สาวเอ๋อ.....เผลอไปเป็นซูเปอร์โมเดล

ลำดับตอนที่ #10 : เข้าสังกัดพลาติน่า โมเดล

         ในตอนเย็นเป็นเวลาหลังเลิกเรียนแล้ว  เอมินะขอตัวกลับบ้านไปก่อน  ทำให้ซาโยเมะต้องเดินกลับบ้านคนเดียว  ระหว่างทางมีใครคนหนึ่งมาดักรอเธออยู่ที่มุมเสาไฟฟ้าต้นที่สองนั้นเอง

เมื่อร่างที่คุ้นตานั้นค่อยๆหันมา  ซาโยเมะก็พบว่า  เขาคือริวเฮนั่นเอง

" คุณริวเฮ  มีอะไรคะ? "

ซาโยเมะเดินเข้าไปใกล้ๆ  ริวเฮยืนยิ้มกริ่ม  ช่างน่ารักเสียจริง

" ซาโยเมะ  ยินดีกับเธอด้วยนะ  ไม่นึกเลยว่าเธอจะทำได้ "

" ทำอะไรคะ? "  เธอทำหน้างง สงสัย

" ก็  ....ตอนนี้เราจะขอให้เธอมาเป็นนางแบบในสังกัดเต็มตัวสักทีแล้วนะสิ "

ริวเฮร้องพร้อมจับมือของซาโยเมะ  เธอยังอึ้งอยู่  อ้าปากค้าง

พลาติน่า โมเดล  เจ้าของพลาเต้ที่มีชื่อเสียงและนางแบบมืออาชีพที่นานๆจะมีคนได้รับการติดต่อ  ให้เป็นนางแบบในสังกัด  ซึ่งใครๆก็รู้ว่ามันยากมากๆๆๆๆๆ  ดังนั้น  การที่จะเข้ามาเป็นนางแบบในสังกัดได้ต้องมีเสน่ห์ดึงดูดผู้อ่านได้เยี่ยม  ซึ่งซาโยเมะเองไม่เห็นว่าเธอจะเป็นแบบนั้นตรงไหน

" คุณริวเฮ  นี่พูดจริงเหรอคะ O_O! "  เธอยังไม่แน่ใจสถานะตัวเอง

" ก็จริงนะสิ ^_^   นี่ไง เอกสาร  ถ้าเธอยังไม่มั่นใจก็เอากลับไปอ่านดูที่บ้านก็ได้  อ้ะ "

เขายื่นเอกสาร ใบสมัครให้เธอ

ซาโยเมะเดินกลับบ้านพลางเดินอ่านเอกสารนั่นมาด้วย

" อืม....หมดสัญญาต้องต่อภายใน 1 ปี  แล้วตรงนี้  อืม...."

ซาโยเมะเดินไปอ่านเอกสารไประหว่างทางกลับบ้าน

แล้วเธอก็หยุดเดิน

" ว่าแต่....คุณเดินตามชั้นมาทำไมอ้ะ คุณริวเฮ "

" ก็แหม  เธอก็น่าจะรู้อยู่แล้วนี่นา  ก็อยากไปบ้านเธอน่ะสิ  ^_^ "

" ไม่ได้หรอกค่ะ  แม่ไม่ชอบให้คนแปลกหน้าเข้าบ้าน O_O; "

" ไม่ได้จริงเหรอ  จริงเหรอ TT^TT  " เขาทำหน้าตาเว้าวอน  อ้อนออเซาะซาโยเมะ 

ไม่น่าเชื่อว่าเผลอแป้บเดียว  ทั้งคู่จะมาหยุดอยู่ที่บ้านของซาโยเมะซะแล้ว

เสียงน้ำดังซ่าๆ  มาจากข้างในรั้วบ้าน  แม่ของเธอคงจะรดน้ำต้นไม้อยู่ล่ะมั้ง

ซาโยเมะ  หันหน้าขวับมาหาเขา  เธอทำสีหน้าดุดันและขรึมมาก

" คุณริวเฮคะ  แม่ชั้นดุมากเลยนะคะ OvO;  แล้วคุณก็เป็นผู้ชายด้วย 

แม่ต้องเอาสากไล่ทุบคุณแน่เลยนะคะ OvO;; "

" หา....คงจะไม่หรอกน่า ^_^;;;;; "

" ถ้าคุณถูกฆ่าตาย  อย่าหาว่าชั้นไม่เตือนนะคะ  >O<;;;"

" ^_^;;;;;;;;; "

"เปลี่ยนใจทันนะคะ >O<;;;;; "

" คุยกับใครอยู่จ๊ะ  ต๊ายตาย OoO พ่อหนุ่มหล่อนี่เพื่อนลูกเหรอ  เข้ามาเลยจ้ะ  เข้ามาเข้ามา ^O^"

หญิงวัยกลางคนนั้นใส่ชุดสีครีมคาดผ้ากันเปื้อนไว้ที่เอว  ในมือยังคงถือสายยางไว้พลางไล่ต้อนชายหนุ่มหน้าตาดีเข้าไปในบ้าน  โดยมีหญิงสาวในชุดนักเรียนยืนค้างอยู่

ทำไมแม่ถึงบ้าผู้ชายขนาดนี้นะ  หญิงสาวตะโกนในใจ

ซาโยเมะก้าวเข้ามาในบ้าน  ตอนนี้แม่ของเธอกำลังนั่งป้อ  เอ้ย  คุยกับริวเฮอยู่

ซึ่งริวเฮก็ไม่ขัดข้องอยู่แล้ว  และเขายังหันมามองซาโยเมะด้วยสายตาที่อ่านได้ว่า  ตอ - แหล

" ครับ  คุณตลกดีนะครับ "

" เหรอคะ  แต่ลูกๆบอกว่าชั้นสวยมากกว่านะ^O^ "

" หึหึ ครับ ^_^;"

สายตาของแม่เหลือบมองมาที่ซาโยเมะที่กำลังยื่นเท้ามาข้างหน้าเพื่อถอดรองเท้า  ซึ่งมันส่งความหมายว่า อย่าทำแบบนี้ให้ผู้ชายเห็น  เดี๋ยวขายไม่ออก

หญิงสาวจึงลดเท้าลงทันทีพร้อมกับยิ้มน้อยๆ

ไม่นานนัก  เอกสารที่ริวเฮนำมาก็ได้ถูกนำมาอธิบายอย่างละเอียด

" เป็นอย่างนี้เหรอคะ  แล้วเวลาต่อสัญญาล่ะ " แม่ซัก

" ไม่ยากครับ  ถ้าเธอทำตัวดีและดังทางเราก็จะต่อสัญญาเลย "

"เหรอคะ แล้วเซ็นตรงไหนล่ะคะ ตรงไหน " แม่หยิบปากกาขึ้นมาถือไว้  พลางเล็งตำแหน่งบนกระดาษแผ่นนั้น  จนผู้เป็นลูกสาวสะกิดยิกๆอยู่ข้างๆ

" แม่คะ แม่ "

" หา...อะไรเล่า  แม่กำลังยุ่งนะ "

" เอ่อ....หนูเป็นคนที่ต้องเซ็นนะคะ  ไม่ใช่แม่อะ "

" ....เหรอ  ลืมไป "

แม่ทำปากยื่นส่งปากกาให้ซาโยเมะอย่างไม่เต็มใจและเสียดายนิดๆ

หลังจากนั้น  ก็จบลงด้วยอาหารเย็นที่แม่ตั้งใจทำสุดฝีมือฝีพาย  ซ้ำยังคะยั้นคะยอให้ชายหนุ่มกิน  และทำราวกับหล่อนอินเลิฟกับเขาก็ไม่ปาน  ซาโยริเองนึกว่าเธอจะได้พ่อเลี้ยงยังหนุ่มซะแล้ว