สาวเอ๋อ.....เผลอไปเป็นซูเปอร์โมเดล

ลำดับตอนที่ #2 : ลูกเป็ดขี้เหร่กลายเป็นหงส์ !?!

พอถึงวันศุกร์ตอนทุ่มนึง  เอมินะมาค้างที่บ้านของซาโยเมะด้วย  เธอลุ้นสุดตัวกับซาโยเมะเมื่อจะชั่งน้ำหนัก

ตึกตัก

ตึกตัก

" เฮือก  52 โล ไม่จริง >O<; "

" โอ๋ๆ  ไม่เป็นไรน่า  ดูซิ  ลดตั้งโลนึงเชียวนะ " เอมินะพยายามปลอบ

" แหม  ก็ลูกแอบมากินกลางดึกบ่อยนี่นา  อย่านึกว่าแม่ไม่เห็นนะ " แม่เดินผ่านไป

ซาโยเมะได้แต่ยิ้มแหะๆ

" จริงเหรอนี่เธอแอบลุกมากินจริงเหรอ O_O+ "

" ก็  มันหิวนี่นา  แค่ครั้งเดียวเอง "

เอมินะส่ายหัว

" พรุ่งนี้เธอจะไปถ่ายแบบนะ  เกิดใส่ชุดไม่ได้ทำไง ! "

" อึ๋ย -_-^ "

 สวนมารุมะตอนสามโมงเช้าวันเสาร์

" แฮ่ก ๆ  ถึงแล้วเหรอ " เอมินะถามพลางหอบตัวโยน ( ก็ซาโยเมะเล่นพาเธอวิ่งมานี่นา  งกเป็นบ้าเลย )

" ใช่  นั่นคุณริวเฮรึเปล่านะ ? "

ซาโยเมะเดินเข้าไปหาชายที่ยืนหันหลังให้เธอหัวยุ่งเหยิงที่ยืนอยู่ใกล้ๆ รถตู้

" คุณริวเฮ! "

ชายคนนั้นหันหน้ามามองเธอ

" ว้ายไม่ใช่  ขอโทษค่ะ "

" เฮ้ ทางนี้ซาโยเมะ "

ซาโยเมะหันไปตามเสียง  ชายหนุ่มหน้าตาดีมากๆวิ่งเข้ามาหาเธอ เขาหวีผมซะเรียบแปล้เลยแต่ก็ดูเท่อยู่ดี

" คุณริวเฮ  นี่คุณจริงเหรอเนี่ย  ผมทรงนี้เท่จังค่ะ "

" แหมๆ  ขอบใจไม่ต้องชมหรอก  ชั้นรู้ตัว "

ริวเฮมองเอมินะ

ซาโยเมะจึงแนะนำให้รู้จัก

แล้วริวเฮก็ให้เธอไปเปลี่ยนชุด

ที่ห้องแต่งตัว

" ว้าว  เสื้อผ้าเต็มไปหมดเลย OoO " ซาโยเมะร้อง

" มีแต่ชุดสวยๆทั้งนั้นใช่มั้ยล่ะ   อ้อ  ไอเนะมานี่สิ "  ริวเฮเรียกผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะยาวมา

" หวาว  สวยจังเลย  ผิวเนียนหุ่นดี  ขาเพรียวด้วย " ซาโยเมะเผลอพูดออกไป

" หึ เนี่ยเหรอริวเฮ  นางแบบที่มาแทนยานาชิมะ  อ้วน ขาก็ใหญ่  เอวก็ไม่มี แถมยังดูไร้รสนิยมด้วย "

' ปากเหรอน่ะที่พูด'  ซาโยเมะคิด

'หนอย  อีกเดี๋ยวฉันก็จะสวยกว่าเธอแล้วย่ะ'

" ไปเปลี่ยนชุดเถอะ  นางางิ " ริวเฮตัดบทและเรียกสไตล์ลิสต์ออกมา

" ค่า  หวัดดีค่ะ ชื่อซาโยเมะสินะ  วางใจเถอะจะทำให้คุณสวยที่สุดเลย "

นางางิจังยิ้มแย้ม

" หึ  ที่สุดได้แค่นั้นแหละ  "

" ฮึ่ย  ฉันจะสวยกว่าไอเนะจังให้ได้เลย >^<"

" ใส่ตัวนี้ค่ะ  แล้วก็นี่ด้วย " นางางิวางชุดให้เธอแล้วเดินออกไป 

ทิ้งให้ซาโยเมะแต่งตัวเอง  แต่เธอจะทำไงกับเสื้อเล็กๆนี่ล่ะ

" ทำไมเสื้อตัวเล็กอย่างนี้ล่ะ  ฮึบ  รัดชะมัดเลย  โอ้ยเกิดมาเพิ่งเคยใส่เสื้อสเตย์....อึดอัด  ว้าย...นี่กระโปรงเหรอ  ทั้งบางทั้งสั้น  หนาวอย่างนี้ให้ใส่ชุดแบบนั้นได้ไงนะ  โอย "

ซาโยเมะยืนบ่น  แต่ก็พยายามใส่มันจนได้ ( โชคดีที่มันไม่ขาดนะนี่ )

" ใช่ๆ โพสแบบนั้นแหละ  สวยมากๆ  ยิ้มอีกนิด  "

แชะ แชะ

" คราวนี้ทำหน้าอ้อนๆ ซิ  เยี่ยมมาก "

แชะ แชะ

เสียงจากข้างนอกดังขึ้น

ซาโยเมะตื่นเต้น เริ่มหน้าซีด  แล้วเธอจะทำไงดีนะ  หนีกลับไปดีมั้ย  -_-

" ซาโยเมะจัง  มาแต่งหน้าได้แล้วค่ะ  อุ้ย...น่ารักดีค่ะ "

นานางิโผล่หน้าเข้ามาในห้องแต่งตัว

ซาโยเมะนั้นถึงจะดีใจนิดๆ แต่ก็อดประหม่าไม่ได้

นานางินั้นลากเธอออกมานั่งที่โต๊ะตัวหนึ่ง  แล้วแนะนำช่างแต่งหน้าให้เธอรู้จัก

" นี่คือ ดางาเสะจังจ้ะ  ช่วยแต่งให้น่ารักๆหน่อยนะ "

ดานาเสะนั่งลงตรงหน้า  แล้วหยิบรองพื้นขึ้นมา

" หวาว  เธอก็น่ารักกว่าที่ฉันคิดมากเลย  ฉันจะทำให้เธอสวยที่สุดเลยนะวันนี้ "

ทันทีที่ซาโยเมะก้าวออกมาที่กลางสวนมารุมะ  ทุกคนต่างก็ตะลึงทันที ต่างนึกไม่ถึงว่าเธอจะแปลงร่างแล้วสวยขนาดนี้

' เห็นมั้ยว่าฉันสวยแค่ไหน หึหึหึ ฮ่าฮ่าฮ่า '

" โอ้โห  สายตาฉันมองไม่ผิดจริงๆ  เธอสวยจังเลยนะ " ริวเฮวิ่งมาจับมือเธอเขย่า

" ดูเป็นคนขึ้นมาเลยนะ  แต่ฉันว่าแต่งแบบนี้เธอดูคล้ายหมูเข้าทุกทีแล้วล่ะ " ไอเนะจิ้มพุงเธอ

เอมินะเข้าไปชื่นชมซาโยเมะเงียบๆ 

ไม่น่าเชื่อว่าคนปอนๆ  หน้าตาธรรมดาอย่างซาโยเมะจะสวยได้ขนาดนี้  เห็นอย่างนี้แล้วเอมินะก็อดยิ้มขึ้นมาไม่ได้

+ +