ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fic dgm : ว่าด้วย ความ Inoncent ของพี่ดะ NC-18

    ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 ริเวอร์โคมุย

    • อัปเดตล่าสุด 19 ก.ค. 52


    “ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะจ๊ะ คันดะคุง” เสียงใสดังมาจากภายใน ศาสนจักรหลังจาก ยู กลับมาจาภารกิจ
    “...” ร่างบางไม่พูดอารัย เดินตรงไปยังห้องทำงานของโคมุ่ยไนทันที
    / ก๊อก ๆๆๆ / ร่างบางหยุดที่หน้าห้องทำงานแล้วเคาะปราตูตามมารยาท
    “ อืม~~~”
    “โคมุอิ ชั้นได้อินโนะ ......” ร่างบางอึ้งยืนตะลึงทำหน้าเหวออย่างที่ไม่เคยเหนมาก่อน เมื่อเหน รีเวอร์กำลังไซร้ที่คอขาวๆของโคมุ่ย และเสื้อผ้าที่อยุไม่ครบนั้น ทำไห้คิดได้อย่างเดียว !!!
    “ชั้นไป ไห้เฮพลัสก้านะ” 

    / หวา / ร่างบางได้แค่คิดไนจัย
    หน้าที่แดงก่ำแสดงความรู้สึกได้ดีที่สุดไนขณะนี้ มือเรียวยกขึ้นมาปิดหน้าที่รู้สึกว่าร้อนผ่าวผิดปกติ
    / ตั้งแต่เกิมาจนถึงตอนนี้ไม่เคยเจอบทเลิฟซีนมาก่อนไนชีวิตเลย.... /
    / ก้อคิดว่าเสียง ‘อืม~~’ จาเปนเสียงตอบรับไห้เข้าห้องไปได้ /
    / ทำไงดี ~~~ / ความคิดฟุ้งกระจายเต็มหัวสมองของร่างบางไปหมด ความคิดต้องหยุดชะงักเมื่อมี มือ จับที่ไหล่เข้าเอาไว้
    “เหวอ” ร่างบางสะดุ้งสุดตัว ทำสีหน้าที่เหวอสุดชีวิต ทำเอาคนที่เรียก
    เหวอตาม
    “คันดะ เปนอารัยรึเปล่าครับ” อเลนที่มาทักเพราะสังเกตุถึงความผิดปกติของร่างบาง
    “อย่ามายุ่งกับช้านนนนนนนนนนนนนน” ร่างบางวิ่งสุดกู่หนีไปไหนแล้วก้อไม่รู้
    / เมื่อตะกี้เหนหน้าแดงๆ ไม่สบายรึเปล่านะ / ร่างหนาอดคิดไม่ได้กับพฤติกรรมแปลกๆ
    / จนได้นะเรา แสดงพฤติกรรมแปลกๆออกไปจนได้ ไม่สมกับเปนเราเลย / มือเรียวยังคงกุมหน้า แล้ววิ่งต่อไปจนถึง เฮพลัสก้า บรรดาหน่วยค้นหาที่เดินสวนกันพากันซุบซิบ กับพฤติกรรมแปลกๆ
    “คันดะคูงงงงง เปนอารัยรึเปล่า” เสียงใสๆไล่ตามเขามาติดๆ
    “อินโนเซนส์ สำแดงฤทธิ์” หมดเสียงใส สาวน้อยก้อมายืนข้างร่างบางแล้ว
    “ชั้นจาเอาอินโนเซนส์ ไปไห้เฮพลัสก้า” ร่างบางก้มหัวงุดๆๆ เผื่อผมหน้าม้าของตนจาปิดหน้าไม่ไห้เหนดวงหน้าอันแดงก่ำ
    “ดูคันดะไม่เหมือนคันดะเลยนะ เปนอารัยรึเปล่า บอกได้นะ” หญิงสาวพูดด้วยความเปนห่วง
    “อย่ามายุ่งหน่า” ร่างบางพูดพลางปัดมือ
    “ใจเย็นๆ ก่อนนะ คันดะ ใจเย็นๆ พูดกันก่อน”
    “แต่ชั้นว่าไปที่หน่วยพยาบาลดีกว่ามั้ย เด๋วอินโนเซนส์ชั้นจาเอาไปไห้เฮพลัสก้าเอง” ปากถามความคิดเหนแต่ว่าขาของเธอพาไปแล้ว ได้ฉก เอาอินโนเซนส์ไห้เฮพคุงเรียบร้อย ร่างบางเดินกลับไปที่ห้องตัวเองเงียบๆ เมื่อพยายามสงบใจลงได้แล้ว
    “คันดะครับ” เสียงดังมาจากด้านหลัง หลังจากที่เขาเปิดประตูห้องตัวเอง
    ทำเอา ร่างหนาที่ทำใจสงบได้แล้วกลับมาตื่นตระหนกใหม่
    “ไม่ไปที่ห้องพยาบาลตามคำแนะนำของรินารี่เหรอครับ” 

    +++++++++++++++++

    รุสึกว่า หื่นแตกคร้า ~~~
    เปิดเรื่องมาก้อ ริเวอร์โคมุยเลย o-o
    ถุงยังไงก้อเม้นไห้ด้วยละกันนะ
    แล้วจามาต่อไห้ หุหุ (เอวาจังขอตัวไปนอน หาว~~~) << เหตุผลเพราะแต่งไปหลบมุเก็นไป เหนื่อยจริงๆ =[ ]=
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×