเยิ้มหน่อยๆ  อย่าทำเป็นไฮกว่านะยะ "

" ..... "

" อย่างเธอยังไงก็ไม่ดูดีกว่าชั้นหรอก "

" .....=_=; "

" พอเถอะน่าเอมินะ  "

" เชอะ...."

สาวคนแรกหรือเอมินะจึงยอมเลิกราไปแต่ก็ไม่วายหันไปแลบลิ้นใส่เธอคนที่สาม

เมื่อถึงจุดหมายที่จะลงสองสาวก็วิ่งหน้าตั้ง  เอมินะยังจงใจชนผู้หญิงคนนั้นด้วย  

" สี่โมงแล้ว  ขอให้ทันทีเถอะ "

เอมินะวิ่งหน้าตั้งไปโดยฉุดกระชากลากซาโยเมะไปด้วย

" ตกลง  ใครไปถ่ายแบบกันแน่เนี่ย ชั้นรึเธอ "

" แหม....เธอแหละ  ก็ชั้นกลัวเธอไม่ทันไง  แฮ่ะ...."

สวนสาธารณะมารุมะ

" แฮ่กๆ  ถึงแล้ว "

I

I

I

I

I                                                    

I_________ __________ ___________    NEXT PAGE  

                                                       /

                                                    /